AAAA KOCHAM TO

Kocham❤️❤️❤️

Kochammmm

Kocham to

Rewelacja

Świetne

Polecam

Polecam

Polecam

Polecam

KOCHAM

To niesamowite, jak naturalnie weszłam w świat z książki Ricka Riordana, mimo tak długiej przerwy. Okazuje się, że z jego twórczości nie można wyrosnąć, a postacie i zdarzenia, które tak pokochałam, nadal są żywe w mojej pamięci. Za książkę najlepiej zabrać się po skończeniu "Olimpijskich Herosów" i "Apolla i boskich prób", bo pojawiają się tam spojlery do obu tych serii, jednak jeśli nie przeszkadzają wam one, myślę, że na spokojnie odnajdziecie się w fabule. Ogromnie cieszę się, że Nico doczekał się własnej książki. Jego postać jest bardzo wielowymiarowa i zaintrygowała mnie od początku, a tym razem jeszcze głębiej można wniknąć w jego psychikę i zrozumieć pewne zachowania. Doskonale przedstawiona jest też jego relacja z Willem. Nie zawsze idealna, bo często, aby chronić kochaną osobę można chcieć zatajać przed nią te mroczniejsze zakamarki duszy, co zostało świetnie ukazane. Nie sposób też nie wspomnieć o trzymającej w napięciu akcji, lekkim stylu, humorze i kilku postaciach, które tak pokochałam w poprzednich książkach Ricka, a które tutaj również się pojawiają. Cieszę się, że mogłam zobaczyć, jak sobie obecnie radzą. Niezmiennie będę polecać wam zapoznanie się z twórczością Ricka Riordana. Każda kolejna jego książka ukazuje ogromny postęp autora i cudownie łączy się z poprzednimi. Mogę powiedzieć, że po latach nadal odbieram je równie entuzjastycznie i liczę, że zostanę zaskoczona jeszcze niejedną historią.

“𝐋ś𝐧𝐢𝐣𝐜𝐢𝐞 𝐭𝐚𝐤 𝐣𝐚𝐬𝐧𝐨 𝐣𝐚𝐤 𝐬ł𝐨ń𝐜𝐞 𝐢 𝐠𝐰𝐢𝐚𝐳𝐝𝐲.” Nico di Angelo, syn Hadesa, wiele przeszedł – zginęli jego najbliżsi, nigdy nie czuł się dostatecznie akceptowany i wiecznie uciekał… W jego życiu pozostał jednak promień słońca, a jest nim Will Solace, syn Apollina. Razem mogą pokonać wszelkie przeszkody i każdego wroga. Przynajmniej tak było do tej pory… Nica dręczy nawołujący go głos z Tartaru, najgłębszej części Podziemia. Wydaje mu się, że wie czyj – wzywa go Bob, dawny tytan, którego Percy i Annabeth musieli zostawić w Podziemiu, uciekając z królestwa Hadesa. Przepowiednia uzmysławia mu, że Bob jest w tarapatach. Syn Hadesa musi wyruszyć mu na pomoc. Oczywiście Will upiera się, by mu towarzyszyć. Lecz czy istota światła zdoła przeżyć w najmroczniejszej krainie? I co znaczy wers przepowiedni, który mówi, że Nico będzie musiał zostawić tam coś o „równej wartości”? Jejkuuu! Już tak dawno nie czytałam nic od Riordana i dokładnie po pierwszych pięciu stronach “Słońca i Gwiazdy” uświadomiłam sobie jak bardzo tęskniłam za światem, bohaterami, humorem i emocjami jakie towarzyszą czytaniu jego książek. Historia ta jest wszystkim czego potrzebujecie, dzięki niej od razu poczujecie się jak w domu. Otuli was i zabierze w głębiny Tartaru, gdzie dwójka bohaterów musi zmierzyć się z demonami – rzeczywistymi i swoimi wewnętrznymi. Mnóstwo akcji, przeplatane jest ważnymi rozmowami o emocjach i uczuciach. Dwójka autorów stworzyła cudowne dzieło, które niczym nie odbiega od poprzednich książek w uniwersum Percy'ego Jacksona, a szczerze to według mnie jest ona lepsza, niż cała seria o Apollu. Sama konstrukcja historii jest niezwykle ciekawa, ponieważ dostajemy dodatkowe/specjalne rozdziały które albo zawierają sny bohaterów, ich wspomnienia, albo trochę wyprzedzają aktualną fabułę. Już nic więcej nie zdradzam, a wysyłam was do księgarni, bo koniecznie musicie poznać tę książkę.

Książka tak genialna, że wbija w fotel. Nie da się od niej oderwać jak już zaczniecie. W tej historii poznajemy to jak Nico I Will zaczęli się spotykać. Dostajemy również backstory Willa, którego też odkrywamy na przestrzeni książki. Dowiadujemy się, że nie wszystkie przypuszczenia o relacji chłopców są prawdziwe, a ich relacją nie jest idealna. W książce jest mnóstwo cytatów wartych zapamietania, które będą was prześladować przez wiele dni po przeczytaniu książki.

Okropne

"Słońce i Gwiazda" to książka opowiadająca o dwóch kulkach — mrocznej i słonecznej. Czyli o Nico di Angelo oraz Willu Solace.    Zanim zaczniecie czytać zaopatrzcie się w zapas kit katow oraz kakaowych chrupek. Serio. Przechodząc do rzeczy, to książka podzielona jest na kilka części: - główna fabuła - opowieść o tym jak powstało Solangelo - sny oraz koszmary  - Wędrówka Nico przez Tartar Każda z części jest od siebie oddzielona kolorem oraz znaczkiem.   W pewnych momentach  miałam ochotę ukatrupić autorów przez pewne wydarzenia, które sprawiały, że prawie dostałam jakiegoś zawału (czy coś w tym rodzaju). Tak jak zapewniają autorzy relacja Nico i Willa zostaje wystawiona na próbę. Czy im się udało tego dokonać? Tak, wydaje mi się, że zostało pokazane to bardzo dobrze. Ich rolę się odwróciły. To Nico w Tartarze i Podziemiu zajmował się Willem, który jako syn boga słońca (Apollo) nie dawał sobie rady i był bardzo słaby bez tej ogromnej kuli gazowej, która oświetla naszą planetę. A Nico w roli lekarza jakoś dał sobie radę (już pomijając fakt, że pozwolił swojemu chłopakowi zrywać granaty z ogrodu Persefony, którego strzegła jak oka w głowie). Oprócz scen, które zatrzymywały moje serce, zdarzały się też te śmieszne i urocze. Według mnie jednym z plusów jest to, że relacja Willa i Nico nie jest nachalna i przesłodzona, co bardzo mi się podoba. Pojawiło się również nowe określenie na mojego brata, którym jest "kakodajmon", a Will wymyśla cudowne nazwy zespołów popowych.  W książce oprócz głównych bohaterów pojawiały się postacie, które reprezentowały społeczność lgbt. Między innymi zaimki ono/jeno.  Głównym celem misji, której podjął się Nico jest odnalezienie Boba, tytana, który porozumiewał się z nim w snach co niepokoiło di Angelo i po kilkukrotnych wysłuchaniu jednej i tej samej przepowiedni postanowił wyruszyć do Tartaru. Jednak musiał wypełnić jedną z tradycji obozu, czyli zabrać kogoś ze sobą. Musiały być to trzy osoby, jednak on wziął ze sobą tylko Willa, bo w końcu Percy przeżył we dwójkę.  Podsumowując książka jest świetna i według mnie warto ją przeczytać. Cieszę się, że ten ship stał się kanonem. I do wszystkich, którzy będą czytac lub czytają POWODZENIA!!

"Słońce i Gwiazda" to książka opowiadająca o dwóch kulkach — mrocznej i słonecznej. Czyli o Nico di Angelo oraz Willu Solace.    Zanim zaczniecie czytać zaopatrzcie się w zapas kit katow oraz kakaowych chrupek. Serio. Przechodząc do rzeczy, to książka podzielona jest na kilka części: - główna fabuła - opowieść o tym jak powstało Solangelo - sny oraz koszmary  - Wędrówka Nico przez Tartar Każda z części jest od siebie oddzielona kolorem oraz znaczkiem.   W pewnych momentach  miałam ochotę ukatrupić autorów przez pewne wydarzenia, które sprawiały, że prawie dostałam jakiegoś zawału (czy coś w tym rodzaju). Tak jak zapewniają autorzy relacja Nico i Willa zostaje wystawiona na próbę. Czy im się udało tego dokonać? Tak, wydaje mi się, że zostało pokazane to bardzo dobrze. Ich rolę się odwróciły. To Nico w Tartarze i Podziemiu zajmował się Willem, który jako syn boga słońca (Apollo) nie dawał sobie rady i był bardzo słaby bez tej ogromnej kuli gazowej, która oświetla naszą planetę. A Nico w roli lekarza jakoś dał sobie radę (już pomijając fakt, że pozwolił swojemu chłopakowi zrywać granaty z ogrodu Persefony, którego strzegła jak oka w głowie). Oprócz scen, które zatrzymywały moje serce, zdarzały się też te śmieszne i urocze. Według mnie jednym z plusów jest to, że relacja Willa i Nico nie jest nachalna i przesłodzona, co bardzo mi się podoba. Pojawiło się również nowe określenie na mojego brata, którym jest "kakodajmon", a Will wymyśla cudowne nazwy zespołów popowych.  W książce oprócz głównych bohaterów pojawiały się postacie, które reprezentowały społeczność lgbt. Między innymi zaimki ono/jeno.  Głównym celem misji, której podjął się Nico jest odnalezienie Boba, tytana, który porozumiewał się z nim w snach co niepokoiło di Angelo i po kilkukrotnych wysłuchaniu jednej i tej samej przepowiedni postanowił wyruszyć do Tartaru. Jednak musiał wypełnić jedną z tradycji obozu, czyli zabrać kogoś ze sobą. Musiały być to trzy osoby, jednak on wziął ze sobą tylko Willa, bo w końcu Percy przeżył we dwójkę.  Podsumowując książka jest świetna i według mnie warto ją przeczytać. Cieszę się, że ten ship stał się kanonem. I do wszystkich, którzy będą czytac lub czytają POWODZENIA!!

Nica dręczy głos z Tartaru, najgłębszej, najciemniejszej i najstraszniejszej części Podziemia. Syn Hades zdaje się wiedzieć kto jest jego właścicielem – to tytan Bob. Percy i Annabeth uciekając z Tartaru musieli go zostawić na pastwę armii Gai. Tymczasem zarówno sny herosa, jak i przepowiednia, którą wygłasza Rachel Dare utwierdzają go w przekonaniu, że Bob ma kłopoty. I chociaż ta misja nie podoba się ani Panu D., ani Chejronowi, to Nico musi zmierzyć się ze swoimi lękami i koszmarami wyruszając do Tartaru. Oczywiście jego chłopak Will Solace – syn boga słońca Apolla, upiera się, żeby mu towarzyszyć. O ile syn Hadesa jest dzieckiem cieni, o tyle młody uzdrowiciel rzadko radzi sobie bez naturalnego światła. Czy poradzi sobie w najmroczniejszej części greckiego świata? Cierpiałam, cierpiałam, nie umiałam nic przeczytać i wtedy przyszło to cudo! Kocham niemal wszystkie powieści Ricka Riordana związane z mitologią grecką, a przeczytanie „Słońca i gwiazdy”, której współtwórcą jest Mark Oshiro, było dla mnie jak powrót do domu, którego bardzo w tym momencie potrzebowałam 😊 Opowieść o Nicu, a w tym poznanie jego odczuć i uczuć to było wspaniałe doświadczenie. W poprzednich książkach grał on dosyć ważne role, ale zawsze z tzw. tylnego siedzenia. Zdecydowanie zasłużył na swoją własną pozycję 😊 A jego związek z Willem i pokazywanie z czym musi się mierzyć dwóch chłopaków, którzy są niczym ogień i woda, było świetne. W końcu każdy z nas może trafić na swoje przeciwieństwo 😉 Mimo, że Tartar jest najciemniejszym miejscem z mitologii greckiej, to czułam dziwną ulgę wędrując po jego skórze wraz z bohaterami. I chociaż styl pisania wydawał mi się ździebko inny niż zapamiętałam, co czasem wprawiało mnie w konsternację, to bardzo się cieszę, że mogłam znowu podróżować z moimi jednymi z najulubieńszych bohaterów książkowych 😁

Nowa przepowiednia to nowa misja, której podejmuje się Nico z Willem. Półbogowie muszą zajść do Podziemia, przetrwać w Tartarze, w którym muszą odnaleźć i uratować dawnego przyjaciela. Rick Riordan i Mark Oshiro stworzyli książkę, która przede wszystkim opiera się na dwójce głównych bohaterów. Nico i Will w ,,Słońce i gwiazda. Opowieść o Nicu Di Angelo" przechodzą konkretną drogę i bardzo widoczne jest, jak na przestrzeni całej książki się zmieniają i dojrzewają. Drugoplanowe postaci to stosunkowo nowi bohaterowie, którzy świetnie dopełniają Willa i Nico, a przede wszystkim mają ciekawe charaktery. ,,Słońce i gwiazda. Opowieść o Nicu Di Angelo" to świetna powieść przygodowa, która ma cechy powieści drogi. Akcja książki nie jest bardzo dynamiczna. Napięcie jest stopniowo budowane. Fabułę wzbogacają poboczne misje, których podejmują się herosi, by dotrzeć do wyznaczonego celu. Narracja toczy się wokół dwóch linii czasowych: przeszłości i teraźniejszości, co jakiś czas przeplatają się wzajemnie. Istotny jest wątek oniryczny, w którym wybrzmiewają wszystkie obawy, troski i manipulacji. Rick Riordan i Mark Oshiro w swojej książce podjęli trudne tematy szczególnie dla młodzieży . Nie są bardzo przytłaczjące, ale wywołują refleksję ,,Słońce i gwiazda. Opowieść o Nicu Di Angelo" Rick Riordan, Mark Oshiro to książka, przy której spędziłam świetnie czas. Okazała się znacznie lepsza niż oczekiwałam. To mądra i wartościowa książka dla młodzieży i nie tylko. To powieść o akceptacji, tolerancji, przepracowaniu traum i samotności wśród tłumu.

Kupiłam książkę w samym empiku.Nie ma żadnych zagięć a z samej książki jestem miło zaskoczona.Czytałam recenzję i czytelnicy twierdzili że ta książka jest do kitu, lecz według mnie, zasługuję ona na 5 gwiazdek.Relacja między Willem a Nico jest poprostu cudna, Sny Nica też bardzo dobrze opisane a sama książka ma dużo detali w sobie.Polecam z całego serca dla fanów serii Percy Jackson i fanów mitologii Greckiej.