Droga wstydu (okładka  miękka, wyd. 08.2024)

IG: @zaczytana_archiwistka "Droga wstydu" to drugi tom serii kryminalnej, w której ponownie spotykamy policjanta Tomasa Wolfa oraz dziennikarkę Verę Berg. Akcja książki rozpoczyna się w Sylwestra 1995 roku, kiedy to społeczeństwo szwedzkie nadal przeżywa traumę po katastrofie promu MS Estonia, w której zginęło 852 osoby. Tomas Wolf, policjant zmagający się z własnymi demonami, zostaje wezwany do zbadania sprawy morderstwa w burdelu. Jego osobiste problemy z przeszłości ciągle dają o sobie znać, utrudniając mu prowadzenie śledztwa. Z drugiej strony, Vera Berg, dziennikarka próbująca odnaleźć się w nowym miejscu pracy, również angażuje się w sprawę, badając makabryczne morderstwo w klubie porno. Pomimo wielu różnic i osobistych problemów, Tomas i Vera są zmuszeni współpracować, gdy odkrywają, że oba morderstwa mogą być ze sobą powiązane. Kluczowym pytaniem staje się, jaki związek łączy te zbrodnie i kto może być następną ofiarą? "Droga wstydu" to książka, która od pierwszych stron trzyma w napięciu i nie pozwala się od siebie oderwać. Engman i Selåker doskonale oddają mroczny klimat skandynawskich kryminałów, co sprawia, że miłośnicy gatunku poczują się tutaj jak w domu. Główni bohaterowie, Tomas Wolf i Vera Berg, to postacie złożone i pełne sprzeczności, co nadaje książce głębi i sprawia, że czytelnik z łatwością wchodzi w ich skórę. Tomas, walczący z osobistymi demonami, i Vera, próbująca odnaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości, tworzą duet, który idealnie balansuje pomiędzy współpracą a konfliktem. Jednym z największych atutów tej powieści jest mistrzowsko zbudowane napięcie. Autorzy stopniowo odkrywają kolejne elementy układanki, prowadząc czytelnika przez labirynt fałszywych tropów i zaskakujących zwrotów akcji. Pomimo skomplikowanej fabuły, wątki są prowadzone w sposób przejrzysty, co sprawia, że książka jest wciągająca i przystępna. Charakterystyczne dla skandynawskich kryminałów mroczne i zimne tło społeczne, w połączeniu z realistycznymi bohaterami, tworzy atmosferę, która z jednej strony przeraża, z drugiej – fascynuje. Relacja między Tomasem i Verą jest pełna napięcia, a ich współpraca, mimo różnic, staje się kluczowa dla rozwiązania zagadki. Autorzy doskonale balansują między rozwijaniem postaci a budowaniem skomplikowanej intrygi, która trzyma w napięciu aż do samego końca. "Droga wstydu" to kolejny świetny skandynawski kryminał, który z pewnością przypadnie do gustu fanom gatunku. Choć jest to drugi tom serii, fabuła jest na tyle odrębna, że można sięgnąć po tę książkę bez znajomości poprzedniej części. Niemniej jednak, warto nadrobić pierwszy tom, by w pełni docenić rozwój postaci i ich relacje. Engman i Selåker stworzyli porywającą opowieść, która zaskakuje, intryguje i nie pozwala o sobie zapomnieć. Ten tom przebił nawet pierwszy, który szybko podbił moje serce. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom skandynawskich kryminałów!

Mówią, że orgazm to mała śmierć. W sylwestra jeden z klientów domu publicznego takiej małej śmierci doznaje, by za moment pożegnać się z życiem z ręki mordercy. Prostytutka ucieka naga z miejsca zbrodni, gdy nagle dociera do niej, że ktoś ją woła po imieniu... Potem ginie jeszcze dwóch mężczyzn, a Tomas, Zingo i Vera podążają tropem kobiety. Pascal Engman i Johannes Selåker tym razem zaczynają swą historię od zatonięcia promu Estonia we wrześniu 1994 r. Prowadzą czytelnika tropem miłości zakazanej, brutalnego cielesnego wykorzystywania kobiet odurzonych narkotykami i alkoholem, by dojść do miłości matczynej, miłości ojca, którego się nie zna, a który pojawia się nagle, w nie najbezpieczniejszych okolicznościach i jest... niekoniecznie tym, kim chciałoby się, żeby był. Drugi tom o dziennikarce Verze Berg, policjancie Tomasie Wolfie i jego partnerze - Zingu przypomina konstrukcyjnie do złudzenia pierwszy. Znów mamy śledztwo związane z innymi niż te, które uznajemy za normalne relacjami damsko-męskimi i wszelkimi ich konsekwencjami. Tym razem jednak męski trup ściele się gęsto. Znów jest brutalnie, z dużą dbałością o atmosferę i szczegóły historyczne oraz społeczne lat 90. ubiegłego wieku. Bohaterowie co do jednego nie są kryształowi. Skrywają przed sobą sprawy dużego kalibru i dążą do osiągnięcia swoich celów niekoniecznie etycznymi ścieżkami. Vera prowadzi śledztwo przeciwko Tomasowi, próbując rozwikłać, co stało się z jego bratem Kristianem. Tomas walczy z demonami niepamięci, poczuciem osamotnienia, traumą powojenną i towarzyszy w chorobie bliskiej osobie. Relacja dziennikarki i policjanta jest mocno niejednoznaczna. Niby partnerzy w śledztwie, jedno drugiemu życie ratuje, a mimo to nieufni, skrywający przed sobą mroczne tajemnice. "Droga wstydu" przypadła mi do gustu dużo bardziej niż "Pamięci mordercy". Przyzwyczaiłam się do narracyjnego dwugłosu, bo w tym tomie jest on dla mnie dużo bardziej zgrany niż w poprzednim. Dałam się ponieść trudnym tematom i niesamowitemu tempu akcji. Czekam na kolejne tomy, bo póki co widzę, że im dalej w las, tym więcej pytań się rodzi. Zwłaszcza tych dotyczących Very, Tomasa i Zinga.

Ależ to była smakowita uczta czytelnicza! Mam ogromną słabość do skandynawskich kryminałów, a tak znakomitego już dawno nie czytałam. „Droga wstydu” to już druga część wybornej serii kryminalnej spod pióra szwedzkiego duetu Engman & Selåker. Za sprawą tej dwójki ponownie doświadczamy podróży w czasie i przenosimy się do lat 90, by rozwikłać wyjątkowo zawiłą zagadkę kryminalną, w którą skrupulatnie wpleciono realne wydarzenia. Odnoszę wrażenie, że tym razem autorzy pokusili się o skonstruowanie jeszcze bardziej wciągającej i pochłaniającej intrygi, a wszystko za sprawą poruszanej tematyki. Zagadkowe mord*rstwa, tajemnicze zaginięcie, a w tle prostytucja. Po raz kolejny szwecki duet pisarzy pokazał, że nakreślenie problematyki społecznej, nawet tej stanowiącej tematykę tabu, to dla nich bułka z masłem. Czyta się wybornie! Książka niebywale intryguje i wciąga od pierwszych linijek tekstu, w szczególności po lekturze pierwszego tomu cyklu. Akcja jest wyjątkowo wartka mając na względnie tempo innych historii opowiadanych na kartach powieści skandynawskich. Tutaj nie ma miejsca na nudę. Opisy, tak charaktertsyczne dla tego typu literatury, w żadnym wypadku nie przytłaczają tej opowieści. Warstwa obyczajowa jest rewelacyjnie skonstruowana. W dodatku za sprawą krótkich rozdziałów przez tę historię się praktycznie płynie. Jestem totalnie ukontentowana lekturą tej powieści. Ta historia tak mocno urzeka klimatem, kreacjami pokiereszowanych przez życie bohaterów i dogłębnie przemyślaną intrygą, że można pisać o niej wyłącznie w samych superlatywach. Skandynawski kryminał w najlepszym wydaniu! Uprzedzając Wasze pytania, śmiało możecie sięgnąć po ten tytuł bez znajomości poprzedniego tomu, bowiem wszystko jest jasne i klarowne poprzez liczne nawiązania do pierwszej części, aczkolwiek lektura drugiego tomu w pierwszej kolejności totalnie zepsuje Wam odbiór pierwszego. Podsumowując, jeśli planujecie sięgnąć po pierwszą część, to polecam zachować jednak kolejność. Jeśli jeszcze nie czytaliście, a lubujecie się w powieściach skandynawskich, to polecam migiem nadrobić tę serię. Nietuzinkowego duetu Wolf & Berg nie da się nie polubić!

"Droga Wsty­du to naj­więk­sza mo­ral­na zgni­li­zna całej ludz­ko­ści." Szwecja, grudzień 1994. Ostatnia noc roku skąpana jest w blasku fajerwerków, które rozświetlają niebo w głośnym akompaniamencie huków. W takich chwilach zawsze dzieje się coś interesującego, a dziennikarka Vera Berg potrzebuje mocnego newsa, który sprawi, że jej tekst trafi na okładkę. Informacja o strzelaninie w klubie pokerowym wydaje się być tym, czego szuka. Po przybyciu na miejsce zdaje sobie sprawę, że musi znaleźć świadków oraz zdobyć jakiś wyjątkowy szczegół, który przyciągnie uwagę czytelników. Postanawia wiec wykorzystać okazję i zbadać makabryczne morderstwo. Sprawę prowadzi Thomas Wolf, z którym poznała się podczas poprzedniego śledztwa. Ponownie będą zmuszeni współpracować, aby rozwikłać ponurą kryminalną zagadkę. Druga odsłona serii rozgrywa się kilka miesięcy po dramatycznych wydarzeniach z poprzedniego tomu. W tym czasie społeczeństwo szwedzkie jest głęboko poruszone katastrofą na Morzu Bałtyckim – zatonięciem promu MS Estonia, w wyniku którego zginęło 852 osoby. Dla Thomasa i Very to również trudny okres. Oboje zmagają się z własną przeszłością oraz konsekwencjami podjętych bolesnych decyzji dotyczących bliskich im osób. „Mimo że przeżył wojnę w Bośni, to właśnie ona pozbawiła go życia.”. Śledztwo, które postanawiają podjąć, zaprowadzi ich do miejsc obnażających najmroczniejsze oblicza ludzkiej natury. Świata pozbawionego moralności, gdzie liczy się jedynie zysk, a godność człowieka zostaje zepchnięta na dalszy plan. Autorski duet Engman & Selåker po raz kolejny sięga po trudną tematykę, przedstawiając brutalny i trzymający w napięciu kryminał od którego trudno się oderwać. Klimat lat 90. został doskonale oddany, z rozbudowaną, pełną detali warstwą obyczajową i realistycznie nakreślonymi postaciami. Serię można z powodzeniem czytać osobno, jednak warto sięgnąć po tomy w kolejności, ponieważ ułatwi to zrozumienie wzajemnych relacji głównych bohaterów oraz ich przeszłości.

🌊🚢 Skandynawia w najlepszej formie powraca - zamknięta w genialnej opowieści kryminalnej. Na wstępie muszę się do czegoś przyznać: czytałam Drogę wstydu, nie zdając sobie sprawy, że to drugi tom serii. I wiecie co? Nie miałam wrażenia, że coś mi umyka! To świadczy o tym, że można zacząć tę historię w dowolnym momencie, bo jest mistrzowsko skonstruowana. 🌊🚢 W sylwestra ginie jeden z klientów domu publicznego - niektórzy powiedzą, że to statystyka w takich miejscach inni będą rozpaczać nad tragedią. Problem w tym, że z miejsca zbrodni wybiega prostytutka... i kiedy już uznacie, że nie może być dziwniej wtedy ktoś za nią woła. Woła jej prawdziwym imieniem. Tak o to zacznie się sprawa, która będzie kosztować jeszcze dwa ludzkie życia. Wtedy też do nierównej gry z zabójcą stanie Thomas, Zingo jak i Vera. 🌊🚢 Ta zawiła zagadka będzie prowadzić swojego odbiorcę naprawdę pokrętnymi zakrętami. Otrzecie się o zatonięcie pewnego promu po brutalne cielesne wykorzystania kobiet by skończyć na miłości rodziców gdzie jedno z nich zawsze jest nieobecne. A co zrobicie, kiedy jeden z rodziców powróci ? I nie będzie tym, kogo byście chcieli poznać ? 🌊🚢 Droga wstydu zdecydowanie spodoba się zarówno nowym w świecie skandynawskich kryminałów, jak i wyjadaczom gatunku. Warto jednak wspomnieć o tym że jest to historia, która wymaga od swojego odbiorcy stalowych nerwów. Szwecja lat 90tych jest surowa, szara i pozbawiająca złudzeń. Śledztwo, któremu będziecie się przyglądać w trakcie lektury będzie wam opowiadane z dwóch perspektyw. Policjantów jak i bardzo zgrabnie napisanej dziennikarki śledczej. Strona techniczna tej opowieści również wypada dobrze. Rozdziały są zbite i nierozciągnięte na siłę. Wątki ładnie się zazębiają w myśl zasady show don't tell. Wszystko to nadaje historii niesamowitej naturalności, która jest tak potrzebna odbiorcy, aby podążył za bohaterami. Innymi słowy, masz ochotę na dobry kryminał? Nie zastanawiaj się i złap za Drogę wstydu. Nie pożałujesz.

" [...] To mogło być jego miesz­ka­nie, gdyby go­dzi­nę wcze­śniej naci­snął na spust. Powi­nien już nie żyć. A mimo to na­dal znaj­do­wał się wśród ży­wych. [...]" To było moje drugie spotkanie z trzydziestojednoletnim policjantem (śledczym w wydziale zabójstw) Tomasem Wolfem i młodą dziennikarką Verą Berg. Jak tym razem wyglądać będzie ich współpraca? Co dla nich przygotowali Pascal Engman i Johannes Selåker w najnowszej powieści pod tytułem "Droga wstydu"? Przekonacie się o tym, podczas czytania tej historii. Podobają mi się powieści tego Szwedzkiego duetu. Autorzy nieźle się postarali. Stworzyli kryminał, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Ich bohaterowie walczą z osobistymi demonami i niestety muszą ścigać morderców. Czy osobiste problemy Tomasa i Very nie wpłyną negatywnie na ich pracę? Fabuła jest tutaj ciekawie przedstawiona. Podzielona jest na pięć części. Z zapartym tchem czytałam stronę po stronie. Dzięki dobrym opisom czułam się, jakbym tam była i brała udział między innymi w sprawie morderstwa. Co ponad siedemdziesięcioletni dziadek robił w burdelu? To może was zaskoczyć. Oprócz wątków kryminalnych miałam tutaj do czynienia z dobrze przedstawionymi wątkami obyczajowymi. Prolog jest bardzo oryginalny. Wyobraźcie sobie: znajdujecie się na promie w czasie sztormu na Bałtyku. Obok was mnóstwo osób zapada na chorobę morką. Jak się czujecie? Ja zapewne byłabym przerażona i dołączyłabym do chorych. Czytając ten prolog, czułam strach pasażerów promu pasażerskiego "Estonia". A to był dopiero początek... Z tą powieścią poruszamy się w latach 1994- 1995. Oprócz głównych bohaterów poznałam tutaj między innymi: prostytutkę Lucy -Ellen Alm — biedaczka musiała w sylwestrową mroźną noc, uciekać naga przed mordercą. Kto chciał ją zabić? Czy teraz jest bezpieczna? Warto poznać tę zimową mroźną i momentami bardzo niebezpieczną powieść. Ja już się nie mogę doczekać kolejnej części przygód Tomasa i Very. A wam polecam "Drogę wstydu".

„Tomas potrzebował pomocy, a ona była jego jedyną nadzieją. Zeszłego lata uratował jej życie. Zrobi wszystko, by mu się odpłacić pozbyć się długu wdzięczności.” Lato się skończyło, minęła jesień i nastała noc sylwestrowa w którą Lucy pracowała. Poddawała się ablucjom w łazience, gdy usłyszała strzał a po nim mordercę wołającego jej prawdziwym imieniem. Nie miała wyboru, naga uciekła z mieszkania na śnieg i mróz. Na miejsce zbrodni dociera Tomas i Zingo, którzy zostają przegonieni przez służby bezpieczeństwa, bo klient był zbyt ważny aby śledztwem zajmowali się „zwykli” policjanci. Jednak dosyć szybko trup się ścieli. Wolf i Zingo szukając możliwości odnalezienia Lucy trafiają na kolejnego. Wiadomości, które Zingo otrzymał od Very też im pomagają, bo ta po przejściu do nowej gazety znowu popadła w niełaskę i prowadzi swoje śledztwo w tej sprawie, łączy kropki i stwierdza, że łącznikiem ich wszystkich jest Lucy. Co ta dziewczyna zrobiła, że tak się naraziła mordercy? Jaki związek z nimi ma mechanik samochodowy z Olandii i zatonięcie promu Estonia? A „Droga wstydu” usytuowana w Czechach? Wiele pytań, na które oczywiście czytelnik dostanie odpowiedź. Autorzy po raz kolejny sprawili, że książka stawała się nieodkładalna. Kartki przewracały się nieomalże same. Po raz kolejny zafascynowałam się postaciami Very i Tomasa, którzy tak samo jak w części pierwszej niesamowicie działali mi na nerwy, jednak ta część spowodowała, że w pewnym momencie poczułam nić zrozumienia dla policjanta. Co się zaś tyczy dziennikarki to nie do końca byłam w stanie zrozumieć jej irracjonalnych wyborów i chaosu, który tworzyła wokół siebie i w swoim życiu prywatnym czy też zawodowym. Jeżeli byłaby możliwość dania punktów wyższych niż w skali 10/10 to tutaj mogłabym zastosować taką, bo dla mnie książka mieści się właśnie poza nią. Czekam na kolejną książkę duetu Engman&Selaker, ponieważ tworzą naprawdę niezłe książki. Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za podarowany egzemplarz.

„Droga wstydu” autorstwa Pascala Engmana i Johannesa Selåkera to wciągająca, dobrze przemyślana książka z niesamowitym klimatem, który jest bardzo charakterystyczny dla skandynawskich powieści, ale jednak wyróżnia się na swój sposób. Fabularnie jest to niezwykła kompozycja składająca się z głównego wątku kryminalnego, otoczonego warstwą fabularną, która tworzy całość, od której ciężko się oderwać. Akcja jest dość dynamiczna, nie ma żadnych luk fabularnych, wszystko idealnie do siebie pasuje, narracja jest płynna, a surowość skandynawskich krajobrazów jest mocno wyczuwalna. Mamy pościgi, ucieczki, bardzo dobrze poprowadzone dochodzenie, ale całość utrzymana jest w świetnym klimacie, nie ocierając się o tanią sensację. Jednak najlepszym elementem tej książki, a nawet całej serii, jest duet śledczo-dziennikarski. Zarówno Vera, jak i Tomas to niezwykle charakterne i silne postacie o dużym bagażu emocjonalnym. Ich portrety psychologiczne zostały świetnie zarysowane, a dzięki licznym wadom wydają się tak rzeczywiści. Zresztą postacie drugoplanowe, a nawet te epizodyczne, również mają w sobie „to coś,” dlatego czytając tę książkę, łatwo sobie wyobrazić, jakby dane sytuacje naprawdę miały miejsce. Autorzy poruszają w swojej książce dość ciekawy temat, jakim jest szeroko rozumiana branża pornograficzna i prostytucja. Ukazują, jak działa ten świat i jak kobiety, często otumanione narkotykami, zmuszane są do robienia przeróżnych rzeczy wbrew własnej woli. To właśnie do tego procederu nawiązuje tytułowa „droga wstydu,” ale o co dokładnie chodzi, Ci nie zdradzę. Aby się tego dowiedzieć, musisz sięgnąć po tę książkę. „Droga wstydu” to książka, która pochłania czytelnika i kończy się w sposób sugerujący kontynuację, na którą, mam nadzieję, nie przyjdzie nam długo czekać. Oficjalnie mogę powiedzieć, że duet Engman & Selåker wskoczył na moją listę TOP 3 ulubionych skandynawskich autorów. Serdecznie POLECAM!

Cała Szwecja pogrążona jest w żałobie po katastrofie na Morzu Bałtyckim, w której zginęło aż 852 pasażerów promu MS Estonia. Tymczasem Tomas Wolf zostaje wezwany do zbadania sprawy morderstwa w domu publicznym. Walczący ze swoimi demonami policjant wciąż nie może sobie poradzić z osobistymi traumami, mimo to za punkt honoru stawia sobie schwytanie mordercy. Vera Berg także nie może pochwalić się szczęśliwym życiem- zmagająca się w dalszym ciągu ze swoim chaotycznym życiem prywatnym, nadal próbuje wyrobić sobie markę w miejscu pracy. Okazję ku temu daje jej możliwość zbadania makabrycznego morderstwa w klubie porno. W gąszczu ludzkiej okrutności tylko Tomas i Vera dostrzegają istniejący związek między tymi dwoma morderstwami i zamierzają powstrzymać psychopatę przed kolejnymi zbrodniami… „Droga wstydu” to drugi tom cyklu z Tomasem Wolfem i Verą Berg w rolach głównych i już na samym początku swojej opinii czuję się w obowiązku wyraźnie zaznaczyć, że jest lepszy od swojej poprzedniczki. Znacznie lepszy. Autorzy od samego początku książki nakreślają mroczny skandynawski klimat tak charakterystyczny dla tego gatunku, skupiając fabułę głównie wokół branży pornograficznej, pokazując jednocześnie jej najgorsze oblicze pełne ludzkiego upodlenia, bólu i zatracenia własnej godności. Pascal Engman i Johannes Seläker zapoczątkowali naprawdę znakomicie zapowiadający się cykl, a każda jego kolejna cześć pokazuje, że jest na co czekać, by finalnie móc się cieszyć z chwil spędzonych nie tylko z dobrym warsztatem pisarskim obu autorów, ale również ze świetnie skonstruowaną fabułą, której poszczególne elementy w odpowiednim czasie układają się w efektowną całość. Będę wyczekiwał z niecierpliwością kolejnego tomu, bo to że ten powstanie jest już raczej przesądzone. Współpraca reklamowa z wydawnictwem Czarna Owca.

Co myślicie o skandynawskich kryminałach ?? Macie swoich ulubionych autorów :)? Dziennikarka Vera Berg próbuje rozwikłać sprawę zagadkowego morderstwa do którego doszło w nocnym klubie. Natomiast policjant Tomas Wolf zajmuje się śledztwem dotyczącym zbrodni która miała miejsce w burdelu. Widzą oni powiązania pomiędzy tymi sprawami i poraz kolejny współpracują ze sobą. Czy uda im się znaleść mordercę i uporać z osobistymi problemami ? Co z tymi wydarzeniami ma wspólnego katastrofa promu na morzu bałtyckim w wyniku której ginie aż 852 pasażerów? ,,Droga wstydu’’ to druga część serii kryminalnej z Verą i Tomasem. Muszę przyznać, że bardzo lubię ten duet. Autorzy książki wykreowali te postacie bardzo realnie, a ich problemy oraz zawirowania w życiu osobistym sprawiają, że stają się oni czytelnikowi bardzo bliscy. Akcja powieści dzieje się już od pierwszych stron i nie zwalnia tempa. Książka jest o wiele krótsza niż poprzednia część i dzięki temu jest bardziej dynamicznie i o wiele ciekawiej. Oprócz wątku kryminalnego autorzy poruszają jeszcze bardzo ważne kwestie społeczne. Nie boją się oni takich tematów jak narkotyki, prostytucja czy przemoc. O ile w pierwszej części autorzy dodatkowo wprowadzili do historii wątek związany z imigrantami to w tej części poruszany zostaje temat szpiegów politycznych co sprawia, że historia staje się jeszcze ciekawsza. Jeśli chodzi o wątek kryminalny jest on ciekawy oraz mocno rozbudowany, ale nie jest przez to zagmatwany. Rozwiązania zagadki w taki sposób kompletnie się nie spodziewałam i jak dla mnie było genialne :) Ps. Jeśli nie czytaliście pierwszego tomu to bez problemu odnajdziecie się w tej części historii :)