Czy kot może tęsknić tak jak pies? Czyli o lęku separacyjnym u kotów

Czym jest lęk separacyjny u kotów?

Jest to zespół reakcji fizjologicznych, behawioralnych oraz emocjonalnych. Przyczyną lęku separacyjnego u kotów jest krótkotrwała lub stała utrata obiektu, do którego pupil jest emocjonalnie przywiązany. Sytuacja ta może występować przy wyjazdach lub zmianie trybu pracy opiekuna, które zaburzają rutynę dnia zwierzaka.

Nawet drobne rzeczy, takie jak zaprzestanie wspólnych zabaw, ograniczenie spania z kotem czy ignorowanie go, mogą spowodować lęk separacyjny pomimo obecności opiekunów w domu.

Skąd się wziął mit, że koty nie przywiązują się do ludzi?

Zespół zaburzeń separacyjnych badano najpierw u zwierząt, które potocznie uważane były za społeczne, np. psów, koni czy świń. Koty posądzano o cechy aspołeczne, przez co nie sprawdzano ich umiejętności tworzenia społeczności.

Samowystarczalność w pozyskiwaniu pożywienia oraz dużo bardziej złożone zachowania kotów tylko utrwalały powszechną opinię, że zwierzęta te nie przywiązują się do ludzi. Jednocześnie badania psów przedstawiały umiejętność budowania relacji, przez co zaczęto je uważać za gatunek, który przywiązuje się do człowieka – utrwalając tym samym stereotypy o kotach.

Dopiero w 2001 roku dr Stefanie Schwartz podjęła się badań, których celem było sprawdzenie, czy lęk separacyjny występuje u kotów, a jeżeli tak, to w jakiej formie. Zbadano historię medyczną ponad 700 zwierząt. Wyniki jednoznacznie wykazały, że koty wykazują zachowania z zakresu zaburzeń lęku separacyjnego oraz potrafią budować relacje z ludźmi i innymi zwierzętami.

Niestety mit ten dla wielu osób cały czas pozostaje aktualny. Wybierają oni koty, ponieważ są przekonani, że brak obecności opiekuna w domu oraz interakcji nie wpłynie negatywnie na dobrostan podopiecznego.

Objawy lęku separacyjnego u kotów

Koty świetnie maskują swoje choroby oraz zaburzenia, dlatego koniecznie są regularne badania krwi i obserwowanie podopiecznych. Symptomy lęku separacyjnego mogą być mylone z innymi zaburzeniami lub chorobami.

Objawami lęku separacyjnego są:

• oddawanie moczu oraz kału poza kuwetą,
• samookaleczenie poprzez wylizywanie futra aż do jego utraty oraz gryzienie ogona,
• nadmierna wokalizacja,
• niszczenie mieszkania.

Gdy zaobserwujesz u swojego kota pierwsze trzy podpunkty, najpierw udaj się do weterynarza, aby wykonać badania kontrolne. Jeżeli kot fizycznie będzie zdrowy, należy pójść do behawiorysty, który poprzez odpowiednią terapię umożliwi zwierzakowi przepracowanie problemu. Pamiętaj jednak, że nie zawsze powyższe objawy wynikają z lęku separacyjnego.

Ile czasu kot może być sam w domu?

Niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jak długo kot może zostać sam w domu. Lęk separacyjny wynika z wielu czynników m.in. relacji z kotem, jego charakteru oraz zmian, które nagle zaszły w relacji.

Kot sam w domu - co możesz zrobić, aby mu pomóc?

Koty są rutyniarzami. Powtarzające się czynności wprowadzają je w strefę komfortu, dlatego niezależnie, czy w domu zostanie mały kot, czy dorosły, warto wykonywać następujące czynności:

• zaplanuj kotu aktywności pod swoją nieobecność. Pochowaj smakołyki do mat węchowych lub w zakamarkach mieszkania;
• włącz cicho muzykę, aby dźwięk kojarzył się z twoją obecnością w mieszkaniu,
• zaplanuj stałe godziny zabaw z pupilem;
• możesz kupić interaktywne zabawki, które będą pobudzać kota do aktywności;
• poświęcaj mu uwagę i czas, kiedy jesteś w domu.

Powyższe metody mogą pomóc kotu przetrwać samotny czas spędzony w domu. Pamiętaj jednak, aby wszelkie niepokojące sygnały konsultować z weterynarzem lub behawiorystą.

Zdjęcie okładkowe: Shutterstock