Czarne słońce (okładka  miękka, wyd. 10.2019)

Pierwsze140 stron z hakiem rozłożyłam na jakieś 5 dni czytania (bo nie dawałam rady przebrnąć) i zastanawiałam się jakim cudem ktoś kto napisał fenomenalne „Ślepnąc od świateł” stworzył szlam w postaci „Czarnego słońca”, po czym otrzymałam kopa w głowę- zapewne glanem i Pan Żulczyk zafundował mi psychiczny i prawie fizyczny rollercoaster. Kilka razy zrobiło mi się autentycznie słabo, raz zaniosłam się prawdziwym szlochem choć temat przewałkowany już pierdylion razy (moneta w ustach). W tej książce pomieszało się dosłownie wszystko, gatunki, płyny, brud, dobro, zło, światło, mrok, prawda i kpina, i nie do końca rozumiem czemu temat Gruza i Suchego jest aż tak mocno i jaskrawo przedstawiony, uwierał mnie bardzo, jest tego za dużo i za dosadnie z jakiegoś powodu. "Ślepnąc od świateł" pozostaje dla mnie nr 1 ale wiem, ze będę chciała wrócić do "Czarnego słońca" za kilak lat żeby utwierdzić się, że ta nadzieja z ostatnich wersów ma sens i że pisarza mocno „odpięło” w tej smutnej wizji przyszłości Polski i nas samych. Po tych 140 stronach reszta książki przeczytana w jeden dzień, potem było kilka godzin myślenia co tam się kurcze odwaliło, raz popadałam w zachwyt a zaraz w obrzydzenie i niechęć, i myślę, że to chyba dobrze, w sensie że warto było? W mojej skromnej ocenie twórczość Pana Żulczyka to już najwyższa półka.

Niezwykle brutalny język, zaskakująca fabuła. Zupełnie zaskakujące zakończenie, niewątpliwie to nie jest książka dla każdego, ale taka jest właśnie twórczość Żulczyka.

Świetna! Krzywe zwierciadło rzeczywistości, ukazujące to, jak nacjonalizm, rasizm i niechęć do czegoś co jest "inne" mogą wpływać na człowieka i jego otoczenie.

Zamysł fabuły ciekawy, chociaż nie oryginalny,ale to nieistotne, bo tak funkcjonuje sztuka( literatura, film). Nie do pokonania dla mnie była warstwą językową, czytaj słownictwo i epatowanie statystycznym okrucieństwem. W powieściach Krajewskiego to akceptuję ( wątki), ale w takim natężeniu na 500 stronach jest to dla mnie nie do przyjęcia. Doczytałam do 150 strony, potem przekartkowalam i nie sięgnę już po żadna z książek tego autora.

Na pewno nie jest to książka dla ludzi o wrażliwych żołądkach.

Książka hardcorowa, z przesłaniem.Dobrze się czyta,polecam.

Książka bardzo brutalna. Na pewno zostanie w pamięci na długo. Ale nikomu jej nie polecę.

Totalny syf

Warto przeczytać w kontekście aktualnej sytuacji w Polsce

Najsłabsza książka Żulczyka, jak dla mnie.