Zapomniany. W matni strachu (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Bomba ksiazka

Rewelacja!

Super!!!

Polecam

Polecam

Adrian Bednarek nie każe na siebie długo czekać, co jest jednym z jego wielu atutów. Cykl pt. ZAPOMNIANY składa się bowiem z dwóch książek. Pierwsza z nich ukazała się w październiku 2021 roku, a już w marcu 2022 roku doczekaliśmy się kontynuacji. Jest to cudowna wieść- sprawa tytułowego Zapomnianego jest bardzo świeża i na spokojnie możemy poznawać dalsze losy bohaterów. Muszę też zaznaczyć, że teksty Adriana Bednarka są bardzo specyficzne. W wywiadach autor uchodzi za kogoś niesamowicie spokojnego, statecznego. Tak pozytywną postawę potwierdzają także czułe dedykacje- miłe słowa kieruje on zawsze do swojej małżonki. Alter-ego Adriana Bednarka to fikcja literacka, w której zagłębia się on w psychikę postaci nieobliczalnych, demonicznych, pragnących mordu. Dla mnie to kolejny atut pisarski, gdyż autor wciela się w kogoś, kim zdecydowanie nie chciałby być. Jego wiedza na temat psychopatów i ich działań musi być zatem bardzo rozbudowana. Ma on też swoją utartą wizję i silnie się jej trzyma. Bardzo ważne jest, by cykl ZAPOMNIANY zacząć czytać od początku, czyli od pierwszego tomu. Nie zdradzę oczywiście wszystkiego, ale w części pierwszej poznamy Patryka Kamińskiego i Jędrka Sokołowskiego. Jest to para znajomych ze szkoły- rozpieszczonych, zniszczonych przez wygodne życie młodych gniewnych. Urządzają oni tak zwane ŁOWY- zwabiają naiwne dziewczyny, obiecują złote góry, a tak naprawdę wykorzystują je seksualnie. Przy recenzji tej części pisałam, że w końcu karma dopada Patryka. W wyniku bardzo niefortunnych dla niego zdarzeń młody oszust trafia na dziesięć lat (!) do tak zwanego lochu głodowego. Kto go tam zamknął i jak Patryk funkcjonował bez podstawowych, współczesnych rzeczy? Jak czuł się po wydostaniu z lochu? O tym właśnie dowiecie się, gdy chronologicznie przeczytacie cały cykl. „Zapomniany. W matni strachu” to dla czytelnika swoiste deja vu. Wszyscy przypomną sobie Patryka Kamińskiego, który po swoim dramacie odcina kupony od sławy. Diana Mazur, słynna youtuberka, pomaga mu być na szczycie, a dodatkowo jest w nim zakochana. Co więcej- Patryk i Jędrek Sokołowski, dawni kompani od ŁOWÓW, teraz są śmiertelnymi wrogami. Teraz Jędrek zaczyna rozumieć, co to znaczy być zamkniętym w lochu i głodzonym. Wszystko jednak zaczyna się sypać, kiedy ktoś pomógł Jędrkowi w ucieczce. Patryk i Diana czują strach, bo wiedzą, do czego po trudnych przejściach zdolny jest maltretowany człowiek. W pierwszej części to Patryk uchodził za najbardziej zepsutą moralnie osobę, ale jestem przekonana, że Jędrek „wskoczył” tym razem na podium. Dla niego samego nie liczą się już nudne ŁOWY. W części drugiej króluje sformułowanie CUKIERECZEK. Dawnego kompana Patryka interesują bowiem bardzo młode nastolatki, najlepiej dziewice. Czuje on do nich pożądanie i zrobi wszystko, by je wykorzystać. Staje się więc seryjnym mordercą i gwałcicielem. Pikanterii dodaje fakt, że Jędrek ma zarówno żonę, jak i córkę (!). Czy to nie bulwersujące, że z pozoru normalny mężczyzna może przeistaczać się w potwora? Niestety, to nie jest wybujała fantazja pisarza. Z niczym on nie przesadził, gdyż takie bestie istniały i istnieją w życiu realnym. Wystarczy znać choćby historię prawdziwego Joachima Knychały, który miał rodzinę, jednak z pasją mordował niewinnych ludzi… Wracając do wątków lekturowych- czytelnicy z wypiekami na twarzy będą śledzić poczynania Patryka i Diany. Czy zdołają oni uciec przed Jędrkiem? Czy kłamstwa Patryka wobec youtuberki zostaną mu wybaczone? Czy Diana wie, czym jest prawdziwe uczucie, czy może traktuje znajomość z Patrykiem jak telewizyjny i internetowy biznes? Tego zdradzić nie mogę, ale znowu nasuwa mi się pewne przysłowie- kłamstwo ma krótkie nogi, i to dosłownie. Patryk boleśnie się o tym przekona. Bardzo istotną rolę odgrywa tutaj Hania Sokołowska- siostra Jędrka, a na dodatek niegdyś największa miłość Patryka. Czy ma ona jakieś wieści na temat brata? Czy pomoże dawnej miłości? Co okaże się ważniejsze- miłość braterska czy niegasnące przez lata gorące uczucie? Znowu nie zdradzam zbyt wielu szczegółów. Thrillery z nutą kryminały, a nawet obyczaju (!), mają to do siebie, że należy je czytać bardzo, ale to bardzo uważnie. Każdy detal ma znaczenie, każda wzmianka wnosi coś do całości tekstu. Niczego zatem nie można pominąć, a nawet nie chce się tego robić, gdyż zainteresowanie fabułą nam na to nie pozwoli. Książę przeczytałam z chęcią, uwagą, a mimo to lektura nie trwała długo. Nowiutką część, za którą bardzo dziękuję Wydawnictwu Zaczytani, otrzymałam w piątek, a dziś, w sobotę, mam już ją za sobą. Wniosek? Powieści Adriana Bednarka ciekawią, bo nie są przewidywalne i nudne. Niekiedy już, już myślimy, że trafiliśmy na odpowiedni trop, podczas gdy jedno zdanie zmienia całkowicie fabułę. Taki zabieg bardzo lubię, bo na nowo obmyślam plan działania bohaterów. Autor udowadnia też, że bestialskie zachowanie nie dotyczy tylko psychopatów. Można być w pełni władz umysłowych, a mimo to „lubować się” w dręczeniu innych.

„Nie opuszczało jej drażniące uczucie paniki” – no, mnie niestety też. To dobre zdanie i dobrze ilustruje ogólny nastrój panujący w powieści. Kiedy w moje ręce trafiła kontynuacja „Zaginionego” Adriana Bednarka, ucieszyłam się jak dziecko. Niedosyt jaki czułam po skończeniu części pierwszej wreszcie został zaspokojony. Ci, którzy czytali „jedynkę’ wiedzą w jakim punkcie kończy się jej fabuła, a kończy się tak, że ja chwyciłam się za głowę, jak można zostawiać czytelnika w ten sposób? „Zapomniany 2” zaczyna się w zasadzie w miejscu, w którym zatrzymuje się część pierwsza, z której wiadomo, że Hania odnalazła słoik ze swoim zdjęciem, a zaraz potem swojego uwięzionego brata, Jędrka. Pewnie nietrudno się domyślić co zrobi zakonnica, a to będzie stanowić początek końca wszystkiego. Do góry nogami wywróci się nowe, z mozołem budowane życie Patryka Kamińskiego alias Pawła Radzikowskiego, ucierpi także Diana Mazur, ale tym akurat przejęłam się najmniej. Od pierwszej strony podążamy krok w krok za bohaterami, śledzimy ich myśli, widzimy ich czyny. Chory, psychopatyczny, pełen przemocy i okrucieństwa świat bohaterów wciąga bez reszty nie pozostawiając miejsca na chociażby odrobinę niedopowiedzenia. Wszystko jest jasne. Realizm zdarzeń jest wręcz namacalny. Wystarczy przymknąć oczy i wpaść w tryby piekielnej maszyny szaleństwa uruchomionej przez Jędrka, Patryka i Dianę. Hania też dołoży swoją działkę do tego stosu przykrości. Jestem porażona sposobem, w jaki autor opisuje najmroczniejsze myśli bohaterów, z jakim spokojem kreuje ich psychopatyczne umysły, z jaką łatwością popycha ich w objęcia obłędu. To moje szóste spotkanie z powieściami Bednarka i uważam, że ani trochę nie wychodzi ze swojego modelu kreowania bohaterów. Czytając te fabuły można odnieść wrażenie, że nie ma na świecie ani jednego normalnego człowieka, a nawet jeśli gdzieś by był, to przegra w starciu z przyczajonym gdzieś w zakamarku jego serca i duszy mrokiem, wystarczy tylko stworzyć mu okoliczności by dał o sobie znać. Ja poległam emocjonalnie, mimo że jestem wprawiona w czytaniu ponurych książek. Rozdział 30 stał się dla mojej psychiki bezwzględnym gwoździem do trumny… „Czułem się, jakby ktoś okradł mnie z duszy, zostawiając w jej miejscu całkowitą pustkę” – to zdanie wypowiedziane przez Patryka właśnie w rozdziale 30, dobrze ilustruje stan, jakiego można się spodziewać czytając „W matni strachu”. Jak zwykle Bednarkowi bohaterowie, mimo swojej psychozy, to nieprzeciętnie inteligentne jednostki, na zimno i bez emocji kalkulujący kolejne etapy swoich szalonych planów, są doskonale zorganizowani i logiczni, przewidujący, o krok wyprzedzający swoich przeciwników. Od pierwszej części sympatyzowałam Patrykiem. Nie zmieniło się to również w kontynuacji powieści. Żeby nie było, nie pochwalam jego czynów, nie wystawię mu za nie laurki, jednak był on postacią, której nie potrafiłam znielubić. Mimo czynów, których się dopuścił, potrafił wykazać się skrupułami, odzywało się w nim sumienie, odczuwał żal…, jednym słowem pokazywał ludzkie oblicze, które powodowało, że starałam się zrozumieć jego motywację. Nie dostrzegłam jakichś znaczących różnic konstrukcyjnych w stosunku do „jedynki”, może poza tym, że akcja początkowo rozgrywa się nieco wolniej... jakby bohaterowie powoli przygotowywali się do zadania decydującego ciosu. Mimo że od początku towarzyszy uczucie niepokoju, niepewności i wyraźnie czuć gęstniejącą atmosferę, tak naprawdę znaczący wzrost emocji zaczyna się od rozdziału 28. Wtedy już jest równia pochyła, którą, razem z bohaterami, spadamy w odmęty szaleństwa. A lądowanie dla jednych będzie przykre, dla drugich ostateczne. Zakończenie jest totalnym szaleństwem, tyle że bardzo wykalkulowanym, wyrachowanym i metodycznym szaleństwem. Nie wiem natomiast, co miał znaczyć ostatni akapit (ten po trzech gwiazdkach)… czyżby autor zostawiał sobie otwarte pole na ewentualną część trzecią? Każda kolejna książka Bednarka wciąga mnie bez reszty w psychopatyczny świat bohaterów, tak było i tym razem. Szkoda, że te powieści nie są interaktywne, mogłabym wówczas liczyć, że bohater mi odpowie, a tak mówię tylko do kart książki… Za nieprzespaną noc dziękuję Grupie Wydawniczej „Zaczytani” :)

Okładka książki jest równie mroczna, co pierwsza. Ciemne kolory, a na samym środku klucz i krew. Pasuje do pierwszego tomu. W dotyku jest matowa, posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie kilka zdań o autorze, a na drugim informacje jakie nagrody zdobył pierwszy tom. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Literówek brak, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Podzielona została na rozdziały, które widocznie oddzielone są strefą czasową, by się nie pogubić w wydarzeniach. Pióro autora nie jest mi obce. Przeczytałam większość jego samodzielnych powieści i wiem, że każdy bohater ma trochę... nie ten tego z głową. :D Nie no, tak serio, to nigdy nic nie jest do przewidzenia w jego powieściach. ZA KAŻDYM RAZEM zaskakuje, intryguje, wciąga do wykreowanego, chorego świata na tyle, że nie sposób się oderwać. Ma tak doświadczone pióro, że nie ma sobie równych. Czyta się bardzo szybko, kartki przelatują bardzo szybko przez palce. Jest ciekawie, nic się nie powiela, a cała fabuła jest naprawdę świetnie dopracowana. Nie widzę w niej minusów, a same plusy. Bardzo szybko sięgnęłam po drugą część historii Zapomnianego. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Emocji, ile we mnie wywołała trudno zliczyć. Od tych negatywnych, mocno obrzydliwych po współczucie i niedowierzanie, Bo uwierzcie mi, tego, co się dzieje na stronach lektury nie będziecie w stanie przewidzieć. Ja jestem zafascynowana i nadal w szoku, jak autor mógł tak sprytnie poprowadzić akcję, że nie sposób było się domyślić, co będzie dalej. Rewelacja! Akcja ma odpowiednie tempo, zresztą autor wie jak zarzucić na nas wydarzenia, które wszystko zmienią. Z pewnością nie uśniecie, nie będziecie nawet chcieli odłożyć tej książki na bok, gwarantuje Wam to! Mamy Patryka, tytułowego Zapomnianego, który popełnił błąd na koniec pierwszego tomu i teraz musi żyć w strachu i obawie, że Jędrek gdzieś może się czaić za rogiem. Czy zapałałam do niego sympatią? Niekoniecznie. Cały czas z tyłu głowy siedziały mi Łowy. Ale również później i to, co musiał zrobić. Biedny, no ale, taki był jego los. Diana zaczęła mnie irytować swoim zachowaniem, wydawała mi się mocno nieodpowiedzialna, roztrzepana i... niesamowicie pogubiona. A to, co ją czeka w tej pozycji... Nie spodziewałam się, naprawdę. Autorze, dlaczego tak? :( Wciąż nie mogę, a nawet inaczej, nie chcę zrozumieć. Pojawia się również Hania, nastoletnia miłość przed tragedią w życiu Patryka. Ta dziewczyna od samego początku wydawała mi się taka... Podejrzana. Za grosz nie miałam do niej zaufania. Nie wierzyłam w jej czyste intencje. Podtrzymuję, że bohaterowie są z krwi i kości, jednych polubić możecie, drugich niekoniecznie. Z pewnością spotykamy takich ludzi na mieście, ale mam nadzieję, że jest ich bardzo mało... Wątki, jakie tutaj mamy to motyw zemsty. Niewątpliwie dużego samozaparcia do przeżycia, nadziei i woli walki pomimo przeciwności losu. Mamy też upór i konsekwencje czynów. Dochodzi tutaj do strasznych wydarzeń, więc jest to lektura dla czytelników o mocnych nerwach, naprawdę jest mocno... brudna. Brutalna. Nieprzewidywalna. Zaskakująca. Robi wrażenie i pozostawia w głowie istny chaos. Ja jestem wciąż pod wrażeniem, a minęło już kilka dni po lekturze. Reasumując uważam, że autor pokazuje, że da się pisać niepowtarzalne historie, które za każdym razem zapadają głęboko w pamięć. Mimo trudnych wydarzeń, krwi, wielu niezbyt przyjemnych scen, bym powiedziała, że brutalnych, czytało się szybko i na pewno długo zostanie w mojej pamięci. Po prostu musicie zapoznać się z książkami autora, jeśli jeszcze ich nie mieliście okazji poznać. Są rewelacyjne, dopracowane w każdym calu. Każda z nich jest inna, ale jednocześnie świetna. Polecam WSZYSTKIM, którzy lubią MOCNE historie, z rozlewem kr*i, prz*mocą oraz innymi, ciężkimi scenami. Żebyście później mogli spać w nocy. JA POLECAM, jestem BARDZO zadowolona!

Człowiek jest w stanie wiele znieść, co często stanowi zaskoczenie nawet dla niego samego. Nikt jednak nie obiecał, że traumatyczne zdarzenia nie zmieniają, bo niestety mają ogromny wpływ i na głównego zainteresowanego i na jego postrzeganie świata. Kontynuacja losów Patryka Kamińskiego to zmierzenie się z konsekwencjami czynów, których dopuścił się po odnalezieniu ale także obserwacja jak wszystkie wydarzenia zmieniły ludzi w jego otoczeniu. Diana, Hania, Jędrek, pośrednio lub bezpośrednio już byli zaangażowani w jego poczynania i mieli świadomość wielu złych rzeczy, które działy się obok, a nawet w nich uczestniczyli. Dla każdej z tych osób znajomość z Patrykiem wydawała się szansą od losu, początkiem kolejnego, świetnego etapu w życiu. Ale ten człowiek zarówno w przeszłości jak i teraz niósł ze sobą tylko zniszczenie. Jędrek wie, że jego celem jest przetrwanie. Dzięki wrodzonemu sprytowi oraz niemałej inteligencji, a przede wszystkim ogromnej woli życia jest w stanie posunąć się do wszystkiego, by żyć. Rok w odosobnieniu nie przysłonił jego dewiacji, on musi jedynie wymyślić jak poskładać siebie i wszystko dookoła tak, by był zadowolony i wolny. Teraz niejako on ma łatkę zapomnianego i musi ją umiejętnie wykorzystać. Diana stara się jak może kontynuować karierę i jak najwięcej zarobić dzięki wzrostowi popularności "Zapomnianego". W mediach wydaje się być rozrywkową, pełną życia i wdzięku otwartą dziewczyną, która z pasją prowadzi swoje kanały. W rzeczywistości jej życie to równia pochyła, z której cały czas się stacza. Otępienie zmysłów nie przynosi dłuższego ukojenia, ukrywanie się pod makijażem nie zmienia tego, co czuje w środku, a obsesja by odnaleźć Jędrka może być dla niej przysłowiowym gwoździem do trumny. Hania po raz kolejny ucieka i rozpoczyna nowy etap życia. Samotność jej nie doskwiera, od dawna stała się jej towarzyszką. Lojalność wobec brata kłóci się w niej z nigdy nie zapomnianą pierwszą miłością. To dla niej sytuacja bez wyjścia, bo nie jest w stanie dokonać wyboru po której opowiedzieć się stronie. Czy uda jej się uniknąć stanięcia w oku cyklonu i wplątania się we wszystkie wydarzenia, w których mają udział najbliżsi jej mężczyźni? Patryk gubi się w świecie, w którym nagle się znalazł. Z jednej strony ma sławę, pieniądze i nową kartę od losu, z której powinien skorzystać i wycisnąć ile się da. Z drugiej zaś strony jego psychika po latach w zamknięciu nie jest już taka jak przedtem, a jego koszmar jeszcze się nie skończył i ciągle musi oglądać się za siebie. Nie jest bez winy i ma tego świadomość, a wybór drogi, którą ma podążać wydaje się niemożliwy, bo w każdym scenariuszu ktoś musi ucierpieć. Adrian Bednarek tworzy zaskakujące, skomplikowane i różnorodne portrety psychologiczne bohaterów. Doskonale ukazuje jak złe towarzystwo, błędne i pochopne działania, nieprzemyślenie konsekwencji swoich zachowań mogą oddziaływać na człowieka. Jak zgubny i destrukcyjny wpływ mają na dłuższą metę skrajne sytuacje, które były udziałem postaci. Nie szczędzi opisów sytuacji brutalnych, a nawet budzących obrzydzenie. Bez cenzury ukazuje dewiacje seksualne, uzależnienie, skutki traumy oraz konsekwencje odebrania życia i trwania w kłamstwie oraz strachu. Lecz przecież strach nie może być wytłumaczeniem na wszystkie działania postaci. Z resztą gdzie on ich zaprowadzi? Tego dowiecie się podczas lektury, zapewniam, że będzie mocna, obiecująca i zapadająca w pamięć. To świetna kontynuacja książki okrzykniętej już thrillerem 2021 roku oraz uhonorowanej statuetką Złotego Kościeja.

Człowiek jest w stanie wiele znieść, co często stanowi zaskoczenie nawet dla niego samego. Nikt jednak nie obiecał, że traumatyczne zdarzenia nie zmieniają, bo niestety mają ogromny wpływ i na głównego zainteresowanego i na jego postrzeganie świata. Kontynuacja losów Patryka Kamińskiego to zmierzenie się z konsekwencjami czynów, których dopuścił się po odnalezieniu ale także obserwacja jak wszystkie wydarzenia zmieniły ludzi w jego otoczeniu. Diana, Hania, Jędrek, pośrednio lub bezpośrednio już byli zaangażowani w jego poczynania i mieli świadomość wielu złych rzeczy, które działy się obok, a nawet w nich uczestniczyli. Dla każdej z tych osób znajomość z Patrykiem wydawała się szansą od losu, początkiem kolejnego, świetnego etapu w życiu. Ale ten człowiek zarówno w przeszłości jak i teraz niósł ze sobą tylko zniszczenie. Jędrek wie, że jego celem jest przetrwanie. Dzięki wrodzonemu sprytowi oraz niemałej inteligencji, a przede wszystkim ogromnej woli życia jest w stanie posunąć się do wszystkiego, by żyć. Rok w odosobnieniu nie przysłonił jego dewiacji, on musi jedynie wymyślić jak poskładać siebie i wszystko dookoła tak, by był zadowolony i wolny. Teraz niejako on ma łatkę zapomnianego i musi ją umiejętnie wykorzystać. Diana stara się jak może kontynuować karierę i jak najwięcej zarobić dzięki wzrostowi popularności "Zapomnianego". W mediach wydaje się być rozrywkową, pełną życia i wdzięku otwartą dziewczyną, która z pasją prowadzi swoje kanały. W rzeczywistości jej życie to równia pochyła, z której cały czas się stacza. Otępienie zmysłów nie przynosi dłuższego ukojenia, ukrywanie się pod makijażem nie zmienia tego, co czuje w środku, a obsesja by odnaleźć Jędrka może być dla niej przysłowiowym gwoździem do trumny. Hania po raz kolejny ucieka i rozpoczyna nowy etap życia. Samotność jej nie doskwiera, od dawna stała się jej towarzyszką. Lojalność wobec brata kłóci się w niej z nigdy nie zapomnianą pierwszą miłością. To dla niej sytuacja bez wyjścia, bo nie jest w stanie dokonać wyboru po której opowiedzieć się stronie. Czy uda jej się uniknąć stanięcia w oku cyklonu i wplątania się we wszystkie wydarzenia, w których mają udział najbliżsi jej mężczyźni? Patryk gubi się w świecie, w którym nagle się znalazł. Z jednej strony ma sławę, pieniądze i nową kartę od losu, z której powinien skorzystać i wycisnąć ile się da. Z drugiej zaś strony jego psychika po latach w zamknięciu nie jest już taka jak przedtem, a jego koszmar jeszcze się nie skończył i ciągle musi oglądać się za siebie. Nie jest bez winy i ma tego świadomość, a wybór drogi, którą ma podążać wydaje się niemożliwy, bo w każdym scenariuszu ktoś musi ucierpieć. Adrian Bednarek tworzy zaskakujące, skomplikowane i różnorodne portrety psychologiczne bohaterów. Doskonale ukazuje jak złe towarzystwo, błędne i pochopne działania, nieprzemyślenie konsekwencji swoich zachowań mogą oddziaływać na człowieka. Jak zgubny i destrukcyjny wpływ mają na dłuższą metę skrajne sytuacje, które były udziałem postaci. Nie szczędzi opisów sytuacji brutalnych, a nawet budzących obrzydzenie. Bez cenzury ukazuje dewiacje seksualne, uzależnienie, skutki traumy oraz konsekwencje odebrania życia i trwania w kłamstwie oraz strachu. Lecz przecież strach nie może być wytłumaczeniem na wszystkie działania postaci. Z resztą gdzie on ich zaprowadzi? Tego dowiecie się podczas lektury, zapewniam, że będzie mocna, obiecująca i zapadająca w pamięć. To świetna kontynuacja książki okrzykniętej już thrillerem 2021 roku oraz uhonorowanej statuetką Złotego Kościeja.