Accidentally In Love (okładka  miękka, wyd. 10.2024)

Brak fabuły

Kocham książki tej autorki! Język jest lekki, przyjemny, nie jest wulgarny w moim odczuciu, mimo tematyki. Historia świetnie przeprowadzona, momentami irytująca, czasem wzruszająca, a przy tym zwyczajnie bywa zabawna. Polecam!

Ale się naśmiałam przy tej książce. Szablonowy romans jednak idealny na wieczór z książką dla rozluźnienia

Druga część i zdecydowanie mój faworyt 🥹 czekam z niecierpliwością na kolejne książki tej Pani 😍

Zdecydowanie dla czytelników w wieku 18+

Temporary Fix dużo lepsze

Ogień 🔥

Cudooo

Spodziewałam się, że nie będzie to literatura najwyższych lotów, ale nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że współczesne publikowanie jest na aż tak niskim poziomie. W swojej recenzji nie będę nawet odwoływać się bezpośrednio do fabuły książki, bo autorka też nie poświęciła jej zbyt wiele uwagi. Fabuła bowiem ma to do siebie, że rządzące nią zdarzenia powinny „pozostawać ze sobą w związkach czasowych oraz przyczynowo-skutkowych i celowościowych” (def. „fabuła” w internetowym słowniku PWN). Jakże więc możemy się dopatrywać umiejętnego posługiwania się czasem w powieści, kiedy autorka nagminnie i nieporadnie sięga po imiesłowy przymiotnikowe współczesne, które użyte przez nią w niewłaściwy sposób zaburzają konstrukcję zdania, czyli podstawowej jednostki tekstu? Z kolei jedyny związek przyczynowo-skutkowy otrzymuje czytelnik w postaci niepotrzebnie rozległych opisów tego, co bohater miał na sobie oraz w jakiej kolejności ubierał się w kolejne elementy ubioru, czy w jaki sposób wiązał swoje buty. Z godną podziwu uwagą opisuje też autorka sceny łóżkowe, dzięki czemu za sprawą jej, jakże sprawnego akurat w tej dziedzinie pióra, powieść zyskuje cechy pornografii w najczystszej formie. O celowości działań bohaterów nie możemy mówić w ogóle. Postaci pozbawione są jakiejkolwiek głębi czy dopracowania – jedyne, co o nich wiemy, to to, że z jakiegoś powodu mają na swoim punkcie obsesję i nie mogą przestać o sobie myśleć i fantazjować. Nie sztuką jest napisać książkę, która wybije się na Wattpadzie – chodzi o to, by przed publikacją wprowadzić takie poprawki, które sprawią, że lektura staje się nie tyle smaczna, ile choć zjadliwa dla przeciętnego czytelnika. „Accidentally in Love” nie może się tym poszczycić i wbrew pozorom nie jest to wina autorki, lecz wydawnictwa, które zawiodło pod każdym względem. „Cieszę się, że pracuję z profesjonalistami, od których ciągle uczę się czegoś nowego” (s. 524). Profesjonaliści, o których mowa, nie przejmują się przechodzącą już do lamusa interpunkcją, a już na pewno nie w głowie im poprawna polszczyzna. W głównym tekście znajdujemy bowiem błędy, które przegapiła redakcja i korekta, a które widzi zwykły czytelnik: „Nie wiem, ile później udaje mi się ocknąć, ale znajduję się sama pośrodku chodnika” (s. 117) „Dotykam policzka opuszkami palców, czując pod nimi spuchniętą skórę, a gdy dostrzegam na dłoni kroplę krwi.” (s. 117) „Przyjaciółka staje w progu, mierząc mnie wzrokiem od góry do dołu, a ja dostrzegam na jej twarzy rosnące przerażanie widokiem moich obrażeń” (s. 118) „Kiedy budzę się następnego dnia, postanawiam zostawić wszystkie swoje objawy w domu” (s. 120) „Nie obchodzi mnie to, czy kobieta podrywa mnie czy moje pieniądze, tak długo jak jest wystarczająco ładna i bez namawiania pakuje mi się do łóżka” (s. 121) Oczywiście przy tak dużych publikacjach błędy się zdarzają i będą się zdarzać, ale w scenariuszu idealnym choć jedna strona powieści nie zawiera błędu. Szczególnie warto zwrócić uwagę na „Podziękowania”, które zostały wyodrębnione z głównego tekstu, więc tym bardziej zwracają uwagę odbiorcy. Znajdziemy tam chociażby takie zdanie: „Jestem największą fanką Waszych filmików, postów czy recenzji i za każdym razem, gdy widzę, jak rozwijamy się wspólnie, napawa mnie duma” (s. 524) „Accidentally in Love” jest więc porażką nie tylko ze względu na fabułę (a raczej jej brak), lecz także przez wzgląd na nieudolną pracę wydawnictwa, które za szczyt swojego zaangażowania uważa wypromowanie miernej książki w mediach, nie zaś poprawę samej jej treści i formy. W efekcie pokrzywdzeni zostali zarówno czytelnicy, jak i sama autorka. Swoją drogą ciekawa jestem, w jaki sposób wydawnictwo Papierowe Serca weryfikuje wiek odbiorcy. Ikona „18+” na dole okładki nie sprawia, że przy zakupie (internetowym czy stacjonarnym) proszeni jesteśmy o potwierdzenie swojego wieku, a co za tym idzie, książka pornograficzna, z którą mamy do czynienia, z pewnością nie raz trafiła już w ręce osób, które (zgodnie z prawem) nie powinny mieć z nią do czynienia…

Autorka uraczyła nas zabawnym romansem biurowym z wybuchową parą głównych bohaterów. W tej części bliżej poznajemy Seana Clarka, którego charakter i osobowość mogliśmy posmakować już w poprzednim tomie. Od samego początku było jasne, że będzie ciekawie, gdyż ten facet nosi głowę zadartą bardzo wysoko, a bezczelna pewność siebie to jego drugie imię. Jednak w jego codzienności, w której zachowuje się jak władca wszystkiego, pojawia się rysa w postaci niesfornej praktykantki, wnuczki szefa, którą bezpośrednio ma szkolić i ,,niańczyć". Sean jeszcze nie znając swojego nowego pracownika, zechce się jej pozbyć, jednak Naomi wkroczy w jego poukładany świat z przytupem, a pan arogancki straci dla niej głowę. Zarówno Naomi jak i Sean to mocne osobowości, początek ich znajomości nie należy do łatwych i przyjemnych, co wpływa na ich dalsze stosunki. Naomi Woods nie można nazwać szarą myszką, wręcz przeciwnie, to prawdziwa zmora, taki damski odpowiednik naszego pana niepokornego. Fani motywu hate&love będą uradowani, ten romans aż ocieka docinkami, uszczypliwościami i lekko toksyczną atmosferą. Ta historia zdecydowanie skierowana jest do czytelników pełnoletnich, nie brakuje w niej pikantnych scen czy ostrego języka. Jeśli czytałaś pierwszą część, to z pewnością ucieszy cię fakt, że pokątnie poznasz dalsze losy Brandona i Lauren! Ostatni rozdział zapowiada trzeci tom serii, w którym poznamy losy ostatniego z męskiej paczki znajomych, co zapowiada się na kolejną pokrętną historię.