Bajka o końcu świata (okładka  miękka, wyd. 04.2025)

Idealna na spokojne wieczory, a nawet noce... Fabuła książki była tak nieziemsko wciągająca, że kompletnie traciłam poczucie czasu i czułam jakbym żyła w tym znakomicie przedstawionym przez autorkę świecie! Jeśli czytając opinie szukacie odpowiedzi na pytanie "czy warto?" odpowiadam, że WARTO!

Według mnie jest to całkiem dobra książka, ale ma co najmniej kilka mankamentów. Wątek romantyczny jest bardzo przyspieszony, a wątek brata Inesy został słabo rozwinięty, chociaż miał duży potencjał, tak samo jak wątek Lethe, który przez to jak się kończy, był po prostu niepotrzebny. Kolejnym problemem jest niezbyt jasne nakreślenie motywacji Azraela. Na docenienie zasługuje dobre rozpisanie relacji między rodzeństwem oraz ukazanie świata zdominowanego przez brutalność, chęć zarobku oraz pozbawiony moralności konsumpcjonizm, w sposób realistyczny.

Książka pokazuje że powinno się uważać z kim się zadaje, ale również że miłość jest ważna i piękna i nie ważne czym lub kim jesteś, miłość to miłość, :)

troche zakończenie mi zepsuło rozrywke

Bardzo fajna lektura

świetna książka

„Bajka o końcu świata” to moje drugie spotkanie z twórczością Avy Reid. Poprzednia książka niespecjalnie przypadła mi do gustu, jednak skuszona motywami, które zawiera w sobie jej najnowsza publikacja, postanowiłam dać autorce drugą szansę i jednocześnie podjąć się współpracy przy tym tytule. Czy było warto? Już spieszę z wyjaśnieniem. Jednak, aby nie trzymać was zbytnio w niepewności, już na początku zaznaczę, że historia opisana w tej publikacji podobała mi się zdecydowanie bardziej niż wspomniane powyżej „Studium zatracenia”. Nie da się ukryć, że historia opisana w „Bajce o końcu świata” jest mocno inspirowana „Igrzyskami Śmierci”, które darzę ogromną sympatią. Dlatego był to jeden z głównych powodów, dla których w ogóle postanowiłam sięgnąć po tę publikację. Nie zmienia to jednak faktu, że nie każda dystopia trafia w mój gust i nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że miałam okazję czytać więcej takich, które niespecjalnie mi się podobały. A jak było w przypadku „Bajki o końcu świata”? Muszę przyznać, że początek był bardzo obiecujący. Podobało mi się to, że autorka uzależniła wykreowaną przez siebie ludzkość od chęci posiadania dóbr osobistych, ponieważ w dość dobitny sposób pokazała, że chciwość nie popłaca, a zaciągnięte pożyczki trzeba spłacać. Niemniej jednak nie mogłam się doczekać, aż wreszcie główne bohaterki znajdą się na „arenie” i zaczną rywalizować na śmierć i życie. I o ile faktycznie sama walka była ciekawa i urozmaicona, między innymi za sprawą brata Inesy — jednej z głównych bohaterek oraz przeróżnych „stworzeń”, które pojawiały się na ich drodze. Tak wątek romantyczny wydawał mi się trochę wyssany z palca. I wcale nie chodzi tutaj o to, że był to romans dwóch kobiet, ponieważ zupełnie mi to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie, wydawało się ciekawą odmianą od tych pomiędzy mężczyzną a kobietą, tylko o to, że jak dla mnie wszystko wydarzyło się między nimi zbyt szybko, przez co miałam wrażenie, iż autorka zupełnie go nie przemyślała i wręcz stworzyła go na siłę, aby zakończenie historii miało większy wydźwięk. Niemniej jednak mimo tego małego zgrzytu, myślę, że książka spodoba się czytelnikom, którzy lubią YA fantasy. Dlatego, jeżeli należycie do grona takich osób, koniecznie sięgnijcie po tę publikację.

Świat zniszczony wojnami, zmianami klimatycznymi i ludzką nadmierną eksploatacją. Rząd Nowego Amsterdamu jest zadłużony, ludzie umierają, nieubłaganie zbliżają się mroczne czasy. I nagle w swojej wspaniałości, sytuację ratuje korporacja Caerus wciskając ludziom w ręce pieniądze. Aż do pół miliona kredytów bez żadnych zobowiązań. Ale gdy tylko przekroczysz tą kwotę, musisz się liczyć z końcem swojego życia. Możesz też tak jak matka Inesy wysłać na $mierć swoje własne dziecko, bo przecież je urodziłaś i może teraz spłacić Twoje długi jako zadośćuczynienie za lata opieki. Całkiem normalne, prawda? Inesa zostaje wybrana do Wyzwania, czyli może się uratować, jeśli przeżyje określony czas podczas gdy będzie na nią polować jeden z Aniołów Caerusa - genetycznie zmodyfikowana Malinoë. Czas, start. Zegar odlicza minuty. Przeżyć może tylko jedna z nich. ___ Dwie dziewczyny, z pozoru całkowicie różne, a jednocześnie obie tak samo skrzywdzone przez system. Samotne, wykorzystywane. Nastawione tylko na jedno - przeżyć za wszelką cenę. „Wszyscy robimy to, co musimy, by przetrwać.” Książki Avy Reid są specyficzne i wiem, że nie każdy lubi jej styl. Ja zaliczam się do grupy jej wielbicieli, a Bajka o końcu świata trafiła na podium jej książek w mojej opinii. Ava lubi opisy, lubi budować napięcie i wprowadzać melancholijny nastrój. W Bajce postaci są napisane w dojrzały sposób, mają wiele przemyśleń i bije od nich realizm. Nie są niesamowicie odważne, dobre we wszystkim i nadzwyczaj utalentowane. Są normalne, z pozoru zwykłe, a jednak chwytające za serce. Relacja, która rozwija się w tej książce jest trudna ale i piękna. Nie ma żadnych szans na to, że mogłaby przetrwać poza tą małą chatką na odludziu, która zdaje się działać jak magiczne miejsce zatrzymujące wszelkie zło. Ale nawet ona nie zmieni rzeczywistości. Nie ma już ofiary i myśliwego, są tylko dwie dziewczyny skrzywdzone tak bardzo, że boli serce. „Może przetrwałam tak długo właśnie po to, by przekonać się, jakie to uczucie ją obejmować. Może całe życie było jednym wielkim wyzwaniem, w którym biegałam, walczyłam i szukałam właśnie jej.” Książki z gatunku postapo zawsze uderzają w moją czułą strunę i jak są dobrze napisane, wywołują we mnie niepokój. Bo to już się dzieje w dużej mierze. Ludzie uwielbiają patrzeć gdy innych dotyka krzywda. Filmiki w internecie, reality show, wszystkie programy. Im bardziej ckliwa historia, tym lepiej. Im więcej brutalności i emocji, tym większa oglądalność. Całe Wyzwanie, w którym bierze udział Inesa jest nagrywane i transmitowane. Oglądają je miliony osób napawających się jej krzywdą. Z satysfakcją patrzą, jak ludzie w sytuacji zagrożenia porzucają swoje maski i stają się najprawdziwszą, najbardziej pierwotną wersją siebie nastawioną tylko na jedno. Przetrwanie. „Możesz nienawidzić kogoś, kto cię uwięził. Nie da się jednak czuć tego samego wobec tego, kto cię uwolnił. Co zatem zrobić, jeśli to jedna i ta sama osoba?” Dużo w tej historii rozmyślań o systemie, o tym jak ludzie podążają za tłumem, jak nie widzą zła, które się wokół nich rozlewa, bo ktoś wcisnął im na oczy różowe okulary. Bogaci żyją w przepychu, podczas gdy ludzie mieszkający w niższych wioskach zmagają się z biedą, ciągłymi powodziami i długami. To nie jest lekka lekturka na rozluźnienie. To walka o każdy oddech, odnajdywanie w sobie siły aby stawiać kolejne kroki, nauka wybaczania, słuchania ale też stawiania na siebie i swoje potrzeby. A przy tym wszystkim łamiąca serce i skłaniająca do refleksji. Bardzo polecam sięgnąć po tę historię. Ps. Myślę, że będzie to szczególnie dobry wybór dla osób, które polubiły Igrzyska Śmierci S. Collins i Dziewczynę w Czerwieni Christiny Henry. ✨ „Całuję ją i czuję się, jakbym w końcu nauczyła się oddychać. Dyszałam, zmagałam się z tlenem, żyłam półśrodkami. Wszystko, czego pragnęłam, zawsze znajdowało się poza moim zasięgiem. Teraz już nie muszę walczyć.”

„Bajka o końcu świata” czyli książka która pokazuje w jaki sposób przyciągnąć czytelnika do siebie już od pierwszego zdania, przez co nie ma się wyjścia i czyta się ją na raz 😉 Słuchajcie to jest pierwsze zdanie: „ Floris Dekker kładzie ciało swojej córki na ladzie. - Błagam.” Naprawdę wciągnęła mnie ta historia i nie mogłam się od niej odkleić! A o czym jest cała książka? Ukazuje nam świat po konflikcie atomowym. Który wpłynął na środowisko powodując zmiany w pogodzie, zatrucie wód i mutacje u zwierząt. W tym świecie rządzi Cereus firmą zajmującą się wszystkim i panującą nad każdym aspektem życia każdego z obywateli. Monitoring osiedlowy to przy tym pikuś. Wyobraźcie sobie, że ta firma wie o Was wszystko - ten element obudził we mnie podskórne uczucie, że tak może wyglądać nasza przyszłość. Wracając do fabuły ta wielka korporacja rządzi ludźmi za sprawą długów. W tym świecie biedni mieszkają poza miastami na niższych zalewowych terenach, a bogaci na wzniesieniach. Mało tego, pracując uczciwie nikt nie jest w stanie zarobić wystarczająco, żeby nie musieć zadłużać się u Cereusa. A co w momencie, gdy zadłużenie osiągnie pułap niemożliwy do spłaty? Wtedy wkraczają Anioły. Cybernetycznie zmodyfikowani zabójcy, którzy w ramach Wyzwania zabijają zadłużonego delikwenta lub osobę z jego rodziny na oczach całego kraju za sprawą Live Streamu. Straszne? A no, ja się wzdrygnęłam. W ramach kolejnego Wyzwania, Barankiem (ofiarą) zostaje Inesa 17 letnia dziewczyna, która jako jedna z niewielu nadal wierzy, że w ludziach jest cząstka dobra. Ona nie skazała jeszcze ludzkości na wymarcie. Wraz z bratem Jakiem, robią wszystko żeby utrzymać rodzinę, jednak pewnego dnia to właśnie ona musi stawić czoło jednej z najbardziej brutalnych Anielic. Jednak, co się stanie, gdy Baranek zawalczy o życie, wbrew przewidywaniom? Czy jedna osoba, może coś zmienić w upadłym społeczeństwie? Czy jest możliwe żeby zaprogramowany łowca bez emocji stał się ofiarą? Melinaë nie spodziewała, się takiego obrotu spraw gdy walcząc o siebie, została zmuszona do przypomnienia sobie, jak to było być człowiekiem. To jest tak mocna wręcz momentami naprawdę wchodząca pod skórę dystopia. Z ukrytym przesłaniem, że po upływie dnia od przeczytania tej książki nadal czuję się nieswojo - w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Uważam, że to najlepsza książka tej autorki, chociaż nadal momentami było odrobinę za dużo bajdurzenia z czego słynie Ava 😉 otrzymaliśmy sporo powtórzeń, jakby autorka bardzo chciała podkreślić ważne elementy rozwoju jej postaci. No i niestety, tutaj również otrzymałam słabo rozwinięte postaci poboczne. Wiem że to tylko 330 stron, ale chciałabym więcej. Odejmując te mankamenty, mogę z czystym sumieniem polecić tą książkę każdemu. Romans w tej historii przypadł mi do gustu choć na co dzień nie czytam tego typu książek. Dodatkowo naprawdę wzruszyłam się na końcówce, a zakończenie mnie rozwaliło. Rozważałam mozliwosci zakończenia, ale tego się nie spodziewałam. Z czystym sumieniem „Bajka o końcu świata” dostała ode mnie 4,5/5⭐️ PS. Początkowe sceny z Aniołem, przypominały mi motywy z Terminatora 🤣

Sięgając po książkę, którą widzicie na zdjęciu myślałam jedynie o świetnie zapowiadającej się opowieści o dwóch dziewczynach, które odkrywają między sobą całkowicie zakazaną w ich świecie więź. Nie spodziewałam się, że czytanie jej będzie niczym spojrzenie w lustro, w którym odbija się nasz świat, nasz kraj. I tak, wiem, że to właśnie mają na celu książki dystopijne. Jednak poznając „Bajkę” po 1 czerwca…to uderzyło jakoś mocniej, jakoś bardziej personalnie. Ava Reid wprowadza nas w świat, w którym tyrańska korporacja kontroluje każdy aspekt życia obywateli, a większość rodzin doprowadza do bankructwa i konieczności bezustannego zadłużania się. Inesa, jedna z głównych bohaterek, aby wyciągnąć rodzinę z długów zostaje zmuszona do wzięcia udziału w okrutnym Wyzwaniu - transmitowanym na żywo zabójczym widowisku, do którego wyznaczana jest Ofiara i goniąca ją Zabójczyni o wnętrzu celowo wypranym z emocji, ze wspomnień, z człowieczeństwa. To walka o śmierć i życie, o zagładę i przetrwanie. A co, gdyby tak Ofiara i Zabójczyni zamiast nienawiści zaczęły odczuwać między sobą całkiem inną więź? Bo żaden system nie jest w stanie pokonać prawdziwego uczucia. Mogłabym napisać tu o cudownie wykreowanej relacji pomiędzy Inesą a Melinoë, o chemii między nimi, o pełnym napięcia skradaniu się do swoich własnych serc i próbie pokonania systemu za pomocą uczuć, o pytaniu „czy możemy coś do siebie czuć? czy mamy prawo do miłości?”. Mogłabym napisać tu o absolutnie wciągającej akcji i interesującej fabule związanej z koncepcją Wyzwania. Mogłabym napisać tu o języku tej historii, o świetnym przekładzie i o ilości zaznaczonych cytatów dotyczących marzeń, walki o przetrwanie, tworzenia własnej nadziei, kiedy nie daje ci jej życie. Mogłabym napisać tu o wątku rodziny dysfukncyjnej i jej wpływie na psychikę głównej bohaterki. Ja wolę napisać po prostu: nie pozwólmy, aby nasza rzeczywistość wyglądała jak ta wyciągnięta z dystopijnych historii. Nie chcę świata, w którym uczucie jest zakazane. Nie chcę świata, w którym ludzie muszą martwić się o pieniądze. Nie chcę świata, w którym na zbrodnie się patrzy, a nie reaguje. „Bajka o końcu świata” to tak naprawdę bajka o naszym świecie. || WSPÓŁPRACA Z WYDAWNICTWEM NOWE STRONY // @geekyfangirlstuff ||