Bajtel (okładka  miękka, wyd. 03.2025)

Rewelacyjne! Lecz to bardzo smutna historia

Cudna książka jak każda tej autorki

Niesamowite ksiażka. Polecam

Super zakup, polecam 😊

Lubię tą autorkę

Super

„Bajtel” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Magdaleny Majcher. Tę książkę wybrałam ze względu na ciekawy opis. Ponadto jest to powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, dlatego też nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Również przed przeczytaniem tej książki zapoznałam się z recenzjami innych powieści autorki, które były pozytywne, więc ta trafiła na moją półkę. Śląsk, lata dziewięćdziesiąte. W Szopienicach ginie dziewczynka. Niebawem jej zwłoki zostają znalezione w zbiorniku wodnym. Mieszkańcy są w szoku. Napisaniem reportażu z tej tragedii zajmuje się Borys Dyrda, który dociera do informacji, że nie jest to pierwsze takie zaginięcie w okolicy. Niestety poprzednich ciał nie odnalezione. Czy tym razem nastąpi przełom? Czy uda się odnaleźć zabójcę, a także pozostałe dziewczynki? Powiedzieć, że to było dobre to jak nie powiedzieć nic. Powieść „Bajtel” otwiera cykl „Kryminalny Śląsk” i już wiem, że będę z niecierpliwością wyczekiwać kolejnych powieści z serii! Ponadto mają one być inspirowane prawdziwymi wydarzeniami, więc nie przejdę obok nich obojętnie! Genialna książka, której się nie czyta, a pochłania. Nie da się od niej ani na moment oderwać! Coś co najbardziej zapada w pamięci czytelnika to doskonale oddany klimat lat dziewięćdziesiątych. Szopienice to miejsce, gdzie nędza, głód i ubóstwo nikogo nie dziwią. Wszechobecna jest przemoc, alkoholizm i wykluczenie społeczne. Zderzenie z takim brutalnym krajobrazem jest dla nas niczym zderzenie ze ścianą. Bolesna prawda ukazana w tej książce doprowadza nas do zastanowienia się nad własnym życiem i codziennością. Ludzie żyjący w Szopienicach są wykluczeni, można rzec, że są uważani za margines społeczny. Ten świat przedstawiony jest mroczny i mocno brutalny, jednak była to codzienność wielu ludzi. Coś co dla nas jest szokujące, dla nich było codziennością. Jednak dzięki tak mocnemu przedstawieniu codzienności tych ludzi książka zyskuje na autentyczności i nabiera głębi. Głównym bohaterem powieści jest Borys Dyrda. Jest to dziennikarz, który początkowo ma napisać reportaż o zaginięciu. Jednak szybko okazuje się, że za tą sprawą kryje się coś więcej. Dyrda to postać bardzo skrupulatna i zdeterminowana. Jego własne śledztwo polega na powolnym zbieraniu informacji, rozmowach z mieszkańcami, bo komu powiedzą więcej dziennikarzowi, czy policji? Dość szybko Borys wpada na trop tego, że to porwanie jest częścią czegoś bardziej przerażającego. Ten bohater jest bardzo realistyczny, sam zmaga się z własnymi problemami i demonami. Ale właśnie za to go polubiłam! Ponadto cieszę się, że to właśnie dziennikarz został postacią główną tej serii. Jednak „Bajtel” to nie tylko historia o zbrodni. Magdalena Majcher porusza tutaj wiele trudnych tematów. Przemoc w rodzinie, problemy alkoholowe, obojętność społeczna, niewydolność opieki społecznej, czy też brak perspektyw dla dzieci wychowujących się w tym środowisku. Takie tematy rzadko spotykane są w literaturze. Jednak poprzez tą książkę możemy usłyszeć apel, aby reagować kiedy mamy na to czas. Niejednokrotnie jest już za późno, a ludzie budzą się kiedy dochodzi do tragedii. Powieść jest napisana w sposób przyjemny i wciągający. Autorka stopniowo buduje napięcie, odkrywając kolejne elementy historii. Narracja jest dynamiczna, nie pozwalająca nam się nudzić. Autorka świetnie dawkuje nam informacje co sprawia, że łatwo nam ułożyć je sobie w głowie, ale nie dostajemy od razu ich nadmiaru, więc nie czujemy się przytłoczeni. Język powieści jest surowy, zawiera mocne opisy rzeczywistości. Jednak dzięki temu genialnie został oddany klimat Szopienic. Reasumując, „Bajtel” to powieść, którą z czystym sumieniem mogę polecić fanom dobrych i wciągających kryminałów, ale też fanom książek, które inspirowane są prawdziwymi wydarzeniami. Dostajemy tutaj historię, którą jest bardzo realna, którą uderza nas swoją surowością i brutalnością. Jednak sposób w jaki jest ona napisana sprawia, że nie możemy się od niej oderwać. Magdalena Majcher dała nam kryminał i reportaż w jednym. Poruszyła wiele ciężkich tematów i niejednokrotnie podczas lektury w moich oczach pojawiły się łzy. „Bajtel” to książka o której mogę powiedzieć jedno. Zostaje w pamięci na długo. IG: Libresunn

Kiedy w powieści na tapet wzięta jest krzywda dziecka, jej lektura jest na starcie czymś, co z pewnością uderzy najmocniej. Trudno bowiem przejść obojętnie obok tego tematu, odciąć się od emocji, które pojawiają się w trakcie czytania. A jeśli książka jest mariażem prawdy i przejmującej historii o zabarwieniu kryminalnym, to eskalacja wrażeń, jakich doświadczamy, boli dotkliwiej niż w przypadku jakiejkolwiek innej krzywdy zadanej człowiekowi... Magdalena Majcher to jedna z tych autorek, które nie odwracają wzroku od tematów trudnych, niewygodnych, moralnie nieetycznych. Nie inaczej jest w przypadku powieści „Bajtel”, w której dokonuje ona swoistej wiwisekcji Śląska lat 90. XX wieku. Wchodzi w krwiobieg tętniącego życiem regionu, wkracza do świata rodzin zamieszkujących familoki, portretując mroczną codzienność, która była „chlebem powszednim” wielu z tamtejszych familii. I chociaż powieść Majcher to kompilacja prawdy i fikcji literackiej, to zatrważająca inspiracja jest wystarczającym przyczynkiem do tego, by pochylić się nad wydarzeniami, które miały miejsce przed laty. Głównym bohaterem książki jest dziennikarz Borys Dyrda, który na potrzeby swojej pracy bada sprawę zaginięcia dziewczynki. Niestety ciało małej mieszkanki Szopienic zostaje odnalezione w pobliskim stawie. Wszystko zdaje się przemawiać za morderstwem, co w dzielnicy kojarzonej głównie z patologią, nie jest niczym zaskakującym. Jednak Dyrda odkrywa, że być może nie jest to odosobniony przypadek, a ofiara była jedną z wielu. Jedną z wielu dziewczynek, które wydaje się łączyć taka sama trudna i bolesna rzeczywistość… „Bajtel” to nie jest zwyczajny kryminał. Tutaj pierwsze skrzypce nie odgrywa kluczowe śledztwo, ale całe tło, jakim jest patologiczna codzienność biednych dzielnic. Autorka nie skupia się wyłącznie na poprowadzeniu kolejnych tropów w ten sposób, byśmy dali upust swojej ciekawości. Ona chce pokazać okoliczności, w jakich egzystowały tamtejsze rodziny. To, jak zastana rzeczywistość zbudowana na fundamencie nałogów, przemocy, biedy, była czymś na kształt powtarzalnej historii, która z pokolenia na pokolenie zdawała się stanowić smutną schedę przekazywaną z matki na córkę... Nowa książka Magdaleny Majcher to bezkompromisowy obraz dziecięcej krzywdy. Począwszy od deficytu relacji z rodzicami, wsparcia, a na braku podstawowych potrzeb skończywszy. I to, co ujęło mnie w tym całym mrocznym wydźwięku powieści to fakt, że autorka przedstawia ówczesne realia bez zbędnego patosu. Ona nie dąży do tego, byśmy my-czytelnicy potępili rodziców, byśmy wskazali palcem – tak, to wasza wina, to przez wasze zaniedbania wydarzyła się tragedia… Majcher opisuje tamten świat takim, jaki był, uświadamiając wyłącznie, z czym musieli się mierzyć najmłodsi mieszkańcy biednych dzielnic. I właśnie to zderzenie – dziecięcej krzywdy, prawdy odmalowanej tą ciemną farbą na kartach książki stanowi jej największą, w moim odczuciu, siłę. To dla czytelnika wstrząs po zderzeniu się z nią, który autentycznie boli. I ja czułam ten ból. Jako matka, jako kobieta, jako człowiek… Podsumowując: „Bajtel” to stanowczo kolejna powieść Magdaleny Majcher, która nie tyle mówi, ile krzyczy o rzeczach ważnych. O sprawach bolesnych, trudnych, niewygodnych, ale takich, o których trzeba mówić głośno. To odmalowany z wrażliwością, ale jednocześnie w dosadny sposób obraz mrocznej strony Śląska lat 90. XX wieku. To świetnie skonstruowana intryga kryminalna, która przeplata się z rzeczywistością rodzin, w których codzienność topiona była w morzu alkoholu oraz łez wylanych za straconą szansą na normalne życie. W tej gęstej, dusznej atmosferze Magdalena Majcher osadziła akcję swojej książki, wplatając weń także losy i problemy głównego bohatera, Borysa Dyrdy. Jest on przykładem mężczyzny, który z bagażem własnych traum próbuje przebić się przez pancerz zakłamania, by odkryć prawdę o wydarzeniach związanych z zaginięciem dzieci, ale jednocześnie o sobie samym. Jestem bardzo ciekawa, jak autorka poprowadzi fabułę w kolejnych tomach serii „Kryminalny Śląsk”.

Ig: mamakawaiksiazki "Modliła się o to,by cała złość męża skupiła się na niej. Modliła do Boga,w którego istnienie zdążyła wielokrotnie zwątpić, bo wystarczyło przejść się po Lipinach i wsłuchać się w odgłosy dzielnicy, żeby się przekonać,że w tym miejscu Boga nie ma i nigdy nie było". "Bajtel" to pierwsza część serii "Kryminalny Śląsk",która zapowiada się wyśmienicie i bardzo mrocznie...autorka bowiem opiera fabułę na prawdziwych zbrodniach,co czyni całość niezwykle przerażającą,bolesną i nad wyraz autentyczną. W tej części mamy do czynienia z zaginięciem dzieci,nastoletnich dziewczynek,a brutalna ówczesna rzeczywistość nie pozostawia złudzeń i odziera z wiary w to,że gdyby się odnalazły,czekałoby je coś dobrego... Akcja rozgrywa się na Śląsku w latach 90. Bieda,alkoholizm,brak perspektyw na lepsze życie,wielodzietne rodziny żyjące w jednym pokoju,przemoc...tak wygląda wiele dzielnic Katowic- w jednej z nich w 1998 roku znika dziecko. Dziewczynka zostaje odnaleziona martwa,a oskarżenia szybko padają na jej wujka. Borys Dyrda rozpoczyna w tej sprawie dziennikarskie śledztwo i wiąże sprawę z zaginięciami innych dziewczynek. Czy to dobry trop? Do czego dotrze dziennikarz i czy prawda może cokolwiek zmienić? Przyznaję, że "Bajtel" mocno mną wstrząsnął. Autorka z dużą precyzją i starannością oddaje realia życia na Śląsku w latach 90.w biednych dzielnicach. Przerażające są zarówno warunki,w jakich żyją ludzie,brak pracy i perspektyw na lepsze życie,ale także przemoc,płytkie,powierzchowne rodzinne relacje i brak zainteresowania dziećmi. Dopiero,gdy dzieje się tragedia,ludzie otwierają oczy,ale tak naprawdę chodzi o sensację i kolejne plotki,którymi można żywić się przez kolejne dni. Książka napisana jest w taki sposób,że wciąga bez reszty,a opisywane zdarzenia przyprawiają o gęsią skórkę. Pomieszane perspektyw czasowych podsyca ciekawość,a sam wątek kryminalny obrazuje pracę śledczych i dziennikarzy przed erą internetu i szeroko rozwiniętej technologii, co mnie zawsze niezwykle intryguje. Autorka serwuje piekielnie dobre rozwiązanie zagadki- autentyczne i przejmujące za razem,dające ogrom przemyśleń,ale też pozwalające czytelnikowi oddetchnąć i dać nadzieję, że może jednak istnieje na świecie odrobina sprawiedliwości. W kryminale "Bajtel" poruszany jest wątek zaginięć,traum z tym związanych,przeżywaniu żałoby,życiu w poczuciu bezradności i niewiedzy. To książka o wstydzie większym niż prawda,bezradności,wielopokoleniowych traumach i życiu skazanym na cierpienie. Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy nie tylko ze względu na poruszane sprawy,ale świetnie wykreowaną postać Borysa Dyrdy,który również jest złożoną, bardzo dobrze zarysowaną postacią. To już kolejna książka autorki,po jaką miałam przyjemność sięgnąć i chyba nie przesadzę, że chyba jedna z lepszych. Choć "Mocna więź" i "Małe zbrodnie" chyba nigdy nie wyjdą mi z głowy... polecam!

Nie będę ukrywać, Magdalena Majcher potrafi pisać o Śląsku. Jak diabli. A jeśli ktoś ma jeszcze wątpliwości, to lektura „Bajtla” powinna je szybko rozwiać. Dziennikarz Borys Dyrda zajmuje się tematem zaginięcia dziewczynki, Doroty Musiał, w katowickich Szopienicach. W przeciwieństwie do działań policji, decyduje się podążyć tropem innych zaginionych dziewczynek sprzed lat. Dziennikarskie doświadczenie i poczucie pewnego rodzaju misji doprowadzają go do historii rodzin, o których nie można zapomnieć. ____ Akcja „Bajtla” toczy się w głównej mierze w Katowicach, u schyłku lat 90. XX wieku, ale na horyzoncie czuć już nadchodzący XXI wiek. Nadchodzą zmiany, które dla jednych oznaczają nadzieję, dla innych przekleństwo. Pomiędzy centrum Katowic a dzielnicami peryferyjnymi rysuje się przepaść kulturowo - społeczna. Mieszkańcy Szopienic wcale nie wypatrują zmian czy procesów restrukturyzacji, bo dla nich oznaczają zwolnienia i jeszcze większą biedę. ____ To smutno prawdziwy obraz społeczeństwa, w którym brak pieniędzy, alkohol i prawo pięści ustalają porządek życia. Wielu marzy o innym życiu, zwłaszcza dla swoich dzieci, ale chcąc nie chcąc wpadają w schemat powtarzania błędów rodzinnych. I chociaż Szopienice są uznawane za jedną z najniebezpieczniejszych śląskich dzielnic, to ich mieszkańcy tworzą zwartą grupę społeczną. Tam wszyscy się znają, wiadomo, kto jest przyjacielem a kto wrogiem, kto z kim i gdzie pije i czyja żona musi zadbać o maskujący makijaż. Te rzeczy wiedział każdy, tylko nie policja, która - delikatnie ujmując - nie cieszyła się zaufaniem. ____ I właśnie w takiej problematycznej scenerii autorka osadziła historię o zaginionych dzieciach. I ta warstwa kryminalna staje się mocno emocjonalna, bo przecież zniknięcie dziecka najbardziej dotyka tych, którzy zostali. Żałoba miesza się z nadzieją i rezygnacją a pytania, czy można było temu zapobiec, odbierają szansę na spokojny sen. Emocje wyniszczają rodziny, bo wyrwę powstałą po zniknięciu dziecka nie sposób załatać. Autorka bardzo wnikliwie przygląda się trudnym relacjom na linii rodzice – dzieci a zwłaszcza matka – córka, chcąc pokazać, że istnieją różne życiowe scenariusze. I że bycie dobrym rodzicem wcale nie jest kwestią materialną. Nawet sam Borys Dyrda wie, jak bardzo różnie układa się w rodzinie i łatwiej coś zepsuć aniżeli posklejać. Historie zaginionych dziewczyn były pretekstem żeby przyjrzeć się ziemi śląskiej, Katowicom sprzed ćwierć wieku. Magdalena Majcher z dużym wyczuciem, wrażliwością, ale też i surowością kreśli obraz rodzin i ich cichych dramatów. Ciemność goni za ciemnością, ale to nie był łatwy świat… To był świat, w którym ofiarami byli najmłodsi. Wstrząsająco prawdziwy jest „Bajtel” i przykuwa uwagę nie tylko klimatem Śląska, ale przede wszystkim emocjami.