Behawiorysta (okładka  miękka, wyd. 10.2016)

"Behawiorysta" Mroza to koniec ugrzecznionej sensacji. Gra, do której zaprosił nas autor wraz z Kompozytorem była warta nieprzespanej nocy i zaniedbanych obowiązków domowych. Teraz ty czytelniku musisz podjąć decyzję czy w to wchodzisz, ostrzegam od pierwszej strony nie ma już odwrotu. Daj się zaprosić na Koncert Krwi jeśli tylko masz wolny wieczór :)

To książka tak dobra, że aż chce się ją skończyć i poznać zakończenie, a równocześnie chce się żeby nigdy nie doszła do końca.

Ponieważ jestem fanką Remigiusza Mroza książkę kupiłam w ciemno. Jak się potem okazało nie były to najlepiej wydane pieniądze. Bohaterowie jacyś tacy niewyraźni, niewzbudzający sympatii (jedyną postacią, którą polubiłam była pani prokurator). Akcja taka sobie, początek obiecujący potem było już trochę gorzej. Książka trochę przerażająca i brutalna. Przemęczyłam się strasznie czytając Behawiorystę. Czasami miałam wręcz ochotę odłożyć książkę i już do niej nie wracać.

Pierwsza powieść tego autora po którą sięgnęłam. Polecił mi kolega. To było bardzo dobre polecenie☺☺☺ Czytałam jednym tchem, nie mogłam się doczekać kiedy znowu będę mogła ją czytać. Ciekawie opowiedziana. Nieprzeciętna historia, a do tego zaskakujące zakończenie. Wysoki poziom.

Ciekawa książka, zaskakuje aczkolwiek mogłaby się skończyć o wiele szybciej i szkoda ze autor nie poświecił więcej uwagi na wątek Brygidy i Horsta

Moim zdaniem „Behawiorysta” nie jest najlepszą książką Remigiusza Mroza. Dla mnie jest jakby niedopracowana, albo pisana w pośpiechu. Pomysł na książkę dobry. Postać głównego bohatera, osoby specjalizującej się w „czytaniu mowy ciała”, dopracowana i bardzo charakterystyczna. Książka pełna okrucieństwa. Brutalne sceny były dla mnie prawie nie do przejścia. Musiałam robić przerwy w słuchaniu audiobooka na opanowanie emocji, wywołanych okrutnymi morderstwami i scenami makabrycznych okaleczeń niewinnych dzieci. I jak zwykle u Pana Mroza, nagłe zwroty akcji, emocje, dynamika – to wszystko było. Chociaż akcja była jednak przewidywalna. Zakończenie trochę nieudane, jakby autorowi zabrakło pomysłu. Dodatkowa gwiazdka za miejsce akcji – Opole. Nie mieszkam w tym mieście, ale często tam bywam. Znam ulice i miejsca w których toczy się akcja. I było to dla mnie bardzo miłe doświadczenie, móc sobie wyobrazić bohaterów książki na znanym sobie terenie. Pan Remigiusz bardzo dobrze oddał charakter miasta, klimat osiedli i ulic. Od razu widać, że jest opolaninem. I jeszcze jedna dodatkowa gwiazdka za pokazanie specyfiki mniejszych miejscowości województwa opolskiego, gdzie ludność napływowa mieszka razem, dom w dom, z mniejszością niemiecką. Gdzie w sklepach, kościołach, na ulicy słychać na co dzień język niemiecki. Gdzie w użyciu są niemieckie imiona i niemiecko brzmiące nazwiska . Brawo Panie Remigiuszu za tak udane oddanie niepowtarzalności naszego regionu.

Absolutny hit! Powieść to idealna kandydatka na film! Fabuła i akcja trzyma czytelnika z nosem w książce "od deski do deski". Gdy przeczytałam w posłowiu, że po zredagowaniu Autor nie chciał jej wydawać wydało mi się to niepojęte! To jedna z najlepszych pozycji gatunku zarówno literatury polskiej, jak i międzynarodowej! Wyraziste i kontroweryjne postacie bohaterów. Tempo i zageszczenie akcji, niemalże jak u Pattersona, "thrill" jak u Tess Gerritsen, bohater kroczy wprost w odchłań ciemności niczym inny znany behawiorysta Alex Cross, ale nie wszystko kończy się dla niego i jego bliskich dobrze... Jego błyskotliwy, makiaweliczny, psychopatyczny adwersarz nieuchwytny, janiczym Doktor Moriarty. Makbra i współczesne dylematy psychologiczno - moralne, jak w serialu "Zabójcze umysły". Nie zdradzę nic więcej! Skuście się na lekturę sami!

Książka bardzo wciągająca już od pierwszych stron( na prawdę nie mogłam się od niej oderwać). Ma ciekawą fabułę i nie jesteśmy w stanie przewidzieć zakończenia. Porusza wiele motywów i ukazuje dogłębnie analizę mowy ciała ludzkiego. Przewrotny obraz psychiki jest idealnie opisany. Na prawdę jest to świetna książka, którą z całego serca polecam.

Moim zdaniem zdecydowanie najlepsza książka Remigiusza Mroza i jeden z lepszych kryminałów, które czytałem. Akcja zaczyna się już od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Zdecydowanie polecam, obowiązkowa pozycja jeśli lubisz kryminały.

Moje pierwsze zetknięcie z Remigiuszem Mrozem. Świetny kryminał na poziomie Jo Nesbo. Fajnie się czyta (Remigiusz świetnie włada zasobem słów), szczególnie polecam zainteresowanym psychologią, behawiorystyką i kryminalistyką

Lektura wciągająca. Chociaż na początku po serii o Chyłece i Forstcie nie mogłam się przekonać do nowych bohaterów. Jednak z każdą stroną byłam coraz bardziej w tej historii. R. Mróz - jak zwykle zaskakujący. Polecam