Calineczka (okładka  miękka, wyd. 07.2023)

Uwielbiam tą autorkę z przyjemnością ją przeczytam

Świetna.

Świetnie się czyta , bardzo wciągająca książka , trzymająca w napięciu akcja 👍

kryminały dobrze wychodzą P.Nataszy, są zwięzłe, dobrze się czyta

Uwielbiam te serie Nataszy Socha jest super napisana wciagajaca

Kolejna bardzo dobra książka tej autorki

Jednym tchem przeczytałam

Powieści obyczajowe, bajki dla dzieci, teksty z nieprzesłodzonym i mądrym przesłaniem świątecznym, a teraz dodatkowo zagadki kryminalne. Natasza Socha chce być wszechstronną pisarką, ale czy jej się to udało? Według mnie jak najbardziej tak. To, co dotąd utworzyła, zapowiada się naprawdę interesująco. Sera kryminalna pt. DEMONY PRZESZŁOŚCI składa się z trzech dość krótkich powieści, a wydawnictwo zadbało dodatkowo o ogólną oprawę graficzną. Bardzo duża czcionka daje nam możliwość nie tylko wygodnego, ale też szybkiego zapoznania się z konkretną historią. Są to więc propozycje idealne dla osób zabieganych- wystarczy jeden, góra dla wieczory, by przeczytać choć jedną z trzech części. Co więcej, autorka w ogóle nie wycofała się ze swojego słynnego, bardzo przeze mnie lubianego sarkastycznego języka, dzięki czemu nie tylko odczuwałam dreszcze, ale też momentami uśmiechałam się pod nosem. „Calineczka” to drugi tom serii, ale nie trzeba się tym absolutnie przejmować. Każdy odbiorca może sięgać po kryminalne teksty pani Sochy bez ścisłej chronologii, co akurat uważam za ogromny plus. Jedyny element łączący wszystkie trzy książki to para policjantów pracujących nad rozwiązaniem danej sprawy, niemniej jednak autorka tak opisuje ich życie, że nikt z czytających nie pogubi się, nie poczuje dyskomfortu. Tom drugi to historia z bardzo wyraźnym przeskokiem czasowym. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku doszło bowiem do brutalnego gwałtu i morderstwa, a trzydzieści lat później ten sam zbrodniarz znowu atakuje niewinną kobietę. Jak to możliwe, że przez tyle lat nie został schwytany? Dlaczego w ogóle szuka ofiar? Czy uda się go w końcu schwytać, skoro zachowany został jego materiał genetyczny? Czy świadkowie wydarzeń sprzed trzech dekad w ogóle jeszcze żyją i czy coś pamiętają? Sprawa nabiera rozpędu, a para policjantów, Klara i Antoni, mają za zadanie rozwikłać tę sprawę. Ich działania warto prześledzić. Książka ta to nie tylko dobra opowieść kryminalna. Sama nazwałabym ją raczej manifestem. Kobiety zgwałcone nie powinny się ukrywać, wstydzić i uważać, że ten haniebny czyn to ich wina. Autorka wyraźnie podkreśliła też, jak trudna, a zarazem ważna, jest rozmowa skrzywdzonej z psychologiem. Nie mniej żmudna, ale nierzadko owocna, jest praca policji. Aby natrafić na odpowiedni trop, nie można pomijać absolutnie żadnego szczegółu, choćby wydawał się mało istotny. Pozory często nas przecież mylą. Bardzo mnie cieszy, że akcja powieści została osadzona w moim rodzinnym Poznaniu, a także pobliskim Buku. Dzięki temu cała procedura poszukiwania sprawcy nabrała dla mnie kolorów, mogłam idealnie wyobrazić sobie wskazane miejsca. Odsłonę kryminalną Nataszy Sochy uważam za udaną, oby tak dalej.

„Za każdym razem kiedy zabijasz, umiera część ciebie”. Christopher Paolini Po moim ostatnim nie za bardzo udanym spotkaniu z książką Dragon Pani Nataszy Sochy sięgnęłam po kolejną pozycję z cyklu tych thrillerowo kryminalnych Calineczka i muszę przyznać, że jestem zaskoczona na plus. Nie wiem od czego, to zależy może od tematyki, jaką wybierze Pisarz, a może od podejścia do samej pozycji, ale faktycznie moim zdaniem Calineczka wypadła o wiele lepiej. Ogólnie uważa, że Pani Socha powinna jednak zostać przy pisaniu obyczajowych powieści i tych o miłości, ponieważ z thrillerem i kryminałem nie radzi sobie najlepiej, ale śledztwo w wykonaniu Klary i Antoniego mnie wciągnęło. Mamy w tej pozycji zgwałconą kobietę, która zgłasza się do komisariatu, to co jej się przydarzyło, dziwnym zbiegiem okoliczności splata się z zabójstwem kobiety sprzed trzydziestu lat. Zaczyna się poszukiwanie zabójcy i gwałciciela, który być może nie osiadł na laurach i po latach zaczyna od nowa. Publikacja ta, jest o wiele przyjemniejsza w odbiorze, fakt, że duże litery sztucznie zawyżają ilość stron, prosty język i fabuła nadal są dla mało wymagającego odbiorcy, ale ratuje tę pozycję wątek przeszłości i retrospekcje. Przyznam, że to podobało mi się najbardziej. Mam, także wrażenie, że Calineczka, jest bardziej spójna, oraz że faktycznie tutaj Pisarka miała pomysł na książkę. Brakuje zwrotów akcji, jakichś większych komplikacji, tak jak w poprzedniej pozycji wszystko jest proste, ale czyta się to bardzo przyjemnie i przy tej powieści nie czułam takiego niedosytu. Nadal ubolewam nad brakiem kolorowych wątków pobocznych i niemal całkowitym pominięciem opisów, jednak jest lepiej. Ciągle zastanawiam się, jak to możliwe, że ktoś, kto tworzy naprawdę niezłe i poczytne powieści obyczajowe okraszone wyobraźnią, ma już problem, aby ją dobrze uruchomić przy kryminale. Dochodzę do wniosku, że jeśli Autor pisze wspaniale jeden gatunek, a drugi mu nie wychodzi, powinien pozostać przy tym w czym, jest dobry. O ile z Dragonem miałam problem, Calineczkę polecam, mimo braków. Bardzo lubię mocno rozbudowane pozycje z tego gatunku, niestety tutaj, jest to raczej lektura na przejście przez nią, jak burza moim zdaniem bez emocji. Bardzo dobra jeśli lubimy lekkie kryminały, oraz nie mamy wygórowanych wymagań. Liczę na to, że Pani Socha napisze kryminał w stylu objętości Pana Mroza i zwrotami w fabule, jak u np. Pani Lisy Gardner. Na razie, jednak pozostanę przy Jej powieściach obyczajowych, ponieważ są o niebo lepsze niż seria kryminalna. zaczytanizkawa.blogspot.com

Chodź znam wcześniejszej książki Sochy, to zawsze z nutką ciekawości czekam na kolejne. Już na wstępie mamy piękne nakreślenie dwutorowej historii, która łączy przeszłość z przyszłością, czyli tak naprawdę to jest mój ulubiony sposób pisania książek. Ale czy różne sprawy, które dzielą trzydzieści lat mogą mieć coś ze sobą wspólnego? Historia rozpoczyna się zgłoszeniem gwałtu, który łączy się ze sprawą morderstwa młodej kobiety sprzed wielu lat. Do akcji wkraczają Klara i Antoni, duży odkrywają coraz więcej zaskakujących faktów, ale najbardziej szokującym założeniem jest być może jeden sprawca. Zaczyna się seria pytań bez odpowiedzi.. Czy to możliwe, aby sprawcą był jeden człowiek? Czy to możliwe by przez całe te lata dopuszczał się innych czynów? Czy ofiar jest więcej? Para detektywów musi za wszelką cenę rozwikłać zagadkę z przeszłości i teraźniejszości. Te dwie zagadki są płynnie prowadzone przez Nataszę, która bardzo dobrze sobie radzi - wiele razy już czytałam, że zarzucają jej, aby została przy obyczajówkach z czym się nie zgadzam. Socha w sposób przemyślany tworzy wątek rozwijając go jak najbardziej atrakcyjnie, aby czytelnik razem z bohaterami mógł przepaść w tej zagadce. Układanie tych wszystkich elementów jest naprawdę wciągające oraz nie daje chwili nudy czy wytchnienia, akcja cały czas nas czaruje swoim pomysłem by móc znaleźć odpowiedź. Bez wątpienia bohaterowie są świetnie wykreowani, rozbudowani pod kątem psychologicznym, ale też umiejętnie jest pokazana ich współpraca ze sobą. Drugim elementem po nich jest fakt, że Natasza tutaj nie boi się trudnego tematu jakim jest przemocą wobec kobiet, za co duży ukłon. Całokształt jest zbudowany w napięciu i atrakcyjnymi zwrotami akcji aż do samego końca, co pozwala nam zanurzyć się w całej fabule bez reszty. Warto zapoznać się z tą propozycją...