Carmilla (okładka  twarda, wyd. 04.2024)

Gay ✅

Książka „Carmilla” przenosi nas w mroczny, tajemniczy świat XIX wieku, gdzie poznajemy historię młodej Laury, zamieszkującej z ojcem zamek w Styrii. Jej spokojne życie zostaje wywrócone do góry nogami, gdy pod opiekę przyjmuje piękną, ale tajemniczą Carmillę. Dziewczyny stają się bliskie, lecz dziwne i przerażające zdarzenia zaczynają się dziać wokół nich. Książka, mimo tego, iż nie jest zbyt długa wciąga czytelnika w wir tajemnic i mrocznych wydarzeń, pełnych gotyckiego klimatu i ludowych przesądów. To literackie arcydzieło przemawia zarówno do miłośników klasyki, jak i fanów nowoczesnych interpretacji wampirycznych motywów. Pośród subtelnych opisów autora kryje się temat toksycznej miłości i relacji między dwiema kobietami, co w tamtych czasach było niezwykle innowacyjne. „Carmilla” to nie tylko opowieść o wampirach, ale także o kobiecości, pożądaniu i tajemnicach, które prowadzą do mrocznych zakończeń. Pełna napięcia, wyjątkowych bohaterów i nieoczekiwanych zwrotów akcji, ta książka z pewnością wciągnie każdego miłośnika literatury fantasy.

Oceniam wyłącznie to wydanie, które jest tragiczne. Pani Paulina Braiter powinna zmienić zawód, takiej kompletnej ruiny przekładu noweli mojego ukochanego pisarza, nie spodziewałem się . Infantylne, prymitywne tłumaczenie, niezwiązane z tekstem oryginalnym, do tego jeszcze te prymitywne "ilustracje"...

Jako entuzjastka literatury klasycznej wieku XIX musiałam sięgnąć po tę książkę. Niestety nie znam oryginału, nie mogę więc ocenić tłumaczenia. Ocenić jednak mogę samo wydanie. Uważam, że jest ono dosyć infantylne. Ilustracje nie współgrają z gotykiem. Absolutnie nie mam zamariu oceniać umiejętności artystycznych ich autorki, lecz raczej jak to współgra z treścią. Książka prezentuje się bardziej jak młodzieżówka niż gotycki klasyk.

Opowieść bardzo klimatyczna z fabułą trzymającą w napięciu. Trochę szkoda, że Le Fanu części wprowadzonych fajnych pomysłów nie rozwija (sprzedawca amuletów, pozostałe wampirze postacie oprócz Carmilli etc. ). Niemniej, bardzo przyjemna lektura. Samo wydanie ma wiele zalet: wygodna czcionka, dobry papier, poręczny format. Ilustracje natomiast budzą mieszane uczucia, są bardzo estetyczne chociaż część jest trochę przerysowana, zbyt jaskrawa względem tekstu operującego na ogół dwuznacznością i niedopowiedzeniem. Ogólnie bardzo fajna książka

Miłośnikom klasycznej literatury grozy postaci Josepha Sheridana Le Fanu przedstawiać nie trzeba. Ten wybitny irlandzki pisarz, zasłynął bowiem za sprawą kilkunastu misternie utkanych powieści osadzonych na tle gotyckiej nastrojowości. Prawdziwą sławę i rozpoznawalność przyniósł mu jednak utwór, który po dziś dzień jest przywoływany jako jeden z najbardziej przełomowych, inspirujących, przede wszystkim zaś śmiałych oraz odważnych. Zmysłowa, sensualna, nasycona dwuznacznym erotyzmem ,,Carmilla’’ szturmem wdarła się na ówczesny rynek wydawniczy, wywołując - całkiem zasłużenie - sporą dozę sensacji. Publikowana pierwotnie w odcinkach na łamach czasopisma ,,Dark Blue’’ w latach 1871 – 1872, debiutowała głośno i nowatorsko, lecz wziąwszy pod uwagę realia epoki, pruderyjne społeczeństwo uwięzione w ciasnych ramach religijności i moralności wespół z jego ograniczoną postępowością, należało spodziewać się oczywistego oburzenia ogółu. I rzeczywiście; czasy złotej obyczajowości, kultu powściągliwości uczuć, ściśle przestrzeganych zasad, sztywnych manier i konwenansów, nie pobłażały historii jawnie opisującej lesbijski romans z nutą paranormalnych wydarzeń. Motyw wampiryzmu sam w sobie by ł co prawda poczytny, ale przeinaczony przez Le Fanu, wręcz szokował. Uwodzicielska piękność – nieśmiertelna krwiopijczyni - która podstępem wkradała się w łaski szlachetnych panienek, obłapiając je i zwodząc, żadną możliwą miarą nie mogła wpisać się w archetyp aktualnych bohaterek literackich. Dzisiaj, po dekadach zawirowań, latach gwałtownych przemian społecznych, ,,Carmilla’’ podobnych nastrojów już nie wywoła. Diaboliczna domina, dybiąca na czystość swych ofiar, ich nieskalaność, młodość i urodę, intryguje, ale nie przeraża. Współczesny odbiorca niewątpliwie doceni powab, liryzm i hipnotyczną urokliwość tekstu, traktując XVIII – wieczny utwór w kategorii ciekawostki. Pierwszoosobowa narracja przydająca wiarygodności oraz realności, umiejscowiona pośród naturalistycznych krajobrazów Styrii i przepastnych komnat starego zamczyska, z pewnością trafi w gusta pasjonatów melancholijnych tchnień grozy. Kameralny nastrój, powolne budowanie napięcie, zmyślnie zawiązany spisek, widmo śmierci, duszna atmosfera, miraż sennych majaków – tych elementów jest tutaj mnóstwo; nagromadzenie zresztą nieprzypadkowe, raczej na miarę gatunku; w rękach Sheridana Josepha Le Fanu jednak każdy z nich ożywa, sugestywnie oddziałując na wyobraźnię czytelnika. Powiedzieć, że to literacka uczta dla oczu i umysłu, to mało – w ,,Carmilli’’ można się zakochać…

🌷𝚁𝚎𝚌𝚎𝚗𝚣𝚓𝚊🌷 15/2025 🅃🅈🅃🅄🄻: Carmilla 🄰🅄🅃🄾🅁: Joseph Sheridan Le Fanu 🅆🅈🄳🄰🅆🄽🄸🄲🅃🅆🄾: @wydawnictwo_uroboros 🄾🄲🄴🄽🄰: 9/10⭐️ W gotyckim zamku w Styrii żyje młodziutka Laura wraz ze swoim ojcem i służbą. Niestety, ale ich posiadłość jest oddalona od innych zabudowań, przez co dziewczynie doskwiera samotność. Zrządzenie losu sprawia, że do zamku trafia piękna Carmilla. Dzięki dobroci właścicieli zamieszkuje na jakiś czas wraz z nimi, co ogromnie cieszy Laurę. Carmilla jednak posiada swoje tajemnice, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Od czasu do czasu lubię sięgnąć po różnego rodzaju klasyki. Tym razem, dzięki wyzwaniu #365dnifantastyki padło na książkę „Carmilla”. Jest to krótka historia, można by wręcz pozbawić ją jakichkolwiek rozdziałów, bo ciągiem pisana nie zmieniłaby za wiele. Przed to jak krótka jest, ciężko mi też Wam coś o niej opowiedzieć, aby nic nie zaspojlerować. Po samej okładce jednak my, jako czytelnik, już wiemy, że Carmilla jest wampirem. Nie wiemy i nie znamy jednak finiszu całej historii. Najbardziej specyficznym aspektem tej książki jest relacja Laury i Carmilli. Czuć między nimi swojego rodzaju chemię i tajemniczy, wzajemny pociąg. Samej głównej bohaterce ciężko jest ubrać w słowa te uczucia. Więc, mimo tego ile lat ma ta historia, możemy podejrzeć, że autor chciał, abyśmy jako czytelnik odbierali tą relację nie tylko na płaszczyźnie przyjacielskiej, ale również głębszej, sensualnej. Jako klasyk, czyta się go naprawdę dobrze, a tłumaczenie jest bardzo przystępne. Oczywiście, szyk zdań dość często jest odmienny od obecnie stosowanego, jednak nie przeszkadza to w żadnym stopniu w lekturze. Polecam gorąco tę książkę każdemu miłośnikowi grozy, ale i literatury pięknej obcojęzycznej, bo jak dla mnie, ta książka znajduje się na granicy tych dwóch gatunków.

Tak się cieszę, że nowe polskie wydanie trafiło do mojej kolekcji! O mamo, jak ja chciałam przeczytać tę nowelkę. Chociaż trochę się obawiałam, bądź co bądź był to tekst sprzed wieku (a takie czyta mi się najtrudniej, dzięki dysleksjo…). Na szczęście obawy okazały się zupełnie zbędne. Jest to dla mnie fenomen, że tak niewiele wiedzieliśmy o wampirzycy, która stała się inspiracją dla najsławniejszego wampira w popkulturze (tak Dracula, to o tobie). Ciekawe… Czyżby było to związane z queerowym zacięciem Carmilli? Ciekawe, ciekawe… Ale do sedna. Jeśli lubicie literaturę grozy z wampirzym, prawdziwie gotyckim klimatem, a nawet, pal licho, taką (literaturę), która jest bardziej romansem niż grozą, to sięgnijcie po Carmillę. Protoplastkę gatunku i literackiego wyobrażenia o wampirach jako pięknych, acz podstępnych i niebezpiecznych istotach. Czy uległabym wampirzycy? O zgrozo… Jeszcze jak… Warstwa językowa naprawdę nie powinna przerażać (podobnie jak objętość, ponieważ ilustrowane polskie wydanie liczy zaledwie 176 stron). Opisy są prześwietne, a klimat mroczny, gotycki. Ja wiem, że wy już wiecie, że chcecie to przeczytać. Osobiście miałam niedosyt po przeczytaniu (niech ktoś mnie obdarzy dziełem kultury podobnym do Netflixowej Castlevanii, błagam). Książka obudziła we mnie pragnienia literackie, o których posiadanie bym się nie podejrzewała (kogo ja próbuję oszukać? Liczyłam się z tym od początku). Jeśli znacie Draculę i nawet jeśli za nim nie przepadacie, (to mój case, kilka lat temu próbowałam podejść do powieści Stockera i zupełnie mi się nie spodobała), poznajcie też Carmillę.

Ogólnie podczas lektury bawiłam się bardzo dobrze. Początkowo bałam się, że nie dam sobie rady z XIX wiecznym językiem. Wydanie jest jednak przetłumaczone tak, że każdy powinien zrozumieć. Podobał mi się klimat dawnych lat oraz naprawdę piękne opisy. Bardzo polubiłam kreacje tytułowej bohaterki, jak i narratorki, aczkolwiek przez cały czas uważałam ją za strasznie głupią. Jak na swoje czasy powieść bardzo oryginalna i odważna. Wątek miłości między głównymi bohaterkami nie jest jednoznaczny, aczkolwiek myślę, że Carmilla na swój sposób kochała Laurę. Jedyną rzeczą do której się przyczepie będzie ogromna przewidywalność tej książki. Autor wydaje się przez cały czas trzymać w napięciu, jakby chciał powiedzieć „zaraz coś się wydarzy”. No cóż, przez to, że wampiry odcisnęły mocne piętno na popkulturze, nie jest w stanie zaskoczyć czytelnika w XXI wieku. Oczywiście za życia autora zapewne było kompletnie inaczej. Mimo to uważam iż warto tą książkę przeczytać. Jest krótka, ja poradziłam z nią sobie w jeden wieczór. Wydanie jest jakościowe, papier gruby, czcionka przyjemna.

Świetna książka! Jeżeli chcecie zacząć z literaturą gotycką (tak jak ja) to ta książka jest idealana. Jest krótka a język w niej jest bardzo prosty. Ma piękne wydanie z ilustracjami i różnymi zdobieniami, np. rozdziałów. Sama treść jest bardzo wciągająca i klimatyczna. Natomiast sama postać Carmilla jak i innych bohaterów bardzo dobrze wykreowana:P Zdwcydowanie polecam fanom wampirów i literatury gotyckiej