Domostwo (okładka  miękka)

Zachodnie obrzeża Londynu, lata 40. XIX wieku. Ustronny dom, którego lokalizacja objęta jest całkowitą tajemnicą a jego nowe mieszkanki nie znają się,  ale łączy je jedno - wszystkie są kobietami upadłymi. Budynek ten nosi nazwę Dom Uranii i powstał jako projekt społeczny sponsorowany przez Charlesa Dickensa i innych filantropów, w tym bohaterki powieści Angeli Burdett Coutts. Jednak autor Klubu Pickwicka praktycznie w książce przechodzi bez echa, pojawiając się tylko kilka razy jako gość.  Stacey Halls postawiła na kobiece bohaterki i to one i ich historie są w centrum uwagi, a kilka z nich znajdujemy w dziełach Dickensa,  np. w Davidzie Copperfieldzie. Autorka opisuje kobiety bardzo różne.  Pogubione,  biedne, bez wykształcenia i bez perspektyw. Jednak nigdy nie przedstawia ich jako ofiary. Te kobiety, które trafiły pod skrzydła Domu Uranii w założeniu miały i powinny wykorzystać daną im szansę; powinny się w miarę swoich możliwości edukować, aby móc później wybrać własną ścieżkę, którą będzie podążać, by nie wracać do stanu sprzed Uranii. Stacey Halls bardzo dobrze i sugestywnie oddała atmosferę i obraz dziewiętnastowiecznej Anglii. Mgły, brud i nędza. Kobiety, o których mowa w powieści to te z klas niższych, żyjące w trudnych warunkach, pracujące po 14-18 godzin dziennie,  narażone na wykorzystanie seksualne przez mężczyzn lub kupczące własnym ciałem.  Kobiety próbujące znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie i które mimo trudnych doświadczeń zachowują siłę i tęsknią za wolnością.  Spośród mieszkanek Uranii warto zwrócić uwagę na zarządzającą domem panią Jean Holdsworth oraz na dwie rezydentki, które  wyróżniają się na tle innych: Martha i Josephine. Natomiast Angela Burdett Coutts, która była filantropką i sponsorką Domu Uranii to postać historyczna; jedna z najbogatszych dziedziczek w Anglii. Angela, jeśli można tak stwierdzić była jedną z pierwszych ofiar stalkingu. Nie znajdziemy w tej historii postaci męskich, na których można by się oprzeć; z reguły są to osoby, z którymi nie chcielibyśmy mieć nic do czynienia. Jednak spotykamy też, tak dla równowagi, kilka kobiet, które udowadniają, że płeć piękna wcale nie musi być taka piękna – to strażniczki więzienne czy stręczycielki. Nie miałam okazji czytania wcześniejszych powieści Stacey Halls, ale jeśli są tak dobre, jak Domostwo to z wielką ochotą po nie sięgnę. Domostwo spaja mniej znane fakty historyczne z fikcją literacką i łącząc tworzy bardzo interesujący i czytelny obraz. Prawdę mówiąc jestem ciekawa ile osób, tak jak ja, zajrzało do Internetu i wygooglowało hasła: „dom Urania” „Angela Burdett-Coutts” czy jeszcze inne. Sprawdźcie ile siły, dobra, piękna i odwagi może być w kobietach, które część społeczeństwa skreśliła. Domostwo książka warta polecenia na długie jesienne wieczory.

„Domostwo” Stacey Halls – poruszająca opowieść o kobietach, wolności i drugiej szansie Stacey Halls po raz kolejny udowadnia, że potrafi w niezwykły sposób odtwarzać klimat XIX-wiecznej Anglii, jednocześnie nadając swoim historiom poruszającą aktualność. „Domostwo” to powieść, która wciąga od pierwszych stron, otula atmosferą tajemnicy i głębokich emocji, ale też bezlitośnie obnaża społeczne nierówności i brutalny los kobiet, których życie nigdy nie było w ich rękach. W centrum historii znajduje się Domek Urania – odosobnione schronienie dla „kobiet upadłych”: prostytutek, złodziejek, tych, które społeczeństwo zepchnęło na margines i skazało na zapomnienie. Jednak Halls nie pozwala czytelnikowi spojrzeć na bohaterki z góry. Maluje je w odcieniach szarości – skomplikowane, zranione, pełne sprzeczności i nadziei. Każda z nich nosi własne piętno przeszłości i własny głód przyszłości, nawet jeśli nie wszystkie są gotowe na zmianę. Wraz z nimi odkrywamy, jak trudno przyjąć wolność, gdy życie wcześniej nigdy na nią nie pozwalało. Drugą ważną oś fabularną stanowi postać Angeli Burdett-Coutts, bogatej filantropki i jednej z fundatorek Domku Urania. Jej działalność filantropijna zderza się z osobistym lękiem – prześladowca, który przez lata zatruwał jej życie, opuszcza więzienie. Niepewność, strach i bezradność Angeli ukazują, że nawet w świecie władzy i pieniędzy kobieta w XIX wieku wciąż mogła być bezbronna wobec męskiej przemocy i społecznych konwenansów. Halls z mistrzowską precyzją splata losy tych dwóch światów – arystokratycznego i tego na dnie społecznym – prowadząc do nieuniknionego zderzenia, które odsłania cenę wolności, nadziei i wyborów. To opowieść o dylematach moralnych, o tym, czy można naprawdę pomóc komuś, kto być może nie wierzy w siebie. O tym, że dobroć niesie odpowiedzialność, a wolność bywa ciężarem, kiedy świat nauczył nas tylko przetrwania. „Domostwo” urzeka emocjami: współczuciem, wzruszeniem, niepokojem, ale też cichą nadzieją. Czytelnik doświadcza zarówno gniewu wobec niesprawiedliwości, jak i wzruszenia nad rodzącymi się między bohaterkami relacjami. To powieść pełna czułości, ale i mroku, subtelna i jednocześnie bezkompromisowa. Dla kogo jest ta książka? Dla czytelników ceniących literaturę historyczną, która wykracza poza daty i stroje, wchodząc głęboko w ludzką psychikę. Dla miłośników opowieści o kobietach, o sile i kruchości, o społecznej niesprawiedliwości i nadziei na odkupienie. Dla tych, którzy cenią powieści w duchu Hilary Mantel, Sarah Waters czy Elizabeth Macneal. „Domostwo” to historia, do której się wraca – z podziwem dla literackiej wrażliwości, z refleksją nad tym, jak wiele zmieniło się w świecie kobiet… i jak wiele wciąż pozostaje do naprawienia. Polecam z całego serca.

„Domostwo” to książka, która od pierwszych stron wciąga swoim klimatem. Stacey Halls zabiera nas do XIX-wiecznej Anglii – świata pełnego uprzedzeń, ale też rodzącej się nadziei. W centrum tej historii jest Domek Urania, miejsce, w którym kobiety „upadłe” dostają szansę na nowe życie. Prostytutki, złodziejki, biedaczki – każda z nich niesie za sobą dramat, ale też pragnienie, żeby zacząć od nowa. Autorka potrafi pisać o trudnych tematach z wielką delikatnością. Pokazuje, że za każdym błędem stoi człowiek – z sercem, lękiem i marzeniem o lepszym jutrze. Bohaterki są różne, czasem zagubione, czasem zadziorne, ale wszystkie w jakiś sposób piękne i prawdziwe. Równolegle poznajemy Angelę Burdett-Coutts, bogatą filantropkę, która z dobroci serca pomaga kobietom, ale sama też nosi w sobie ciężar przeszłości. Ich światy – bogactwa i biedy – w końcu się przetną, i wtedy zaczyna się prawdziwa emocjonalna burza. To opowieść o drugiej szansie, odwadze i kobiecej sile. O tym, że nawet w najciemniejszych czasach można odnaleźć światło. „Domostwo” czyta się jak film – z klimatem starych ulic Londynu, zapachem deszczu i dźwiękiem kroków po brukowanej alejce. To jedna z tych książek, które zostają z Tobą na długo. Nie dlatego, że mają wielki finał, ale dlatego, że są prawdziwe.