Duch i psyche. Razem czy osobno? (okładka  miękka)

Może być, ale nie porwała jakoś specjalnie.

Bardzo ciekawy wywiad

Interesuje mnie zarówno rozwój duchowy, jak i ludzka psychika i różne książki psychologiczne. Zazwyczaj te tematy są rozdzielane, jednak „Duch i psyche. Razem czy osobno?” to w końcu dialog, którego na rynku czytelniczym brakowało. 🙌🏻 Jeden z najbardziej znanych psychiatrów w Polsce i teolog, w którym nie ginie pasja, połączyli się w rozmowie, która da do myślenia każdemu, bowiem każdy z nas szuka odpowiedzi na fundamentalne życiowe pytania, ale po prostu w różnych źródłach, a ta książka daje pole do myślenia czy w tych poszukiwaniach możemy się wspólnie odnaleźć. 🤗 To książka, która balansuje między psychologią, neurobiologią, a duchowością, próbując w ogóle odnaleźć znaczenie słowa „duchowość” i jednocześnie dać odpowiedź czy w dobie „tiktokozy” czy AI potrzebujemy jeszcze rozwoju duchowego i czy potrzebny jest nam do tego drugi człowiek.🤖 Zarówno ksiądz, jak i psychoterapeuta nie boją się podejmować trudnych tematów, które dotyczą większości z nas, jak konsumpcjonizm, traumy, brak autorytetów, ale również wskazują miejsca, które dzielą zwolenników psychoterapii, osób niewierzących i osoby wierzące, pokazując, że bez rozmiękczania, bez zarówno demonizowana, jak i spłycania grzechu, może istnieć dialog na obu polach, dając tym samym przestrzeń do wzajemnego wzrostu i przede wszystkim szacunku. 🤍 Podoba mi się to, jak uwypuklony jest tu problem właśnie często występującego podziału księży i terapeutów, którzy (księża) uznają, że np. różne problemy psychiczne zawsze wystarczy zwalczyć modlitwą lub egzorcyzmem, a to często haczy dla mnie o magiczne traktowanie wiary, od czego ksiądz Strzelczyk mocno odchodzi. Oboje z rozmówców jasno podkreślają słabości swoich profesji (jak chociażby traktowanie spowiednika jak terapeutę albo z kolei terapeutę jako osobę, która da usprawiedliwienie dla grzechu),co często wynika z braku rozwoju po zakończonych szkołach kilkadziesiąt wcześniej. 🫣 Nie wiem czy potrafię wyczerpać to, jak mnie ta książka zafascynowała i dała do myślenia. Kilkakrotnie słowa księdza wywróciły moje myślenie do góry nogami (chociażby o grzechu) i spowodowały, że sama zrozumiałam, że mimo moich prób rozwoju, wciąż błądziłam zapętlona w powtarzające się wyrzuty sumienia. To książka, która bez patosu i bez zerojedynkowości inspiruje do rozwoju i do sięgania głębiej, do interesowania się światem zarówno duchowym, jak i tym biologicznym, psychicznym, zwłaszcza w dobie tak szybkiego rozwoju choćby sztucznej inteligencji. Pokazuje, że „mistykiem może być każdy”, a prawdziwa wolność to wcale nie robienie tego, co nam się żywnie podoba… A wszystko to z szacunkiem i chęcią znalezienia odpowiedzi na wiele intrygujących pytań. 😍 Polecam serdecznie!