Dziady (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

"Dziady" są cyklem czterech dramatów romantycznych Adama Mickiewicza należących do ścisłego kanonu literatury polskiej.

Najstarszym chronologicznie utworem wchodzącym w skład cyklu są pochodzące z 1823 roku "Dziady, część II" i połączony z nimi wiersz Upiór, których głównym bohaterem jest duch o zranionym sercu, ukazujący się w Dzień Zaduszny.

Kolejną częścią cyklu jest dramat o tematyce miłosnej, także z 1823 roku, zwany "Dziadami, częścią IV", którego głównymi bohaterami są nieszczęśliwy romantyczny kochanek Gustaw i słuchający zwierzeń Gustawa ksiądz, uosobienie racjonalizmu.

Kolejny utwór wchodzący w skład cyklu, "Dziady, część III", napisane w 1832 roku, uważane są za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego. Dramat uzupełniony jest Ustępem, epickim komentarzem zakończonym słynnym wierszem Do przyjaciół Moskali. W tej części Dziadów Mickiewicz zgłębia tematykę dziejów narodu polskiego i stawia metafizyczne pytanie o sens tych dziejów. Pod oficjalnym, „jawnym” wymiarem historii narodowej, poeta odkrywa jej ukryty, martyrologiczny wymiar. Mickiewicz formułuje mesjanistyczną wizję historii narodowej, opartą na analogii pomiędzy cierpieniami Chrystusa a ofiarą prześladowanych Polaków – narodu pozbawionego własnej państwowości i ziemskiej potęgi.

Ostatnią częścią "Dziadów" jest zawierający kilka niepowiązanych ze sobą fragmentów, nieukończony dramat "Dziady, część I", który został wydany pośmiertnie w 1860 roku. W utworze powraca opis obrzędu Dnia Zaduszek, a także postać Guślarza z "Dziadów, części II".

"Dziady" doczekały się wielu inscenizacji teatralnych, telewizyjnych i filmowych. Zainspirowały liczne dzieła sztuki, między innymi II Symfonię austriackiego kompozytora Gustawa Mahlera.

Lektura dla klasy VII i szkół średnich.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.