Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Wspaniała książka, którą moja sześcioletnia córka dosłownie pochłonęła w kilka wieczorów. A ja razem z nią . Przyjemna, delikatna, a zarazem z czystym, pięknym przekazem. Po prezencie dla córki, zrobiłam sobie swój i zamówiłam kilka książek dla dorosłych tej autorki.

Nie znam, żona chciała

„Na całej Ziemi była jedynym dzieckiem o tak dziwacznym imieniu. A tego swojego imienia nie lubiła nic a nic.” Pelargonia, bo tak właśnie na imię dostała pomysłowa i odważna dziewczynka ze Stambułu, nie miała łatwo w życiu. Głównie przez to, że nie lubiła swojego imienia, a praktycznie każdy w szkole, nie szczędził sobie szyderstw i żartów na jej temat, właśnie przez to jej kwiatowe imię. Jedynymi jej przyjaciółmi były tak naprawdę książki, a co się z tym wiąże, ulubionym miejscem w którym z chęcią przebywała, była biblioteka szkolna. Tam właśnie dziewczynka, znajduje tajemniczy i piękny globus, dzięki któremu przeżywa niesamowitą przygodę. Dokąd zabierze ją ten niespotykany przedmiot? „Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Elif Shafak. Czytaliście może jakąkolwiek powieść tej autorki? Ta książka to jej pierwsza książka dla dzieci i powiem szczerze, że to była naprawdę ciekawa przygoda! Oprócz samej historii, która wydawać by się mogła niezwykle życiowa i momentami łapiąca za serce, bowiem niezrozumienie z każdej strony, jest często bolesną sprawą, mamy tu też wiele mądrych rad i przesłań, które autorka w umiejętny sposób przekazuje czytelnikowi. Pelargonia jest niezwykle mądrym dzieckiem, wielu rzeczy nie rozumie, rodzice też nie chcą z nią rozmawiać na „dorosłe tematy”, a dzieci w szkole na każdym kroku jej dokuczają. Czytając to byłam w stanie wyobrazić sobie, co to małe dziecko musiało przeżywać. I w momencie gdy znalazła ten globus i zaczęły dziać się „magiczne rzeczy”, ja normalnie cieszyłam się wraz z nią! Niezwykle przyjemnie czyta się momenty, w których wydarzenia zmieniają patrzenie młodego człowieka na niektóre sprawy, czasem dość błahe dla nas, ale ogromnie problematyczne dla niego samego. Jestem zachwycona piórem autorki i tym w jaki sposób przedstawiła postać odważnej dziewczynki, która może zrobić wiele rzeczy w świecie, w którym tak naprawdę jej znienawidzone przez nią imię, to najmniejsze ze zmartwień. To niesamowita historia o odwadze, o zmianach i o samoakceptacji samego siebie, o potędze wyobraźni i o tym, że pomimo przeszkód, trzeba iść cały czas do przodu i nie poddawać się. Świetna pozycja dla młodzieży, ale myślę, że i dorośli też mogliby się z niej czegoś nauczyć.

Elif Shafak zabiera czytelnika w niezapomnianą podróż do magicznego świata, który wciąga już od pierwszych stron i skutecznie odrywa od szarej rzeczywistości. Czarodziejska kraina, do której wyrusza nasza urocza i wyjątkowa bohaterka, istnieje dzięki niezwykłym opowieściom i wyobraźni. Można do niej trafić z pomocą niezwykłego kompasu, który ładuje się w obecności książek. Gdy przypadkiem wpada on w ręce rezolutnej Pelargonii, jej życie wywraca się do góry nogami. Czy uda jej się uratować magiczną dolinę? I czy polubi w końcu swoje nietuzinkowe imię, przez które jest wyśmiewana w szkole? Oczarowało mnie to, iż autorka pod postacią przyjemnej i niesłychanie cieplej opowieści dla najmłodszych, przemyciła tak wiele cennych lekcji, które wyróżniają się nie tylko ponadczasowością, ale i uniwersalnością. Lektura nakazuje zatrzymać się, zastanowić nad własną postawą, będzie zarazem idealnym pretekstem do refleksyjnej rozmowy z pociechą na temat własnej wartości, przyjaźni, rzeczy najistotniejszych w życiu, jak i bezcenną wskazówką dla rodziców, jaka ukazując świat widziany oczami dziecka, pozwala im dostrzec popełniane nieświadomie błędy wychowawcze. Pióro autorki jest niesamowicie przystępne i sugestywne. Książkę czyta się lekko oraz przyjemnie, z rozkoszą i zaciekawieniem płynęłam po kolejnych stronach, a piękne, subtelne ilustracje dodatkowo podsycały magiczną atmosferę. Fantastyczny klimat nie tylko działa kojąco, ale i rozbudza wyobraźnię do granic, co jest zabiegiem celowym, gdyż historia na każdym kroku podkreśla jej wagę. Na ogromne brawa zasługuje również kreacja głównej bohaterki, z którą młody czytelnik błyskawicznie się utożsamia, dzięki czemu powieść angażuje wyjątkowo mocno. "Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" jest piękną, wartościową opowieścią, która rozkocha w sobie zarówno młodszych, jak i starszych czytelników. To nie tylko fascynująca przygoda, akcentująca istotność dziecięcych marzeń oraz wyobraźni, ale też zachwycająca historia o sile przyjaźni, odwadze i determinacji. To wreszcie chwytająca za serce powieść ucząca akceptacji, budująca poczucie wartości i wykazująca, jak wielkie znaczenie ma miłość, zwłaszcza do samego siebie! Polecam!

Elif Shafak kojarzyłam dotychczas z literaturą piękną. Na półce mam kilka jej książek z tego gatunku a po wielu pozytywnych opiniach na temat jej twórczości miałam wielką ochotę poznać ją lepiej. Kiedy zobaczyłam zapowiedź powieści jej autorstwa, skierowanej do dzieci pomyślałam, że będzie ona idealna na początek. Czy to było pozytywne doświadczenie? Pelargonia czuje się odtrącona i szykanowana przez swoich rówieśników w związku z nietypowym imieniem. Dlatego też czas woli spędzać wśród książek. Pewnego dnia w bibliotece znajduje globus, a na nim ósmy kontynent. Czy to miejsce istnieje naprawdę? I jakie przygody można tam przeżyć? Dziewczynka wraz z nowo poznanymi dziećmi wyrusza na wyprawę, która nauczy ją wiele o sobie samej, a także o świecie. Pierwsze strony książki bardzo mnie zachęciły. Autorka posługiwała się lekkim językiem, a do tego historia wydawała mi się nietuzinkowa i angażująca. Wiedziałam też, że na pewno poruszy ważne tematy, bo osamotnienie Pelargonii i to, że czuła się odrzucana przez swoje imię budziły we mnie współczucie. Ze smutkiem muszę jednak przyznać, że początkowo interesująca opowieść, z czasem straciła trochę ze swojego uroku. Akcja zaczęła być opisywana naprawdę pobieżnie. Chciałabym dowiedzieć się więcej o 8 kontynencie, poznać zasady jego działania i towarzyszyć w wędrówce bohaterom dłużej. Zakończenie też było pospieszone. Dodanie kilku stron książce zdecydowanie wyszłoby jej na dobre. Do tego autorka wpada miejscami w bardzo ostentacyjnie moralizatorski ton i te ważne prawdy życiowe są wykładane jak przysłowiowej "krowie na rowie". Jestem jednak w stanie to zrozumieć, biorąc pod uwagę grupę docelową. Książka ma szansę spodobać się młodszym, zaangażować ich i skłonić do przemyśleń. Będzie idealna dla ośmio- czy dziesięciolatków. Przy książce spędziłam naprawdę przyjemny czas. Autorka zachęciła mnie swoim piórem do poznania jej innych książek. Myślę, że "Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" spodoba się młodszym czytelnikom. Ja doceniam jej przesłanie i przyjemność, jaką dała mi jej lektura, ale raczej nie zostanie ze mną na dłużej.

Uwielbiam książki dla dzieci, w których autorzy subtelnie przemycają nauki dla młodszych, ale i czasem dla dorosłych. Ta historia należy właśnie do tej kategorii. Jest to opowieść o Pelargonii, dziewczynce o nietypowym imieniu, która uwielbia czytać książki i jak to bywa z dziećmi, jest bardzo dociekliwa. Młoda ja mogłaby się z nią utożsamić pod kilkoma względami, choćby właśnie w przypadku podejścia do imienia, więc od razu ją polubiłam. Pelargonia pewnego dnia trafia w bibliotece na magiczny globus, który żywi się energią książek, dziewczynka nie może się powstrzymać i zabiera go ze sobą, co skutkuje pewnymi problemami, ale i możliwością poznania ciekawej krainy - ósmego kontynentu, bo to właśnie za sprawą tego magicznego przedmiotu dziewczynka wyrusza w szaloną podróż pełną przygód i poznaje nowych przyjaciół. Jak wspominałam na początku, książka jest pouczająca, niesie naprawdę fajne nauki dla dzieci, więc pod tym względem ją doceniam. Mój ulubiony cytat, który nawet dorosłą mnie troszkę pokrzepił: "Nie jest ważne, co inni myślą o tobie. Ludzie mogą śmiać się z ciebie bez powodu. To ich problem, nie twój". Pojawiło się też podkreślenie jak ważne jest pokochanie samego siebie i aby nigdy się nie poddawać. Piękne, prawda? Jest to przyjemna historia, napisana bardzo zgrabnie i konkretnie, bez przedłużeń, nie nuży, główna bohaterka jest pełna energii i pytań, to mądra dziewczynka. Autorka zawarła w tej historii nauki, ale również i trochę refleksji dla dorosłych, pokazując ciut hipokryzji w ich słowach. Podobała mi się, ale nie na tyle by zakorzenić się w moim sercu, była dość urocza, szybko się czytało, jest naprawdę wartościowa, więc spokojnie mogę polecić, ale dla mnie nie wyróżniła się na tle innych książek z literatury dziecięcej, nie miała tego czegoś czym kupiłaby moje serce, sama historia jest dla mnie dość typowa, gdyby się nad tym głębiej zastanowić nie wychodzi poza ramy schematu, ale te mądre, pouczające dodatki nadają jej wartości, więc z pewnością warto spróbować. Ode mnie 6/10⭐ Polecam, to dobra książka.

"Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" to historia dla dzieci z pięknym przesłaniem autorstwa Elif Shafak. Poznajemy dziewczynkę, która zastanawia się dlaczego rodzice nazwali ją Pelargonia. Dlaczego nie może mieć imienia jak inne dzieci? Niestety dzieci są dla niej niemiłe i wyśmiewają się z jej imienia, przez co jest jej smutno. Nasza bohaterka bardzo lubi czytać książki i często przebywa w bibliotece szkolnej. Tam pewnego dnia znajduje magiczną kulę. Jak się okazuje, jest to globus, który ma moc i pokazuje ósmy kontynent, który zwie się Bajopoleg - kraj bajek, opowiadań i legend. Dzięki globusowi dziewczynka poznaje Zeliśke i Asutaja. Kiedy poznaje powód ich przybycia, chce im pomóc. I tak w trójkę wyruszają do krainy Bajopoleg, a tam czeka na nich nie lada zadanie. Muszą jak najszybciej dostać się w pewne miejsce, ale najpierw muszą wybrać jedną z czterech dróg, która ich tam zaprowadzi.. Czy sobie poradzą? Ta historia jest cudowna. Przeczytałam ją na raz. Nie mogłam się od niej oderwać, mimo, że jest to opowieść dla dzieci. Jest w niej tyle ukrytych przesłań. Pozwala zastanowić się nad naszym zachowaniem. Uczy, że nie ważne jakie nosimy imię, jesteśmy wartościowi. Uczy, abyśmy pokochali siebie takimi jakim jesteśmy. Pokazuje, że stając przed wyborem, nieważne jaką podejmiemy decyzję, z czym przyjdzie nam się zmierzyć, nie wolno się poddawać. Nawet jak się upadnie, trzeba wstać i ruszyć z podniesiona głową dalej. Uświadamia jak ważna jest przyjaźń. A czytanie książek rozwija nie tylko wyobraźnię, ale wpływa także na naszą kreatywność. Ta historia pokazała mi, że dzieci potrafią dostrzec więcej, niż nam się wydaje oraz, że szczerość w rodzinie jest bardzo ważna. "Nie jest ważne, co inni myślą o tobie - powiedziała do kolegi. - Ludzie mogą się śmiać z ciebie bez powodu. To ich problem, nie twój. Ty musisz być silny. Zachować spokój. Wtedy żadne złe słowo nie może cię zranić" I tym cytatem polecam tę książkę dzieciom jak i rodzicom. A całej historii towarzyszą piękne ilustracje, które dodają uroku opowieści.

Na pewno każdy z nas zna kogoś o "dziwnym" imieniu. Biorę to w cudzysłów, bo to zawsze sprawa mocno subiektywna. Pamiętam z mojej podstawówki dziewczynkę o wschodnim nazwisku i egzotycznej urodzie. Na tamte czasy bardzo się wyróżniała, co wiązało się dla niej z plusami i minusami. Bohaterka książki Elif Shafak nie lubi swojego imienia. Jest ono powodem drwin ze strony rówieśników. Nie znajduje także zrozumienia u rodziców, którzy bagatelizują jej odczucia. Pelargonia (bo tak właśnie ma na imię) jest bardzo uczuciowa, uczynna i pracowita. Kocha książki i lekcje przyrody, marzy jednak o tym, by znaleźć przyjaciela od serca. Pewnego dnia w szkolnej bibliotece znajduje dziwnie rozświetlony mały globus z dodatkowym kontynentem. Zbiega się to z jej wyjazdem do dziadków, na czas kiedy jej tata ma mieć operację. Globus okazuje się kluczem do bajkowego świata, w którym dziewczynka poznaje dwójkę przyjaciół, pomaga im uratować magiczną krainę oraz uczy się samoakceptacji. "Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" to książka o braku wiary w siebie, braku przynależności i poczuciu osamotnienia. Ogromne nerwy wywołała u mnie postawa rodziców dziewczynki, którzy zamiast ją wspierać, bagatelizowali jej problem, a wręcz wpędzali w poczucie winy (głównie mama) oraz utrudniali kontakty z rówieśnikami. Pelargonia przeszła długą i trudną drogę. Musiała najpierw polubić samą siebie, żeby zaakceptować to kim jest i jaka jest. I dzięki temu poczuć się pewniej. Przykre jest to, że nie miała w tym wsparcia ze strony najbliższych, z drugiej strony w ten sposób książka uwydatnia to, że tak naprawdę jest to głównie wewnętrzna praca nas samych. To jak siebie postrzegamy zależy tylko od nas. To wartościowa pozycja, pięknie ilustrowana, niosąca bardzo ważny przekaz. Czuję lekki niedosyt dotyczący wątku magicznej krainy, jednak ogólnie ten fragment spełnia swoją rolę edukacyjną. Jak dla mnie książka na plus.

Pelargonia nie znosi swojego imienia. Nie może zrozumieć, dlaczego rodzice właśnie tak ją nazwali. W szkole ma z tego tytułu same nieprzyjemności, dzieci dokuczają jej na każdym kroku. Możecie więc sobie wyobrazić, że dziewczynka nie ma zbyt wielu osób, z którymi mogłaby spędzać czas. Wolne chwilę upływają Pelargonii na czytaniu książek, a jej ulubionym miejscem w szkole jest biblioteka. Pewnego dnia dziewczynka znajduje tam tajemniczy globus, który wyróżnia się na tle innych tym, że ma dodatkowy, ósmy kontynent. Zaskoczona intrygującym znaleziskiem Pelargonia, ukradkiem zabiera je do domu, by tam popracować nad odkryciem jego tajemnicy. 🌺🧚‍♀️ Tym, co najbardziej mnie w tej książce urzekło, były przemyślenia głównej bohaterki pełne bystrych spostrzeżeń na temat życia i świata dorosłych. Podczas lektury zdarzyło mi się niejednokrotnie pokiwać głową ze zrozumieniem czy nawet parsknąć śmiechem. Elif Shafak w swoim dziecięcym debiucie porusza tematy wyobraźni, czytelnictwa wśród dzieci oraz dbania o środowisko w regionie, w którym się mieszka. Są to bardzo ważne zagadnienia i cieszę się, że zostały podjęte w tej powieści. Żałuję jedynie, że autorka nie poświęciła więcej uwagi ósmemu kontynentowi, który wydawał się być bardzo ważnym elementem historii. Akcja, początkowo prowadzona spokojnie, w kluczowym momencie mocno przyspieszyła, przez co odczułam duży niedosyt. Myślę, że gdyby Shafak rozwinęła motyw magicznej krainy i zwiększyła objętość ostatnich rozdziałów, książka mogłaby być moim ulubieńcem w swym gatunku. Mimo tego zastrzeżenia czas spędzony z ,,Dziewczynką, która nie lubiła swojego imienia" upłynął mi naprawdę przyjemnie i kiedyś na pewno chętnie wrócę do tej historii. Dodam jeszcze, że książka jest pięknie wydana i zilustrowana, a wszystko utrzymane jest w delikatnej, spójnej stylistyce 🌸

Jeśli myślicie, że macie ciężkie życie to wyobraźcie sobie, że rodzice nadali mi dziwne imię. Każdego dnia ktoś się ze mnie śmieje. Nie lubię tego! Jest tyle pięknych imion, tyle normalnych imion, a moje? Bawi wszystkich dookoła, tylko mi nie jest do śmiechu. Przeczytajcie moją historię, może okaże się, że czeka na mnie niezwykła przygoda? -Wasza, Pelargonia 🌸 „Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia” to nie tylko historia o imieniu, ale przede wszystkim podróż do niezwykłego miejsca - słyszeliście kiedyś o ósmym kontynencie? Pelargonia też nie, a bardzo lubiła uczyć się o świecie. Wszystko było jak zawsze, aż pewnego dnia w bibliotece odnalazła magiczny globus, który wyglądał z pozoru normalnie - dopóki dziewczynka nie przyjrzała się i nie ujrzała ósmego kontynentu. Co to za miejsce? Dlaczego nie ma go a żadnych mapach, które dotychczas widziała? Dlaczego jej nauczycielka o nim nie słyszała? Pelargonia wyruszy nie tylko na tydzień do dziadków, ale również znajdzie dwoje nowych przyjaciół, którzy zabiorą ją na przygodę życia! Środek transportu: Pegaz Cel podróży: Ósmy kontynent, a dokładnie miejsce, gdzie powstają niezwykle opowieści, baśnie i legendy. Ale jest ono zagrożone - dzieci już nie czytają, nie bawią się, tylko grają w gry komputerowe! Czyż to nie straszne? A ósmy kontynent składa się właśnie z opowieści, które wymyślają dzieci i dzięki Nim jest piękny i kwitnący. Trzeba coś z tym zrobić! „Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia” to przepiękna historia o przyjaźni, akceptacji i zrozumieniu, że czasem nie warto się poddawać, gdy jest ciężko. Pelargonia nie tylko odnajdzie przyjaciół, ale wyciągnie cenną lekcję z niesamowitej podróży na ósmy kontynent.