Dziewczynka z parku (okładka  miękka, wyd. 11.2017)

Nie bardzo rozumiem czemu MEN uparł się aby dzieci od pierwszej klasy oswajać ze śmiercią. To już druga lektura na ten temat.Moim zdaniem lektury dla dzieci w tym wieku powinny być mądre,uczące pozytywnych zachowań,lecz również wesołe a nawet zabawne. Na smutek,rozpacz i żal jest jeszcze czas,doświadczą ich na 100%.

Bardzo smutna historia. Wpisana jest do kanonu lektur, uważam że niepotrzebnie.

Książka ponura i dobijająca dziecko psychicznie. Wydarzenia utrzymywana w ponurym tone. Same ilustracje budzą negatywne emocje u dziecka. Zamówiona ze względu na obowiązek przeczytania jej w szkole jako lektura. Po 2 rodziale zrezygnowaliśmy i podjęliśmy decyzję że nie dokończymy tej książki. Tematyka życuowa, owszem ale sposób przedstawienia wydarzeń jest dobijający. Horror dla dzieci szczególnie jeśli już ktoś przechodził z dzieckiem żałobę. Na śmierć nikt z nas nie jest nigdy gotowy., książka w żaden sposób w niczym nie pomaga, tym bardziej 9letnimu dziecku. Ponurość ponurości...

Moim zdaniem temat śmierci i depresji skierowany do dzieci to trochę za dużo...

Przerażająca i ponura książka. Lektura serio? To jakaś pomyłka... Po 2 rozdziałach dzieciak był emocjonalnie rozjechany .Odrzuciliśmy tą pozycję... depresja w gratisie.

Książka beznadziejna i jako lektura kompletnie się nie nadaje.

Książkę kupiłam, ponieważ jest lekturą dla klasy drugiej szkoły podstawowej. Bardzo wartościowa książka. Dobrze "się czyta", co jest bardzo ważne w przypadku gdy jest czytana samodzielnie przez małe dzieci,. Porusza ważny i trudny temat - jak radzić sobie z utratą bliskiej osoby. Dziewczynka, główna bohaterka próbuje radzić sobie z tęsknotą, uczuciami i emocjami po śmierci swojego taty, choć tak na prawdę straciła nie tylko tatę, ale też trochę i mamę, która choć się stara być taka jak dawniej nie zawsze jej się to udaje. Książka jest bardzo smutna, budzi ogromne emocje u dzieci. Osobiście uważam, że dzieci bardziej wrażliwe powinny ją czytać jednak z rodzicami, albo kimś bardzo bliskim. Nie jest to na pewno zwykła lektura i po własnej obserwacji, nie do końca mam przekonanie czy wszyscy nauczyciele w szkole są przygotowani do omawiania jej z bądź co bądź małymi jeszcze dziećmi. Książkę samą w sobie bardzo polecam, dodatkowym jej atutem są przepiekne ilustracje

„- Mamo, dlaczego nie było końca świata, kiedy tatuś umarł? – zapytała niedawno, zamykając komiks, w którym bohater ratował Ziemię przed zagładą. - Był koniec świata, kochanie – odpowiedziała mama. – Ale poza nami nikt tego nie zauważył.” Ta niewielka książeczka, której przeczytanie zajęło mi około pół godziny, podbiła moje serce. Mała Andzia próbuje po swojemu poradzić sobie ze śmiercią swojego ukochanego taty. Na szczęście na swojej drodze spotyka Jeremiasza, najlepszego przyjaciela na świecie, który też boryka się swoimi problemami. Razem dają radę :) To bardzo mądra książeczka - o stracie bliskich, o radzeniu sobie ze światem po tej stracie, o przyjaźni, o miłości. Książka przeznaczona raczej dla młodszych czytelników, ja jednak sądzę, że to dobra lektura dla czytelnika w każdym wieku - tak jak Mały Książę, czy Oskar i Pani Róża.

Książka jest lekturą syna w pierwszej klasie. Zdecydowanie nie polecam dla dzieci. Bardzo smutna, zniechęcają, ciężko się czyta. Język i forma niezrozumiała dla dziecka.

Bardzo nudna i słabo napisana książka wręcz zniechęcająca do czytania. :(