Fetysz (okładka  miękka)

Ekstra. Widziałem, że Igor Brudny nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Wyróżniony cytat z książki: ,,(…) człowiek nigdy do końca nie pojmie swojego potencjału, jeśli nie zostanie on wystawiony na próbę(…).” Idealnie pasuje. Powraca stary, dobry komisarz, którego można bić, kroić, a on i tak nie odpuszcza. Nie daje za wygraną. Wypowiada wojnę złu. Cenie sobie go za zasady, za skuteczność. Bohater glina. Tym razem musi złapać zwyrodnialca, który morduje niewinne kobiety. Kolejny psychiczny z zaburzeniami. Na szczęście nie jest sam. Są przy nim przyjaciel, komendant Romek Czarnecki i aspirant Kruszwica, który go lubi, jako jeden z nielicznych. Jak mają się sprawy sercowe Igora? Jak mu poszło z Julką? Tego nie powiem, ale myślę, że każdy, kto zna serie może się domyślać, co było dalej. Igor jest, jaki jest on się nigdy nie zmieni. Introwertyk z zasadami, który toczy wojnę z całym światem. Podoba mi się, bo jest niczym John McClane. Nigdy się nie poddaje, stawia na swoim i po prostu działa. Nakazy, procedury ma gdzieś! Najważniejsze jest ratowanie ludzi przed zwyrodnialcami. Po prostu uwielbiam tę serię… ,,Cokolwiek cię w życiu spotka, dobrego czy niedobrego, wiedz, że masz w sobie siłę, aby przezwyciężyć każdy problem. I pamiętaj. Nigdy, przenigdy się nie poddawaj, w przeciwnym razie to będzie twój koniec (…)” Igor ma tę siłę. Podoba mi się to, że nawet nie ma czasu chorować. Nie ma czasu iść na el quattro, bo w Zielonej Górze grasuje jakiś świr, który zabija niewinne kobiety. Toż to prawdziwy pracoholik, przodownik wręcz, ale w dobrym tego słowa znaczeniu, bo bandyci mogą od razu lać w portki ze strachu… Co jeszcze mam dodać? Książka jest genialna, zresztą pozostałe części również. Bardzo mi się podobają też cytaty autora. W tej powieści gości pewien mędrzec, którego słowa chwytają za serce. Mnie szczególnie, bo sam kiedyś miałem takiego mistrza i jakże dumny jestem, bo to był mój dziadek. Super historia, akurat na dzień nauczyciela… uwielbiam po prostu! Igor Brudny to jest gość. Nic dodać, nic ująć.

Powrót Igora Brudnego w takim stylu, jaki polubili Czytelnicy w pierwszym tomie. Bardzo dobry kryminał, pełen okrucieństwa wobec kobiet, poruszający wątek inceli i pełen akcji. I choć od początku łatwo było domyśleć się, kim jest sprawca i jego motywów, to całość była napisana lepiej niż wcześniejszy tom.

Niesamowita, jak każda poprzednia część z Igorem Brudnym.

Po przeczytaniu stwierdzam ze to kolejna dobra książka o losach i przygodach Igora Brudnego i spółki jednakże po zakończeniu lektury czuje jakoś dziwny niedosyt bo... zachowanie Igora stało się przewidywalne i powtarzalne. Niby wrócił stary dobry Igor ale jednak czegoś mi w tym brakowało. Ta opisana przemoc i tragiczne momentami chwile grozy powodują że dobrze się czyta tą książkę ale jednak czegoś brakuje w tej lekturze. Mimo tego jednak polecam lekturę na jesienne wieczory.

Przemysław Piotrowski jak zwykle w formie. Seria z Igorem Brudnym jest jedna z lepszych na polskim rynku. Jest tu wszystko czego czytelnik oczekuje a nawet to o czym boi się pomyśleć . Polecam i czekam na kolejne (bo będą) 😉

Seria o Brudnym, według mojej opinii, skończyła się na Anubisie. Niestety jest to najsłabsza z serii książka. Podobnie jak Droga do piekła zaniża poziom.

Książka niezwykle mocna i emocjonująca. Warto poznać cały cykl o komisarzu Igorze Brudnym! Polecam!

Jeszcze nie przeczytałam, ale znając serię z Brudnym, będzie rewelacja!

Polecam. Choć za szybko można było odgadnąć kto jest kolejnym zabójcą.

Tu nie ma coś ie rozpisywać. Seria z Igorem Brudnym to zawsze 5/5 💪