Gawra - audiobook (audiobook mp3)

Świetna, jak wszystkie wcześniejsze tego autora. Genialny lektor

super ksiazka, Inspektor Lezka zapadla w moje serce

Dzień dobry🤎 "Wyleź z gawry stara niedźwiedzico". Beskid Śląski, a tam — nowe zbrodnie, i stare sprawy; trudno o to, by czytelnik nie był tej mozaiki napięcia ciekawy. Praca radiowca jest ciężka, pełna poświęcenia w służbie prawdy, która jest niewygodna i wielu boli. Niektórzy są gotowi na wiele, by sprawić, by nie ujrzała światła dziennego. "Nadawał na antenie i ślad po nim zaginął. Mówił, mówił i zamilkł, audycja nagle się urwała". Komu się nie podobała? I wtedy pojawia się ona — inspektor Katarzyna Łezka; moja ulubiona. Pierwsza wlezie tam, gdzie dla własnego dobra nie powinna i ani przed moment nie czuje się winna. Kiedyś najpiękniejsza milicjantka w Polsce Ludowej, dziś postać wielowymiarowa, taka z krwi i kości, choć silna na zewnątrz, niepozbawiona słabości. Dzielnie walczy ze swoimi demonami, a my za nią mocno kciuki trzymamy. Kobieta dostaje tylko trzy dni, by ustalić, co się stało. Będzie trudno, ale jestem pewna, że będzie się dało. Wszak dostanie kogoś do pomocy, kto niczego nie przeoczy. Te kobiece procesy myślowe, to skrupulatne dodawanie dwa do dwóch — no cud. To powieść wielowymiarowa i wielowątkowa, w fabułę której Autor umiejętnie wplata fałszywe wskazówki, mylne tropy i niedopowiedzenia, ale bez niepotrzebnej brutalności szerzenia. To bardzo dobry kryminał, który z pewnością jest wart polecenia. Trzeba go czytać uważnie, bo tu niuanse są ważne. Nie sposób pominąć tu klimatu mrocznego wokół tej opowieści zbudowanego. Beskidy, surowość natury, tajemnica, las i mgła, z pewnością sprawiają, że historia ta staje się jeszcze bardziej intrygująca. Wrażenie się ma, że ten wszechobecny mrok nie wynika tylko z popełnionych przestępstw, ale też z krajobrazu, który „osacza”. To opowieść, w której natura i ludzka podłość splatają się w naprawdę niepokojącą symfonię. Kolejnym aspektem, na który, moim zdaniem warto zwrócić uwagę są postaci, które dają z siebie, nie tylko zawodowo ale i życiowo wszystko. Jednak nie jest tu, w tej sprawie tak do końca czysto, a ich decyzje i motywacje, bez względu na to, czy kryminalne, czy osobiste są moralnie niejednoznaczne. Trudno bowiem postawić tu jasne granice między dobrem a złem. Nie znajdziemy tu prostych rozstrzygnięć, odnośnie do tego, kto zasługuje na potępienie a kto na współczucie. No nie da się, choć z pewnością warto nad tą sprawą pochylić się. Jeśli ciągnie cię czytelniczo do czegoś wciągającego, przemyślanego i wielowarstwowego i masz ochotę na odrobinę refleksji nad tym, co czai się w cieniu gór złego — nie znajdziesz nic lepszego! Jeśli nie interesuje Cię schemat utarty, to ten kryminał z pewnością będzie Twojego zainteresowania warty. Finał, który okazał się dla mnie emocjonalny i nieoczywisty, sprawia, że czekanie na kolejną część, to naprawdę trudna sprawa. Jednak na koniec powiedzieć coś muszę, bo inaczej się uduszę. Tylko Gazdy jakoś tak mi brak, co mnie smuci, ale wierzę, że jeszcze na dłużej wróci. Musi! ___ [Współpraca reklamowa @filiamrocznastrona]

„Gawra” Grzegorza Brudnika to rasowy kryminał, w którym góry odgrywają kluczową rolę. To one w tej powieści tworzą nie tylko malowniczą scenerię, ale są niczym bohater, który ma swoje sekrety, tajemnice i mroczną przeszłość. Brudnik doskonale wykorzystuje to tło, budując atmosferę pełną napięcia i niepokoju. To właśnie tam, w surowym klimacie górskich szczytów, rozgrywają się kluczowe momenty historii. Autor oddaje surowość i grozę gór, malując obraz, w którym nawet niewinne miejsce może kryć śmiertelne niebezpieczeństwo. Powieść zaczyna się od mocnego uderzenia: dziennikarz radiowy milknie w trakcie audycji. To początek śledztwa, które prowadzi inspektor Łezka, postać o skomplikowanej przeszłości i wyrazistej osobowości. Ma ona zaledwie trzy dni, aby odnaleźć zaginionego. Fabuła jest misternie pleciona, a każda postać wnosi do niej nowy element układanki. Sprawa, która początkowo wydaje się prosta, zaczyna się coraz bardziej komplikować, a na jaw wychodzą kolejne sekrety. Autor rzuca na szalę wiele wątków: tajemniczą śmierć włóczęgi, napad na turystę i zagadkę śmierci młodej dziewczyny sprzed lat. Wszystkie te z pozoru niezwiązane ze sobą wydarzenia splatają się w logiczną całość, prowadząc do zaskakującego finału. Język Brudnika jest prosty i bezpośredni, bez zbędnych ozdobników, co doskonale pasuje do kryminalnego klimatu. Dialogi są realistyczne, a opisy miejsc i postaci są na tyle plastyczne, że łatwo można wyobrazić sobie przedstawiony świat. „Gawra” to solidny kryminał, który dostarcza sporo emocji, a jego największym atutem jest wyjątkowy klimat. Powieść wciąga do świata, gdzie człowiek jest najgroźniejszym drapieżnikiem, a góry są niemym świadkiem okrutnych zbrodni. To obowiązkowa lektura dla fanów kryminałów, którzy szukają czegoś więcej niż tylko prostej zagadki detektywistycznej. To opowieść o tym, jak ludzka natura, chciwość i mrok potrafią przemienić nawet najpiękniejsze miejsca w arenę zbrodni. Jeśli szukasz powieści, która połączy w sobie wciągającą intrygę z klimatem dzikich Beskidów, „Gawra” jest dla ciebie idealnym wyborem.

⭐️RECENZJA⭐️ Znacie twórczość pisarza @gbrudnik? 🤔 Jeśli nie, to szybciutko to zmieniajcie, bo wart jest Waszej uwagi i jestem przekonana, że będziecie zadowoleni z przeczytanych powieści 😈 "Gawra" to najnowsza i zarazem druga część serii o "Inspektor Łezka". Uwielbiam tę babkę, więc tym chętniej wróciłam do niej i byłam ciekawa, co tym razem ją spotka. Cała historia miała w sobie taką duszną atmosferę, która z kartki na kartkę gęstniała coraz bardziej. Autor wlał w nią tyle tajemnicy oraz niepokoju, że miałam ciarki na całym ciele, a serce nie zwalniało tak, jak z resztą cała akcja. Powiem Wam, że tutaj tyle się działo, że głowa mała, lecz nie było to w żaden sposób przytłaczające, wszystko było tak dopracowane, stonowane, żeby zaciekawić w każdy, możliwy sposób. A klimat gór i cała otoczka z nim związana, to naprawdę coś wspaniałego. Chciałam także wspomnieć o akcji i jej zwrotach, po których zbierałam szczękę z podłogi, a z mózgu była papka. Podobało mi się także, że tytułowa "gawra" nie była tylko i wyłącznie zwykłym tytułem, lecz miała głębszy sens, ale to po przeczytanie tejże książki będziecie wiedzieć, o co mi chodzi. Co, do kreacji bohaterów, to każdy z nich był wielowymiarowy, złożony, a psychologia ich nabrała tutaj głębszego znaczenia. Każda postać była inna, wyjątkowa, mająca różne motywacje do działania, ale także nie zabrakło w nich ludzkich słabości i traum. Jeśli chodzi o ich emocje, czy uczucia, to uważam je za bardzo namacalne, wyczuwalne. Nie było w nich sztuczności. No i wszystkich polubiłam! Nie miało to znaczenia, czy to bohater pozytywny, czy też negatywny. Finał zmiótł mnie z powierzchni ziemi i spowodował totalną papkę z mózgu. Matko jedyna! Kompletnie nie spodziewałam się, że to pójdzie w tę stronę i wyjdą te wszystkie sprawy, jednakże czuje się usatysfakcjonowana, bo było ogrom emocji i wszystkiego tego, co uwielbiam 😈 Brawo @gbrudnik, oj brawo! 👏🏼👏🏼👏🏼 Polecam Wam tę powieść, jak i pierwszy tom "Rota"! 😈 @gbrudnik wiem, że czekałeś na tę recenzję 😜 🏔 Współpraca barterowa z @filiamrocznastrona 💚

Są rzeczy ważniejsze niż życie. Życie. Takie wielkie słowo. Takie wszystko i takie nic. Wczoraj iskierka, nadzieje. Wczoraj „tato, idę w góry”. Wczoraj było ostatnie. Wszyscy o niej kłamią. Może to dobrze. Że już jej nie zaboli. Lubię nasze codzienności. Powroty. Nieoryginalne wieczory, krótkie wymiany myśli. Nasze każde niby nic. Cieszysz mnie. Cichy, szary, mój. Cieszy mnie nasz kawałek. Nasza Gawra. Brudnik umie w supły. Kiedy się zaczyna, nie da się nic rozplątać. Intrygi są nietuzinkowe. Fabuła pełna zakrętów, przewyższeń, mglistych epizodów. Drogowskazy dla najbardziej wnikliwych, fabularne przystanki, porywająca droga do nieoczekiwanego celu podróży. Sama podróż satysfakcjonuje. Brudnik umie w bohaterów. Każdy nowy, każdy stary. Nie ma płaskich życiorysów, nie ma gładkich emocji i głodnych kawałków. Beskid wyspowy to konglomerat wykolejeńców, którzy boją się obudzić z zimowego snu i zastać świat pełen czucia, knucia, wyzucia. Którzy wolą zimną, ciemną gawrę. Niż nowe. Może dobre, może ciepłe. Może nie. Nowe. Wy byście wyleźli z tej gawry? Człapalibyście w nieznane? Są rzeczy ważniejsze niż życie. Jest honor. Rodzina. Jest samotność i jej bezlitosna siostra: samotność w tłumie, trzymana za rękę, zamknięta w uścisku, wpatrzona w czyjeś oczy. Gawra to nie tylko solidny, skrupulatny i konsekwentnie zbudowany kryminał. To opowieść o wychodzeniu. O cieniu, rozumieniu, ostatnim tchnieniu. O dochodzeniu do wniosków. Opowieść dla czułych. I czujnych. Brawo, Panie Brudnik. You did it again.

Genialny duet autor i lektor!!! Słucha się z wielką przyjemmością, bo treść jest bardzo wciągająca, jest klimat, a przede wszystkim autor udowodnił, że nie musi być makabrycznych zbrodni, szlachtowania ofiar i innych okrucieństw, żeby "połknąć" książkę i wyczekiwać kolejnej😀. I nie wyobrażam, żeby inny lektor czytał powieści p. Grzegorza Brudnika.

Jak zwykle autor niezawiódł. Czekam na Lichego a teraz będziemy jeszcze czekać na Gazdę. Uwielbiam styl pisarski Brudnika, zwłaszcza drobiazgowe opisy szczegułów które budują atmosferę. Charakterystyczny głos Banaszewskiego i jego interpretacja sprawia, że całość jest wspaniała.

Uwielbiam jak Autor buduje każdą postać. Tak naprawdę to bohaterowie są tu ważniejsi niż sam wątek kryminalny. Lichy, Cyra, Łezka, Gazda, ale i wszyscy pozostali - długo pozostają w głowie. Uwielbiam to uniwersum, czekam niecierpliwie na kolejne książki.

polecam, dużo się dzieje i śledztwo wcale nieoczywiste. Łezka i młoda fajny duet, obserwowanie jak zmienia się ich relacje to dodatkowy atut. No i moje kochane Beskidy jako sceneria. Brawo dla lektora. Panie Grzegorzu, czekam na ciąg dalszy ❤️