Gdy powrócą kanarki ( twarda, barwione brzegi)

Chciałabym poczuć pełen zachwyt nad tą książką. Chciałabym móc przeczytać ją jeszcze przed wydaniem i podpowiedzieć autorce, co mogłaby zrobić z historią, która w moim odczuciu została „pokaleczona” – nieposkładana tak, jak powinna. Problem tkwi w rozsypanych elementach fabuły, które nie tyle wprowadzają mętlik w głowie, co sprawiają, że jako czytelniczka nie mogłam w pełni skupić się na opowieści. Nie mogłam poczuć jej tak, jak chciałam – a emocje, które wręcz krzyczały z kartek, długo pozostawały niewypuszczone. Autorka połączyła przeszłość z teraźniejszością, pokazując powolny rozpad rodziny – kogoś, kto odchodzi, kogoś, kto umiera, i kogoś, kto próbuje utrzymać wszystko w ryzach. Do tego dochodzi dramat zaginięcia małej dziewczynki – bliźniaczki Georgii, która nigdy się nie odnalazła. Jej siostra Savannah nigdy nie pogodziła się z tą stratą i wciąż żyje nadzieją, że odnajdzie siostrę, podczas gdy dwie pozostałe siostry udają, że temat jest zamknięty i próbują iść przez życie z „czystą kartą”. Wątki są naprawdę genialne, ale żeby w pełni wniknąć w historię i poczuć emocje, których się spodziewałam, potrzebowałam połowy książki. W tle autorka wprowadza też dodatkową opowieść o matce i babci dziewczynek, co chwilami gubiło główny rytm. Być może gdyby te historie zostały rozdzielone – najpierw o matce i babci, a potem o córkach – całość byłaby klarowniejsza, pełniejsza i jeszcze bardziej emocjonująca. Druga połowa książki zaczęła jednak do mnie przemawiać i cieszę się, że nie odłożyłam jej wcześniej. Wywołała we mnie wiele emocji i nawet trochę złamała serce, bo liczyłam na szczęśliwe zakończenie. Owszem, ono było – ale nie takie, jakiego by się pragnęło. To powieść o trudach przeszłości i o wyborach, które niosą konsekwencje w przyszłość. O umiejętności wybaczania i o sile, by iść dalej. O tym, że decyzje dorosłych nigdy nie powinny obciążać dzieci. To historia o przyjaźni, która poróżniła aż do śmierci, o miłości, która niewiele miała wspólnego z prawdziwym życiem, i o silnych kobietach, które – mimo że nie raz wiał im wiatr w oczy – potrafiły przetrwać.