Glacier Express 9.15 (okładka  twarda, wyd. 10.2014)

To doskonała opowieść o życiu, o jego urokach, wadach, o tym co warto pamiętać, a o czym lepiej zapomnieć i czy starość można polubić, czy wręcz trzeba ja nienawidzić. Książka jest pełna obrazów, barw, emocji, rozmów (czasami odrobinę dziwnych, czasami trochę niepoprawnych, a na pewno z ikrą). Czyta się ją doskonale i w tempie błyskawicznym. Podróż szwajcarskim (tym prawdziwym) Glacier Expressem trwa niewiele ponad 7 godzin, lecz pozostawia niezapomniane wrażenia, podobnie jak książka Janusza Majewskiego, do lektury której serdecznie zachęcam.

Cenię sobie książki Majewskiego i jak tylko mam okazję to sięgam po nie. Cieszy mnie fakt, że autor wydał kolejną. Chętnie po nią sięgnę mając w pamięci jego poprzednie tytuły. Całe szczęście, że nie będę musiał zbyt długo czekać :) Jeśli ktoś nigdy nie miał przyjemności obcowania z prozą tego autora tego szczerze zachęcam :) Żałować nie będzie.

Wyjątkowa to książka bo i jej bohaterowie są bardzo interesujący. Z jednej strony ich rozmowy są lekkie, pełne miłych, wesołych wspomnień, z drugiej - nie da się ukryć, z tych wspomnień wyziera coś głębszego. Jakaś refleksja, nad życiem, przemijaniem.. Tak więc jest humor, lekkość, lecz to także pretekst do wielu ważnych przemyśleń.

Lubię i podziwiam Majewskiego, że nie boi się eksperymentować, że siega ciągle po nowe tematy, nowe środki wyrazu. Jest rewelacyjny w każdym wydaniu, a to już świadczy o jego uniwersalności. Zainteresował mnie opis i jestem ciekawy co wymyślił tym razem :). Z pewnością sięgnę po tę książkę, nawet już zamówiłem :)

Urzekła mnie ta książka. Te rozmowy, wspomnienia, tak bardzo żywe. Mimowolnie czytelnika zaczyna porywać ten świat. Mnie spodobały się szczególnie wątki dotyczące Kresów i Krakowa. Janusz Majewski jak zwykle pozytywnie zaskakuje, zachowując przy tym wyśmienitą formę. Polecam, to świetna literatura.

Z pewnością jest to bardzo ważna książka dla samego Janusza Majewskiego, w tej historii można bowiem znaleźć wiele wątków charakterystycznych dla życia jej autora. Powstała więc opowieść niezwykle osobista, emocjonalna, by nie powiedzieć miejscami również sentymentalna. Bardzo polecam lekturę.