Grubaska - audiobook (audiobook mp3)

Nie podobała mi się. Nie mój gust

Dzisiaj kolejna książka o życiu. Jak bardzo ważną rolę odgrywają relacje rodzinne i dzieciństwo w życiu dziecka, dowiecie się między innymi z tej książki. Dziecko powinno czerpać miłość, dobre nawyki oraz wszystko, co jest najważniejsze w życiu właśnie od rodziców. Co, jeśli dziecko zostało poczęte z przypadku, było niechciane? Jak może czuć się dziecko, jeśli słyszy, że lepiej, żeby go nie było i jest tylko kulą u nogi? Nasuwa się kolejne pytanie. Co, jeśli matka tego dziecka była traktowana w podobny sposób? Dolores urodziła się przez przypadek. Ciąża była nieplanowana i niechciana. Jej matka uzależniała córkę od siebie do tego stopnia, że Dolores nie mogła nic. Nie widziała w niej słodkiego dziecka, nie widziała jej pasji i marzeń. Traktowała ją jak wyrzutka. Dodatkowo imię przysparzało Dolores wiele problemów. Dziewczyna była nieszczęśliwa, z kompleksami, które powodowały pośmiewisko wśród znajomych. Jednak popełnia ten sam błąd co matka i zachodzi w ciążę. Jednak czy błąd? Czy zakochanie można nazwać błędem? Czy ciąża zmieni coś w życiu dziewczyny? Czy życie potrząśnie nią do tego stopnia, że w końcu obudzi się, zacznie myśleć o sobie? Książka ,,Grubaska" Patrycji Żurek to pozycja o toksycznych relacjach rodzinnych, o pewnym systemie, który idzie z pokolenia na pokolenie. Systemie, który jest dziedziczony i nie koniecznie dobry. Kiedy matka daje zły przykład życia rodzinnego córce, to ta córka będzie miała podobne pojęcie o życiu co matka i błędne koło się zamyka. Jest tu także ukazane, jak bardzo matka może zniszczyć własne dziecko, jego psychikę i obniżyć samoocenę, uzależnić od siebie. Poza tym jest też pokazany duży problem kompulsywnego jedzenia. Dolores lubiła jeść, ale także zajadała wszystkie swoje smutki i krzywdy. Nie mogę również pojąć krytyki, wykorzystywania osób potencjalnie podatnych na sugestie przez młodzież. Rówieśnicy bywają okrutni. Nie wiedzą, że niszczą czyjeś życie. Bardzo ważna kwestia nadawania imienia dziecku. Rodzicu, przemyśl to dokładnie. Nie nadawaj imienia, które wydaje ci się ciekawe, inne, czy wymyślone. Postaw się w sytuacji dziecka, które to imię będzie nosiło. Chyba chcesz mieć szczęśliwe dziecko, a nie skazane od początku na wyśmiewanie. Całość daje dużo do myślenia. Próbowałam zrozumieć Barbarę, dlaczego nie chciała córki, a mimo wszystko trzymała ją przy sobie i z każdym dniem uzależniała jeszcze bardziej. Próbowałam zrozumieć także Dolores. Jednak nie potrafię. Mimo schematów wierzę, że o siebie trzeba walczyć i próbować zmienić swoje życie. Końcówka bardzo tragiczna. Książka pełna skrajnych emocji. Pozycja godna uwagi, gdyż jest poruszanych bardzo dużo wątków psychologicznych. Ja bardzo lubię takie książki.

Gorzka to, bardzo gorzka historia, bez odrobinki słodyczy. Wydaje się, że tytułowej grubasce, Dolores, nie przeszkadza jej otyłość. A może jednak kompulsywne objadanie jest sposobem na radzenie sobie z brakiem miłości, czułości i akceptacji, przede wszystkim ze strony najbliższych. Zaburzone relacje unieszczęśliwiają i sprawiają, że bardzo trudno ułożyć sobie życie Zresztą "Grubaska" to historia wielu pokoleń kobiet, gdzie "nieumiejętne kochanie" przekazywane jest z pokolenia na pokolenie. Niby mają przebłyski świadomości, że coś jest nie tak, ale żadna z nich nie jest w stanie przerwać tej "klątwy". Dolores z całej siły będzie starała się z tego wyrwać. Czy jej się to uda? Jak smutne jest to, że chwile szczęścia, pojawiają się tylko na moment. To okruchy, ochłapy; jakby w życiu, każdemy się należały, choćby szczątkowo. W tej rodzinie brak empatii, zażyłości, akceptacji, czułosci i miłości, wszystkiego tego czego dziecko szuka w najbliższych. Tych uczuć nie zaznaje ani Dolores, ani jej matka, ani babka, ani prababka. Jeśli się pojawiają, są jak złudzenie, fatamorgana, sen, z którego po przebudzeniu pozostaje tylko szarość i ból istnienia. Dla mnie za dużo tu bólu, za mało nadziei, której wciąż staram się szukać. Przygnębiającą to historia. To nie jest lekkie i łatwe czytanie, choć tytuł wydaje się sympatyczny, słodki i ciepły. Patrycja Żurek potrafi targać ludzkimi uczuciami, jej historie dostarczają niemałych emocji, wzruszeń i refleksji. Znacznie bardziej było mi po drodze z "Iskierką", ale z ciekawością sięgnę też po inne powieści autorki.

Ta historia jest straszna. Słucham i mam ochotę rozerwać na strzępy matkę głównej bohaterki. Dobrze napisane książka, świetnie przeczytana,ale historia sama w sobie jest ciężka..

Patrycja Żurek to mistrzyni powieści o zwykłych-niezwykłych ludziach. Pisarka wytapia ze słów zaczarowane lustro, w którym możemy się przejrzeć. Widzimy w nim przeciętną dziewczynę, która chciałaby coś w swoim życiu zmienić, jednak okoliczności nie splatają się na jej korzyść. Wręcz przeciwnie. Każda kolejna próba Dolores, każdy krok ku wolności, zostaje zgnieciony przez tyraniczną matkę. Początkiem jest chociażby imię dziewczyny, oznaczające cierpienie i naznaczające ją na resztę życia. W powieści nie brakuje też tematu rodowej traumy, którą mniej lub bardziej nieświadomie przekazuje się na kolejne pokolenia. Poznajemy powody zachowania kobiet w rodzinie Dolores. Czy dziewczyna przełamie schemat? Czy będzie szczęśliwa? Czy uda się jej przeżyć miłość życia? O tym musicie przekonać się sami. Każde kolejne zdanie, akapit, przenika do kości czytelnika. Wnika w krwioobieg. Nie da się przejść obok “Grubaski” obojętnie. Ta gorzka historia zapada w pamięć, wtapia się w skórę niczym tatuaż. I bardzo dobrze, bo skłania do refleksji na tematy ważne, a może i najważniejsze.

Dobra książka z prawdziwą gorzką historią. Słuchając narastała we mnie złość a jednocześnie nadzieja, że sytuacja głównej bohaterki ulegnie poprawie. Mimo bardzo dobrej histori i świetnie napisanej książki o prawdziwym życiu, z którym nie jedna osoba może się identyfikować, skończyłam ze smutkiem, przytłoczona. I mimo, że życie nie jest cukierkowe jak w niejednej powieści, to czuję się unieszczęśliwiona. Szary bury Śląsk, nieszczęśliwe kobiety powielające wzorce w rodzinie, bez nadziei na lepsze jutro, złe wybory. Szkoda. Być może zbyt emocjonalnie podeszłam do książki.

Tej książki słuchałam dwukrotnie. Niezwykle trafny obraz rodziny. Bolesny opis uzależnienia wynikającego z traumy... Autorka wie, o czym pisze, studium głównej bohaterki jest przedstawione realnie. Absolutnie mój nr 1 na Empik Go. W tej chwili słucham innej pozycji tej autorki: Ślimoki. Gratuluję kunsztu pisarskiego. Prawdziwe życie, uczucia oraz wpływ tego wszystkiego na koleje losu. Pani Patrycjo, jest Pani niesamowitą obserwatorką. Czekam na kolejne książki. Jestem Pani fanką po wsze czasy. Dziękuję.

Książka dla wymagających. Głęboki portret psychologiczny postaci, przekrój całego życia. Trochę szkoda, że autorska prześlizgnęła się po tylu latach, bo opowieść można by było podzielić nawet na 3 tomy, gdyby przyjrzeć się bliżej detalom. Oszczędna w dialogach, bogata w refleksje. Największa wątpliwość to gatunek; nie zaliczyłabym jej do literatury pięknej, ale powieści obyczajowej. Polecam

To jest naprawdę dobra książka. Nie polecam jednak w chwilach, kiedy jest się słabym, bo na nią trzeba mieć siłę. Jest tak dojmujaco i przeraźliwie smutna, fatalistyczna, że aż momentami człowiek myśli, że udusi się z tego żalu. Nie jest to historia, która zachęci do odchudzania, albo pozostania przy wadze - tytuł jest mylny, a sens zupełnie gubi się za zasłoną tuszy głównej bohaterki

Jedna z moich najbardziej przeplatanych pozycji, dotknęła mnie jak mało co, prawdziwością i przeszywającym smutkiem. Zakończenie wbrew większość opini, moim zdaniem idealne i nie mogło lepiej podsumować tej książki! Świetna pozycja, u mnie przeczytaniu na jednym posiedzeniu! Bardzo polecam