Igniter. Myśli, których nie wypowiedziałem. The Chain (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

wróciliśmy do domu...by się z nim pożegnać.. kocham

psychika nie psychikuje

Boli mnie, że to już koniec tej pięknej historii. Czytanie jej było czymś niezwykłym. Chase Shaw i Lizzy Parker zawsze będą gdzieś w moim sercu. Przeżywałem każdą emocję i każdy moment razem z Chase'em. 5/5 ⭐

Monia uwielbiam cie

CUDO! Uwielbiam trylogię The Chain a ten dodatek sprawił, że jest jeszcze lepsza niż była, a nie wiem jak to możliwe bo sama w sobie trylogia była cudowna. Łzy w wielu chwilach same cisnęły się do oczu, a uśmiech sam wielokrotnie wpełzał na buzię

Mój dom. Ostatnia strona mnie złamała do końca i uleczyła. Dziękuję Monika.

Kolejna super książka tej autorki

„Igniter. Myśli, których nie wypowiedziałem” ,Monika Rutka Po niecałym roku wróciłam do Crosby, by podążyć za myślami Chase’a Shaw. Spodziewałam się różnych emocji, które będą mną targały, ale nie spodziewałam się, że ponad połowa książki będzie zamazywać mi się przez łzy. Ja nie płakałam, ja wyłam. Każdą nawet najmniejszą emocję, ta powieść wydarła z mojego serca. Nie byłam gotowa żeby się pożegnać i nadal nie jestem gotowa. „Igniter. Myśli, których nie wypowiedziałem” złamało mi serce jeszcze bardziej. Była to jedna z najbardziej przeżywanych przeze mnie historii i ciężko będzie to przeskoczyć. Z całego serca chce podziękować Kasi (@rudy_zgredek) i Kamie (@kamaczyta), że mogłam z wami na bieżąco przeżywać te emocje. Czytanie tej książki z Wami to wspaniałe doświadczenie. Brakuje mi słów żeby opowiedzieć wam o ogromie emocji jakie wywołuje ta książka. Zupełnie nowe perspektywy, zupełnie inne przemyślenia. Każdy fan trylogii The Chian potrzebował tego. To zamknięcie wszystkiego, całej ich historii i dowiedzenie się zupełnie nowych rzeczy. Plaster na serce, które było poharatane. Nie łudźcie się, że będzie lepiej, bo rany się otworzą przy czytaniu i doznacie jeszcze większego bólu, ale warto. Oh cholera, warto niesamowicie. Chase Shaw skrywał bardzo wiele i Monika Rutka pokazała nam, jak bardzo ten człowiek tłumił w sobie uczucia. Od pierwszej strony, dosłownie już na samiutkim początku zalałam się pierwszymi łzami, a strona 34 sprawiła zatrzymanie mojego serca, by wpaść w płacz niesamowity do opisania. Im dalej tym brnęłam coraz bardziej we wspomnieniach. Jeśli macie ochotę to zerknijcie na mojego tiktoka, o drugiej w nocy, od razu po skończeniu książki nagrałam kilka słów, zapłakana jak dziecko. Spytacie pewnie dlaczego tyle tutaj łez i dlaczego ciągle to podkreślam, ale chciałabym żebyście wiedzieli, że trylogia The Chain dla mnie to bezpieczna przystań, dom, który pochłania mnie całkowicie. Bez zastanowienia mogłabym ciągle robić reread, a Igniter to dla mnie doskonałe dopełnienie. W książce mamy wydarzenia przed trylogią, w trakcie a także po wydarzeniach opisanych w trzech tomach. Ogólnie Monika zrobiła kawał dobrej roboty, bo samo wydanie Ignitera jest prześliczne. Całościowo okładka wygląda wspaniale, a jak zobaczyłam ostatnią stronę, nie mogłam przestać się uśmiechać (nie mówię o treści, bo tam to wyłam). Motyw spalonych róż jest piękny i mam wrażenie, że idealnie oddaje środek. Niesamowicie było dowiedzieć się co czuł Chase, Caroline, Jo czy Jonathan. Brakowało mi wcześniej ich perspektywy i spojrzenia na wiele rzeczy ich okiem. Emocje jakie targały bohaterami były bardzo silne. Przysięgam wam, że to był zupełnie inny poziom czytania tej historii. Mimo, że znam fabułę, to nie znałam jej zakończenia. I do dzisiaj, choć minęło sporo czasu, ta książka wywołuje we mnie wiele emocji. Chciałabym poznać wasze myśli na temat #RumotkaSpark, więc zapraszam na dm jeśli czytaliście, a jeśli jeszcze przed wami to chce znać wasze uczucia na bieżąco! :D

Igniter to dodatek do trylogii The Chain, którą pokochałam już ponad rok temu. Jak zapewnia autorka w opisie z tyłu książki, to rozszerzenie powinno wyprowadzić nas z założenia, że wiemy już wszystko. Ja jednak podczas jego czytania odniosłam wrażenie, że już to wszystko wiedziałam. Większość rozdziałów napisana jest z perspektywy Chase’a. Dla mnie było to bardziej, jak takie przypomnienie, niczego nowego i zaskakującego się nie dowiedziałam. Po takim czasie od przeczytania całej trylogii, nie czułam, aby było to, aż tak potrzebne. To co jeszcze mi nie przypadło do gustu, to powtórzenie tego samego fragmentu snu rozdział po rozdziale. Nie jestem fanką takich zabiegów. Mimo, to i tak dość przyjemnie i szybko się czytało. Widziałam sporo pozytywnych opinii na lubimyczytać.pl, także nie zniechęcam do przeczytania, ale też nie namawiam. Wracając do historii, dalej podziwiam głównego bohatera, który robił tyle dobrego i wiele poświęcał dla bliskich mu kobiet i dlatego też zachęcam do sięgnięcia po samą trylogię The Chain. Natomiast wybór, czy sięgniecie po ten dodatek pozostawiam całkowicie w waszych rękach. Spark. Flame. Ashes.

Ta książka jest idealnym uzupełnieniem całej trylogii The Chain. Popłakałam się na każdej części ale na tej szczególnie bo to pożegnanie z całą serią. Świetnie napisana. Polecam każdemu tę historię 🙂