Iron Flame. Żelazny płomień. Empireum. Tom 2 ( twarda, barwione brzegi, wyd. 03.2024)

Na kontynuację jakiej serii czekacie najbardziej? Jeżeli chodzi o mnie to zdecydowanie była to właśnie druga część serii "Empireum", czyli "Iron Flame. Żelazny Płomień". Czy długo wyczekiwana kontynuacja "Fourth Wing. Czwarte skrzydło" spełniła moje oczekiwania? Już spieszę z wyjaśnieniem! Po lekturze pierwszego tomu byłam zachwycona, ponieważ Rebecca Yarros w mojej ocenie stworzyła zdecydowanie najlepsze romantasy, jakie miałam okazję przeczytać w zeszłym roku. I oczywiście zgadzam się z licznymi opiniami, że nie była to fantastyka na najwyższym poziomie, ale ten odłam właśnie taki ma być. Ma dawać niesamowite przeżycia w akcji pełnej nadprzyrodzonych mocy i jednocześnie wchodzić głębiej w relacje międzyludzkie, które ostatecznie mają zakończyć się miłością. Jeżeli natomiast chodzi o drugi tom, to w zasadzie można było się po nim spodziewać wszystkiego, ponieważ to, co wydarzyło się na końcu pierwszej części, było na tyle zaskakujące i niespodziewane, że nie do końca było wiadomo, co autorka przygotowała dla swoich bohaterów. Szczególnie że niemal każdy związany z Uczelnią Wojskową Basgiath był przekonany, że Violet Sorrengail umrze, jednak ona udowodniła, iż byli w błędzie. Czy kobieta przetrwa również drugi rok? Jedno jest pewne. Odsiew był zaledwie pierwszym niemożliwym testem mającym na celu pozbycie się kadetów. Zatem czy kadetka Sorrengail zmierzy z tym, co szykuje dla niej los? Czy Violet poradzi sobie z nowym wicekomendantem, który uwziął się na nią? Czy rozłąka Tairna i Sgaeyl, będzie miała wpływ na więź Sorrengail i Riorsona? Co stanie się, kiedy Violet pozna prawdziwy sekret ukrywany przez Uczelnię? I wreszcie, o co chodzi z Żelaznym Płomieniem? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury. Muszę przyznać, że "Iron Flame. Żelazny Płomień" wciągnął mnie już od pierwszej strony. Zanim zaczęłam czytać, zastanawiałam się, czy nie zrobić rereadu pierwszej części, bo nie byłam pewna, czy nie umkną mi jakieś szczegóły z pierwszego tomu, ale zupełnie nie było mi to potrzebne, ponieważ, niemal od razu w mojej głowie wszystko wskoczyło na swoje miejsce. W książce znalazło się dokładnie to, czego oczekiwałam. Pełna napięcia akcja, walka z czasem, odkrywanie tajemnic, próba odbudowy utraconego zaufania, romans oraz przede wszystkim smoki, które pokochałam już w poprzedniej odsłonie. I chociaż wielu czytelników ma liczne uwagi do zachowania głównej bohaterki i jej niezdecydowania w kwestii zaufania i swoich uczuć, ja uważam, że autorka idealnie odzwierciedliła to, co dzieje się w głowach młodych ludzi, którzy dopiero wchodzą w dorosłość. Pomimo iż zazwyczaj nie lubię, kiedy książki kończą się tzw. Cliffhangerem, czyli zabiegiem fabularnym, polegający na nagłym zawieszeniu akcji w sytuacji pełnej napięcia, w której główni bohaterowie znajdują się w trudnej sytuacji, nawet zagrożenia życia. Tutaj pasował on idealnie! I chociaż będę musiała teraz uzbroić się w cierpliwość, w trakcie wyczekiwana na kolejną część, myślę, że będzie warto!

Drugi tom z serii Empireum nie porwał mnie. Pierwsza część książki była wręcz nudna i ciężka do przebrnięcia przez miłosne problemy Xadena i Violence. Druga część książki zdecydowanie dużo ciekawsza, akcja się dużo lepiej rozkręca i bardzo ciekawe, niespodziewane wręcz zakończenie. Ogólnie dobrze się czytało.

I połowa to tragedia skupiająca się głównie na popędzie seksualnym violet i jej podejsciu do związku z Xaden'em. Brzmiało to co najmniej jak tani pornol na papierze wzorowany na inne dzieła sztuki z kategorii darmo romanse. Myślę, że autorkę wzięła fala hype'u na ten gatunek i na siłę wcisnęła go w tą książkę. Okropieństwo. II część na szczęście była kołem ratunkowym, miałam już naprawdę myśli, żeby zaprzestać wydawania kupy siana na badziewną bitwę w głowie violet "przespać się z nim, czy nie?" "Nie powiem mu, że go kocham, a tylko pragnę seksualnie, bo jest kłamcą", "nie mogę mu ufać, jest nieszczery, ale myślę tylko o jego ciele" "muszę postawić przed nim granicę, dlatego dalej nie rozmawiajmy i nie przedyskutujemy sedna męczącej nas sprawy tylko wszystko sprowadźmy do seksu". Bomba i IQ 200. Rozwiązanie dorosłych ludzi. Wracając do wspomnianej II części, gdzie powróciliśmy do fantastycznego wątku fabularnego - świetnie. Ciekawie rozegrane, trzymające w napięciu, druzgocące i zaskakujące. Było to naprawdę wciągające. Wszystko idzie w ciekawym kierunku, więc mam nadzieję, że Onyx Storm nie powieli błędu z Iron flame i pośrednio z Fourth Wing ("silny kobiecy charakter", który slepo uwierzył po krótkiej znajomości wrogowi swojej rodziny, bo to była miłość i nie pomyślała o żadnym haczyku) i pogodzi jakoś te dwa wątki ze sobą, bo w wielu innych przypadkach książkowych możemy zobaczyć, że da się. Uważam również, że Xaden w tej części absolutnie nie jest "seksowny", "gorący"i przede wszystkim nie jest ideałem faceta. Jego profil zrobił się toksyczny, dokładnie został przedstawiony w taki sam sposób jak Dain w pierwszej części, ale jemu wybaczamy, bo to Xaden, on jest hot i robi to dla dobra Violet. Obiektywnie rzecz biorąc Dain wydał naznaczonych bo uważał, że szkodzą Violet. To przecież robi Xaden w 2 części, prawda? Usuwa to, co szkodzi Violet. Traktuje ją przedmiotowo i zaczyna ją zamykać w szklanej klatce. Miał też dziwne podejście w stosunku do Catriony. Dowiedział się, że przychodzi półnaga do jego pokoju, wiedział jaką ma moc i jak mąci w głowie Violet, wiedział też, że jej uprzykrza życie. Oprócz paru zapewnień dla violet o swojej wierności nie zrobił nic, żeby catriona też była tego świadoma. No kilka razy ją pocałował na oczach tłumu, walecznie. Podkreślę to jeszcze raz, moim zdaniem książkę ratuje tylko wątek fantastyczny, tj. smoki i veniny. Jezeli to wciąż będzie trwało w tym kierunku to chyba czas z tego zrezygnować. Szkoda czasu i pieniędzy - tą część męczyłam równo 2 miesiące. Autorka prezentuje tą książką toksyczne rozwiązania - oferuje seks zamiast rozmowy. Mega dla młodszych czytelników. Violet straciła swój charakter na rzecz ciągłej niepewności - do swoich uczuć i relacji, a także tej szerokiej wiedzy, która jeszcze w I części miała. Szkoda

Książka wpadła w moje ręce od razu po premierze polskiego tłumaczenia. Czytałam całość z zapartym tchem, mimo że akcja długo się rozwijała i miejscami książka była po prostu nudna. Mimo wszystko całość trzyma w napięciu, by na końcu zaszokować ostatnimi stronami. Niecierpliwie czekam na kolejne części, jest wiele wątków wymagających wyjaśnienia. Empireum to jedna z lepszych serii fantasy, jakie czytałam.

Gorsza od poprzedniej, nie wiem, dlaczego miałam jakąkolwiek nadzieję, że to się jakoś rozbuja i pójdzie w bardziej oryginalnym kierunku. Fuzja 5 różnych książek, nawet główna bohaterka nie należy tak naprawdę do pani Yaros - łącznie z "mocami" została skopiowana z innej książki. Nie polecam.

17/52 Empireum #2 💎 Smoki. Fantstyczne stwory. Niezbadane krainy. Uwielbiam tę karmę dla mojej wyobraźni 🤩 Druga część smoczej opowieści pochłonęła mnie równie mocno jak Czwarte skrzydło. Ale o dziwo nie od razu. Ta część, zdecydowanie rozkręca się w drugiej połówce, a kończy tak 😬, że no... tak się nie robi 🙈 Nie zostawia się głównych bohaterów, w takiej sytuacji, z perspektywą oczekiwania na kolejną część do stycznia 2025 (conajmniej!). Tylko... chyba za bardzo wybiegłam naprzód, wróćmy do początku. 💎 Violet przeżywa pierwszy rok w Basgiathcie (co wcale nie jest takie oczywiste), Riorson opuszcza mury uczelni i trafia na okoliczne posterunki. To będzie dla nich trudny rok: ➡️ balansują wśród swoich trudnych emocji, ➡️ ich smoki muszą nauczyć się znosić długie rozłąki, ➡️ a do tego wszystkiego, muszą radzić sobie z niełatwą codziennością. Testują swoje zaufanie. Grają na dwa fronty. Odkrywają coraz więcej mrocznych sekretów uczelni. A jeszcze niedawno Sorrengail nazywała ją domem. To nie jest dla nikogo łatwe. Bardzo szybko okazuje się, że to koniec przedszkola. Violet musi przejść ekspresową edukację, a Xaden zdecydować się czy zostanie wierny swoim tajemnicom, czy partnerce. Dla całego Kontynentu nadchodzi mroczny okres, a decyzje tej potężnej dwójki, mają wpływ na losy nie tylko Aretii i Navarry, ale całego świata. Czas rozliczyć brudne sekrety Navarry i zdecydować się po której stronie stanąć. 💎 W tym tomie każda kartka jest przesycona niepokojem, niebezpieczeństwem i przemocą. Autorka zadbała o odpowiedni klimat, który czuć od pierwszych stron. Walki smoków, magia, ścieranie się dobra ze złem - wszystko tu jest w odpowiednich proporcjach. No dobra prawie wszystko... ... bo dlaczego Xaden i Vi zachowują się, jak kotki w rui? 🙈 Nie ważne, świat się wali, przyjaciele umierają, przed nimi wizja zagłady kontynentu, a oni tylko jeden temat. Ja wiem, że to romantasy, skierowane do młodszych czytelników. Że płomień między nimi to ważna część tej historii, ale litości co za dużo i za dosadnie to niezdrowo - kolejne sceny powodowały we mnie tylko rolowanie oczu 😜 Ale poza tym? Sztos. Bardzo mi się podobało. W ziemię wbiło zakończenie i nie mogę się doczekać kolejnej części ♡ a może i bohaterowie, po tym co przeszli chociaż dekunio dojrzeją 😁 zobaczymy! #Empireum #romantasy #ironflame

Jak pierwszy tom mnie zaskoczył bardzo pozytywnie , tak ta część nieco rozczarowała. Zanudzały mnie opisy podniet Violet na widok ( nie mówiąc o dotyku ) ukochanego - rzeczą najbardziej mi przeszkadzającą był nadmiernie rozbudowany wątek erotyczny. Autorka zabiera nas w drugim tomie w zdecydowanie zbyt długą podróż. Nie będę pisać o kolejnych minusach , bo zabrałoby to za dużo czasu. Brutalny, elitarny świat wojskowej uczelni dla jeźdźców smoków rozmywa się na rzecz wydarzeń mało pasjonujących, często bezbarwnych i mało inspirujących. Za treść pierwszego tomu postawiłaby szóstkę , za treść kolejnego - ocenę dobrą . Kolejny tom ma się pojawić dopiero w styczniu 2025r. w oryginale ( to wyczytałam z wywiadu z autorką). Ciekawa jestem jak pani Rebecca Yarros zakończy historię bohaterów- chyba że znowu pójdzie na długość a nie na jakość. .

Jeśli komuś podobał się tom 1, moim zdaniem, tom 2 również przypadnie do gustu. Styl pisania ten sam. Historia trochę rozwleczona ale dalej ciekawa. Smoki niezmiennie super.

„Iron Flame”, to zachwycająca kontynuacja, która nie tylko dorównuje swojemu poprzednikowi, ale wręcz podnosi poprzeczkę. Yarros ponownie udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu fascynujących światów, dynamicznych fabuł i głęboko poruszających postaci. Violet powraca w pełnej krasie, jeszcze bardziej złożona i wielowymiarowa. Jej rozwój w „Iron Flame” jest niezwykle satysfakcjonujący; widzimy, jak staje się coraz bardziej pewna siebie, jednocześnie zmagając się z nowymi wyzwaniami i trudnościami. Relacje między bohaterami są jeszcze bardziej skomplikowane, a interakcje pełne napięcia i emocji, co nadaje historii dodatkowej głębi. Świat przedstawiony w „Iron Flame” jest jeszcze bardziej rozbudowany i bogaty w detale. Yarros z niezwykłą precyzją i wyczuciem opisuje nowe krainy, magiczne istoty i polityczne intrygi, co sprawia, że czytelnik czuje się w pełni zanurzony w tym fascynującym uniwersum. Jej opisy są pełne życia, co pozwala na stworzenie wyrazistych i zapadających w pamięć obrazów. Fabuła książki jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji, które trzymają czytelnika w napięciu od początku do końca. Yarros umiejętnie balansuje między szybką akcją a momentami refleksji, co sprawia, że historia płynie płynnie i angażuje na wielu poziomach. Każda scena jest starannie skonstruowana, by maksymalnie wykorzystać jej emocjonalny potencjał. „Iron Flame” to również książka, która porusza ważne tematy, takie jak lojalność, przyjaźń, poświęcenie i odkrywanie własnej tożsamości. Yarros wplata te wątki w fabułę w sposób naturalny i przemyślany, co dodaje historii głębi i sprawia, że jest ona nie tylko ekscytująca, ale również wartościowa pod względem przekazu. Podsumowując, „Iron Flame” to znakomita kontynuacja, która oferuje wszystko, czego można oczekiwać od dobrej powieści fantasy: złożony i bogaty świat, pełnokrwiste postacie, wartką akcję i głębokie emocje. Polecam i nie mogę doczekać się kontynuacji!

Książka wciąga i uważam, że jest totalnie tym czego można się po niej spodziewać, ALE zarówno w tej, jak i kolejnej części jest mnóstwo błędów w tłumaczeniu - zupełnie jakby tekst nie przeszedł korekty. Empiku, wydawnictwo Filia, biję na alarm - niektórych zdań nie da się rozszyfrować, sens umyka szybciej niż moc z niedoświadczonego jeźdźca smoków! 🐉 Tłumaczenie miejscami wygląda jak rodem wyjęte z Translatora Google (i to tej wersji sprzed paru lat) ‼️ Mam nadzieję, że kolejne części będą lepiej przetłumaczone…