Jedną nogą w grobie (okładka  miękka)

Ta książka powinna nosić tytuł "Dlaczego lepiej nie być d**kiem", świetna, zabawna, zaskakująca. Czytając czułam się, jakbym siedziała w teatrze na przedstawieniu (może kiedyś...)

Książka na jesienne wieczory! Ogromna dawka humoru, trudno zachować powagę czytając dialogi bądź przemyślenia głównej bohaterki. Polecam z uśmiechem od ucha do ucha 😁

Jak zwykle zabawna , zaskakująca . Czyta się z uśmiechem a czasem z głośnym śmiechem

Uwielbiam książki Olgi Rudnickiej ,poprawiają mi humor i nastrój .Gorąco polecam!

Polecam. Jak zwykle u P. Rudnickiej dzieje się 🤣

Świetna książka

" [...] Wiesz, Irenka, ci telefoniczni oszuści to niby tacy cwani, to na wnuczka, to na policjanta, to na księdza, ale na okup? Powaliło ich kompletnie. [...]" Kto zna twórczość Olgi Rudnickiej, ten wie, że zawsze otrzyma świetną historię pełną śmiechu i kryminalną zagadkę. Uwielbiam jej dzieła, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po nowość - "Jedną nogą w grobie". Już dawno się tak nie uśmiałam. Główna bohaterka, to ponad czterdziestoletnia Małgorzata Ryczka. Według mnie jest najlepsza i nie do podrobienia. Ma przyjaciółkę — zmywarkę. Często mówi do niej. Też tak macie? Jej teksty rozmiękczą nawet tak zwanego mruka. Są po prostu obłędne i powalają na kolana. Autorka w idealny sposób ją przedstawiła. Podziwiałam Małgośkę za jej odwagę, upór i niepoddawanie się, gdy musiała stanąć na wysokości zadania. Jednak nawet najlepszym zdarzają się słabości. Ona niestety ma słabość do alkoholu. Lubi nie być trzeźwa. Dzięki temu nie myśli logicznie, gdy dzwoni do niej porywacz jej męża i żąda okupu. Wychodzi z tego jeden wielki klops. Wiesław jest niestety niewiernym mężem. To typowy tak zwany pies na baby. Ma kochankę, o której oczywiście nie informuje swojej żony. Słaba postać. Szczerze mówiąc, karma do niego wróciła. Poznacie jeszcze między innymi ich syna Mirka. Z niego też jest niezłe ziółko. Nic dziwnego, gdy ma się takich rodziców. Ojciec ma smykałkę do interesów i kobiet, a matka do alkoholu. Ich córka Anka jest zupełnie inna. Jak twierdzi jej mam, jest jak pitbull. Warto ją poznać. Chyba jako jedyna nosi w tej rodzinie spodnie. Znalazłam tutaj świetne i nie do podrobienia dialogi, które  bawią i na długo zapadają w pamięć. Fabuła jest dobrze przedstawiona, a akcja jest wartka. Z tą powieścią na pewno nie da się nudzić. Sam początek jest tak interesujący, że chce się czytać dalej. Dochodząc do środka, jest jedno wielkie wow! Dalej jest jeszcze lepiej, aż dochodzimy do finału, który może was zaskoczyć. Jeżeli tak jak ja, lubicie komedie kryminalne i cenicie sobie twórczość Olgi Rudnickiej, to śmiało sięgnijcie po "Jedną nogą w grobie". Co zrobilibyście, gdyby ktoś wysłał wam palec waszego współmałżonka? Szybko zapomnielibyście o tym, czy poszlibyście z nim na policję, a może po prostu odcięty palec schowalibyście do zamrażalnika? Czy jesteście ciekawi, co tak naprawdę stało się z niewiernym mężem? Czy to była tylko ustawka? Dlaczego od jakiegoś czasu nie dawał znaku życia, nie licząc oczywiście przelewów, które regularnie przychodziły? Ta historia dała mi dużo do myślenia. Gdy  współmałżonek nie wróci na noc do domu i nie da znaku życia, to już jest powód do zmartwień. Gdy współmałżonek nie wróci przez trzy dni — warto udać się na policję. Nie warto czekać na telefon od porywaczy, tylko trzeba samemu zacząć działać. Pamiętajcie o tym. Ps. Uważajcie na to, co wyciągacie z zamrażalnika. Po tej lekturze możecie tam znaleźć dziwne rzeczy.

„Jedną nogą w grobie” Olgi Rudnickiej to komedio-kryminał, który pokazuje, że nawet sprawa zaginięcia może stać się pretekstem do znakomitej, inteligentnej i pełnej przewrotnego humoru opowieści. Autorka kolejny raz udowadnia, że potrafi mistrzowsko łączyć kryminalny twist z satyrą na codzienność i ludzkie przywary, tworząc historię, od której trudno się oderwać. Główną bohaterką jest Małgośka — kobieta, którą los stawia w sytuacji niecodziennej: mąż zniknął. Brzmi poważnie, ale ona… wcale tego tak nie odbiera. Dla Małgośki brak kontaktu z Wiesławem to niemal rutyna, a wizja kilku tygodni spokoju — błogosławieństwo. Gdy przelewy nadal wpływają, życie wydaje się wręcz lepsze niż dotychczas. Rudnicka kreuje postać bohaterki z niezwykłą lekkością: jest zabawna, trochę cyniczna, bardzo ludzka, a jej sposób myślenia nie raz wywołuje u czytelnika śmiech pod nosem. Jednak to, co początkowo wydaje się sytuacją humorystyczną, zaczyna nabierać niepokojących barw. Telefon z żądaniem okupu? Pewnie żart. Tajemnicze pytania znajomych? Cóż, ludzie lubią węszyć. Ale paczka z odciętym palcem… tu już nawet Małgośka musi przyznać, że coś jest bardzo, bardzo nie tak. Choć wciąż nie jest pewna, czy lepiej działać — czy może jednak nic nie robić i przeczekać… Ta dwoistość tonu — balansowanie między komizmem a realnym zagrożeniem — jest jednym z największych atutów powieści. Rudnicka bawi czytelnika, ale nie banalizuje fabuły. Pod pozornie lekką historią kryje się opowieść o samotności w związku, o niespodziewanych konsekwencjach pozornie wygodnych wyborów i o tym, jak trudno czasem zdecydować, czy walczyć o prawdę, czy po prostu żyć dalej. Obok Małgośki pojawia się barwny zestaw bohaterów pobocznych — sąsiedzi, znajomi, policjanci — którzy tworzą pełen ironii i absurdów świat, w którym każda rozmowa może przerodzić się w komediową perełkę. Styl Rudnickiej to lekkość, precyzyjna obserwacja relacji międzyludzkich i dialogi, które brzmią tak naturalnie, jakby słyszało się je w kolejce na poczcie czy w osiedlowym sklepie. Humor oparty jest zarówno na błyskotliwych ripostach, jak i na sytuacjach graniczących z groteską — w najlepszym, literackim wydaniu. „Jedną nogą w grobie” to książka idealna dla czytelników, którzy lubią połączenie kryminału, komedii i obyczajowej przenikliwości. Świetnie sprawdzi się dla osób chcących oderwać się od ciężkiej codzienności, ale nadal ceniących fabułę z twistem i charakterną protagonistkę. To również doskonała propozycja dla fanów cyklicznych bohaterek w literaturze — takich, za którymi tęskni się po zamknięciu książki. A czy polecam? Zdecydowanie tak! To błyskotliwa, przewrotna i bardzo „ludzka” powieść, idealna na długie, jesienne wieczory z kubkiem herbaty i kocem. Będzie śmiesznie, będzie lekko, będzie intrygująco — a przede wszystkim będzie to literacka przyjemność w najlepszym wydaniu.

Po przeczytaniu najnowszej książki Olgi Rudnickiej „Jedną nogą w grobie” już nigdy nie spojrzę tak samo na mrożony groszek i paluszki rybne! Przyznaję się bez bicia, że nastawiłam się na komedię kryminalną, tymczasem jest to bardziej obyczajowa odsłona autorki, ale oczywiście pełna czarnego humoru i absurdalnych sytuacji. Czy jestem zawiedziona? Absolutnie nie!„Jedną nogą w grobie” to opowieść, przy której bawiłam się wyśmienicie! Od pierwszych stron wciągnęłam się w wir wydarzeń i dałam porwać fabule. Tak bardzo popularny motyw zaginięcia jest tutaj katalizatorem do ujawnienia toksycznych relacji, polskiej mentalności i społecznych bolączek. Oczywiście jest to wszystko podane z lekkością i dużą dawką groteski, czyli dokładnie tak, jak lubię. W centrum wydarzeń stoi Małgośka. Taka typowa „żona przy mężu”. Bez aspiracji, pasji, ze skłonnością do popijania wina. Niby marzy o usamodzielnieniu się, ale czy to się jej opłaca? Gdy znika jej mąż Wiesiek (szuja, jakich mało), kobieta nie wie, czy to tragedia, czy może dar od losu. Najważniejsze, że przelewy przychodzą na czas. Sytuację komplikują przesyłki z makabryczną zawartością oraz żądanie okupu. Normalna żona zgłosiłaby sprawę na policję, ale nie Małgośka! Szybko okazuje się, że kobieta nie jest osamotniona w tej trudnej sytuacji, ponieważ wspólnik i kochanka jej męża również otrzymują dziwne przesyłki. Sytuacja robi się mocno absurdalna, ale i niezwykle wciągająca. Książka zapewniła mi kilka godzin doskonałej zabawy! Doceniam to, że autorka zręcznie balansuje między mroczną intrygą a elementami satyry, a jednocześnie skupia się na toksycznych relacjach i, co by nie mówić, dramacie rodzinnym. Rudnicka ma talent do tworzenia historii ostrych, ale pełnych humoru i satyry na polskie realia. W trakcie czytania miałam wrażenie, że otaczają mnie sami psychopaci i socjopaci Już dawno nie spotkałam się z tak osobliwym gronem bohaterów. To było naprawdę ożywcze! W tej książce rodzinne relacje są skomplikowane do granic absurdu, a motywacje bohaterów, choć często przerażające, podane są z taką lekkością, że trudno się nie uśmiechnąć. Tutaj pozornie proste zdarzenia prowadzą do coraz bardziej zagmatwanych sytuacji i zaskakujących puent. W mojej głowie pojawiła się myśl: trzeba żyć tak, żeby w razie czego bliscy byli skłonni zapłacić okup, i to najlepiej z pełną determinacją! Książka jest świetnie napisana, dialogi są błyskotliwe i naturalne, a tempo akcji nie pozwala na nudę. To idealna lektura dla miłośników mrocznych tajemnic i ciętego dowcipu. Ja bawiłam się wybornie! To chyba najlepsza rekomendacja dla książki, która rozśmiesza do łez, mimo że dotyka tematów z pogranicza makabry. Olga Rudnicka udowadnia, że o trudnych tematach można pisać lekko, celnie i zabawnie. Czytajcie i bawcie się dobrze!

Dzięki @Prószyński @Prószyńskiemocje otrzymałam ksiażkę do recenzji “Jedną nogą w grobie” @OlgaRudnicka Jesty to najnowsza powieść autorki - komedia obyczajowa. Poprzednie ksiazki w większości połknęłam :D Tym razem na początku było ciut gorzej, jakoś nie mogłam polubić głownej bohaterki (i chyba nadal nie lubię, chociaż mam dla niej już cieplejsze uczucia), ale mi to nei przeszkadzało w czytaniu i dobrej zabawie. Autorka jak zwykle dość dobrze plącze bohaterów tworząc sporo śmiesznych scen. Głowna bohaterka to Małgośka, kobieta po czterdziestce, majaca dorosłego syna i córkę oraz męża, z którym ma niewiele wspólnego. Taka trochę mdła osoba - mimo iż ma możliwości, w tym finansowe, nikt jej nie ogranicza to nie ma żadnej pasji, nic (no może poza słodyczami i alkoholem). Prowadzi nijakie życie u boku męża, który rozkręcił firmę wraz ze swoim wspólnikiem. Nie mają intercyzy co powoduje, że mąż jej nie zostawi, co jest powodem zazdrości sąsiadek - one muszą się pilnować i nie tracić zainteresowania bogatych mężów, by nie zostać z niczym. Syn Małgosi, Mirek, to taka prawdziwa życiowa niedojda, pasożytująca na pieniądzach rodziców. To właśnie on jest źródłem obecnych kłopotów, ponieważ zaciągnął pożyczkę u nieodpowiednich ludzi i ją przegrał w karty, a teraz musi oddać pieniądze, nie mając nic na własność. Jego przeciwieństwem jest Anka, siostra - władcza, przedsiębiorcza, jednak bardzo szybko wpadająca we sciekłość, która nie radzi sobie z gniewem i agresją. Jak można przypuszczać, rodzeństwo nigdy nie było zżyte. Do tego dodajmy kochankę Wieśka (głowy rodziny) w postaci Kamili - kobiety niezależnej, nie potrzebującej pieniędzy, mającej swoje ułożone życie, które za sprawą Wieśka przestaje być ułożone - ciąża zmienia wszystko. A sam Wiesiek? Wiecznie nieobecny mąż i ojciec, pierwsze pieniadze wygrał w pokera i otworzył firmę. Kocha chyba jedynie pracę. Zawsze ma jakąś kochankę. Sama akcja to wyjazd “służbowy” Wieśka - nikt nie potrafi się z nim skontaktować, gdy do Małgośki dzwonia porywacze. Potem przychodzą rózne części ciała. Ale czy są to kawałki Wieśka? No cóż szantażyści mają przerąbane, bo Małgośka ich wyśmiewa, córeczka prawie pobiła kuriera z kawąłkiem ojca, a wspólnik też nie chce zapłacić. A wszystko przez Mirka, który ma długi. Jak to się skończy musicie przeczytać sami. Podsumowując: ksiażkę czyta się szybko, jest przyjemna, śmieszna, chociaż jak dla mnie inne ksiażki autorki były zdecydowanie bardziej śmieszne, bo tu czasem nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać. Pewnie przez to, że jak już pisałam, głównej bohaterki nei udało mi się zbytnio polubić. Ale spokojnie mogę dać 7/10 i z pewnością sięgnę po kolejną książkę Olgi Rudnickiej.