Jeszcze będzie przepięknie (okładka  twarda)

Świetna biografia a w zasadzie pierwsza część

Sięgając po autobiografię Tomka Lipińskiego kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Wyszukałam nazwisko w Google i wyskoczyła mi kluczowe słowa jak Brygada Kryzys, punk, bunt itp. Więc pomyślałam „O, to może być ciekawe”. Jakże się zdziwiłam gdy pomyślałam, że to będzie wybiórcza, dotycząca wyłącznie muzyki książka, w dodatku jak bardzo się cieszę się z tej pomyłki. To wspaniała podróż w czasie, o których mówili mi rodzice i starsze rodzeństwo, jest to historia powojennej polski, czasów komunizmu i ludzi marzących o czymś innym. Wchodzące w dorosłość społeczeństwo nie zgadzało się z narzuconymi realiami, buntowali się jak mogli, a Lipiński ukazuje nam jak to robili w popkulturze. Odradzająca się Warszawa, wielkie dzisiaj nazwiska, zasługi artystów i ciężkie czasy ogółu obywateli, którzy szukali siebie. Mnóstwo faktów historycznych, zdjęć i grafik oraz przeżyć przedstawicieli kultury masowej. Jest tak rewelacyjnie napisana, że przeczytałam ją w dwa dni, do dzisiaj wyszukuje wymieniane nazwiska, sprawdzam twórczość oraz oglądam stare koncerty zespołów, które miały wpływ na dorastających ludzi na przełomie lat 70 i 80. Bo wówczas muzyka swoim mocnym brzmieniem i tekstami piosenek chciała dokonać wielkiego, ukazać brak zgody na codzienność i z czym nie chcą się młodzi zgodzić. W tej autobiografii Tomek ukazał nam wszystko od najmłodszych lat, swoje pochodzenie, ludzi, którzy mieli na niego wpływ oraz ogromne zrozumienie wszelakich zachowań, które zdobywamy z wiekiem i własnym doświadczeniem. Bardzo mnie wzruszył rozdział o mamie, a „I stało się – jestem muzykiem” oddało melancholię czasom, których nie miałam możliwości przeżyć bo z kontrastem dzisiejszego świata, zazdrości się tych prawdziwych relacji i realnych spotkań. Urzeka mnie pewna beztroskość wakacji, ta walka o bycie wolnym człowiekiem i obywatelem, ta ogromna determinacja o bycie sobą. Prawdziwa historia punk rocka w Polsce, nie mogę doczekać się kolejnej części. Dziękuję za egzemplarz @hardewydawnictwo

#współpracareklamowa „Jeszcze będzie przepięknie” to pierwszy tom autobiografii Tomka Lipińskiego. To książka, w której autor z dużą szczerością opowiada o swoim życiu – od dzieciństwa w ponurych realiach PRL-u, po dorosłość i lata artystycznego buntu. Autobiografia opisuje trudne dzieciństwo i dorastanie w czasach komunizmu, kiedy wolność była marzeniem, a muzyka stawała się formą sprzeciwu wobec systemu. Lipiński pokazuje, jak rodził się bunt jego pokolenia – bunt, który przerodził się w twórczość dającą innym ludziom nadzieję i poczucie wolności. Książka zaczyna się od wspomnień jego matki, która opowiada o narodzinach syna. Ten wstęp nadaje całości ciepła i rodzinnego tonu, choć późniejsze fragmenty często są bardzo szczere i bolesne. W swojej autobiografii Lipiński nie skupia się wyłącznie na sukcesach. Opowiada także o trudnych relacjach z ojcem, który był nieobecny w jego wczesnym życiu, oraz o matce, która wychowywała go samotnie. Wspomina o chorobach, zmaganiach z samotnością i o momentach, w których czuł się zagubiony i nieszczęśliwy. To wszystko sprawia, że jego opowieść jest niezwykle autentyczna i pełna emocji. Ciekawym elementem tej autobiografii jest także jej forma – książka została wydana w twardej oprawie i przypomina album. W środku znajduje się wiele zdjęć z różnych okresów życia autora, co sprawia, że czytelnik nie skupia się jedynie na faktach, ale może także zobaczyć, jak zmieniał się autor i świat wokół niego. „Jeszcze będzie przepięknie” to nie tylko opowieść o muzyce, ale przede wszystkim o człowieku, który szukał swojego miejsca w świecie. To książka szczera, prawdziwa i pełna emocji – warto po nią sięgnąć, nawet jeśli wcześniej nie znało się jego twórczości.

„Lubiłem spędzać czas samotnie, pochłonięty tym, co mnie naprawdę interesowało”. Legenda, muzyka alternatywna, dźwięki, instrumenty, czasy komuny, szara Polska, a na koniec książki stan wojenny. To wszystko zawarte jest w pierwszej części autobiografii Tomka Lipińskiego. Trudne dzieciństwo, nie łatwe relacje z ojcem, dorastanie w ciężkich czasach, gdzie trzeba było o wszystko walczyć doprowadziło do wykształcenia charakteru autora. Jego charakter, indywidualizm, a w szczególności bunt doprowadził do przełomu w muzyce. Autor stał się prekursorem punk rocka. W latach 70. i 80. wniósł świeżość na scenę muzyczną. Ta książka to historia człowieka z ogromną pasją. Czekam na kolejną część. #współpracarecenzencka