Kolonia. Nowe Wieki Ciemne. Tom 1 (okładka  twarda, wyd. 07.2025)

„Kolonia” to fascynująca i ambitna powieść science fiction, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala się oderwać aż do samego końca. Max Kidruk snuje niezwykle dopracowaną wizję XXII wieku, w której kolonizacja Marsa staje się tłem dla głębszej refleksji nad ludzkością, technologią i moralnymi dylematami przyszłości. To nie tylko historia o kosmosie – to wielowymiarowa opowieść z realistycznie zbudowanym światem, ciekawą narracją prowadzoną z różnych perspektyw i bohaterami z krwi i kości. Każdy szczegół jest dopracowany – zarówno w warstwie naukowej, jak i emocjonalnej. Pomimo swojej objętości (ponad 1000 stron), książka wciąga bez reszty. To pozycja obowiązkowa dla fanów twardej SF, którzy szukają czegoś więcej niż tylko efektownej akcji – tu znajdą też głębię i ważne pytania o przyszłość człowieka.

„KOLONIA” - pod tym intrygującym tytułem kryje się znakomita, monumentalna - gdyż licząca sobie ponad 1000 stron, fantastyczna powieść Maxa Kidruka, jaka to ukazała się właśnie w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Insignis i która stanowi pierwszą odsłonę serii „Nowe wieki ciemne”. I jest to książka o świecie za lat 100, w którym na próżno szukać dobra, szczęśliwego losu ludzkości i nadziei na lepsze jutro. Zapraszam was do poznania recenzji tej opowieści. Rok 2141 - Ziemia i skolonizowany Mars. Na pierwszej z planet dochodzi do przedziwnych, naturalnych anomalii, do powrotu wyniszczającej epidemii oraz przerażających katastrof, które każą powiedzieć głośno to, że czas życia ludzi na błękitnym globie dobiega końca... Na drugiej z planet postępuje niełatwy proces kolonizacji, ograniczany tyleż surowością czerwonego świata, co i uzależnieniem od Ziemi i tego, co chce ona przeznaczyć dla kolonistów. W obu światach poznajemy kilkunastu barwnych bohaterów, którzy bardzo szybko znajdą się w centrum kluczowych przemian, które mogą dać jakąś małą nadzieję na przyszłość, ale mogą też unicestwić wszystko, co jeszcze tylko ma sens... To opowieść o umierającym świecie i o rodzącym się świecie – odpowiednio Ziemi i Marsie. Z jednej strony mamy poruszające i niezwykle gorzkie spojrzenia na nasz stary świat, który przeszedł wiele - na czele z wojnami, epidemiami, naturalnymi katastrofami, jak i który właśnie ma zmierzyć się z czymś jeszcze bardziej przerażającym, nieznanym, nie dającym nadziei na przyszłość kolejnych pokoleń. Z drugiej strony jest Mars z nieco ponad stutysięczną populacją kolonistów, którzy zmagają się z trudnościami gospodarczymi, politycznymi i tożsamościowymi, gdy pada pytanie o tym, czy są oni wciąż bardziej ludźmi z Ziemi, czy już dziećmi Marsa. I jak zazwyczaj bywa na styku śmierci i nowego życia, w międzyczasie musi dojść do mocnych, dramatycznych i znaczonych rewolucją oraz ewolucją, zdarzeń. I to właśnie obserwujemy na stronach powieści Maxa Kidruka. Autor oddał tu głos bohaterom tej książki, by to oni ukazali nam rzeczywistość Ziemi i Marsa taką, jaką jest - bez ogródek, z brutalną siłą. I mamy tu m.in. doświadczonego żołnierza Feliksa, który stara się ratować to, co zostało do uratowania na Ziemi..., mamy młodą blogerkę Zoe, która stanie się twarzą marsjańskiej rewolucji..., mamy doktora genetyki Ronnę, która będzie świadkiem przerażających przemian na błękitnej planecie..., jak i mamy też chociażby de facto rządzącego całą marsjańską kolonią Gorana, który robi wszystko, by ten świat przetrwał. To oni i wielu innych bohaterów kreują tę opowieść, dają nam poruszające i zaskakujące zdarzenia, jak i też decydują o tym, dokąd będzie zmierzać ludzkość. I pięknie jest to, że z uwagi na tak dużą ilość stron mamy miejsce, czas i sposobność, by nie tylko poznać, ale też i zrozumieć każdą z tych postaci. Ów oddany głos bohaterom książki został zaś rozpisany na wiele, bardzo wiele wątków - związanych z katastrofą na Ziemi, z nową falą pandemii, czy też z rewolucją na Marsie, która z każdą chwilą zaczyna przybierać coraz bardziej niebezpieczną i dramatyczną postać. I to jest ciekawe posunięcie autora, gdyż czytając tę powieść wydaje się nam najpierw, że wszystkiego jest za dużo, że nie wszystkie poruszane tu wątki są potrzebne i że można byłoby skupić się na samej „gęstej akcji”. Jednak za chwilę okazuje się, że poszczególnych bohaterów łączy więcej, niż mogłoby się nam wydawać, że pozornie błahe zdarzenie z ich udziałem na Ziemi lub na Marsie ma wpływ na losy drugiej z planet i że każda ze scen jest tu ważną, potrzebną, kreującą tę historią w taki sposób, w jaki musiała się ona rodzić. To opowieść o świecie przyszłości - w zależności jak na niego patrzeć, bardzo odległej, gdyż za nieco ponad 100 lat, ale też i bliskiej biorąc pod uwagę to, jak szybko pędzi to nasze życie. I nie jest to piękna wizja, gdyż przewija się przez nią wszystko to, co dziś budzi nasz lęk - kolejne wojny (co ciekawe m.in. Ukrainy z Rosją), kolejne pandemie z tą chyba najstraszliwszą, odbierającą płodność oraz kolejne wyniszczenia naszego klimatu. Oczywiście jest i nadzieja - kosmos, a wraz z nim Mars, jako nowe miejsce do życia, gdzie to jednak pojawiają się nasze stare ziemskie grzechy z chciwością i pragnieniem władzy na czele, ale gdzie też i jest jasno ukazana surowość tego życia, gdy oto tak naprawdę każdy sol (czyli ziemski dzień) to walka o przetrwanie, narażenie na promieniowanie itd. Jednocześnie trzeba oddać autorowi, że ukazał świat Marsa, jako dom ludzkich kolonistów, w naprawdę wspaniały sposób. To literackie science fiction - mądre, dopracowane w każdym detalu, mroczne science fiction, które z pewnością usatysfakcjonuje sobą każdego miłośnika tego literackiego gatunku. Jednocześnie jednak książka ta może zaintrygować także i tych czytelników, których interesują przede wszystkim barwne ludzkie losy - bo też i o tym jest ta historia, gdzie pojawiają się rodzinne konflikty, smutne związki oraz dramaty.

„Kolonia” to powieść science-fiction licząca ponad tysiąc stron, dlatego zajęła mi znacznie więcej czasu niż inne książki. Jednak przedarcie się przez jej objętość wcale nie było męczarnią, wręcz przeciwnie! Jako fanka tego gatunku cieszę się, że miałam okazję ją przeczytać i spędzić z nią tyle miłych chwil. Od razu zaznaczę, że powieść czytałam dłużej nie tylko ze względu na objętość, ale również dlatego, że nie jest to lektura prosta. To nie jest książka, przy której można się stereotypowo zrelaksować czy tym bardziej „odmóżdżyć”. Tu potrzebne jest skupienie, aby dać się całkowicie pochłonąć światu wykreowanemu przez Maxa Kidruka. Światu, który tak łatwo nie umknie z pamięci. Dlatego nie polecam robić przy niej „wyścigów”, tylko podejść do niej jak do spokojnego, powolnego maratonu. I nie, mnie on nie wykończył nawet po kilku dniach (choć zdarzały się momenty, gdy tekst śmiało można by skrócić, a nadmiar wiedzy technicznej bywał nieco przytłaczający). Ośmielę się jednak powiedzieć, że sięgnęłabym od razu po drugi tom, gdyby tylko był pod ręką, zwłaszcza po obiecującym zakończeniu. I żeby nie było wątpliwości, oczywiście zrobię to, gdy tylko zostanie wydany ;) Jesteśmy świadkami, że życie na Marsie i Ziemi nie należy do najłatwiejszych. Jak więc można zauważyć, w wizji przyszłości Maxa Kidruka nasza planeta nie została eksterminowana do cna, choć pojawia się patogen i kolejne zagrożenia. Sam pomysł, by historia nie była osadzona jedynie na Marsie, uznałam za strzał w dziesiątkę – tym bardziej, że w roku 2141 kolonie na czerwonej planecie mogłyby być możliwe, ale całkowita transportacja już nie. Dzięki temu (i nie tylko temu) książka wydała mi się realistyczna. Na uwagę zasługują także pewne smaczki dodane do książki, między innymi opisy postaci z Marsa i Ziemi, lista skrótów, a nawet tematyczne czarno-białe ilustracje, które co jakiś czas pojawiają się podczas lektury (jest też kolorowa mapka przedstawiająca Newbourne, Kamiankę czy Rockvale). Oprócz tego pojawiają się tabelki i dodatki, jak choćby ten ze strony 648, przedstawiający ciężki statek międzyplanetarny wraz z informacjami o liczbie pasażerów, załodze, paliwie czy silnikach. Na przestrzeni tych tysiąca stron wyraźnie czuć ogrom wiedzy i researchu, a także staranność, z jaką przygotowano tę książkę. Miałam wrażenie, że są to celowe przerywniki, by czytelnik, wciągając się w fabułę, jednocześnie wynosił z niej jak najwięcej. To istna wisienka na torcie dla wzrokowców. Lubię, kiedy książka nie ogranicza się wyłącznie do tekstu. Styl pisania był według mnie łatwy do zrozumienia, nie zmuszał do wielokrotnego zastanawiania się „o co chodzi”. Dodatkowo ilustracje świetnie się sprawdziły, dzięki nim czytanie nie było nużące, a sama fabuła i cała oprawa sprawiały wrażenie niebanalnych. Czuć, że aby napisać tę książkę, nie wystarczył tylko pomysł czy research – tu potrzebne było także dokładne planowanie. Jeśli miałabym wskazać grupę, której najbardziej polecam tę powieść, to przede wszystkim osoby, które nie boją się sięgać po prawdziwe cegły, lubią science fiction i obszerną fachową wiedzę na temat technologii. „Przed erupcją limnologiczną woda w zbiorniku zostaje nasycona dwutlenkiem węgla. Dwutlenek węgla ma głównie pochodzenie wulkaniczne, ale czasami pochodzi też z rozkładających się pozostałości organicznych, które opadają na dno” – cytat ze strony 80. Powyższy fragment to tylko część akapitu. Jak jednak wspomniałam wcześniej – książka mnie nie wymęczyła. Była świetną przygodą, okazją do poznania ludzkich zmagań i zachętą do sięgnięcia po kolejne tytuły, które wymagają skupienia od początku do końca. Max Kidruk doskonale wie, jak pisać, i z pewnością sięgnę po jego przyszłe publikacje, kiedy tylko ukażą się w polskiej wersji.

🚀🪐 Kolonia autorstwa Maxa Kidruka to monumentalne, ponad tysiącstronicowe dzieło, które przenosi czytelnika w realia XXII wieku. Autor tworzy rozbudowaną, wielowątkową opowieść, w której Ziemia i Mars stają się dwoma biegunami jednego świata – połączonymi technologią, polityką i ambicjami, a jednocześnie podzielonymi nierównościami i rosnącymi napięciami. Od pierwszych stron czuć, że to historia przemyślana w najmniejszych detalach, a jej tło naukowe i polityczne zostało opracowane z imponującą precyzją. 🚀🪐 Akcja startuje w 2141 roku, kiedy ludzkość wciąż zmaga się ze skutkami pandemii clodis, a nowy, śmiertelny patogen zagraża kobietom w ciąży. Wątek medyczny przeplata się z badaniami nad tajemniczymi wyrzutami neutrin, tworząc atmosferę naukowego śledztwa i globalnego zagrożenia. Kidruk świetnie balansuje pomiędzy nauką a dramaturgią, dzięki czemu nawet najbardziej techniczne fragmenty są zrozumiałe i angażujące. To nie tylko futurystyczna wizja, ale także ostrzeżenie przed kruchością naszego systemu ochrony zdrowia i nieprzewidywalnością natury. 🚀🪐 Równolegle poznajemy życie na Marsie, gdzie populacja kolonii przekroczyła sto tysięcy mieszkańców. Choć technologia pozwala na funkcjonowanie w trudnych warunkach Czerwonej Planety, w społeczeństwie narastają głębokie podziały. Urodzeni na Marsie czują się obywatelami drugiej kategorii – odsunięci od prestiżowych stanowisk, zmuszeni do ciężkiej, fizycznej pracy. Ten wątek ma w sobie siłę społecznego dramatu i przypomina, że walka o równość i godność to uniwersalny motyw, niezależny od czasu czy miejsca. 🚀🪐 Kidruk konstruuje fabułę z perspektywy kilkunastu postaci – od naukowców i polityków po zwykłych robotników i buntowników. Dzięki temu historia jest wielowymiarowa, a każdy rozdział odkrywa kolejne elementy układanki. Autor nie boi się pokazywać, jak losy bohaterów splatają się w zaskakujących momentach, a drobne decyzje mają globalne konsekwencje. To narracja, która wymaga uwagi, ale odwdzięcza się bogactwem szczegółów i głębią charakterów. ㅤ 🚀🪐 W tle osobistych dramatów i politycznych rozgrywek unosi się pytanie o przyszłość ludzkości. Czy kolonizacja kosmosu rzeczywiście jest drogą do przetrwania, czy raczej powieleniem tych samych błędów, które doprowadziły Ziemię na skraj katastrofy? Kidruk nie daje prostych odpowiedzi, lecz kreśli wizję świata, w którym postęp technologiczny idzie w parze z moralnymi dylematami, a geopolityczne konflikty wcale nie znikają po opuszczeniu naszej planety. ㅤ 🚀🪐 Kolonia to powieść ambitna, wymagająca i niezwykle satysfakcjonująca. Łączy w sobie elementy hard science fiction, thrillera politycznego i dramatu społecznego, a przy tym zmusza do refleksji nad przyszłością naszego gatunku. To książka, którą czyta się powoli, delektując się szczegółami świata przedstawionego i intrygami, jakie w nim zachodzą. Kidruk udowadnia, że ukraińska literatura science fiction może konkurować z najlepszymi światowymi tytułami, a jego wizja Marsa i Ziemi roku 2141 zostaje w pamięci na długo po zamknięciu książki.

Moją słabością od zawsze jest gatunek science ficion, który lubię nie tylko za wizje świata i przyszłości, ale za to, że stawia wiele pytań nad ludzką egzystencją, postępem i granicami moralnymi. To właśnie ta zdolność do zadawania trudnych pytań i umieszczania ich w niecodziennych realiach sprawia, że po ten gatunek sięgam z ogromnym entuzjazmem. Stąd też sięgnięcie po “Kolonię” autorstwa Maxa Kidruka uznałam za konieczność. Zainteresowała mnie nie tylko akcją toczącą się na Marsie i trudnych tam warunkach, ale również zapowiedzią bardziej ambitnej, złożonej opowieści. Liczyłam na mocną, przemyślaną historię, która połączy ze sobą napięcie i refleksję, dając mi coś więcej niż tylko kolejny „kosmiczny thriller”. Niestety, choć niektóre elementy faktycznie zasługują na uznanie, to całościowo powieść pozostawiła mnie z dość sporym rozczarowaniem. Sam koncept ma ogromny potencjał, zwłaszcza jeśli chodzi o dwutorowość akcji, gdzie z jednej strony dostajemy obraz życia na Marsie i tamtejszych problemów, z drugiej historia ludzi na Ziemi, którzy mierzą się z trudną do identyfikacji chorobą. Niestety jego realizacja, okazała się już mniej ciekawa. Na samym początku mamy do czynienia z dość ciekawym stylem autora, który, choć nie powala, pozwala wciągnąć się w świat przedstawiony. Jednak im więcej poznawałam historii, tym bardziej dawały mi się we znaki liczne i rozbudowane opisy, które wielokrotnie przypominały zapychacze, a nie istotne elementy fabuły, dodatkowo sprawiały, że jeszcze szybciej rozpraszałam się, mając potem problem w ponowne zaangażowanie się w fabułę. Zamiast dynamicznej, angażującej historii, czytałam momentami coś bliższego raportowi technicznemu czy rozdziałowi podręcznika. Przez to coś, co początkowo było atutem, zaczęło działać na niekorzyść. Całość recenzji https://www.czytelnika.pl/2025/08/kolonia-max-kidruk.html

Wyjątkowa. Zapierająca dech. Skomplikowana. Skłaniająca do przemyśleń. Wciągająca jak mało która. To właśnie "Kolonia" - potężna (dosłownie i w przenośni) książka sci-fi, która już od pierwszych stron wydała mi się niesamowicie fascynująca. I takie wrażenie utrzymała przez pozostałe tysiąc sto! 🤯 Przede wszystkim na uznanie zasługuje to, że autor podszedł do wszystkich omawianych zagadnień na maksa profesjonalnie. Żadnych dróg na skróty czy niedopowiedzeń - wszystko jest tu przemyślane, połączone ze sobą i zgodne z faktami czy nauką. Jak już kiedyś pisałam, to nie jest książka dla każdego. Ogrom naukowych zagadnień związanych z kolonizacją Marsa i nie tylko (wytłumaczonych dość przystępnie, ale jednak), mnóstwo perspektyw, dziesiątki bohaterów (naliczyłam 183), zawiłe polityczne intrygi, ekologiczne i społeczne problemy, walka o władzę, epidemie, rebelia, a także warstwa psychologiczna sięgająca głęboko do natury ludzkiej i pojęcia człowieczeństwa... Niektórych taka ilość wątków, motywów i postaci może przytłaczać czy wręcz zniechęcać. Ale jeśli nie należycie do tej grupy - KONIECZNIE sięgnijcie po Kolonię. Przyznajcie, już po samym tym opisie widać, że przy tej książce NIE DA SIĘ NUDZIĆ 😁 O tak obszernej powieści nie da się pisać w instagramowym limicie, więc jest jeszcze mnóstwo rzeczy, o których chcę Wam opowiedzieć. Ale to już w kolejnych postach 😎 A póki co... uwielbiam, polecam i totalnie podziwiam autora za to, co tutaj stworzył! No i jak na szpilkach czekam na ciąg dalszy 🔥

„Kolonia" to powieść science fiction, która stawia czytelnika przed trudnymi pytaniami dotyczącymi przyszłości ludzkości oraz podziałów społecznych. Autor przedstawia w niej świat, w którym kolonizacja Marsa osiągnęła imponujący poziom rozwoju, lecz jednocześnie ujawnia podziały i nierówności wśród mieszkańców, które mogą zagrozić istnieniu całej osady. Fabuła skupia się na tajemniczym patogenie, który infekuje wyłącznie kobiety w ciąży, co prowadzi do rozpoczęcia badań w tym kierunku przez grupę immunologów, którzy starają się znaleźć możliwe powiązania nowego zagrożenia z wyrzutami neutrin na całej planecie. W tle natomiast rozgrywa się historia o niesprawiedliwości społecznej, wyzysku i niezamierzonych skutkach dążenia do postępu, ukazując, jak odległe od siebie grupy - mieszkańcy Ziemi i marsjańscy kolonizatorów - próbują odnaleźć swoje miejsce i wolność. "Kolonia" to ciekawa propozycja czytelnicza dla miłośników science fiction, którzy cenią sobie nie tylko akcję, ale także lektury obrazujące przyszłość naszej planety.

To co dzieje się po koncercie jest okropne, tylko za to, że dzieciaki były na imprezie dorośli się nad nimi znęcają i łamią prawa człowieka, gdzie to jest 2141 r. To nie jedyna krzywa akcja z udziałem dzieci w tej książce. Już nie mówiąc o tym, że to jest przyszłość nainteligentniejsi ludzie zasiedlają marsa. I co ktoś wkurzył się, bo dziecko ma długie włosy? (To są ci inteligentni ludzie?). Czy koleś który z retoryki 'masz zadlugie wlosy' przechodzi do "nie szanujesz pracy' jest inteligetny, czy takiego kolesia ktoś by wysłał na marsa?

Świetna książka!