Królestwo za kryształ. Czternaście. Tom 1. Księga 1 - audiobook (audiobook mp3)

Przybyli statkami z zachodu, wiedzeni ciepłymi prądami i pragnieniem odmiany losu. Jasnowłosi i jasnoocy, rośli i krzepcy, zahartowani przez zimną północ. Nikt nie wiedział, jak ich nazywać, dlatego elfy nadały im miano Lapsed Silmapiri, Dzieci Horyzontu. Dopiero później odkryto, że sami siebie nazywają Welimami. Nikt nie wiedział, co ze sobą przynoszą. Nikt nie przypuszczał, że ich białe żagle mogą zwiastować rzeki ognia i morze krwi. Przybył z nimi Biały Czarodziej. Przybył z nimi Biały Kryształ. Przybyła z nimi Śmierć. Księga I Tariro przekonała swoją siostrę by sprawdziła przebieg walki, którą toczył Demon z przeciwnikiem. Demon strzegł od wieków Kryształu. Niestety Vira została zauważona i musiała się obronić. Pokonała swój strach i pokazała na co ją stać, ale przeciwnik który wcześniej pokonał Demona i posiadł Kamień , poradził sobie z dziewczyną. Niestety doznała bardzo poważnych obrażeń. Jej siostra Tariro bardzo źle się z tym czuje, że zostawiła siostrę. Obecnie poszukuje informacji o różnych artefaktach i kamieniach.  Tariro próbuje stworzyć grupę która zajmie się poszukiwaniem kryształów. Jak narazie to każdy wypowiada swoje żądania by przemyśleć ofertę. Z Danna to nie jest świętoszek. Za uszami trochę ma. Obecnie jest pod przykrywką u Welimów, jako wywiad, ale czy coś z tego wyniesie? To nie jest tak, że jego podróż jest usłana kwiatami. Raczej bym powiedziała że usłana płaczem i łzami. Tęsknotą za wolnością i nie pilnowania siebie by czegoś nieodpowiedniego nie powiedzieć.  Niestety jest zmuszony porzucić misje i wrócić do siebie. Misja zakończona połowicznie, czegoś się dowiedział, coś zrobił. Gdy wrócił nikt zbytnio z otwartymi rękami na niego nie czekał oprócz Milii.  Gdy poszedł zdać raport, już czuł że coś jest nie tak. Zbyt cicho i spokojnie go przyjęli. Nie wiedział że wyszła na jaw jego tajemnica.  Księga II No i w drugiej księdze poznamy historię życia Danna. Jak o to się znalazł u Gimariów. Jak ze stajennego stał się przyjacielem Vigo. Dużo się dzieje gdy Dann z Vigo wyjeżdżają do szkoły wojskowej w Dibrasie. Nie miał łatwo gdy wszyscy się dowiedzieli że jest stajennym.  Musiał bronić i siebie i Vigo. Jakoś przeżyli ten pierwszy rok. Oczywiście nie obyło się bez bójek, wyzwisk i nieprzyjemności. Dannowi udało się nawiązać przyjaźń z Lotarem Diaturio, który był na trzecim roku.  Tak przetrwali drugi i trzeci rok szkoły. Vigo po zakończeniu roku pojechał na miesiąc do kuzyna a Dann wrócił do Gimariów. Niestety sprawa zmieniła bieg gdy wrócił i postanowił uciec. Obecnie jest na statku „Błękitna Foka” i płynie na drugi koniec kontynentu do Kamantery. Płynie by znaleźć swój początek. Skąd pochodzi. Czy uda mu się dowiedzieć? Niestety nie udało mu się. Błąkał się przez jakiś czas na okolicznych wioskach. W jednej zasiedział się za długo i prawie by stanął na ślubnym kobiercu lecz uciekł. Z tej tułaczki trafił pod bramy szkoły w Dibrasie, a tam czekała na niego niespodzianka. Oferta nie do odrzucenia - zostanie pełnowymiarowym szpiegiem pod dowództwem Berenda Lundenso. W pewnym momencie przypadkowo zostaje zmuszony do dołączenia do organizacji „Zwiastun”któremu przewodniczy mag Einar i złożenia przysięgi na śmierć i życie. Zwiastun ma szerokie i ambitne plany oraz zasięgi. I tak oto zaczęła się jego przygoda w dwóch kierunkach. Podobne raporty składał obydwóm, jednakże dla organizacji miał inne podejście przez wzgląd na umieszczonego demona w jego sercu. Taririo składa przysięgę na śmierć i życie z Valą by znaleźć kryształy. Co z tego wyniknie dowiemy się w tomie drugim. No i tutaj wracamy do zakończenia się pierwszej księgi i końcówce tomu 1. Ja osobiście jestem bardzo zachwycona tym tomem. Pomysłem autorki na całość powieści. Przedstawienie naszych bohaterów i otoczenia. Spędziłam bardzo dobrze czas czytając i powracając do jej treści. Jednakże czasami miałam dość takiej trochę głupoty Danna z Vigo, ale przymknęłam na to oko. W całości takie sytuacje zanikaJy. Jednakże brakowało mi tutaj więcej Tariro i jej siostry Viry, ale liczę na zmianę w kolejnym tomie. Już nie mogę się doczekać aż zabiorę się za drugi tom i dowiem się czy Tariro odnajdzie chociaż jeden kryształ oraz jak potoczy się dalsze życie Danna.

Są takie książki, które zabierają nas w inny świat, całkowicie odcinają od rzeczywistości i które z żalem żegnamy docierając do ich ostatniej strony. Pomimo, że fantastyka, nie jest tym po co często sięgam to właśnie „Czternaście” jest dla mnie taką właśnie książką. W tym tomie lepiej poznajemy bohaterów. Królewscy i Zwiastun wstępują na wojenną ścieżkę. Życie wielu z ich członków jest zagrożone. Dann rusza w podróż, która może zmienić losy świata. Nie wiem co Dagmara Lorenc ma w głowie, ale pełne to jest barw, emocji, życia i fantazji. Jej światy są wielowymiarowe, doskonale zbudowane, złożone, intensywne, pełne werwy i ognia. Bohaterowie iskrzą, błyszczą, przyciągają do siebie. Każda z postaci jest inna, jedne lubimy od pierwszego z nimi kontaktu, inne potrzebują czasu, a są też takie, które odpychają. „Czternaście. Widzący i Niewidzialni” jest dla mnie jak powrót do dzieciństwa. Magiczne postaci, pełne fantazji przygody i zaczarowany świat porywały mnie kiedyś, urzekły również teraz. Oczywiście wszystko dostosowane jest do wieku i teraz jest bardziej brutalnie, jest bardziej „dorosło”, ale emocje są takie jak kiedyś, różowią policzki, rozpalają głowę, nie pozwalają odłożyć książki. Dagmara idealnie wpasowała się również w moje zaczepne, ironiczne i czarne poczucie humoru. Nie ma to jak gra słów i żarcik rzucony w momencie gdy wszystko płonie z emocji i adrenaliny. Gdyby głębiej zajrzeć w poszewki stron, gdyby dokładniej przyjrzeć się tej historii i spojrzeć przez powiększające szkło na poszczególne postaci to w tej fantastycznej powieści odnajdziemy również naszą burzliwą i momentami groźną rzeczywistość. „Podawajcie dalej”, warto dać się zaczarować talentowi i fantazji Dagmary.

polecam

ok