Leave Me Behind (okładka  miękka)

Średnia, bohaterowie pesymistyczni, sceny seksu nie w moim guście

Nie jest to gatunek, który czytam. Ale muszę przyznać, ze ksiazka napisana jest naprawdę dobrze, emocje na każdej stronie. Trzyma w napięciu od początku do końca. Nie może mi ona wyjść z głowy. I chyba o to właśnie chodzi 🙂

Książka nie posiada oznaczenia dla dorosłych, nie wyobrażam sobie aby nastolatki czytały tą książkę. Najlepiej opisać ją jako niesmaczną. Jest to kolejna pozycja która normalizuje patologiczne wzorce związków. Przeczytałam i żałuję.

Ogromny hajp na nic. Wielkie rozczarowanie. Po przeczytaniu tego na kilka dni straciłam chęć wzięcia do ręki innej książki.

Naprawdę nie mogłam się doczekać tej pozycji, więc kiedy tylko mój egzemplarz do mnie dotarł zabrałam się za czytanie i…Nie poczułam kompletnie nic. Owszem, fabuła była ciekawa i poruszała ciężkie tematy, jednak niekiedy miałam wrażenie, że niektóre wątki zostają ledwie muśnięte, tylko po to by była o nich mowa. Czy miałam zbyt duże oczekiwania co do tej książki? Prawdopodobnie tak. Między głównymi bohaterami nie czułam praktycznie żadnej chemii przez co jestem naprawdę zawiedziona, ponieważ z tego powodu niektóre sceny wydawały się być napisane na siłę, a „wielka miłość” między Bradshawem, a Nel była po prostu nieuzasadniona. Jeśli już o chemii mowa, czułam ją jednak między Nel, a Jenkinsem, a ich ostatnia scena naprawdę mnie poruszyła, ponieważ mimo tego, że mężczyzna był potworem, widać było to, że naprawdę ją kocha, oraz że w momencie pościgu zrobił wszystko by szanse między jego ludźmi, a żołnierzami z oddziału Malum były wyrównane. Polubiłam Nel, ponieważ jest silną i wytrwałą kobietą, która mimo ciągłych przeszkód i kłód pod nogami – nie upadła, co tylko świadczy o jej charakterze. Bradshaw natomiast nie był tym Bonesem którego oczekiwałam. Zapoznając się z opisem, spodziewałam się dostać bezlitosnego żołnierza, a dostałam złamanego chłopca, który od czasu do czasu faktycznie pokazywał swoją mroczną stronę. Oczekiwałam, że będzie raczej typem 𝑔𝑟𝑢𝑚𝑝𝑦 bohatera, dlatego kiedy notorycznie czytałam o tym, że chichotał czy żartował, zdawałam sobie sprawę z tego, że w swojej głowie wykreowałam całkiem innego bohatera. Co do bliźniaka Bradshawa – Erena – uważam, że nie ma bardziej dwubiegunowego bohatera niż on, jednak mimo wszystko był gotowy się poświęcić, więc chyba nie jest najgorszym bohaterem i ostatecznie zyskał w moich oczach cień sympatii, którą to zyskiwał to tracił.

Szczerze mówiąc, trochę bałam się sięgnąć po tę książkę po przeczytaniu niektórych opinii, ale wydaje mi się, że są one nieco przesadzone. Autorka jasno określa, jakich tematów dotyka książka i jakie emocje może wzbudzić, dlatego warto świadomie dobierać swoje książkowe pozycje. Mnie książka się podobała. Niektóre sceny faktycznie są mroczne i brutalne, ale mimo to czytanie jej sprawiło mi przyjemność, a momentami nawet wywołało drobne wzruszenie. Polecam.

Jakie to było dobre😁 pierwszy moj romans militarny ale już wiem że nie ostatni. Trochę brutalny wiec nie dla każdego ale warto przeczytać. Mnie wciągnęła od pierwszego rozdziału i tak sunęłam nawet nie wiem kiedy skończyłam. Ja od siebie polecam ją z całego ❤️

Książka opowiada o fajnych przeżyciach, jest fajny plot. Natomiast tłumaczenie nadaje się do śmietnika :)

Szczerze mówiąc trochę nie mam pojęcia o co chodziło xD Bohaterowie są naprawdę strasznie bipolarni, niewiadomo o co im chodzi i ciężko się odnaleźć. Nie jestem w stanie stwierdzić czy to zamierzony efekt czy po prostu jest to wszystko źle napisane. Mnie jako osobę, która o wojsku co nieco wie, kłuje brak researchu, a pomijając same wojskowe sprawy, książka traci na tym, że autorka nie do końca rozumie jak działają tak poważne urazy jak dźgnięcie czy rana postrzałowa. Niestety będąc dźgniętym w paru miejscach i postrzelonym nie będziecie w stanie biegać i walczyć wręcz dalej czy rozmawiać z innymi ludźmi jakby nigdy nic. W rzeczywistości nawet zawodowi żołnierze potrafią posrac się z bólu w takich sytuacjach. A pomijając sam ból, bo faktycznie adrenalina na wysokim poziomie potrafi sprawić, że go nie czujemy, to mamy po prostu kwestię wykrwawienia się, która w rzeczywistości następuje o wiele szybciej niż tutaj jest to przedstawione. Plusem tej książki są tak naprawdę tylko plot twisty no i muszę przyznać, że nudzić się nie nudziłam i całość przeczytałam praktycznie ciągiem. Jeśli ktoś się na wojsku nie zna to obstawiam, że mu ten brak researchu bardzo przeszkadzać nie będzie, ale nie czerpcie z tej książki informacji na temat wojska i nie bierzcie jej za wiarygodne źródło informacji w tym temacie. Także jeśli wam nie przeszkadza trochę braku researchu i fakt, że ludzie w tej książce potrafią pobiegać jeszcze 30 minut z rana postrzałową i w ogóle się nią nie przejmować to myślę, że wam książka podpasuje. Moim zdaniem trochę słabo napisana, na pewno mocno powalona, powiedziałabym, że robi z mózgu większą sieczkę niż taka klasyczna Hunting Adeline, ale są ludzie którzy to lubią i nie mi was oceniać.

Książka nieco mnie niestety zawiodła. Po przeczytaniu na pierwszych stronach dużej liczby ostrzeżeń, dotyczących treści książki, spodziewałam się czegoś dużo mocniejszego. Ogólnie książką nie jest zła, dość lekko się ja czyta.