Let me in (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

Jest to pierwsza książka, którą przeczytałam od Natalki. Bardzo polubiłam styl pisanka autorki i opisy, które nie są za długie i nie pomijałam ich, byle szybciej znaleźć dialog bohaterów. Zacznę może od bardzo ślicznej i minimalistycznej okładki, która kupiła mnie, gdy tylko ją zobaczyłam. Podoba się, że nawiązuje ona do całej historii.  Główna bohaterka to pracująca w kawiarni Layla, z która utożsamiam się jeśli chodzi o charakter. Pomimo tego, że chłopak, który nazywany jest przez dziewczynę Vincentem, jest głównym bohaterem, przykuł moją uwagę swoją oryginalnością i zamiłowaniem do rysunku. Zaintrygował mnie swoją wiedzą i pasją. Let mi in to nie jest historia pełna zwrotów akcji i skrajnych emocji. Jednak jest to historia lekka i przyjemna, podczas której miło spędziłam czas i świetnie bawiłam się z bohaterami. Jestem pewna, że jeszcze niejednokrotnie wrócę do tych barwnych postaci. A w swojej biblioteczne mam już kolejną książkę autorki, która na pewno niebawem przeczytam. 

Przeczytałam tą książkę z dwa dni temu. Uważam, że ta książka jest wspaniała. Uwielbiam w niej zmianę głównej bohaterki z dziewczyny "idealnej"i bardzo zaplanowanej na bardziej spontaniczną i wolną. Również cudowny jest w niej Aiden uważam, że jest bardzo słodki oraz ten klimat dojrzewania i poznawania siebie. Po prostu cudowna kupujcie💗. Jak na razie to jest moja ulubiona książka od tej autorki😘.

KOCHAM!!!! Ta książka jest świetna. Idealny romans który nie jest cringowy. Pięknie napisana, wciągająca jednak ostrzegam bo po przeczytaniu jest wewnętrzna pustka

Bardzo komfortowa . Opowidada o Laliy i Adanie . Spotykają sie w kawiarni a potem... przeczytaj to sie dowiesz

Super!! Bałam się ze książka będzie POPROSTU nudna ale działo się w niej tyle ze wcale się taka nie okazała

4,75/5 Natalia ma cudowny styl pisania a w jej książkach poruszone są ważne tematy, Polecam <33

"Malowanie jest muzyką dla oczu i wyciszeniem dla umysłu" O. Pamuk Kto zgadnie, dlaczego kupiłam tę książkę? Jeśli odpowiedziałaś/eś, że ze względu na słoneczniki na okładce- masz rację. Jeśli odpowiedziałaś/eś, że ze względu na nawiązania do twórczości van Gogha – również masz rację. Sami rozumiecie, że nie mogłam przejść obok tego tytułu obojętnie, prawda? Zaskakujące jednak może być to, że opis z tyłu okładki wcale mnie nie zainteresował, a mimo wszystko zdecydowałam się na lekturę. Początki były trudne, przez pierwsze rozdziały nie mogłam odnaleźć się w rzeczywistości bohaterów, ale nie wiedzieć, w którym momencie pochłonęło mnie bez reszty. Nie mogłam się oderwać, czułam się jak bezpośredni obserwator wydarzeń. Treść dość niespotykana, bo ile czytaliście książek o młodocianym artyście – specu od graffiti. Ja dotychczas żadnej. Książka opowiada o Layli, prostej dziewczynie z małej miejscowości, która pracuje w kawiarni swojej mamy. Nie lubi zmian, żyje według ustalonego planu dnia, ma swój styl, jest dość zamknięta w sobie i nie ma przyjaciół. Jej życie zmienia się, kiedy w kawiarni pojawia się chłopak, którego żartobliwie nazywa Vincentem, nawiązując do słynnego malarza. Między młodymi ludźmi nawiązuje się nić porozumienia. Oboje czerpią z tej przyjaźni korzyści. Ona otwiera się na świat i coraz częściej nagina swoją rutynę, do zaplanowanych przez przyjaciela aktywności. Jakie korzyści z tej relacji ma chłopak? Jak wpłynie na przyjaźń dwójki nastolatków skrywana od lat tajemnica? Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów w tej historii. Choć niektóre ich cechy mogły być irytujące, wydawały się pasować do postaci. Jedyne co trochę mi przeszkadzało, to relacja dziewczyny z rodzicami. Nie czułam tej wielkiej miłości, którą rzekomo ją darzyli, a wręcz przeciwnie. Mam wrażenie, że blokowali jej rozwój, utwierdzali w dziwactwach i zamykali przed światem. Nie wiem, czy przedstawione w książce sytuacje miałyby rację bytu w realnym życiu, ale fikcja literacka, ma to do siebie, że można jej wiele wybaczyć. Choć całość może i była dość przewidywalna, nie zapominajmy, że to książka o nastolatkach dla nastolatków, napisana przez bardzo młodą osobę. Nie jestem specem od języka, nie znam się na tym, aczkolwiek sposób, w jaki autorka opisuje rzeczywistość, bardzo mi się podobał. Nie mogę uwierzyć, że swoją przygodę z pisaniem zaczęła na wattpadzie. Na pewno sięgnę po jej inne książki, bo przekonała mnie do swojej twórczości. Bardzo się cieszę, że za piękna okładką, na którą się skusiłam, kryje się też ciekawa treść, która niesie ze sobą również przesłanie – życie jest zbyt krótkie, żeby się ograniczać, zbyt krótkie, żeby chować urazę. Należy żyć jego pełnią i cieszyć się z tego, co przynosi każdy dzień.

6,75/10 Piszę tą recenzje zaraz po przeczytaniu książki. Miałam do niej dość duże oczekiwanie, które niestety nie zostały do końca spełnione. Kupiłam ją ponieważ miała genialne opinie na Empiku. Jednak gdy czytałam opis nie byłam do końca przekonana, ale ostatecznie postanowiłam poznać tę historię. Większość książki niestety się nudziłam ponieważ w kółko działo się to samo. Mam na myśli głównie przemyślenia głównej bohaterki która nie wiedziała czego chciała, ale tak została poprostu wykreowana i nie to najbardziej mi w niej przeszkadzało. Głównie jej myśli o tej "bezludnej wyspie", uśmiechu Aidana, jego stylu bycia, jej świecie kawowym. Setki razy było wspomniane o tym jak promienny i cudowny jest jego uśmiech, jak wiele on jej pomógł, jak bardzo już znudziła jej się swoja rutyna. Uważam poprostu że wspomnienie o tym 2-3 razy byłoby wystarczające. Skupię się jeszcze bardziej na Layli która irytowała mnie jeszcze innymi aspektami. Jej myśl typu "przecież to jest tylko mój przyjaciel który nigdy nie mógłby się we mnie zakochać" gdzie dosłownie jak na wyciągnięcie ręki widzi się uczucia jakimi Aidan dążył Laylę, nie wiem czy ona była poprostu aż tak wycofana z życia czy ślepa. Jeśli natomiast chodzi o Aidana to nie mam do czego się przyczepić, bym bardzo dobrym chłopakiem, człowiekiem i przyjacielem no i przecież artystą. Dobrze mi się czytało jak metaforycznie i na około chciał przekazać jej jakieś wartości, aby wprowadzić ją w refleksje ale nie wtargnąć tak poprostu do jej życia. I jego gesty wobec niej które podarowywał jej jako nie tylko przyjaciel ale i artysta były totalnie urocze i były to momenty które głównie zostały w mojej pamięci. Jeden z minusów tej książki to to, że akcja była zupełnie przewidywalna, nie było żadnych mocniejszych plot-twistów bo to że któryś z bohaterów może odejść, też przewidziałam. Muszę się jeszcze wypowiedzieć na temat wydania tej książki, ma ona przepiękną okładkę, zupełnie pasującą do treści i w środku kilka obrazków. Coś czego jeszcze mi brakowało to perspektywa Aidena bo myślę że właśnie on jest przedstawiony na okładce. Styl pisania Natalki jest naprawdę przyjemny i lekki, dzięki czemu przeczytałam lekturę naprawdę szybko i fajnie było przeczytać trochę inną historię niż o typowym badboyu i dziewczynie która go przecież nienawidzi i nie da się uwieść, poprostu fajnie było oderwać się od takich typowych historii.

Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Z jednej strony bardzo mi się podobała, ale z drugiej, było w niej sporo niedociagnięć, głównie ze strony korekty. Sama fabuła była bardzo ciekawa, wciągnęłam się w nią i uważam, że została dobrze napisana. Bohaterzy byli ciekawi, mieli swoje charaktery i znaki szczególne, które ich wyrózniały na tle innych. Wiele razy w tej ksiażce się zaskoczyłam. Nie spodziewałam się, jakie tematy zostaną poruszone w tej książce, ale wydaje mi się, że autorka dobrze do nich podeszła. Choć sam zamysł książki mi się podobał, gorzej wyszła kwestia tego, jak została napisana, skorygowana, bądź zredagowana. Notorycznie brakowało przecinków przed powtórzeniami "i" w jednym zdaniu. Kilkukrotnie pojawiały się także powtórzenia innych słów, czasem nawet w jednym zdaniu i tej samej linijce. Zdarzyły się też literówki, chociaż one akurat były rzadkością, ale jednak były. W oczy rzuciło mi się również formatowanie wiadomości SMS - raz z nazwą numeru, raz bez; raz do nazwy zastosowano kursywe, a raz nie. Mimo tych drobnych niedociągnięć, oceniam tę książkę pozytywnie. To druga ksiażka od tej autorki, która wpadła w moje ręce i sądzę, że nie ostatnia.

Dobrze wychowana i poukładana dziewczyna i chłopak którego pasja jest tworzenie nielegalnych grafitti niespodziewanie stworzyli moje ukochane książkowe duo. Kocham, to w sumie za mało powiedziane. Uwielbiam ta książkę na równi z takimi jak chociażby trylogia flaw(less), co jest ogromnym osiągnięciem, bo nie myślałam że coś jest w stanie ja przebić. Ta książka była moja pierwsza stycznością z piórem Natalki, natomiast już wiem, że niedługo będę zamawiać kolejne jej książki i liczyć że wyda jeszcze jakieś. Historia jest lekka i szybko się ją czyta. Postacie są dobrze wykreowane i faktycznie mają jakieś kompleksy itp co nie tworzy z nich zbyt idealnych jak w większości tego typu książek, charaktery czy wygląd bohaterów jest na tyle zarysowany ze możemy sobie wyobrazić to jak wyglądają, czy nawet podczas czytania dane momenty odtwarzać w głowie. Jedyne do czego mogę się przyczepić to wątek współpracy starszej pary z Aidanem. Do końca książki nie dowiadujemy się, czy ta faktycznie doszła do skutku, a szkoda bo wydawała się genialnym pomysłem. Książka jest moja miłością, a na dodatek podpisana!!