My Hero Academia. Tom 12 (okładka  miękka, wyd. 06.2019)

Przecudowny produkt lecz moje zamówienie wielkiej ilości mang , artykułów szkolnych i kosmetyków zostało tragicznie zapakowane. Książki te miały wielką szansę na zniszczenie gdyż były ona po prostu wrzucone na odwal do dużego pudełka tak jak i reszta zamówienia.Potrzeba było tylko zabezpieczyć ten towar.

My hero academia to jedna z najlepszych (jeśli nie najlepszy) shonenow jaki czytałam. Szybka akcja, świetni bohaterowie, różnorodne moce no i rewelacyjny humor. Gorąco polecam!

Ok. Córka zachwycona całą serią ksiażki

Polecam każdemu fanowi MHA

Super!

POKAŻ SWOJĄ SUPERTECHNIKĘ Czerwiec przyniósł miłośnikom „My Hero Academii” solidną dawkę ich ulubionego komiksu. Nie dość bowiem, że ukazał się nowy (dwunasty już) tom serii, to jednocześnie dołączyła do niego pierwsza część spin-offu „Vigilante: My Hero Academia Illegals”. Co prawda dodatek ów jest słabszy od głównej opowieści, jednak cykl Horikoshiego wciąż trzyma ten sam rewelacyjny poziom, dostarczając znakomitej rozrywki miłośnikom superbohaterskich komiksów, shounenowych bitewniaków i opowieści spod szyldu szkolnego życia. Zaczyna się kolejny etap nauczania w Akademii Superbohaterów. Po groźnych i szalonych wzywaniach, jakim w ostatni czasie stawić czoła musieli uczniowie, teraz nadszedł czas by wyćwiczyli w sobie supertechnikę. Każdy heros musi takową posiadać, swój własny atak rozpoznawczy, który jednocześnie doprowadzony do perfekcji da mu sporą przewagę w walce, jak więc młodzi pretendenci do tej roli mogą poradzić sobie bez niego? Właśnie! Ale na tym nie koniec, bo uczniów Akademii czeka także modyfikacja kostiumów, a wreszcie egzamin, po którym dostaną (albo nie) tymczasową licencję bohatera! Stawka jak zwykle jest duża, a jak z tym wszystkim poradzą sobie Midoriya i jego szkolni koledzy? „My Hero Academia” to rzecz, jak już wspominałem, oparta na schematach doskonale znanych miłośnikom shounenów. Główny bohater tej mangi wygląda trochę jak Son Goku z „Dragon Balla”. Treść w sumie też jest podobna, i tu i tam nastolatek trafia pod opiekę mistrza sztuk walki, żeby wyrosnąć na prawdziwego wojownika, bierze udział w kolejnych pojedynkach i poznaje nowych ludzi – co zresztą jest cechą wspólną bitewników. Ale czy to źle? Nie, bo na tym właśnie opiera się ten gatunek mang przeznaczonych dla nastoletnich chłopców, którzy chcą się trochę pośmiać, ale przede wszystkim dać porwać pełnej niebezpieczeństw akcji. Chcą polubić bohaterów, spojrzeć na kilka miłych dla oka dziewczyn, pokibicować postaciom… I wszystko to znajdą właśnie tutaj. Ale jest też dużo więcej: elementy rodem z komiksów o X-Menach, dziwne bestie niczym z dzieł fantasy, świetny klimat, intrygujące pomysły itd., itd. Wszystko to sprawia, że serię czyta się szybko i z dużą przyjemnością, a nawet kiedy autor popełni jakąś gafę, czytelnik z ochotą mu wybacza. Zresztą kto zwraca uwagę na takie rzeczy, kiedy akcja pędzi na złamanie karku, a wydarzenia nie pozwalają złapać tchu, każąc nam przejmować się losem bohaterów i tym, co się za chwile z nimi stanie. Dodajcie do tego całą plejadę interesujących wrogów, sporo zwyczajności i szkolnych problemów, a także znakomitą szatę graficzną, gdzie realizm i przywiązanie do detali zderzają się z cartoonową prostotą, a dostaniecie serię, którą każdy miłośnik shounenów koniecznie powinien przeczytać. Dlatego też polecam całość gorąco. „My Hero Academia” to zaskakująco dobra opowieść, która z tomu na tom staje się coraz lepsza. Co prawda dwunasty tankōbon jest nieco spokojniejszy, niż kilka ostatnich części, ale znakomity poziom zachował.

POPKulturowy Kociołek: Zaprezentowane w tomie jedenastym wydarzenia, jak zostało to już wspomniane, kończą pewny etap opowieści, stając się początkiem nowej rzeczywistości. Realiów, w których bohaterowie nie są już postrzegani jako niezniszczalni i szybko potrzebują oni odbudować swój autorytet. Najlepiej jest wykorzystać do tego nowe pokolenie, które prędzej czy później i tak znajdzie się na pierwszej linii walki ze złoczyńcami. Zanim jednak to nastąpi, trzeba młodziaków odpowiednio przygotować i sprawdzić, którzy z nich nadają się do swojej roli. Służyć ma temu specjalny egzamin ukazany w dwunastej odsłonie, którego zdanie da uczniom tymczasową licencję bohatera. Tomik ten to przede wszystkim czysta akcja z malutką domieszką humoru. Autor nie pozwala tu odbiorcy nawet na ułamek sekundy nudy (na każdej stronie coś się dzieje), jednocześnie pokazując nam konsekwencje niedawnych wydarzeń i ich wpływ na młodych herosów (którzy szybką muszą dorosnąć do swoich nowych ról). Epizod ten rozciąga się również na większą część trzynastego tomiku. Tym razem jednak młodzi bohaterowie nie skupiają się na ataku, ale na obronie i ratowaniu niewinnych. Zadanie to odkryje ich braki oraz pokaże, że do zostania prawdziwym pełnoprawnym bohaterem jest jeszcze daleka droga. Autorowi udaje się tu całkiem dobrze zaprezentować różne podejście bohaterów do swoich niedoskonałości i tego, jak motywują się oni do dalszego rozwoju. Część miejsca poświęca on również na złoczyńców, którzy cały czas działają w cieniu i wyraźnie przygotowują się do czegoś większego. Wątek ten jest jednak ukazany całkowicie na marginesie i mocno skrótowej wersji...

Symbol dobra na zawsze schodzi ze sceny. To wprowadza panikę i zamieszanie. Jest to też okazja dla tych stojących po złej stronie prawa, by skorzystać z osłabienia bohaterów. W końcu gdy kota nie ma, myszy harcują. Odpowiedzią na ten problem jest szybka odbudowa zaufania do herosów i wyszkolenie przyszłych symboli dobra. W tym celu uczniowie szkół dla bohaterów mają okazję wystartować po tymczasową licencję zezwalającą na działanie jako wojownik pokoju. Zdobycie magicznego papierka pozwalającego na oficjalne przywdziewanie kostiumu nie jest łatwe. Jednak bez tego nie można pracować w zawodzie i jest się nielegalnym heroesem niczym bohaterowie spin-offu Vigillante.