Podzieleni. Undivided. Tom 4 (okładka  twarda, wyd. 04.2025)

Neal Shusterman w czwartym tomie, kończącym serię Podzielonych, okazał się wirtuozem literatury dystopijnej! Undivided spełnił wszystkie moje oczekiwania. Dokładnie takiego zakończenia pragnęłam! Każdy wątek został domknięty, każda sprawa załatwiona jak należy, ale droga do osiągnięcia tego wszystkiego była wyboista. Książka niezwykle emocjonująca, pełna moralnych dylematów, zmuszająca do refleksji i te niesamowite zwroty akcji! Podczas lektury moje serce zostało rozszczepione, tylko po to, aby na koniec z całego tego gulaszu scalić je na nowo w serce właściwe.

Bardzo dobre zakończenie serii❤️‍🩹

Jako osobna książka "Undivided" zdecydowanie się broni; fabuła jest dobrze napisana, tak samo jak charaktery bohaterów, wśród których najciekawszy rozwój przechodzi Lev. Natomiast w kontekście serii czwarty tom jest mniej angażujący i gorzej poprowadzony, ponieważ akcja jest w nim momentami nieprzyjemnie poszatkowana, w porównaniu ze wcześniejszymi tomami. Samo zakończenie czwartego tomu, jak i całej serii, według mnie jest zbyt przyspieszone oraz niepełne, ponieważ dochodzi wyłącznie do zapowiedzi zmian, o które walczyli główni bohaterowiw, a nie do ich faktycznego wprowadzenia. Podsumowując, Neal Shusterman nie zawodzi, ale bez fajerwerków

Bardzo fajna książka w ogóle cała seria jest ciekawa jak i jego inna seria Żniwa śmierci. Naprawdę gorąco polecam tą książkę jak i tego autora.

Kolejny cudowny tom Podzielonych. Moja ulubiona seria 😊

Przyznam się Wam, że czwarty i zarazem ostatni tom „Podzielonych” zmiótł mnie z planszy. I to tak konkretnie. Wciąż pamiętam praktycznie wszystko co się w nim wydarzyło, z naciskiem na rozdziały końcowe, od 50, bo to wtedy wylałam wręcz morze łez. Nie wiem jak Neal to robi, żeby tak prostym językiem przekazać aż tyle emocji, ale za każdym razem wychodzi mu to perfekcyjnie. Jego postacie są niesamowicie złożone, mają różne motywy swoich działań - jedni walczą o wolność, inni o miłość, jeszcze inni proszą o akceptację. Wszyscy jednak zmierzają w tę samą stronę, żeby w końcu się spotkać w punkcie kulminacyjnym i zdecydować co dalej - walczymy ze sobą czy z systemem, a może się poddajemy? Każdy z bohaterów został stworzony po coś, a Neal prowadzi nas jak po sznurku ku ich przeznaczeniu. Starkey, Argent, Connor, Cam, Lev… byłam w szoku jak Neal to wymyślił i będąc całkowicie szczerą nie przewidziałam ani jednej rzeczy z tych, które się wydarzyły. Przeżywałam natomiast każdą tak bardzo, że musiałam sprawdzać ostatnie rozdziały, żeby dowiedzieć się czy może jednak istnieje tu dobre zakończenie. Ta książka pędzi, a człowiek nawet nie wie, kiedy uciekają mu strony, bo ciągle chce więcej. Co się stanie z Boćkami - czy ich okrutne ataki przyniosą jakiś skutek? Kim jest największy handlarz narządów? Co będzie z Camem i jego „twórczynią”? Czy Connor spotka się z rodzicami, czy w końcu z Risą dadzą sobie tak naprawdę szansę? Ogrom pytań, niepokoju, niewiadomych, ale przede wszystkich zwalających z nóg plot-twistów. Ta seria niejednokrotnie Was zszokuje tym jak potrafi być brutalna, momentami nawet pokręcona (wątek ze ślubem) czy obrzydliwa (wciąż pamiętam tę jedną scenę u Divana). Jest niepokojąca i tak naprawdę Neal lawiruje tu między „poprawnością aborcji” a postrzeganiem jej jako „morderstwo” i na sam koniec, mam wrażenie, że nie dochodzimy do żadnego wniosku. Neal zostawia nas z myślami i zaledwie kilkoma okruchami ciepła po walce, jaką stoczyliśmy razem z wszystkimi postaciami. Teraz, z pełną świadomością, mogę powiedzieć, że na pewno jest to jedna z moich ulubionych serii, którą będę wciskać każdemu, którą będę niejednokrotnie czytać od nowa, bo dała mi tyle zaangażowania, emocji i refleksji. Serio, jeśli szukacie czystej akcji, w której autor popuszcza wszystkie wodze fantazji (naprawdę wszystkie, bo można tu człowieka rozłożyć na części i złożyć w inną całość), nic nie jest pewne i ani na chwilę nie możecie poczuć ulgi to ta seria jest dla Was. Trzyma do ostatniej strony, pozostawia ze szczęką na podłodze i ukrywa się głęboko w Waszej pamięci, żeby później któregoś dnia przypomnieć Wam o sklepie Soni, maszynie do narządów, rezerwacie Arapachów i jednym chłopaku, który chcąc uciec przez przypadek ratuje dziewczynę i dzieciaka, który wcale nie chce z nim iść. Tak to się wszystko zaczęło i chyba nikt z nas nie przewidział, że zajdzie to aż tak daleko. Jestem zachwycona. Więcej Neala, proszę.