Polaris (okładka  miękka, wyd. 11.2024)

Instagram ksiazki_moja_chwila 🌸Sięgając po Polaris, autorstwa Marka Kamińskiego spodziewałam się zwykłej powieści przygodowej o walce człowieka z naturą. Szybko jednak przekonałam się, że to nie tylko opowieść o lodzie, zimnie i ekstremalnych warunkach, ale przede wszystkim o człowieku, jego lękach, pragnieniach i samotności. 🌸“Polaris” łączy w sobie przygodę polarnej wyprawy, thrillera, wątki tajemnicy i ciężar psychiczny. Mark Steiner przewodnik ekstremalny wraz z przyjacielem Robem zostają zatrudnieni do poprowadzenia bogatego klienta wraz z trójką znajomych na Biegun Północny. Wyprawa prowadzi w miejsca, gdzie natura nie wybacza błędów, a ekstremalne warunki wystawiają psychikę człowieka na próbę. Wkrótce okazuje się, że rzeczywistość skrywa więcej niż widać – ukryte cele, tajemnice i dramaty zacierają granice między jawnością a sekretem. 🌸Najbardziej poruszyło mnie to, że „Polaris” pokazuje, jak w ekstremalnych warunkach człowiek zostaje obnażony – maski spadają, a liczy się tylko prawda o nas samych. Czytając, kilka razy zadawałam sobie pytanie: jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji? Czy miałabym siłę walczyć, czy raczej poddałabym się bezsilności? 🌸Ponieważ autor jest doświadczonym podróżnikiem i przemierzył Biegun Północny, od początku wiedziałam, że jego opisy natury będą znakomite i wiarygodne. Natomiast momentami brakowało mi większej ilości dialogów i interakcji między postaciami, czasami tekst był monotonny. Brakowało mi nieco głębszego rozwinięcia postaci pobocznych – miałam wrażenie, że są trochę w cieniu głównego bohatera. Ale z drugiej strony to właśnie on jest centrum całej historii, a reszta stanowi tło do ukazania jego zmagań. 🌸Polaris to książka, która wymaga skupienia i cierpliwości, ale daje w zamian intensywne przeżycia. Nie jest to lekka lektura “na szybko”, lecz opowieść o granicach – ludzkich i naturalnych. Dla mnie to było doświadczenie wciągające, trochę mroczne, ale przede wszystkim skłaniające do refleksji.

„Polaris. Jeszcze większa samotność” to pierwszy tom serii Polaris. Przyznaję, że zaczęłam tę przygodę od drugiej części, jednak nie wpłynęło to negatywnie na odbiór – kolejność czytania nie jest tu kluczowa, bo każda historia broni się sama. Na pierwszym planie poznajemy dwóch bohaterów – Marka i Roberta. Marek niedawno stracił swoją ukochaną Misaki, która zginęła podczas jednej z wypraw. Mężczyzna nie miał jednak odwagi wyznać prawdy przyjacielowi, dlatego Robert żyje w przekonaniu, że kobieta po prostu odeszła. Robert z kolei to homoseksualista, odrzucony i zraniony przez własnego ojca z powodu orientacji. Pewnego dnia do drzwi Marka puka nieznajomy, który marzy o wyprawie do arktycznej krainy. Choć początkowo Marek nie zdradza zainteresowania, to pod wpływem namowy przyjaciela zgadza się zostać przewodnikiem. Nowo poznana grupa od początku wydaje się podejrzana, budzi niepokój Marka i Roberta. Mimo to nie odmawiają współpracy. Rozpoczyna się intensywne, wymagające szkolenie. Wśród uczestników znajduje się Kathrine – kobieta do złudzenia przypominająca Misaki. Marek długo opiera się tej znajomości, lecz z czasem zbliża się do niej coraz bardziej. Na lotnisku bohaterowie spotykają grupę młodych ludzi w towarzystwie starszego mężczyzny. Jak się później okazuje, ich drogi jeszcze się przetną. To powieść o podróży do arktycznej krainy – nie tylko fizycznej, ale i wewnętrznej. Autor wiernie oddaje proces przygotowań, przedstawiając m.in. listę sprzętu niezbędnego w ekwipunku czy plan treningowy dla uczestników wyprawy polarnej. Pojawia się też specjalistyczne słownictwo, które dodaje historii autentyczności. Fabuła jest spójna, dynamiczna i pełna wydarzeń. Jednak to, co najbardziej urzeka, to walka bohaterów z własnymi demonami. Autor kilkakrotnie podkreśla, że ekstremalne wyprawy pozwalają człowiekowi lepiej poznać samego siebie. Marek i Robert mierzą się ze swoimi traumami – koszmarami, które w brutalnych warunkach powracają z podwójną siłą. Robert zmaga się z wizjami ojca, który wyrządził mu wiele krzywd, a Marek wciąż widzi swoją ukochaną Misaki. Ich halucynacje okazują się jednak czymś więcej niż tylko omamami – w pewnym momencie przyczyniają się nawet do ocalenia życia. „Polaris. Jeszcze większa samotność” to poruszająca, pełna emocji opowieść o podróży, stracie, samotności i sile, jaką można odnaleźć w najtrudniejszych momentach.

Książka była dla mnie bardzo ciekawa, mimo iż z początku czytanie szło mi mozolnie, nie mogłam się wciągnąć w fabułę, chyba trochę znudziły mnie te przygotowania do podróży, lecz, jeśli ktoś miał takie same odczucia jak ja to nie zniechęcajcie się zbyt wcześnie, ponieważ, kiedy wyprawa w końcu się zaczęła przepadłam w tej historii, nie mogłam się odciągnąć, czułam się jak jedna z bohaterek, przeżywałam tą podróż razem z nimi. Fascynujące jest to, że sam autor również jest podróżnikiem, w związku z tym dostajemy masę ciekawych i rzetelnych informacji, jeśli kogoś interesuje jak przebiegają przygotowania do takiej wyprawy, jak może wyglądać sama podróż, to jest, to idealna książka. Autor rozpisał dokładny plan treningowy, dietę, opisał, co może dziać się z naszym ciałem, jak i psychiką podczas takiej przygody, mamy pokazane szczegółowo wszelkie trudy. Dodatkowo jest tu dużo wątków, w których omawia się kulturę Japonii, a to wszystko opisuje nam naszych dwóch głównych, wykształconych, inteligentnych i ciekawych bohaterów. I tak jak książka przez połowę wydawała się zwykłą powieścią podróżniczą, w której bohaterowie szykują się na biegun, tak pod koniec dostajemy mocną dawkę abstrakcyjnych sytuacji. Wyprawa ta okazuje się bardziej niebezpieczna i nieprzewidywalna niż myśleli, bohaterowie muszą skonfrontować się we własnymi demonami, halucynacjami tak mocnymi, że można było zwariować, dziennik prowadzony przez jednego z bohaterów dodaje realizmu, czułam się jakbym czytała prawdziwą historię, a nie zmyśloną powieść, do tego postacie zostały naprawdę świetnie napisane, każdy miał swój niepowtarzalny charakter, dialogi płynnie i realistycznie poprowadzone, uczucia świetnie przelane na kartki. Historia ta pokazuje nam, do czego potrafią doprowadzić człowieka trudne warunki, jak bardzo można upodlić się by przeżyć. Do tego mroczne tajemnice skrywane przez klientów, chęć zdobycia celu ponad wszystko, czy nasi bohaterowie wyjdą z tego cało? Tego zdradzać już nie będę, zachęcam do przeczytania i przekonania się samemu.

❓Czy lubicie literaturę przygodową ❓Czy macie może swoje ulubione tytuły z tego gatunku❓ 📚Poznajcie Marka Steinera, przewodnika ekstremalnej wyprawy bogatego klienta i jego znajomych w mroźne rejony Arktyki. Razem ze swoim przyjacielem, Robem, przyjmują zlecenie i tym samym rozpoczynają trening do wyprawy. W końcu Arktyka to nie byle co! Trzeba być przygotowanym zarówno fizycznie, psychicznie, jak i posiadać odpowiednie wyposażenie, aby przetrwać w tak mało sprzyjających człowiekowi warunkach. Jednak niepokój w Marku i Robie budzi również grupa, z którą mają udać się na wyprawę. 📌Czy ekspedycja dotrze do wyznaczonego celu? 📌Jak zachowają się ludzie postawieni na granicy swojej wytrzymałości? 📚"Polaris. Jest zimno. Cieplej nie będzie" autorstwa Marka Kamińskiego to pierwszy tom cyklu "Polaris" zaklasyfikowany jako kryminał/thriller osadzony w mroźnym klimacie. 📚Na samym początku muszę docenić skrupulatność i ogromną wiedzę autora - z racji tego, że sam jest podróżnikiem ekstremalnym oraz zdobywcą obu Biegunów - czytelnik może poznać "od kuchni" jak przebiegają przygotowania do takiej ekspedycji, co jest konieczne do przetrwania oraz jakie uczucia targają osobami przemierzającymi lodową pustynię. Marek Kamiński jak nikt wie, że ważna jest nie tylko wytrzymałość fizyczna, ale i psychiczna. Odcięcie od świata zmusza do przekraczania ludzkich granic, co może skutkować nieracjonalnym zachowaniem. 📚Bohaterowie "Polaris" są wielowymiarowi, nie są to "wydmuszki" powstałe jedynie w celu opisu wyprawy na Arktykę. Mają oni realne problemy i traumy, z którymi muszą się zmierzyć podczas wyczerpującej podróży. Jeśli chodzi o Marka Steinera to mam wrażenie, i to nawet takie silne, że jest inspirowany postacią autora 😉 📚Bardzo polecam fanom zarówno przygodówek, jak i thrillerów - znajdziecie tutaj wszystko to, czego poszukujecie w swoim ulubionym gatunku.

„Polaris” Marka Kamińskiego to książka, która porywa czytelnika w mroźny, pełen niebezpieczeństw świat arktycznej wyprawy. Autor świetnie ukazuje ciężką podróż w której wyprawa staje się również wewnętrzną walką bohaterów. Początkowo Marek nie jest zainteresowany udziałem w ekspedycji, ale przyjacielowi udaje mu się go namówić. Już od pierwszych spotkań z grupą uczestników rodzą się wątpliwości i napięcia, a atmosfera niepokoju cały czas rośnie. Trening fizyczny i testy wytrzymałości uświadamiają, że Arktyka nie wybacza błędów, a każdy krok może być tym ostatnim. Marek Kamiński świetnie wprowadził w to czytelnika, pokazując jak to na prawdę wygląda. Ja nie interesuje się takimi wyprawami, jednak po tej książce poczułem wielkie zainteresowanie. Kamiński doskonale oddaje surowość przyrody i niebezpieczeństwa związane z ekstremalnymi wyprawami. Ja czułem się też zachwycony psychologicznym aspektem postaci. Bohaterowie konfrontują się nie tylko z mrozem i brakiem sił, lecz także z własnymi demonami. Marek wciąż zmaga się ze wspomnieniami ukochanej, Robert mierzy się z koszmarami z przeszłości. Wizje i halucynacje stają się coraz bardziej realne, wpływając na los całej grupy. „Polaris” to także refleksja nad granicami ludzkiej wytrzymałości i ceną, jaką trzeba zapłacić za poznanie samego siebie. To nie jest l książka podróżnicza, znajdziemy tu wiele. Są tu elementy thrillera, sensacji, a nawet nuty science fiction, które wprowadzają w opowieść dodatkowe napięcie. Lektura robi duże wrażenie, oprócz fascynujących opisów arktycznego krajobrazu otrzymujemy portret ludzi uwikłanych w swoje lęki i marzenia. Kamiński udowadnia, że najtrudniejsza wyprawa nie rozgrywa się podczas wypraw, lecz wewnątrz człowieka. Styl pisania bardzo mi się spodobał, już zabrałem się za drugą część „Polaris”, więc niedługo pojawi się recenzja.

Przyznam się na wstępie, że ja totalnie nie rozumiem dlaczego ludzie to robią. Dlaczego z własnej woli przebywają w takuch przerażających warunkach i ryzykują własne życie. Są jednak miłośnicy takich aktywności i do nich właśnie należą nasi bohaterowie, którzy muszę przyznać są tak wykreowani, że czytając miałam wrażenie jakbym czytała o żywych ludziach i to takich, których znam. Przyznaję, że bardziej mnie zaintrygowała postać Roba niż Marka, ale oboje tutaj ogrywają istotną rolę. Autor podkreśla, że takie "wypady" nie są najgorsze pod względem fizycznym tylko pod względem psychicznym i wiecie co? Ja wiem, że bym się poddała. Możemy w tej książce przeczytać nie tylko opisy obozowisk czy krajobrazu, ale również poznajemy trening takich osób czy ich dietę. Ważną kwestią jest tutaj motyw psychologiczny bohaterów, którzy nie tylko zmagają się ze swoimi demonami, ale też dostają halucynacji spowodanych warunkami w jakich przebywają. Myślę, że warto zaznaczyć iż poznajemy tutaj dwie grupy choć o jednej jest mniej pisane to odegra ona istotną rolę na koniec książki gdzie również pojawi się delikatny akcent science-fiction. Nie rozumiem za bardzo tylko po co tutaj został wpleciony motyw Japonii. To było dla mnie ciut przekominowane, a wolałabym się skupić jednak na głównym motywie. Z początku nie mogłam się wciągnąć w fabułę, ale kiedy bohaterów wyruszyli w podróż to przepadałam i nie mogłam się oderwać. Polecam tę historię dla fanów przygód.

Podczas czytania czuć, że autor ma wiedzę i wie o czym pisze. Na początku autor stopniowo wrzucał ciekawostki. Przez to niektóre informacje w książce były naprawdę interesujące i czuję, że nauczyłam się czegoś nowego. Niestety im dalej to w pewnych momentach czułam się wręcz bombardowana informacjami i nie mogłam się połapać. Może to też kwestia tego, że biegun północny i kultura japońska (której jest tutaj naprawdę sporo) nie jest czymś, co bardzo mnie interesuje. Ten thriller psychologiczny idzie zdecydowanie bardziej w stronę podróżniczą niż thrillerową wg mnie. ALE! Nie mogę powiedzieć, że nie była wciągająca. Przeczytałam ją praktycznie na dwa posiedzenia i to na pewno jest na plus. Dla mnie - średnia, ale z chęcią sięgnę po drugi tom! Moja ocena: 2.5/5 ⭐️ W książce znajdują się sceny erotyczne i przekleństwa https://www.instagram.com/readingpartyy/

Świetna książka – trzyma w napięciu i ma fajny, mroźny klimat. Do tego porządnie wydana, więc idealna na prezent. Jeśli ktoś lubi zimowe wyprawy i tajemnicze historie, to będzie zadowolony.