Półprawdy (okładka  miękka)

Ta książka to jest jakieś złoto! Tam jest wszystko, strach, złość, smutek, szczęście, miłość, podniecenie. Podczas czytania odczuwasz wszystkie emocje, uśmiechasz się, mam ochotę płakać a za chwilę nawet krzyczeć. I klniesz pod nosem przez to co tam się odwala. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam. Ja nie mogę przestać o tej książce myśleć. Mistrzostwo! 🤯😍

Melka jak zawsze rozwaliła system. Kolejna książka z tej serii, tak samo wyładowana emocjami, ktorymi autorka żongluje po mistrzowsku. Nie można się od niej oderwać, niesamowicie wciągająca historia. Kto nie przeczyta ten trąba!

Skończyłam z łzami w oczach! Kolejny raz po tej serii trudno mi wrócić do rzeczywistości. Kocham te książki! Półprawdy to książka pełna wzruszeń i zwrotów akcji, szczerze polecam!

Powiedzieć polecam, to jak nic nie powiedzieć. Wspaniała książka !!!

Genialna książka.

Czy można zbudować szczęście na kłamstwie - nawet jeśli to kłamstwo miało nas chronić? To pytanie nie opuszczało mnie ani na chwilę podczas lektury „Półprawd” Melki Kowal - książki, która od pierwszych stron oplata czytelnika siecią tajemnic, półtonów i emocji. To nie tylko thriller psychologiczny, ale też przejmująca opowieść o ucieczce przed samą sobą, o granicach strachu i miłości, które potrafią zacierać się szybciej, niż jesteśmy w stanie to zauważyć. Aurelie to postać, której się nie zapomina. Z pozoru silna, błyskotliwa i spełniona - autorka bestsellerowych kryminałów, znana światu jako Autumn Jack. Jednak jej życie to w rzeczywistości misternie utkany labirynt kłamstw. Każde z nich miało chronić ją przed przeszłością, która nie powinna już wrócić. Tyle że przeszłość nigdy nie pyta o zgodę. A w jej przypadku - wraca w postaci pomarańczowych karteczek z niepokojącymi wiadomościami, które ktoś zostawia w miejscach, gdzie czuje się najbezpieczniej. Z każdą kolejną stroną czułam, jak narasta napięcie. Wraz z Aurelie wchodziłam w gęstniejący mrok, gdzie nic nie jest pewne - ani to, kto ją obserwuje, ani to, komu może zaufać. Melka Kowal doskonale balansuje między thrillerem a dramatem obyczajowym. Tworzy atmosferę dusznego niepokoju, w której strach i fascynacja splatają się w niebezpiecznym tańcu. A kiedy do gry wchodzi Silas - mężczyzna, który ma ją chronić - napięcie emocjonalne sięga zenitu. Bo jak rozpoznać, czy uczucie, które zaczyna się rodzić, jest prawdziwe, czy tylko kolejną iluzją, w której tak łatwo się zatracić? „Półprawdy” to książka o przeszłości, która nie daje o sobie zapomnieć. O tym, że można przez lata tworzyć perfekcyjny wizerunek, a i tak nie ucieknie się od tego, co boli najbardziej. To także opowieść o potrzebie miłości i bliskości, która czasem przychodzi w najmniej odpowiednim momencie. Melka Kowal z niezwykłą lekkością łączy trzy światy - thriller, romans i powieść obyczajową - tworząc historię, która wciąga, ale też głęboko porusza. To, co szczególnie mnie urzekło, to sposób, w jaki autorka prowadzi narrację. Z jednej strony jest tu napięcie godne najlepszych thrillerów - tajemniczy stalker, niepokojące tropy, zacierające się granice między ofiarą a oprawcą. Z drugiej - jest emocjonalna szczerość, która sprawia, że to nie tylko historia o strachu, ale też o odzyskiwaniu siebie. O tym, że prawda, nawet bolesna, jest jedyną drogą do wolności. Melka Kowal pisze z wyczuciem, bez zbędnego patosu, a jednocześnie z ogromną emocjonalną siłą. Jej bohaterowie są prawdziwi - popełniają błędy, wątpią, uciekają, ale i próbują się podnieść. To sprawia, że łatwo się z nimi utożsamić. A wątek miłosny, choć mógłby wydawać się tłem, jest czymś więcej - to delikatny kontrapunkt dla mroku, który otacza Aurelie. Nie sposób nie wspomnieć o konstrukcji fabuły - ponad sześćset stron, które czyta się jednym tchem. Każdy rozdział kończy się tak, że trudno odłożyć książkę choćby na chwilę. Gęsta atmosfera, plot twisty, zaskakujące zwroty akcji - to wszystko sprawia, że „Półprawdy” są nie tylko wciągającą lekturą, ale i emocjonalnym rollercoasterem. Finał? Zaskakujący, symboliczny i dający do myślenia. Zmusza, by spojrzeć na całą historię z innej perspektywy. Bo może największym kłamstwem, jakie mówimy, nie jest to wypowiedziane na głos, ale to, w które sami chcemy wierzyć. „Półprawdy” to książka, która zostaje w głowie na długo po zamknięciu ostatniej strony. Zadaje pytania, na które nie ma prostych odpowiedzi - o granice prawdy, o odpowiedzialność za własne decyzje i o to, czy można naprawdę zacząć od nowa, jeśli nie rozliczyliśmy przeszłości. Ocena: 9/10 - za emocje, klimat i misternie poprowadzoną intrygę, która nie daje wytchnienia ani bohaterom, ani czytelnikowi.

No i mamy kolejną topkę roku i to tej samej autorki. Do "Zwierciadeł" dołączają "Półprawdy" i ja proszę Państwa, nie mam pytań. Książki Melki Kowal są niezwykłe. Może częściowo wpływa na to fakt, iż trudno zaklasyfikować je do jednego gatunku i dzięki różnorodności, której dotykają i swobodzie, jaką daje niezakleszczanie się w obrębie jednej konwencji, te historie nabierają wielowymiarowości, która wprost pochłania od pierwszej strony i nie pozwala się oderwać. Zawsze przy pisaniu recenzji książki, która mnie zachwyciła mam ten sam problem: jak ująć w słowa i zamknąć w tych maksymalnie dwóch tysiącach znaków swoje wrażenia, abyście choć trochę poczuli to, co ja i zechcieli przeczytać taką powieść? Aronoł, jak mawia klasyk, ale postaram się to zrobić jak najlepiej. ✨️Kto pokocha? Każdy. Dziękuję, do widzenia. A tak poważnie, to jestem przekonana, że przypadnie do gustu fanom mieszanek gatunkowych. "Półprawdy" to połączenie thrillera psychologicznego i romansu, a oba te gatunki pięknie się tu równoważą i uzupełniają. Ja wiem, że jak fani thrillera słyszą "romans", to dostają białej gorączki, ale wierzcie mi na słowo, ta historia ani odrobinę nie jest przesłodzona, nie ma w sobie za wiele ze sztampowych miłosnych opowieści. Tu bez thrillera nie ma romansu, a bez romansu nie ma thrillera. Tę powieść pokocha każdy, kto lubi motyw trudnej, traumatycznej przeszłości. ✨️Za co pokochasz? Za wszystko. Dobra, już przestaję. Za perfekcyjnie oddany klimat domestic noir, to na pewno. Aurelie to dziewczyna z mroczną przeszłością, na ciele i w sercu nosi mnóstwo blizn oraz tajemnic, których wyjawienie może różnie się skończyć. Pokochasz za Silasa, którego nie sposób nie kochać, chociaż na początku może denerwować, to jednak zyskuje przy bliższym poznaniu. Pokochasz za całą, misternie utkaną sieć wydarzeń, które z czasem pięknie się ze sobą łączą. Pokochasz za autentyczne postaci i takie same dialogi oraz za plastyczny, barwny, sposób, w jakim budowana jest cała historia. ✨️Czy ja pokochałam? "Półprawdy" dały mi wszystko to, czego oczekuję od książki. Dały mi spokój, śmiech, łzy i strach. Melka potrafi grać na emocjach czytelnika i bawić się z nim w kotka i myszkę, nie zapominając przy tym o konsekwentnym prowadzeniu historii. Ta powieść genialnie łączy pozytywne emocje ze strachem i poczuciem zagrożenia. Wątek polowania na "tego złego" i motyw stalkera — mistrzowsko rozegrany, choć od pewnego momentu domyślałam się, kim może być, to ani trochę nie przeszkadzało mi to w odkrywaniu kolejnych warstw powieści. Kocham tę książkę za wątek Aurelie i Silasa — niby oczywisty, a jednak nie do końca. Ich przepychanki słowne i złośliwości dodały tej historii lekkości i pozwalały na moment zapomnieć o czającym się za rogiem złu. ✨️Czy polecam? Patrz wyżej. Jeśli tylko jesteś otwart* na takie połączenie gatunków, to ta książka będzie strzałem w dziesiątkę, a później długo o niej nie zapomnisz. ✨️O czym jest? Aurelie, popularna autorka kryminałów ukrywająca się pod pseudonimem Autumn Jack, od lat żyje w sieci zgrabnie utkanych kłamstw, które chronią ją przed światem — i przed przeszłością. Gdy zaczyna znajdować tajemnicze liściki zostawiane w przypadkowych miejscach, jej spokojne życie zamienia się w koszmar. Ktoś ją obserwuje, a jego intencje stają się coraz bardziej niepokojące. Zignorowana przez policję, Aurelie musi zmierzyć się z własnymi sekretami i wrócić tam, gdzie wszystko się zaczęło.

„Półprawdy” to trzecia część cyklu Maski autorstwa Melki Kowal i choć tworzy spójną serię, każdą z tych historii można czytać zupełnie niezależnie. To ogromny plus, bo autorka daje nam pełną swobodę i możemy sięgnąć po dowolny tom bez obawy, że coś nas ominie. Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ cenię styl Melki Kowal i wiem, że potrafi budować emocje w sposób, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jej historie nigdy nie są przewidywalne, zawsze mają w sobie coś nieoczywistego, coś, co każe się zatrzymać, pomyśleć, a czasem nawet zadać sobie pytanie o własne wybory. Cały cykl Maski to zresztą literacka gra z ludzkimi emocjami, pozorami i kłamstwami i ta część wyjątkowo mocno to podkreśla. Temu ją szczególnie polecam. Historia Aurelii, głównej bohaterki, znanej autorki kryminałów ukrywającej się pod pseudonimem Autumn Jack, od razu przykuwa uwagę. Kobieta od lat żyje w cieniu własnych sekretów. Jej codzienność to starannie utkany świat z półprawd i przemilczeń. Jednak gdy zaczyna dostawać dziwne pomarańczowe karteczki z pozoru niewinne, ale coraz bardziej niepokojące. Od tego czasu jej życie zmienia się w koszmar. Ktoś ją śledzi, ktoś wie o niej zbyt dużo, a każde nowe miejsce, w którym znajduje liścik, przynosi dreszcz strachu. Jednym z najciekawszych momentów tej historii jest właśnie narastające napięcie. To, jak Melka Kowal stopniowo zaciska pętlę wokół Aurelii, jak każe nam czuć jej lęk, niepewność i narastającą paranoję. Kto stoi za tajemniczymi wiadomościami? Czy to ktoś z jej przeszłości? A może ktoś, komu zaufała? Autorka prowadzi nas przez meandry emocji i niedopowiedzeń tak, że trudno odłożyć książkę, nie poznawszy prawdy. Kiedy w życiu Aurelii pojawia się Silas, jej osobisty ochroniarz, napięcie miesza się z uczuciem. Ich relacja jest nieoczywista, zbudowana na zaufaniu, które rodzi się w cieniu strachu. Czy można zakochać się, gdy nie ma się pewności, czy przeżyje się kolejny dzień? Czy miłość jest wybawieniem, czy kolejnym błędem, który może kosztować życie? W „Półprawdach” nie brakuje emocji, takich jak strachu, niepewności, ale też nadziei i czułości. Melka Kowal serwuje czytelnikowi emocjonalny rollercoaster od mrocznej atmosfery thrillera, przez subtelny romans, aż po refleksję nad tym, jak cienka bywa granica między prawdą a kłamstwem, między miłością a zauroczeniem, między wolnością a ucieczką od samej siebie. To, co najbardziej mi się spodobało, to połączenie gatunków obyczaju, romansu i thrillera psychologicznego. Każdy z nich został dopracowany i nic nie dominuje nad resztą. Widać ogromną świadomość autorki, która doskonale wie, jak grać na emocjach czytelnika. Dodatkowo humor, który momentami przebija przez mrok, nadaje historii ludzkiego wymiaru i pozwala odetchnąć w odpowiednich momentach. „Półprawdy” to książka, która wciąga bez reszty. To opowieść o ucieczce przed przeszłością, o sile lęku, ale też o tym, że czasami najtrudniejszą prawdą jest ta, którą skrywamy przed samymi sobą. Polecam ją każdemu, kto lubi historie pełne napięcia, emocji i psychologicznej głębi takie, które na długo zostają w pamięci i sercu. Melka Kowal po raz kolejny udowodniła, że potrafi pisać tak, byśmy czuli, widzieli i przeżywali razem z bohaterami. Polecam.

“Pewne historie powinny zostać w przeszłości i nigdy nie ujrzeć światła dziennego.” Aurelie jest odnoszącą sukcesy pisarką, która ukrywa się pod pseudonimem Autumn Jack. Od kilku tygodni znajduje w różnych miejscach pomarańczowe karteczki z dziwnymi wiadomościami. Aurelie podejrzewa, że ma stalkera, coraz bardziej się go obawia, ale policja ignoruje jej zgłoszenie. Doprowadzona do ostateczności chce stawić swojemu prześladowcy czoło, wyjść mu na przeciw i nie pozwolić się zastraszyć. Tylko żeby to zrobić będzie musiała skonfrontować się ze swoją przeszłością. “Wydawało mi się, że patrzę właśnie na ogromną szachownicę. Znajdowały się na niej figury mające postać wszystkich osób, które teraz i kiedykolwiek odgrywały jakąś rolę w moim życiu. I nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że kiedy mrugnęłam, coś zmieniło się w rozgrywce, a ja nie mogłam wyłapać co to było. Bo nie chodziło wyłącznie o prześladowcę.” “Półprawdy” to książka, po którą nigdy bym nie sięgnęła, gdyby nie email od wydawnictwa z propozycją wysyłki egzemplarza recenzenckiego. Na pewno nie zwróciłabym na nią uwagi na księgarnianej półce. I nie chodzi tutaj o okładkę, bo ta jest po prostu piękna 😍, tylko o opis, który przeczytałabym na jej odwrocie. Pewnie myślałabym wtedy, że jestem za stara na takie lektury, że ich etap już dawno za mną… 🫣😉 Ech i cóż to byłby za pech 🤪, bo “Półprawdy” to bardzo intrygująca opowieść, którą trudno jednoznacznie przypisać do jakiegoś konkretnego gatunku. Na pewno jest powieścią obyczajową, ale ociera się również o thriller. I to jeden z lepszych, z jakim miałam okazję się zapoznać, zdumiewająco nieoczywisty i zaskakujący. Oprócz przeplatających się se sobą gatunków, przeplatają się tutaj także ramy czasowe. Liczne retrospekcje nie pozwalają się nudzić podczas zagłębiania się w tę historię, która z każdą obróconą stroną wciąga bardziej i bardziej. Myślę sobie, że “Półprawdy” są takie dlatego, że to opowieść z życia wzięta. Oprócz tego, że nie każdy może być poczytną pisarką, to każdy potrzebuje żyć w zgodzie z sobą samym i dla naszej psychiki jest to niezwykle ważne. To jest właśnie historia o tym, że bycie fair, nie tylko w stosunku do innych, ale przede wszystkim względem siebie, to najlepszy prezent jaki możemy sobie sami podarować, bo każda maska kiedyś opadnie. Poza tym ta książka to prawdziwa emocjonalna bomba. Prowadzi nas od zachwytu przez śmiech, wzruszenie, łzy, aż po poczucie grozy - to sześćset stron fantastycznych czytelniczych emocji. “Półprawdy” to trzeci tom z cyklu Maski, ale dla mnie to była pierwsza przeczytana książka tej autorki, można więc czytać niezależnie. Ja jednak bardzo chętnie zapoznam się z poprzednimi tytułami tego cyklu 🤩 Ach, ta okładka jest przepiękna! 🍁🍂🧡

Dojrzalsza, zupełnie nowa odsłona twórczości autorki. Dojmująco jesienna, mroczna i, owszem, nadal urokliwie romantyczna, podszyta jednak sporą dozą lęku i wrażeniem osaczenia. Bowiem wątkiem przewodnim „Półprawd” jest… stalking. Oto Aurelie Jesper, bestsellerowa pisarka thrillerów, kryminałów, ukrywająca się za pseudonimem Autumn Jack. Ukrywająca nie bez przyczyny… Nikt nie ma pojęcia, kim naprawdę jest autorka - jak wygląda, gdzie się pojawia. To kobieta enigma. Kiedy więc zaczyna otrzymywać pomarańczowe karteczki z cytatami ze swoich książek - na pierwszy rzut oka mogące zostać wzięte za wyznania miłosne - wie, że dzieje się coś niepokojącego i daleko tym praktykom do romantycznych. Kiedy policja lekceważy obawy dziewczyny, kiedy Ree na własnej skórze przekonuje się, że stalker jest tuż obok, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i odnaleźć chorego psychopatę. Zaczyna od powrotu… do przeszłości. *** Niesamowita powieść. Przy całym szacunku dla jej objętości i ogromnie pracy autorki - książka liczy bowiem ponad 600 stron - łyknęłam ją praktycznie w 24 godziny - przysięgam Wam, jak tu stoję i piszę tę opinię. Ileż tu się działo! Ileż wątków zgrabnie spiętych w sensowną (!) całość! I jak świetnie napisana, z jakim polotem i z tym Melkowym humorem pełnym ciętych ripost. Jest jednak coś, co sprawiło, że „Półprawdy” naprawdę pokochałam, a czołobitne uwielbienie spływać teraz będzie z każdego zdania. Nigdy w życiu nie przeczytałam tak doskonale urasowionej, charakternej powieści obyczajowej, romantycznej. Ten wątek w stylu thrillera, który Melka zręcznie wprowadziła do „Półprawd”, sprawdził się po prostu wyśmienicie! Nie tylko rozwinął powieść w jej warstwie psychologicznej, świetnie obrazując tę cieniutką granicę pomiędzy miłością a obsesją, ale także najnormalniej w świecie wywołał u mnie ciągłe cierpnięcie skóry na tyłku! To nie jest uroczy romans, to nie jest lekka powieść obyczajowa w tym rozgrzewającym jesiennym klimacie. To miejscami cholerny, duszny thriller! Historia, po lekturze której na spacerze z psem dziesięć razy, człowieku, obejrzysz się za siebie, mając wrażenie, że ktoś się za Tobą skrada. Tak się to robi! Tak się pisze pochłaniające czytelnika książki! Melka, jesteś kocurem! Narób tą powieścią rabanu! Czytajcie! Polecam o g r o m n i e !