Port nad zatoką (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

"Port nad zatoką" to najnowsza powieść Magdaleny Majcher. Tak jak wszystkie książki autorki jest ona napisana wciągającym językiem, tak więc czyta się ją jednym tchem. Jest to opowieść o radzeniu sobie ze stratą i o próbie zmiany swojego życia. Sympatyczna główna bohaterka, wartka fabuła, bez zbędnych detali i dłużyzn. Jest tu wszystko to, do czego Magdalena Majcher zdążyła nas już przyzwyczaić. Polecam wszystkim fanom autorki i nie tylko. Jest to książka zdecydowanie dla kobiet i o kobietach.

Swietna opowiesc, ktorej akcja dzieje sie nad nasyzm pieknym morzem. Bardzo lubie ksiazki w takim klimacie i ciezko jest mi znalezc powiesci, ktore maja miejsce na Helu. Dlatego bardzo sie ciesze, ze natrafilam na te ksiazke w Empiku. Na pewno pozostanie dlugo w mojej pamieci.

Książka prezentuje się bardzo pięknie i od razu zachęca ona do zakupu. Osoby lubiące romantyzm w powieściach powinni jak najszybciej ją kupić. Jestem pewna, że nie będziecie żałować.

Książka rewelacyjna . Przeczytałam w jeden dzień , nie mogłam się oderwać .Bardzo polecam

Niezwykle ciekawa opowieść, wciągająca, szybko się czyta. Polecam

Jak zawsze intrygująca

Adrianna wierzy, że szczęście w końcu się do niej uśmiechnęło – po trwającej ponad rok separacji udaje jej się porozumieć z mężem i Radek wraca do domu. Niestety, idylla nie trwa długo, a los brutalnie odbiera kobiecie to, co jej podarował. Gdy Adrianna znów zostaje sama, czuje, że musi zostawić swoje dawne życie, bo wszystko w nim przypomina jej o Radku. Spontanicznie podejmuje decyzję o zakupie podupadającego domu na Półwyspie Helskim. Szybko wsiąka w lokalną społeczność, zaprzyjaźnia się z małżeństwem z sąsiedztwa i starym rybakiem. Wydaje się jej, że w sercu nie ma już miejsca dla żadnego mężczyzny. Ale czy na pewno? Czy w życiu prawdziwie kocha się tylko raz? "Wbrew pozorom śmierć wcale nie jest końcem. Jest początkiem reszty życia tych, którzy zostali." Początkowo fabuła "Portu nad zatoką" może wydawać się dość schematyczna. Mamy tu bowiem kobietę, która po trudnych przeżyciach postanawia wyjechać. Kupuje podupadający dom, zadomawia się w nowym miejscu... brzmi znajomo, prawda? Jednak ta historia posiada coś więcej. Coś, co sprawia, że jest w jakiś sposób inna, ale i bliska każdej z nas. Kolejny raz też Magdalena Majcher skierowała swoją uwagę na nadmorski klimat naszego Bałtyku, a ściślej rzecz ujmując Półwysep Helski. Osobiście poczułam jego atmosferę i chciałabym na jakiś czas tam zabawić. Nie spodziewałam się, że tytułowy port okaże się w tej historii czymś więcej, aniżeli przystanią, w której cumują statki, kutry. To przede wszystkim miejsce, gdzie chcemy wracać. Najlepiej gdyby ktoś zawsze tam na nas czekał. Czy Adrianna znajdzie swój port? Zajrzyjcie do książki, a się przekonacie. "Adrianna nie chciała jeszcze wracać do pustego domu. Bała się, że kiedy tylko przystąpi próg, rozpadnie się na miliony kawałków." Autorka przyzwyczaiła mnie, że niczego w swoich powieściach nie ubarwia, pokazuje życie takim, jakim jest w rzeczywistości. To problemy, troski, rozterki, które mogą dotyczyć nas samych. Tu nie ma miejsca na fałszywą nutę. To, co jest udziałem bohaterów, bardzo szybko zyskuje naszą aprobatę i już od pierwszych stron wsiąkamy w tę opowieść. Jestem pełna podziwu dla głównej bohaterki, która gra tu pierwsze skrzypce. To kobieta, którą targają obawy, ale to również kobieta silna, odważna, impulsywna. Jej zmagania z rzucanymi jej przez życie kłodami i zachodząca w niej metamorfoza może być dla każdego z nas inspirująca. "Każdy człowiek wnosi coś do naszego życia, nawet jeśli był w nim tylko przez chwilę." Ta historia udowadnia, że we wszystkim musi być zachowana równowaga. Bynajmniej ja wyznaję takie podejście do życia. Gdy coś tracimy, w niedługim czasie coś nowego zyskujemy. Trzeba tylko potrafić otworzyć się na ludzi, na to, co szykuje dla nas los, poddać się temu, spróbować dostrzec to, co na pierwszy rzut oka niewidzialne. W tym kontekście warto zwrócić też uwagę na pięknie przedstawiony motyw przyjaźni. Pamiętajmy, aby doceniać i wykorzystywać każdą chwilę spędzoną z bliskimi nam osobami. Nie trwońmy czasu i energii na mało istotne głupstwa, kłótnie i milczenie. Rozmawiajmy i po prostu ze sobą bądźmy. "- Zapamiętaj sobie jedno: nigdy nie trać czasu, który mogłabyś spędzić z osobą, którą kochasz, bo potem może się okazać, że wam go zabrakło..." Historia oscyluje wokół problemu młodzieńczego buntu, utraty zaufania do dziecka, kłamstw, rozstań i powrotów. Tym razem co prawda autorka nie podejmuje się żadnego z kontrowersyjnych, ważnych społecznie tematów, jednak absolutnie nie urąga to jej powieści. Przeciwnie, ja dostrzegłam i skupiłam się na czymś innym. Do książki wkradło się sporo wyjątkowego klimatu i romantyzmu, co też jest pewnym novum w wykonaniu Majcher. Jak widzicie można czytelnika zaskoczyć na szerokim polu pisarskim. To samo dotyczy się finału lektury, które wprawiło mnie w niemałą konsternację, gdzie z jednej strony poczułam pewien rodzaj zawiedzenia, a z drugiej satysfakcję, że jest ono wielce prawdopodobne. Myślę też, że mogłoby być idealnym wyjściem do kontynuacji.  Nie wiem, czy zauważyliście, ale okładka książki idealnie komponuje się klimatem z Sagą nadmorską. "Port nad zatoką" to prawdziwa, przejmująca, dająca nadzieję powieść o trudnych wyborach, przewrotnym losie, tęsknocie, potrzebie bliskości i przynależności, drugich szansach, o poszukiwaniu własnej drogi w życiu. Polecam gorąco zacumować w porcie nad zatoką!

Czy warto wierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia? Czy warto dawać drugą szansę? A może kocha się tylko raz i nie należy próbować tego zmieniać? Odpowiedzi na te pytania "udzieli" nam bohaterka powieści "Port nad zatoką" Magdaleny Majcher. Adrianna Kolska jest niezmiernie ciekawą osobą. Bohaterka ma czterdzieści pięć lat, jest kostiumografem, wykłada również łacinę na Uniwersytecie Śląskim. Po dwudziestu latach małżeństwa rozstała się z mężem - Radkiem, stopniowo oddalali się od siebie a czarę goryczy przelała sprawa ich córki - Malwiny. Dziewczyna nie potrafiła pogodzić się z prawdą, którą latami przed nią ukrywano, co rzutowało na relacje jej rodziców. Na szczęście nadal się kochali, nadal za sobą tęsknili i po niemal rocznej separacji, dali sobie szansę na przeżycie drugiej młodości. Udało im się wrócić do siebie dość naturalnie i spędzić szczęśliwy czas. Niestety radosne chwile przerwał niespodziewany telefon... Ada znów została sama. Najbardziej denerwowało ją, że wciąż coś "musi" a każda rzecz przypomina jej Radka. Wszystko straciło sens, nawet ukochana praca; zniknęła wiara, nadzieja a Adrianna zrozumiała jak kruche jest życie. Pragnąc zmian, podjęła spontaniczną decyzję - przeprowadza się do Helu. Urokliwe miasteczko urzekło ją już podczas wspólnego pobytu z siostrą, kupiła zatem dom do remontu odmieniając tym samym swoje życie całkowicie. I choć smutek i rozpacz nadal ją nawiedzały to przynajmniej otoczenie nie przypominało szczęśliwych chwil u boku męża. Wprawdzie zdała sobie sprawę, że przeprowadzka, pozbycie się oszczędności i brak perspektyw na zarobek to nieco szalony krok, ale potrzebowała tego. Liczyła, że wszystko się ułoży i napotkała wiele przeszkód, to znalazła ludzi na których mogła polegać. Niespodziewanie w jej codzienność wkroczył mężczyzna, tylko czy kobieta czująca się jak wybrakowana będzie potrafiła się na niego otworzyć? Czy będzie chciała, skoro wciąż tęskni za Radkiem? A przede wszystkim czy zdoła zapomnieć o tym, że może stracić kolejną osobę? Sięgnijcie po lekturę i sami przekonajcie się czy tęsknoty i pragnienia wystarczą, by ta dwójka mogła być razem. Magdalena Majcher poruszyła w swojej powieści wiele ważnych tematów, z którymi spotykamy się w naszym życiu. Reakcja rodziny na nastoletnią ciążę, wejście do rodziny osoby o innym kolorze skóry, świadoma rezygnacja z rodzicielstwa z uwagi na chorobę genetyczną, nagła utrata bliskiej osoby czy też samotne rodzicielstwo. Znaczną rolę odegrał w książce wątek adopcji - czy i kiedy powiedzieć dziecku, że jest adoptowane. Każda decyzja niesie bowiem za sobą masę wątpliwości - przede wszystkim o reakcję dziecka. Rodzice adopcyjni muszą starać się bardziej, muszą być pewni swojej decyzji oraz świadomi, że prędzej czy później dziecko pozna prawdę i zacznie poszukiwać prawdziwych rodziców i tylko od wychowania zależy jakie decyzje podejmie w sprawie utrzymywaniu kontaktu z jednymi i drugimi rodzicami. Autorka postawiła w tej książce na zwykłe ludzkie potrzeby. Potrzebę obecności drugiego człowieka w naszym życiu. Potrzebę zwykłej rozmowy, choćby z kimś obcym. Uzmysławia, by cieszyć się każdym dniem. Życiem. Czerpać radość z małych rzeczy. I doceniać to, co się ma. Cudownie nadmorski klimat, małomiasteczkowa społeczność, sympatyczni bohaterowie, których łączą przyjaźnie, sympatie oraz odrobina francuskiej rzeczywistości za sprawą rodziny Gabrysi. Oto relaksująca powieść z poważnymi przesłaniami, idealna nie tylko na wakacyjny czas, warto przedłużyć literacko czas urlopu i sięgnąć po tę książkę również w jesienne wieczory. Podsumowując - "Port nad zatoką" to powieść o bólu, strachu, ukrywaniu lęków oraz spełnianiu się w pracy. To historia o trudnych decyzjach, które odbijają się echem w naszej przyszłości; roli rodziców w życiu małych istot; samotności i potrzebie zmian. O zbyt luźnych relacjach rodzinnych, nawiązywaniu nowych kontaktów oraz zmierzaniu przed siebie niezależnie od przeszkód i nie oglądając się za siebie. Trzeba wytyczać nowe, małe i łatwe do osiągnięcia cele, które pomogą nam w odzyskaniu wiary w siebie i poszukiwaniu pasji w aktualnej codzienności. Polecam!

RECENZJA 53\2020 „Port nad zatoką” – Magdalena Majcher Wydawnictwo: PASCAL Liczba stron: 400 Premiera: 17.06.2020 r. Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest zostawić całe swoje dotychczasowe życie, dom, rodzinę, pracę, która nie daje satysfakcji i przenieść się setki kilometrów w nieznane dotąd miejsce i zacząć wszystko od nowa? Taki ruch z pewnością wymaga wielkiej odwagi, ale najczęściej jest wzniecony iskrą, pojawiającą się w najmniej oczekiwanym momencie. Bohaterka najnowszej powieści Magdaleny Majcher – Adrianna, podejmuje taki krok, po jednym z najbardziej bolesnych życiowych doświadczeń. Opuszcza Katowice i przeprowadza się do zakupionego domu na Półwyspie Helskim. Spontaniczna decyzja otwiera drzwi do nowego życia, w którym uczy się samodzielnie funkcjonować, jednak czy zdoła odnaleźć w nim harmonię i szczęście? "Wciągnęły do płuc morskie powietrze. Wraz z tlenem do każdej komórki ich organizmów dostały się spokój i harmonia. Tak, wystarczyło tylko spojrzeć na morze, żeby nabrać wewnętrznej pewności, że życie, mimo wszystko, potrafi być piękne." Autorka nakreśliła tutaj między innymi relacje rodzica z nastolatką, coraz bardziej odcinającą się od życia rodzinnego. Próby nawiązania kontaktu często okazują się bezskuteczne, a w momencie, kiedy dochodzi do wyjawienia rodzinnego sekretu, reakcja na wiadomość bezpośrednio dotykającą nastolatki, staje się bardzo gwałtowna i znacząca w skutkach. Bardzo wyraźnie wyłania się tutaj wątek poszukiwania swojego miejsca na ziemi, potrzeba miłości i odkrywania siebie, ale także odważne decyzje w stronę nowego życia. „Ten rok był dla niej najtrudniejszy ze wszystkich, ale czegoś ją nauczył – że nade wszystko trzeba cieszyć się życiem i każdym kolejnym dniem.” „Port nad zatoką” to powieść idealna na wakacyjne podróże, ale także warta przeczytania w letnie dni, kiedy z wielu powodów nie mamy możliwości wyjazdu. Jestem pewna, że ta historia skutecznie przeniesie czytelnika do portu nad zatoką, gdzie usłyszy szum fal i głos skrzeczących mew, a letnia bryza przyjemnie go ochłodzi.

Magdalena Majcher w swoich powieściach każdorazowo przemyca trudne, ale życiowe tematy, skupiając się na konkretnym z nich. Wije wokół niego namacalną historię, jakby wyjętą rodem z czyichś wspomnień. Tym razem w świetle reflektorów staje wątek śmierci i żałoby po bliskiej osobie Na taką nigdy nie jesteśmy odpowiednio przygotowani, a kiedy przychodzi zupełnie niespodziewanie, człowiek traci grunt pod nogami, nie potrafiąc znaleźć sobie miejsca. A przecież trzeba jakoś dalej żyć. Czy warto rozpamiętywać to, co odeszło? A może lepiej postawić na zmiany? Szukanie własnych dróg nie jest zadaniem łatwym i nie od razu leczy rany, ale Magdalena Majcher uczy tego, że mimo wszystko trzeba wierzyć w lepsze jutro. I nie czekać biernie na ratunek. Nie tylko kwestia żałoby buduje fabułę powieści. Jest także cały wachlarz tematów pobocznych, stanowiących dobry materiał do dyskusji. Małżeńska separacja i pytanie, czy warto zaufać tej samej osobie kolejny raz? Temat adopcji i podejścia opiekunów do tego, kiedy poinformować dziecko o tym, że ma innych biologicznych rodziców? Zbuntowany młodzieńczy wiek, utrata zaufania do dziecka, oddalające ludzi kłamstwa, rozstania i gorycz pozostająca z człowiekiem przez długi czas, kiedy ktoś zawiódł jego zaufanie. Przekrój tematów różnorodny i szeroki, wszystkie dotyczące jakże życiowych kwestii. Nic wyssane z palca, z finałem nie do przewidzenia. I nie mam tutaj na myśli spektakularnych zdarzeń, a po prostu naturalność, z jaką przyszło to autorce wszystko zwieńczyć, tak jak nieraz wieńczy i weryfikuje sprawy samo życie. Tłem powieści staje się Półwysep Helski. Pięknie, polskie morze, łodzie rybackie, fruwające nad głowami mewy. Stary rybak, samotny pies, zraniony mężczyzna, a pomiędzy tym Adrianna, niegdyś pani kostiumograf i wykładowca łaciny, teraz samotna i rozbita dusza, która ostrożnie otwiera się na nowe doznania. Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/07/port-nad-zatoka-magdalena-majcher-czy.html