Profesor Weigl i karmiciele wszy (okładka  twarda, wyd. 10.2018)

„Duża część postępu w nauce była możliwa dzięki ludziom niezależnym lub myślącym nieco inaczej.” Chris Darimont Są ludzie, którzy przyczynili się do rozwoju świata, o których nigdy nie słyszałam. Chyba wynika, to z braku zainteresowania tematem, ponieważ ogólnie nie za bardzo przepadam za biografiami i tego typu książkami. Były, jednak pozycje, z którymi chciałam się zmierzyć, ponieważ wydawały mi się niezwykle ciekawe, jak np. Oppenheimer, czy właśnie przeczytana przeze mnie pozycja Pana Mariusza Urbanka Profesor Weigl i karmiciele wszy. Autor, jest mi doskonale znany z publikacji, która tak naprawdę jako pierwsza zachęciła mnie do sięgnięcia po książki biograficzno – historyczne, czyli Genialni. Lwowska Szkoła Matematyczna. Muszę przyznać, że ta publikacja, to był dla mnie intelektualny hit. Z tego powodu z góry uznałam, że dzieło o Profesorze Weiglu będzie takie samo, więc po prostu zaczęłam czytać w ciemno. Okazało się, że wcale się nie pomyliłam. Nigdy nie słyszałam o tym człowieku, oczywiście o tyfusie plamistym, tak. Ta choroba przewija się nie tylko na kartach historii, ale także w literaturze. Nigdy jednak nie interesowałam się tym, kto stworzył na niego szczepionkę, w jakich okolicznościach nie mówiąc już, o losach tego człowieka. Rudolf Weigl okazała się, tak wspaniałą i żywą postacią ukazaną pod piórem Pana Urbanka, że niemal czuło się jego obecność i z wielkim zainteresowaniem czytało jego historię. Książka opowiada o tym, jak Rudolf Weigl stworzył szczepionkę, która uratowała miliony ludzi na całym świecie. Mimo to, to nie tylko historia leku, ale także osobistych zmagań Profesora z Niemcami, którzy chcieli, aby podpisał reichlistę, to opowieść o patriocie, który nie chciał zdradzić własnego kraju, o człowieku, który pozostał wierny swojej polskości nawet gdy kuszono go Nagrodą Nobla, której w ostateczności nigdy nie otrzymał. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki, nie ze względu na opis głównego tematu, jakim jest walka z tyfusem, ale właśnie ze względu na tę niezłomną postawę Rudolfa Weigla. Przecudnie wydana pozycja, wraz z Genialnymi zaczyna na mojej półce serię o ludziach, dla których wartości były najważniejsze. Po zapoznaniu się z drugą książką Autora stwierdzam, że jest On moim odkopanym odkryciem tego roku. Bardzo podoba mi się podobna oprawa obu pozycji, utrzymana w podobnym tonie, co z góry pozwala na odnalezienie wśród innych książek, akurat tego Pisarza, bardzo to lubię. Zastanawiam się, ponieważ faktycznie publikację o Rudolfie Weiglu można podpiąć pod biografię, z którą nie zawsze mi po drodze, ale Pan Urbanek pisze w taki sposób, że nawet jeśli ktoś nie lubi tego gatunku nie, jest w stanie odczuć tego ciężaru, właśnie z tego powodu zachęca mnie, to do zapoznania się z innymi pozycjami Autora. Z całą pewnością wrócę do tej książki, jestem też zadowolona, ponieważ mam w domu osoby, które pasjonują się takimi tematami w młodym wieku, więc tym bardziej ciszę się, że coś tak wartościowego pojawiło się na mojej półce. Bardzo chciałabym, aby Pisarz został w takim nurcie, właśnie tworzenia o postaciach, o których nikt na co dzień nie mówi, a które wniosły tak wiele dla rozwoju nauki. zaczytanizkawa.blogspot.com