Projekt Hail Mary (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Od zawsze ekscytowało mnie życie pozaziemskie. W głowie tworzyłem sobie scenariusze opisujące moje zachowanie, gdybym miał możliwość rozmowy z przedstawicielem obcej cywilizacji. O co bym go zapytał? W jaki sposób wymieniałbym się z nim informacjami? Czym różniłyby się nasze ciała i kultury? W tej książce znalazłem odpowiedzi na wiele tego typu pytań. Sposób narracji, forma powieści z przeplataniem teraźniejszości ze wspomnieniami bohatera, naukowe opisy są ekscytujące. Czytając książkę miałem wrażenie, że oglądam film klatka po klatce, wers po wersie. Widziałem planetę Adrian, widziałem astrofagi, widziałem miny uczniów Grace'a. Samo zakończenie idealne z otwartą furtką dla czyteknika, żeby samodzielnie tę historię sfinalizować. Artemis i Marsjanin zrobili na mnie wrażenie, ale Projekt Hail Mary po prostu zawładnął moim umysłem i wieczorami (przepraszam żonę za nie opróżnianie zmywarki i nie wynoszenie śmieci przez 2 dni 😁).

Uwielbiam książki Pana Weira, tę przeczytałam jednego dnia i z ciężkim sercem pożegnałam się z głównym bohaterem i jego przyjacielem. W niektórych momentach naprawdę chciało mi się płakać i chociaż chciałabym, żeby książka ukazała też krótkie losy ludzkości/reakcję na to jak zakończyła się misja Hail Mary, jestem zadowolona i usatysfakcjonowana całą powieścią, na pewno wielokrotnie do niej wrócę. Jest moim kolejnym hitem, tuż obok Marsjanina. Polecam bardzo serdecznie!!

Cudowna rozrywka, szkoda, że taka krótka, bo z Rockym chciałoby się poprzebywać więcej

Jak już czytać książki, to tylko takie. Fabuła super, emocji od groma. Autor ma talent do pisania wciągających powieści. Teraz czas na Artemis.

Projekt Hail Mary to dla mnie ideał fantastyki. Daje tej książce drugie miejsce po Obłoku Magellana S. Lema.

Książka zadziwiająca cudo si fi śmiałam się i płakałam gorąco polecam

Jedna z najlepszych jednoczęściowych powieści sci-fi!

Czyta się świetnie. Dla fanów tematyki.

Słońce zaczyna gasnąć! Ziemi grozi kolejna epoka lodowcowa, a ludzkości zagłada. Grupa naukowców odkrywa, że odpowiedź na pytanie jak uratować Ziemię można znaleźć w pobliżu odleglej od nas o kilka lat świetlnych gwiazdy Tau Ceti. Ludzkość jednoczy się, wspólnymi siłami buduje tytułowy statek Hail Mary i wysyła na Tau Ceti troje astronautów, którzy mają zbadać tamtejszy układ gwiezdny. Tak wygląda zawiązanie akcji. Weir jest pisarzem science-fiction, który zdecydowanie więcej uwagi przykłada do scinece niż do fiction. Pomimo, że Hail Mary jest chyba najbardziej fantastyczną z jego książek, to autor stara się aby wszystkie ukazane przez niego wydarzenia były zgodne z wiedzą naukową. Często przystępnym językiem tłumaczy różne naukowe zawiłości; np. dlaczego statek kosmiczny od punktu A do punktu B musi lecieć z prędkością C, z przyspieszeniem D lub dlaczego pierwiastek E reaguje ze związkiem chemicznym F w taki a nie inny sposób. Konstrukcja fabuły u Weira jest zawsze nieco podobna: zdani jedynie na siebie bohaterowie dążą do celu napotykając coraz to większe problemy. Aby poradzić sobie z trudnościami muszą improwizować niczym MacGyver i wykorzystywać wiedzę naukową lub technologię w nietypowy sposób. Praktycznie cały Projekt Hail Mary opiera się na tym zamyśle. Może brzmieć to dość nudno, ale w praktyce takie podejście sprawia, że książkę czyta się trochę jak lekturę popularnonaukową o kosmicznych ciekawostkach. Bardzo wciągającą lekturę. Przedstawiona historia jest pełna zaskakujących i niecodziennych rozwiązań fabularnych. Nie chcę odbierać czytelnikowi frajdy ich odkrywania. Projekt Hail Mary czyta się jednym tchem, książka jest napisana z humorem a Weir ma niezwykle lekkie pióro. Świetnym atutem jest też przedstawiona tu wyjątkowo nietypowa relacja pomiędzy głównymi bohaterami. Podsumowując: fanom science-fiction i pasjonatom nauki polecam w ciemno. Pozostali też powinni spróbować. Zastrzegam jednak, że aby w pełni cieszyć się lekturą przyda się trochę podstawowej wiedzy z zakresu fizyki i astronomii.

Czytaliście "Marsjanina"? To to jest "Marsjanin 2.0" ... a może nawet 3.0 ... ;-) Zwłaszcza przez pierwszych około 100 stron. Główny bohater jest postacią prawie taką samą jak w Marsjaninie: człowiek z wiedzą, kombinujący z ironicznym poczuciem humoru, które go nie opuszcza nawet w dość niezwykłej i groźnej sytuacji. W związku z czym, w książce też science wygląda jakby przeważało nad fiction. Co oczywiście należy uznać za duży plus. Różnica jest jednak już od początku, bo przez całą książkę mamy historię prowadzoną dwutorowo, bo równolegle do głównej linii, poznajemy w "przypominajkach" - jak doszło do tego, do czego doszło. I tu dostajemy drugą postać, która się wyróżnia w powieści - szefową projektu. Pani Stratt wyróżnia się mocno: konsekwencją, bezwzględnym dążeniem do celu i wykorzystywaniem bez skrupułów możliwości jakie dostała. Przypomina mi pod tym względem Morgaine z cyklu C.J.Cherrych, która była nawet określana jako postać zła. Szefowa projektu Hail Mary również potrafi bez skrupułów kogoś poświęcić, lub nie przejmować się zagrożeniami lub uczuciami. Ma swoich kilka scen, w których "rządzi". Chociaż nie do końca podoba mi się sama końcówka historii z jej udziałem. Po tych pierwszych 100 stronach, główna linia przechodzi w temat już bardzo inny od "Marsjanina", chociaż można było się tego spodziewać. Dochodzi kolejna postać, z którą związane są IMHO dwie wady książki: uproszczenia (bo tu moim zdaniem jest sporo uproszczeń i skrótów) i marysuizm. Jak dla mnie - Rocky to kolejna Mary Sue, nawet jeśli "w przebraniu" - jego "genialność" i umiejętność zrobienia wszystkiego momentami trochę drażniła. Końcówka w sumie trochę do przewidzenia. Nie jest to literatura problematyczna, mimo dużej ilości science (nawet wzorki się pojawiają), tylko rozrywkowa, więc idealnie pasująca na urlop. ;-) Jeśli ktoś chce przeczytać coś rozrywkowego, ale nie obrażającego inteligencji, a może nawet trochę prowokującego do pokombinowania, to polecam.