Rozkwit. Faza 2. Bitter. Tom 2.2 (okładka  miękka)

Faza II to bezapelacyjnie najlepsza książka Kasi. Na próżno szukać w niej jakiekolwiek błędu, a fabuła tak was wciągnie, że zanim mrugnięcie będziecie błagać o więcej 😭💛

"Choć książę Naperville mieszkał w wielkim zamku z rodziną, wierną służbą i miał tłum znajomych, zaprzyjaźnił się z samotnością bardziej niebieską niż soczewki, które nosił." Gdybym mogła opisać tę książkę w dwóch słowach, brzmiałyby one tak: Nathaniel Shey. Szczerze mówiąc, nie sposób jest się nie rozpływać nad tym chłopakiem. Jego słowa niejednokrotnie wprawiły moje serce w szybszy rytm. A jego czyny... Cóż, nawet nie wiem jak ubrać w słowa to, co on potrafił zrobić, żeby pokazać tej jednej osobie, że mu zależy. To postać, którą poznajemy z zupełnie innej strony. Z takiej, że teraz ciężko jest mi pogodzić się z faktem, że moje standardy wobec mężczyzn wzrosły jeszcze bardziej. To chłopak, który zabija słowami i powala czynami. Jeśli chodzi o Victorie... Nasza dziewczyna powoli stara się otwierać na ludzi, choć nie jest to łatwe. To droga pełna nieprzyjemnych wspomnień oraz głosów, które nie chcą wyjść z jej głowy. Z każdym rozdziałem widać coraz bardziej jak jej mury pomału się burzą, a na pokerowej twarzy zaczynają pojawiać się delikatne uśmiechy. Obecność "srebrnej jedenastki " w końcu przestała powodować u niej ból głowy i chęć ucieczki, bo w końcu poczuła się potrzebna i chciana. Razem ta dwójka tworzy takie niesamowite combo, że ciężko jest się nimi nie zachwycać. Owszem, nadal się kłócą, jednak jest w tych kłótniach coś innego. Udawane randki wydają się być bardziej prawdziwe niż udawane, a rozmowy bardziej szczere... Bo Victoria stała się powiernikiem sekretów Nate'a. Układ, który został między nimi zawarty, niekiedy wydaje się nie mieć znaczenia, gdy emocje przejmują nad nimi kontrole. Wielokrotnie czułam złość, zwłaszcza na postać, którą dopiero poznajemy w tej części. Pojawiły się też łzy smutku czy wzruszenia. Jednak najczęstszą emocją, która mi towarzyszyła była bez wątpienia radość, któremu towarzyszył szeroki uśmiech na twarzy. Wszystkie moje teorie poszły w las, bo każda okazała się być nietrafna, ale to dobrze, bo Kasia niejednokrotnie mnie zaskoczyła. Mimo rozwiązania wielu sekretów, na ich miejsce pojawiły się nowe, które mam nadzieję, że rozwiążą się w finałowym tomie. Nawet nie wiem, kiedy zorientowałam się, że jestem już na ostatniej stronie. Wróciłam do szarej rzeczywistości, do której chcąc nie chcąc musiałam wrócić. Te nieco ponad 600 stron to jest dosłownie nic, bo książkę czyta się jednym tchem. Kasia potrafi tak opisać świat, że czułam się tak, jakbym sama tam była i czuła to samo co bohaterowie. Do historii Victorii i Nathaniela będę wracać jeszcze nie raz - zarówno w "Bitter" jak i w "Hell", bo nie sposób jest się z nimi rozstać. Teraz pozostało nam czekać do przyszłego roku na premierę finałowego tomu. Nie mogę w to uwierzyć, bo pamiętam jak w tamtym roku dopiero czytałam pierwszą część, a tu przyszła pora na ostatnią. Muszę uzbroić się w cierpliwość, choć potrzebuję tej książki w trybie pilnym 🏵️ To historia, którą pokochasz całą sobą, która pochłonie cię bez reszty i nie będzie chciała wypuścić 🧡🏵️

po długim slow dostalismy w końcu porządne BURN, rozpływam się, rozpadam, najpiękniejsza książka na całym świecie

Dostałam książkę wczoraj i pochłonęłam ją w 6h. Akcja rozwija się bardzo powoli, co jest znakiem rozpoznawczym samej autorki 😜. Przepiękna, wzbudzająca wiele emocji, radości i czasem nawet zdenerwowania na głównych bohaterów! Nie mogę się doczekać kolejnej części❤️

Nie ma autorki, która potrafi wykreować tak fantastyczny świat i przedstawić w nim wszystko tak pięknie, że nie chce się oderwać od lektury. Bitter, Rozkwit Faza 2 to zdecydowanie moja ulubiona książka Kasi. Nathaniel Shey w tej części >>>>>>> Teraz tylko trzeba wytrzymać jakoś do kolejnej części 🥹❤️ Dziękuję Kasiu.

Czy czekałam na tę część? Oczywiście. Czy przeczytałam ją na jeden raz, zaraz po odebraniu jej z paczkomatu? Oczywiście. Wróciliśmy do Naperville, gdzie Victoria Clark popada w coraz większy chaos. A dlaczego? No bo plan był prosty — odzyskać bilet. Tylko dlatego toleruje przeklętego Sheya, bo musi odzyskać bilet, prawda? Przez tę część się płynie i to dosłownie. Podczas czytania czułam się tak, jakbym oglądała film i nie wiem, czy to wynikało z mojej tęsknoty za bohaterami, czy z tego, że Kasia chyba troszeczkę zmieniła styl. Owszem, rozdziały są długie, ale nie są męczące. Opisy mi się podobają, bo dodają temu wszystkiemu charakteru. Podoba mi się złożoność postaci — nikogo nie zdziwi, chyba że jeszcze bardziej pokochałam Victorię i to się chyba nie zmieni w żadnym uniwersum. Na naszych oczach ta dziewczyna powolutku, bardzo powolutku, ale jednak — się otwiera. I podczas gdy kilkukrotnie wybuchałam podczas czytania śmiechem, wciąż pozostawałam czujna. Dlaczego? Bo ja po prostu czuję wszędzie podstęp i spisek. I chociaż uwielbiam bohaterów, tak im nie ufam. Dwa tomy za nami i co wiemy? Że nie wszystko, co widzimy, jest takie, jakie zakładamy, że jest. Ludzie noszą maski, ukrywają swoje prawdziwe uczucia i robią to, żeby nie zostać skrzywdzonym, jak i wyśmianym. Otwarcie się na innych jest trudne i zarówno wie o tym Victoria, jak i Nate. Będzie też o tym wiedział Theo, Cameron, Chris, Mia czy Luke. Nasi bohaterowie już na papierze tworzą paczkę, spotykają się na paintballu, chodzą razem na imprezy, ale wciąż są dla siebie obcy. Victoria, będąc w ich towarzystwie, czuje się, jakby tam nie należała, jakby oni tam jej nie chcieli. I podczas gdy większość osób uzna ją za snobkę, tylko nieliczni zauważą, że dziewczyna po prostu się boi. Cieszę się, że widzimy taką Victorię Clark. Silną, bezwzględną, a jednocześnie kruchą w swoich czterech ścianach. Mam mnóstwo pytań i żadnych odpowiedzi. Powiedziałabym, że boję się tego, co zgotuje nam trzeci tom, bo cały czas odczuwam ten gorzki posmak, który wyczuwam mimo słodyczy.

SUPER kocham was clark i shey POTRZEBUJE KOLEJNEJ CZĘŚCI

[współpraca recenzencka] Recenzja "Bitter. Rozkwit. Faza II." Przyznam szczerze, że ta pozycja była najbardziej oczekiwaną, przeze mnie premierą tego roku. Od razu, po zakończeniu fazy I, pragnęłam przenieść się w czasie do momentu, gdy będę trzymać w rękach kolejne cudo spod pióra Kasi!! Jej styl pisania pozwolił mi w pełni przenieść się do świata, który stworzyła. Było to intensywne do takiego stopnia, że odczuwałam wszystkie emocje wraz z bohaterami i z zapartym tchem oczekiwałam tego, co miało wydarzyć się dalej. Wielokrotnie w trakcie czytania wręcz z zawrotną prędkością zamykałam książkę z piskiem, bo to, co się tam działo było tak pochłaniające i niepowtarzalne, że aż musiałam chwilę odetchnąć, zanim powracałam do lektury. Po skończeniu powieści nie mogłam nic ze sobą zrobić przez parę godzin, bo w moich myślach tkwili tylko bohaterowie, do których przywiązałam się, czytając poprzednie części. Podobało mi się to, że Kasia nie pominęła postaci drugoplanowych, a właśnie w tym tomie możemy zauważyć ich coraz większą obecność. Scott, Laura, Matt, Chris, Cameron, Theo, Jasmine, Mia, Luke, Nate oraz Victoria – zwani również srebrną jedenastką. Każdy z nich jest inny. Każdy z nich ma inną rolę. Posiadają odrębne charaktery, jednak dopełniają siebie, jak i historię w idealnych momentach. Zgranie tych bohaterów tworzy nieidealną perfekcję, a czytanie o ich przygodach pozwala nam poczuć się, jak członek tej nadzwyczajnej ekipy. Sława, bogactwo i intrygi wprowadzają nas w typowo arystokratyczny klimat Naperville, a w tym rodziny Mitchellow, która tonie w tak wielkiej ilość sekretów, że aż zaczynają one wypływać na wierzch. Victoria jest świadkiem sytuacji, gdzie głęboko zakorzenione tajemnice ukazują się w świetle dziennym, przez co poznajemy bliżej przeszłość oraz historię głównego bohatera: Nathaniela Sheya. Mogę łatwo stwierdzić, iż w tym tomie Nate przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Chociaż oczekiwaniami tego nie nazwę, bo nie wyobrażałam sobie, że można stworzyć tak idealnego bohatera, który będzie odbierał dech czytelnikowi z każdym swoim słowem. Musiałam się mentalnie przygotować na to, co nadejdzie z kolejnymi stronami, bo jego wypowiedzi autentycznie mnie zachwycały, aż musiałam czytać jego sentencje parę razy i nadal nie mogłam uwierzyć w to, co się dzieje. W poprzednich częściach stopniowo poznajemy Nathaniela z perspektywy głównej bohaterki i wydaje się, że jest on nieśmiałym chłopakiem, który czuje obawy związane z zagadaniem do swojej sympatii. Autorka chyba chciała zaznaczyć, iż nasze spostrzeżenia są błędne, ponieważ książę Naperville zostaje spuszczony ze smyczy, porzuca wszelkie zahamowania i prze do przodu, aby osiągnąć swój cel, jakim jest zdobycie swojej drugiej połówki – Mii Roberts, a może powinnam powiedzieć jednak Victorii Clark? Chociaż męski bohater bezapelacyjnie mnie w sobie rozkochał i wzbudzał we mnie same pozytywne emocje, największą przyjemnością było czytanie o głównej postaci żeńskiej. Victoria Clark znana również jako oschła oraz bezwzględna persona. Wywołuje w innych uczucie niechęci do samej siebie, przez to, jak postępuje. Nie interesuje się nikim i nie liczy się z cudzym zdaniem. Ale czy na pewno? Bańka Victorii, w której schowała swoją przeszłość, zaczyna pękać. Przez jej umysł zaczyna przepływać coraz więcej wspomnień z dawnych czasów, dlatego dziewczyna stopniowo zrzuca swoje maski, które budowała od czterech lat. Momenty, które spędza z rodziną oraz przyjaciółmi szczególnie zapadły mi w pamięć, ponieważ widzimy malutką namiastkę Victorii, która nie jest obojętna na cały otaczający świąt, a naprawdę cieszy się z obecności najbliższych i pokazuje głęboko schowane emocje. Z ogromnym uśmiechem na ustach, ze łzami wzruszenia, a także z niesamowitą uwagą obserwowałam rozkwit Victorii w tym tomie, bo jest ona moim najjaśniejszym słoneczkiem. Co prawda na razie schowanym za ciemnymi chmurami, ale możliwość doświadczania procesu jej rozwoju uważam za najlepszą część tej przygody. Victoria oraz Nate zawsze będą szczególnymi postaciami w moim życiu, a poznawanie ich w innym uniwersum sprawiło mi wielką frajdę, wybuch przeróżnych emocji i parę załamań psychicznych. Do końca będzie zachwycał mnie sposób, w jaki Katarzyna kreuje świat wytworzony w jej głowie. Połączenie fałszywych randek ze slow burnem oraz z tą dwójką, to definitywnie najrozmaitsze doświadczenie, jakie przeżyłam. Całe to napięcie między nimi sprawiało, że miałam ochotę krzyczeć i skakać pod sufit. Gdy sięga się po literaturę autorki, trzeba mierzyć się z konsekwencjami całkowitego odcięcia od świata rzeczywistego, ponieważ historie, które tworzy pochłaniają człowieka w całości i nie dają o sobie zapomnieć przez bardzo długi czas. A ta książka zdecydowanie stała się moją ulubioną w tym roku.☀️

!!SPOJLERY!! Długo zwlekałam z napisaniem tej recenzji, bo jeśli chodzi o tę książkę - naprawdę brak mi słów. Od premiery Fazy I nie było dnia, żebym nie myślała o Fazie II. Nie dowierzam wręcz, że została ona w końcu wydana. A teraz widzę, że znów zaczyna się to samo - niecierpliwe oczekiwanie na tom III. Książkę czyta się lekko, wręcz płynie się przez nią - ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie. Czy jest to wesoła historia, tak jak mówi autorka? Ciężko jednoznacznie stwierdzić. Nie brakuje tu świetnych zdarzeń jak na przykład: paintball ze ,,srebrną jedenastką” czy interesujące wykorzystywanie własnej wolnej woli Camerona, ale są tu również momenty trudne: bankiet, odrzucenie przez rodzinę, otoczenie, wyznania Nathaniela czy zmagania Victorii z zaburzeniami odżywiania. Kocham to, że z każdą stroną odkrywamy kolejne fragmenty ich przeszłości i sekrety skrywane latami. Nie wierzyłam Kasi, kiedy mówiła, że „spuściła Nathaniela ze smyczy”. Jakie było moje zaskoczenie i pisk, gdy dotarłam do tego momentu…Uwielbiałam obserwować, jak jego relacja z Victorią stopniowo na nowo się rozwija, ale tutaj mamy naprawdę solidne BURN. To, ile czytając, się napłakałam i naskakałam ze szczęścia, to już “moje”. Nathaniel Shey - mogłabym pisać o nim rozprawki. Jednak, coś w tym jest, że w każdym uniwersum Kasi musi on być poszkodowany. W Fazie II uwiódł mnie totalnie, choć należę do osób, które nie zapominają. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie będzie miał dobre wytłumaczenie na swoje zachowanie przed czterema laty. Uwielbiam też obserwować Victorię, która powoli wydostaje się ze swojej „skorupy”. Coraz częściej się uśmiecha - scena w klubie była miodem na moje serce. Samotność, do której była przyzwyczajona, zaczyna jej doskwierać, i nie zamyka się w sobie - rozmawia z innymi, otwiera się na świat. Myślałam, że żadna seria po Hell nie zajmie w moim sercu aż tyle miejsca, a jednak! Musiała ona się delikatnie przesunąć by Tasteless zdołała się tam również wcisnąć. A to dopiero początek tego co autorka chce nam zaprezentować! Porównując obie, widać ogromny progres pisarski Kasi. Wcale się nie dziwię, że jest dumna z tego, iż akurat Bitter Rozkwit. Faza II jest jej dziesiątą, „jubileuszową” książką. Z rozdziału na rozdział, z linijki na linijkę - od pierwszych stron w jej debiucie po tę część, warsztat autorki również rozkwita. Bitter Rozkwit. Faza II to świetnie napisana książka. Te rozbudowane opisy czarnych tęczówek, wystawnych wnętrz i każdej emocji, która przepływa przez głowę Victorii - nigdy mi się nie znudzą. W ogóle nie da się odczuć, że książka ta ma prawie siedemset stron. Jedyną dla mnie „wadą” książek Kasi jest to, że gdy raz je przeczytałam, już nie potrafię wyobrazić sobie bez nich życia. Cytaty i fragmenty zostają z człowiekiem na długie miesiące, a nawet lata - przytaczając Hell. Przykład? Robię obiad i nagle w głowie pojawia się zdanie: „Jestem zbyt cenny, a ty zbyt bezwartościowa”. To traumatyzuje na dłuższą metę (i wcale się nie dziwię głównej bohaterce omawianej tu książki), a mimo to człowiek i tak sięga po więcej, gdy tylko nadarzy się okazja. Co do zakończenia - myślę, że każdy zdążył się już przyzwyczaić, że u Kasi mamy typowy „Polsat”. Ja sama jestem ogromnie ciekawa, jak ta akcja się rozwinie, i z niecierpliwością czekam na kolejne części tej serii. [współpraca recenzencka]

Bitter. Rozkwit faza II.II to druga części Rozkwitu z serii Testelees. Historia z części na części staje się bardziej napięta co powoduje u czytelnika wzrost ciśnienia , ponieważ nie jest w stanie tego wytrzymać ( w pozytywnym sensie ) . Uczucia u bohaterów rozwijają się powoli ale da się wyczuć w powietrzu , że między Nathaniel a Victorią iskrzy . Kasia pokazał ma , że ta dwójka pomimo , że się nienawidzę stara się sobie pomóc ; Nathaniel stara się pokazać Victoria swoją dobrą stronę , przez co dziewczyna czuje się przy nim komfortowo i może odpocząć od problemów dnia codziennego , zaś Victoria wysłuchuje chłopaka gdy ten ma gorszy dzień lub gdy jest bardzo szczęśliwy . W tej części można zobaczyć jeszcze jedno dno ,że spisek który miał dotyczyć Mii przeradza się w coś zupełnie nieoczekiwanego .