Słowik i serce z kamienia. Królestwa Nyaxii. Tom 3 (okładka  twarda)

Uwielbiam całą serię i nie mogę doczekać się kolejnej części. Nie mogłam oderwać się od czytania, zaczynasz więc na własną odpowiedzialność🙂

W trzecim tomie cyklu Królestwa Nyaxii towarzyszymy Mische, która musi stawić czoła odpowiedzialności za swój czyn z przeszłości. Przed śmi€rcią ratuje ją Asar, który potrzebuje Pijącej Światło do rytuału wskrzeszenia. Razem schodzą do podziemnego świata umarłych, każde z własnymi celami i własnymi obawami. Słowik to piąta książka Carissy, którą miałam okazję czytać i zdradzę Wam ciekawostkę, że każda z nich to moje 10/10. Ta autorka wkłada w swoje historie jakiś tajemniczy składnik, który mnie przyciąga i otula. Ufam jej i za każdym razem jestem spokojna o to, że kolejna książka będzie strzałem w dziesiątkę. Tak samo było ze Słowikiem. Mische uwielbiałam już w dylogii o Rhainie i Orayi, więc nie mogłam się doczekać aż poznam jej historię. Carissa zachowała ten unikatowy, trochę mroczny i wampirzy klimat poprzednich tomów i dała mi historię, której potrzebowałam. Dostałam opowieść o pięknym ptaku, który przez całe życie był zamknięty w klatce z małym okienkiem pozwalającym na wylot, ale ze stale oplecionym wokół nóżki sznurkiem, ciągnącym go z powrotem. Taka właśnie jest Mische. Pewna, że jej oddanie bogu słońca jest największym darem, jaki mogła dostać nawet jeśli rani ją to na wiele sposobów. Zastraszona, samotna, żyjąca w przeświadczeniu, że została przeklęta. Boi się otworzyć serce na cokolwiek dobrego nie tylko w obawie przed gniewem Atroxusa, ale też przed zranieniem. Bo nie jest wystarczająco dobra. Jest wybrakowana. Wszystko co ma zawdzięcza swojej wierze. Patrzenie na to jak powoli rozkwita podczas tej podróży i zaczyna wierzyć w siebie jest pięknym i wzruszającym doświadczeniem. Zarówno ona jak i Asar mają za sobą całe morze bólu, którego nie przepracowali i wspomnień, które ciągną się za nimi jak widma. Razem stawiają im czoła i razem leczą swoje rany jedna po drugiej. Dwa puzzle, które musiały się odnaleźć wśród miliona innych podobnych sobie. Myślę, że to co najbardziej mnie przekonuje w książkach Carissy to właśnie relacje. Pełne dojrzałości i szacunku. Nie zawsze idealne, często muszące na nowo się odnajdować ale zawsze poruszające do głębi. Tisaanah i Max, Oraya i Rhain a teraz Mische i Asar. W każdej z nich jest iskra, która rozpala się powoli i zmienia w płomień. Boli, rozrywa na strzępy ale ostatecznie daje ogromną satysfakcję i przykleja plasterek na serce. Czuję tą historię całą sobą. Czuję te emocje i pochłonął mnie świat, który tworzy Carissa, a dodatek w postaci cudownej widmowej psiny Luce jeszcze bardziej mnie rozczulił. Jeśli nie znacie twórczości tej autorki to koniecznie musicie to zmienić. Ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom. ✨

„W zejściu do podziemi oblubienica słońca musi wybrać między światłem swojego odkupienia…a mroczną miłością, która przeciwstawia się samym bogom” „Słowik i serce z kamienia” to opowieść o Mische. Dziewczynie, która straciła wszystko przemieniając się w wampira wbrew swojej woli. Po książki Carissy Broadbent mogę sięgać w ciemno, bo każda mnie niesamowicie pochłania. I tak też było z tą 😍 Poznając Mische w poprzedniej dylogii, mogliśmy zobaczyć ją w tej wesołej odsłonie. W tej części poznajemy jej historię: to jak była oddana Bogu, jak całe jej życie było podporządkowane jednemu celowi - być posłuszną. Mische zostaje skazana na śmierć za zamordowanie księcia wampirów, który ją przemienił. Na ratunek przychodzi jej Asar, który zabiera ją do podziemi. Razem udają się na misję wskrzeszenia boga śmierci. Niestety bóg słońca, Atroxus, ma inne plany wobec niej. Nakazuje jej pomóc Asarowi tylko po to, żeby go zdradzić. Od samego początku nie ma nudy. Akcja dzieje się błyskawicznie. Najpierw Mische staje przed obliczem króla wampirów, zostaje uratowana i szybciutko razem z Asarem schodzą do podziemi. Tam na każdym poziomie coś na nich czycha. Nie ma przestojów, ani zbędnych opisów. Sam mroczny i tajemniczy klimat podziemi bardzo zachęca do czytania. Od razu polubiłam bohaterów, a szczególnie Asara ♥️ Mische natomiast jest dosyć tragiczną postacią. Jej całe dzieciństwo zostało odebrane z powodu wiary. Oddana w tak młodym wieku, żeby służyć bogu, który jest okrutny i w ogóle nie ma na uwadze dobra dziewczyny. Wątek romantyczny jest bardzo subtelny. Szczerze powiedziawszy, sama do końca nie czułam tego przyciągania między głównymi bohaterami. Dopiero pod koniec dało się odczuć, że ta nić powiązania gdzieś tam się ukazała i wtedy dopiero uderzyło mnie to w twarz 😁 Chyba uczucie pomiędzy Asarem a Mische jest mocniejsze niż między Rhainem a Orayą. Tutaj rzeczywiście miłość jest potężniejsza niż jakieś boskie obietnice bez pokrycia. A zakończenie? Masakra. Potrzebuję kolejnej części 😁

Wszystko w tej historii ze sobą grało, zejście przeplatane interakcjami głównych bohaterów, rozwój ich relacji był bardzo naturalny, nienachalny. Uczucie oraz swojego rodzaju napięcie rosło w pożądany dla mnie sposób, z przyjemnością śledziłam to w jakim kierunku się to rozwija. ‚Nie tak powinna wyglądać miłość. - Pokarz mi jak to powinno wyglądać - wyszeptałam. Ostrze spadło. Mój wyrok został wydany. Zderzyliśmy się razem w pięknym potępieniu.’ I to nam właśnie Carissa w tej książce pokazała, to jak powinna wyglądać prawdziwa miłość. Nienachalna, dobra, wnosząca światło do miejsca zalanego ciemnością.

Bardzo dużo błędów puszczonych do druku. Za taką cenę książki jednak wydawca mógłby się postarać.

Książka mi się bardzo podobała nie mogę się doczekać kolejnej cz po polsku

Cudo ❤️

Super!

„Nie tak powinna wyglądać miłość. -Pokaż mi, jak to powinno wyglądać- wyszeptałam. Ostrze spadło. Mój wyrok został wydany. Zderzyliśmy się razem w pięknym potępieniu”. [współpraca reklamowa z @wydawnictwohype ] Kochała swojego boga, ale on ją opuścił. Kiedy myślała już, że to koniec znów poczuła magię słońca pod swoimi palcami. Jego dotyk, głos, miłość… Mogła to wszystko odzyskać ratując samą siebie. Otrzymała jedno zadanie. Stanęła na ścieżce do podziemi, a towarzyszył jej Asar, książę-bękart, mężczyzna z sercem z kamienia. Co spotka ją w mrocznej krainie Mothryn? Czy ta wyprawa będzie kluczem do jej odkupienia? A może jednak ostateczną zagładą? „Czasami miłość wymaga poświęcenia, Asar”. Są książki, które pochłaniają nas kompletnie. Zamykają w swym magicznym świecie i nie chcą wypuścić, a my nawet nie próbujemy się wydostać. Zakochanie się w nich jest łatwe niczym oddychanie. Nie możemy przestać o nich myśleć. Pojawiają się nawet w naszych snach. Pragniemy wytatuować sobie choć kilka zdań odnalezionych na ich kartkach, by zostały z nami już na zawsze. Tracimy chęć na czytanie innych książek, bo boimy się, że już nie doświadczymy czegoś tak niesamowitego. Mam ogromne szczęście, bo znam to uczucie, między innymi dzięki książce „Słowik i serce z kamienia”. To opowieść niesamowita, pełna magii i mroku. Historia tak piękna, że czasem aż brakło mi tchu. Całkowite zatracenie… Nie potrafiłam odłożyć tej książki. Zostałam przez nią pochłonięta. Zamknęłam oczy i już myślałam, że sen wygrał, ale nawet we śnie znajdowałam się w świecie stworzonym przez autorkę. Gdy wstałam myślami również byłam tam. Później czytałam znowu, aż do samego końca, a skończyłam ze łzami w oczach i ogromną miłością w sercu. Setki pięknych słów, które pragnę zapamiętać. Miłość, w której pragnę utonąć. Za każdym razem, kiedy sięgam po książkę Carissy Broadbent zachwycam się światem, który tworzy. Zaskakuje mnie jego obrazem, strukturą, historią, mrokiem i magią, która się po prostu wylewa. Mothryn Ścieżki skrywające tajemnice, koszmary i demony. To była niebezpieczna wędrówka. Bohaterowie nie mieli zbyt dużo czasu na odpoczynek, a ja na oddech. Ciało. Oddech. Psyche. Tajemnice. Dusza. Podziemia. Coś niesamowitego. Kompletnie się czegoś takiego nie spodziewałam. Myślałam, że wiem, co oznacza miłość do tej serii po przeczytaniu dwóch pierwszych tomów, ale wtedy poznałam historię Mische i zrozumiałam jak bardzo się myliłam. Uwielbiam Orayę i Raihna, ich historia jest niesamowita i naprawdę nie sądziłam, że „Słowik i serce z kamienia” będzie w stanie ją przebić. A jednak… Mische to niezwykła bohaterka. I choć jej ciało pokryte było setką blizn, a jej serce zostało złamane nie raz, była słoneczkiem rozświetlającym tę historię. Każdy jej promienny uśmiech… Jej historia jest okrutna, bolesna, ale ma w sobie też niesamowite piękno, które chwyta za serce. „To niesprawiedliwe, Mische, że właśnie to dostałaś, gdy prosiłaś o miłość”. Asar zaś był dla mnie zagadką. Mroczny książę-bękart i jego tajna misja. Czego chciał? Intrygował mnie, a kiedy poznałam tą jego malutką wrażliwą cząstkę przepadłam. To jego piękne słowa pragnę zapamiętać, a może nawet kiedyś usłyszeć. Relacja głównych bohaterów przechodziła przez różne etapy. Strach, wspólna podróż, rozmowy, zrozumienie i wszystko to, co było później. Coś niesamowitego, pięknego i wzruszającego. Dotyk… „Jego blizny na moich. Błędy na błędach”. Ostatnie sto stron czytałam ze łzami w oczach. To bolało, ale jak pięknie bolało! Okrutna, piękna miłość… „Jakby ktokolwiek mógł zmiękczyć serce z kamienia”. W tym świecie wampiry potrafiły być naprawdę bezwzględnymi istotami. Ale bogowie? Okrutni… Niektórych naprawdę nienawidzę, ale muszę przyznać, że zachwyca mnie ten element tej historii. Ta koncepcja, świat bogów, członkowie Białego Panteonu oraz ich historie to coś piekielnie ciekawego. Ta książka ma moje serce i moją duszę. Czy coś jeszcze mi zostało? Nie wiem, ale jeśli tak, to pewnie następny tom, na który czekam z niecierpliwością, wszystko zabierze. Poddam się temu, czekam, kocham. Polecam z całego serca!

"Czasami ludzie po prostu się kochają, postępują wobec siebie właściwie i zawsze naprawiają swoje błędy. Czasami ludzie są po prostu szczęśliwi razem do końca życia. Czasami... czasami wszystko się udaje" Mische znajduje się w dosyć nieciekawej sytuacji. Zabiła samego księcia wampirów a teraz jest w niewoli. Przygotowana jest na śmierć, ale nieoczekiwanie pojawia się ratunek i to ze strony księcia Domu Cienia. Tylko czy ratunek nie będzie gorszy od śmierci? Asar. Książę Domu Cienia. Strażnik Upiorów. Brutalny, niebezpieczny i cieszący się złą sławą. Dysponujący pewną wyjątkową umiejętnością, która jest istotna przy realizacji zadania zleconego przez samą boginie. I Mische. Oblubienica boga słońca i wampirzyca. Ona też ma zadanie. Akcja rozwija się spokojnie. Asar i Mische mają takie same zadanie, ale wynik jednak już niekoniecznie taki sam. Czeka ich podróż do podziemi. Mrocznego, niebezpiecznego miejsca. Jest niebezpiecznie, brutalnie i groźnie. Bohaterzy muszą zdobyć pewne wyjątkowe przedmioty, który znajdują się w różnych miejscach i z każdym miejscem wiąże się duże niebezpieczeństwo. Świat podziemia został fajnie przedstawiony. Rzeki pełne krwi, umarli pragnący życia czy duszołaki. Im dalej tym jest gorzej, bo bohaterzy muszą sobie poradzić również ze swoimi demonami, z którymi dosyć często mają tutaj styczność. Przeszłość, to czego doświadczyli i co sami zrobili. Tu, w podziemiu wszystko wraca. Mimo, że książka mi się bardzo podobała, to jednak nie ma tutaj zaskoczeń, bo każde kolejne miejsce, do którego udają się bohaterzy jest prawie takie same. Takie same zagrożenia, taki sam wynik. Po autorce spodziewałam się więcej. Cały czas jest bardzo ciekawie, ale oczekiwałam tych genialnych zwrotów akcji w jej wykonaniu. Może w pewien sposób takie zakończenie było, ale nie zszokowało jakoś bardzo. Jednak z pewnością bardzo zaciekawiło i jestem ciekawa co będzie dalej. W toku historii coraz bliżej poznaje się bohaterów. Asar nie do końca okazuje się taki zły. Cóż, życie go doświadczało nie raz. Bardzo polubiłam jego i jego psią towarzyszkę. Jednak najbardziej ciekawiła mnie postać Mische. Oblubienica boga. Wybrana w wieku 8 lat. Bóg, doświadczony, mający kilkaset lat na wybrankę wybiera sobie ośmioletnią dziewczynkę. Chore, nie? Dziewczynkę, która w wieku 16 lat oddaje mu się całkowicie, bo tak trzeba. Ma mu być do końca życia oddana. A on? Bardzo szybko ją opuszcza i o niej zapomina. Tylko dlatego, że jego zdaniem została skażona. Na nic ma jej błagania, modlitwy, nawet wtedy kiedy groziła jej śmierć. Ale wraca. Tylko dlatego, że chce ją wykorzystać. Zresztą, cała seria pokazuje, że bogowie tutaj z pewnością nie są dobrzy. To egoiści, wykorzystujący swoich wiernych do własnych celów, nie interesując się co później się z nimi stanie. "Bóg nie musi obiecywać ci wiecznej miłości. Nie musi zapewniać cię o swojej wierności ani uczuciu. Zamiast tego bierze twoją duszę i oferuje coś znacznie większego: cel" Relacja pomiędzy bohaterami rozwija się bardzo powoli. Autorka jest zdecydowaną mistrzynią w tym zakresie. Mische nabywa nowe umiejętności dzięki mężczyźnie, który się o nią troszczy i mu na niej zależy. Dostaje od niego to, czego nigdy nie dostała od swojego boga. Do tego okazuje się, że mają wiele wspólnego. Tylko czy coś z tego wyjdzie? Mische jest oblubienicą samego boga i tylko do niego należy, więc jej miłość do kogoś innego jest zakazana, prawda? Jak się to skończy? "Słowik i serce z kamienia" to przyjemna książka. Niestety, ale każdy kolejny tom tej serii zapewnia mi mniej wrażeń niż poprzedni. Nie ma tego czegoś co spowodowałoby u mnie to wow, jak to było przy pierwszym tomie. Jednak bardzo dobrze spędziłam czas z tytułem. Autorka ma przyjemny styl i książkę mimo objętości książki szybko się czyta. Podobało mi się również wyjaśnienie tytułu. Dlaczego taki? Z wielką chęcią sięgnę po kontynuację, bo jestem ciekawa jak się to wszystko rozwinie. Polecam, miłego!