Spokój grabarza (okładka  miękka, wyd. 10.2022)

Ludwik Popiołek jest grabarzem we wsi Mogiłka. Jego obowiązki nie kończą się jednak na kopaniu grobów. Pełni dużo ważniejszą posługę. "Masz misję do spełnienia. (...) nie umrzesz, dopóki nie wysłuchasz historii zmarłych z tego cmentarza." Autorka rozpoczyna mocnym uderzeniem. Serwuje emocjonalną petardę. Czytając miałam gęsią skórkę na całym ciele jednocześnie obawiając się co będzie dalej. "Bo śmierć nie zna ani płci, ani wieku, ani koloru skóry, ani majątku." Dusze które przychodzą do Popiołka reprezentują szeroki przekrój społeczny. Ludzie młodzi, starzy, ci którzy zmarli nagle, inni udręczeni ciężką choroba, ale również tacy, którzy popełnili samobójstwo. Ludzie złamani przez życie, potrzebujący wsparcia i zwykłego wysłuchania. Każdy z nich niesie ze sobą bagaż doświadczeń, tłumionych żali, czy nieodkupionych win, które ciążą niczym kula u nogi i nie pozwalają przejść na drugą stronę.To swego rodzaju spowiedź, a grabarz staje się powiernikiem ich trosk. Autorka zawarła również kilka ciekawostek na temat zwyczajów pośmiertnych. O większości z nich nie wiedziałam, a niektóre wręcz wywołały u mnie dreszcz na plecach. To było bardzo ciekawe i jednocześnie przedziwne doświadczenie. Nie czytałam jeszcze książki o tak poprowadzonej fabule. Jej tematyka chcąc nie chcąc zmusza do pewnych refleksji, zatrzymania się i zastanowienia nad sensem życia. Myślę, że to idealna lektura na listopad.

Ludwik Popiołek, tytułowy bohater książki "Spokój grabarza" Patrycji Żurek mieszka i pracuje w maleńkiej Mogiłce - niezwykłej wiosce, pełnej tajemnic. Grabarz nie tylko zajmuje się pochówkiem doczesnych szczątków zmarłych. Wysłuchuje także opowieści dusz tych, którzy opuścili już ziemski padół, ale z różnych przyczyn nie do końca potrafią odejść. Są to historie, tragiczne, smutne, ale nie tylko... Spotykamy tu cały korowód przeróżnych postaci. Jakich? Przekonajcie się sami... "Opowieści (...) mają większą moc niż cokolwiek innego na świecie. To jedyne, co po nas zostaje" I właśnie te niezwykłe opowieści snuje Autorka - pięknym, plastycznym językiem. Wplata również nieco informacji o obrzędowości związanej z pogrzebami i samą śmiercią. Nie jest to lekka książka - tak jak historie dusz, które zwierzają się Popiołkowi. Skłaniają do przemyśleń, refleksji, wprawiają w nostalgiczny nastrój. To opowieść o śmierci, ale i życiu, ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Lubię takie książki, gdzie realność miesza się z magią- pełne magicznego realizmu, przesiąknięte nieoczywistym klimatem. To lektura w sam raz na nostalgiczne listopadowe długie wieczory. Bardzo dziękuję Empik Go za zaufanie I egzemplarz do recenzji - Adrianna Zakrzewska - Librariada

Bardzo lubię pisarkę, więc bez dłuższego zastanowienia chętnie sięgnęłam po jej nową książkę, która jest całkiem inna od poprzednich ale również bardzo wartościowa. "Spokój grabarza" to historia mieszkańców Mogiłki, którzy odeszli zbyt szybko z tego świata i nie zdążyli wszystkiego zrobić, powiedzieć czy też przeżyć. Pan Popiołek to 75- letni mężczyzna, który zawsze chciał zmienić miejsce zamieszkania ale nigdy mu się nie udało. Został grabarzem, który nie tylko pomaga w pochówku ale również potrafi rozmawiać ze zmarłymi, którzy nie mogą przejść na drugą stronę aż nie przekażą tego, co ich jeszcze trzyma. Historia pokazuje nam, że nie ważne są sukcesy, pieniądze czy majątek, bo nie jesteśmy tego wstanie zabrać ze sobą do nieba. Najważniejsi są bliscy z którymi powinniśmy spędzać czas, niczego nie ukrywać i jeśli mamy coś powiedzieć to lepiej zrobić to jak najszybciej, ponieważ później możemy nie zdążyć. Książka jest wolna, spokojna ale bardzo wzruszająca oraz zmuszająca do refleksji. Pokazuje, co jest w życiu najważniejsze oraz że powinniśmy pamiętać o naszych bliskich którzy odeszli i musimy odwiedzać ich groby, bo oni na nas czekają. Myślę, że jest to idealna propozycja na jesień, a nawet na listopad.