Trybunał umarłych. Opowieść o Nicu di Angelo. Tom 2 (okładka  miękka)

,,Trybunał umarłych" drugi tom przygód Nica di Angelo oraz jego słonecznego chłopaka i przyjaciół. Nico nie może przywyknąć, że jest spokojnie. Do tej pory jego życie składało się z ciągłych walk i niebezpieczeństw. A teraz może odpocząć i norlamne spędzić czas ze swoim chłopakiem. Wszystko jest spokojnie do czasu aż Hazel prosi go o pomoc. Nie zdradza za dużo, ale mówi że jest to sprawa niecierpiąca zwłoki. Nico i Will już następnego dnia są gotowi do działania w Obozie Jupiter. Ale nic nie mogło przygotować ich na to co tam zastali... W obozie czekają na nich potwory, które porzucony swoją poprzednia pracę i próbują żyć jak normalni ludzie? nienormalne potwory? W każdym razie mówi mieszkańcy Obozu Jupiter chcą by nazywać ich mistykami. Rzymianie, lekko mówiąc, są niezadowoleni z nowych gości, ale nie sprzeciwią się rozkazowi pretorów. Przynajmniej nie otwarcie. Motywy próbują znaleźć schronienie w Obozie. Uciekli z Podziemia i teraz czeka ich wiele niebezpieczeństw. Zagrożenie nadchodzi, ale nie koniecznie ze strony herosów. Will i Nico mają trudne zadanie. Muszę znaleźć nić porozumienia między potworami, a herosami. Mimo, że ci od wieków walczą o zabij@ją się przy każdej możliwej okazji. Do tego ktoś porywa mityków z obozu. Ten ktoś jest wstanie przedrzeć się przez osłony obozu tak by nikt nie zauważył, co gorsza wyprowadzić stamtąd potwora. Sytuacja staje się wręcz kryzysowa, gdy i Hazel jest w niebezpieczeństwie. W tedy nawet Rzymianie są gotowi się zmienić. Ale czy Will i Nico sobie poradzą? Czy wieki wzajemnej nienawiści można wymazać w parę dni? Czy nawet potwory są wstanie się zmienić? Kto tak naprawdę jest tutaj zagrożeniem? I kto porywa potwory? Kocham. Uwielbiam i sprzedam duszę za kolejny tom! Najlepiej s najbliższej przyszłości. Nie muszę ukrywać, że uwielbiam Percy'ego. Ogólnie kocham wszystkie książki spod pióra Ricka Riordana. Więc nie oczekujcie ode mnie negatywnej recenzji tutaj. Kocham Nica i jego słonecznego chłopaka równie mocno co tę serię. (Jeśli się nie mylę, byli moim pierwszym spotkaniem z postaciami LGBT.) No ale jak tu ich nie kochać? Dwóch słodkich chłopców, którzy w końcu mogą żyć, może nie normalnie i spokojnie, ale chociaż razem. Czytając to, dotarło do mnie, że obydwoje dorastają. Nie są już tymi małymi dziećmi co w pierwszej serii. Teraz to oni prowadzą nowych obozowiczów i są dla nich podparciem i pomocą. Uderzyło we mnie to, że oni też się zmieniają. Nico zaczął akceptować siebie i uczyć się jak odczytywać swoje emocje i jak sobie z nimi radzić. I nie zawsze mu to wychodzi, ale próbuje. Do tego zawsze obok ma wspierającego chłopaka i przyjaciół gotowych pójść za nim w ogień. Albo do piekła. (Kto wie ten wie 👀👀) Jedyne do czego się mogę doczepić to fakt, że było zaspojlerowane, że Percy dostał się na uniwersytet. (Czyli trzecia misja została ukończona i dostał list.) Chociaż bądźmy szczerzy. Kto sądził, że będzie inaczej? Czy czekam na więcej? Tak. Czy boje się, że Rick Riordan zdobi coś Willowi (zgodnej z teorią z@bijania blondynów?) Jeszcze bardziej.

Na starcie mogę powiedzieć, że jak zwykle nie zawiodłam się na książce napisanej przez Ricka. Autor zabiera nas w pełną magii, walki i sarkazmu podróż, która jak dla mnie mogłaby trwać całe wieki. Nico i Will, są głównymi postaciami tej historii. Po raz kolejny mierzą się z ogromnym wyzwaniem. Od samego początku sprawa ta nie należała do najłatwiejszych, a z czasem stała się jeszcze gorsza. Wydaje mi się, że najważniejszym wątkiem w tej książce jest samoakceptacja. Bohaterowie, których tam spotykamy muszą nauczyć się jak akceptować swoją odmienność, ale też odmienne zachowania innych. Kluczowa jest również przemiana opisanych postaci, która jest jak najbardziej na plus. Pomimo tego, że książka ta jest dość obszerna to czyta się ją szybko. Tak że niech was nie przeraża ilość stron. Ja bawiłam się świetnie i bardzo polecam tę książkę i inne napisane przez Ricka.