Uczta dla wron. Część 1. Cienie śmierci. Pieśń Lodu i Ognia. Tom 4 (okładka  twarda, wyd. 12.2024)

Super książka.

Szybka dostawa i bezpiecznie zapakowana książka

Dla mnie super

Jeśli ktoś już zacznie czytać serię Pieśń Lodu i Ognia- George’a R.R. Martina może być pewny, że łatwo się od niej nie oderwie. Tak bardzo nie mogłam się doczekać kolejnej już części, a Wydawnictwo Zysk niesamowicie mnie zaskoczyło, podsyłając mi świeżo wydaną część w nowej niesamowitej odsłonie. Nie mogąc długo czekać od razu zabrałam się za czytanie. ,,Uczta dla wron. Cienie śmierci” to czwarty już tom serii pełnej emocji i niesamowitych postaci i wydarzeń. Martin po raz kolejny nas zaskakuje i nie pozwala nam się nudzić. Po wcześniejszych burzliwych częściach, w tej części autor pozwala nam na chwilę oddechu. Już od samego początku autor wprowadza nowe postacie. Jednocześnie nie zapomina o poprzednich bohaterach powieścią. Ta część pozwala jeszcze lepiej poznać naszych książkowych bohaterów. Patrząc na rozdzielone rodzeństwo Starków, możemy zauważyć ich nie tylko zewnętrzną, ale i wewnętrzną przemianę. W tej części uwielbiałam podążać śladami Aryi. Za każdym razem nie mogłam się doczekać tego, co jej się przydarzy. Brakowało mi trochę mojej ulubionej postaci- Daenerys, ale wiem też, że pojawi się ona w kolejnym książkowym etapie. George R.R. Martin kolejny już raz pokazuje swój ogromny talent pisarski. Stworzyć tak obszerne, wielotomowe dzieło to nie lada wyzwanie. Tym bardziej, że akcja powieści rozgrywa się w wielu zakątkach tego fantastycznego świata, często też w różnym okresie czasowym. W serii pojawia się ogrom różnych bohaterów, których Martin wykreował w sposób niesamowity. Każda z postaci jest inna i bardzo wyrazista. Jedna postać jest dobra i spokojna ( jak np. John, albo Samuel) zaś inna jest sprytna, zawistna i nieprzewidywalna ( jak ród Lannisterów). Po raz kolejny książka Martina mnie zachwyciła i wywołała we mnie jeszcze większy głód czytelniczy. Z niecierpliwością będę wyczekiwać na kolejną część tego pięknego wydania. Jeśli pragniecie przeżyć niesamowitą przygodę i trwać w niej przez długi, długi czas, to koniecznie sięgnijcie po tę serię. Niezmiennie polecam.❣️

"Uczta dla wron - cienie śmierci" to już czwarty tom fenomenalnej serii George'a R. R. Martyna, pod tytułem "Pieśń lodu i ognia". W pierwszej części "Uczty" akcja powieści przenosi się na kolejne terytoria - Bravos, Żelazne Wyspy, Dorne, ale odwiedzamy również dobrze znane nam miejsca - Mur, czy Królewską Przystań. Miałam przypuszczenia, że po "Nawałnicy mieczy" i zakończeniu wielu ciekawych wątków, kolejna część będzie trudniejsza w odbiorze ze względu na potrzebę wdrożenia się w świat, który pozostał po Wojnie Pięciu Królów. Niestety moje obawy okazały się słuszne. Akcja zdecydowanie zwalnia, pojawia się sporo nowych bohaterów, a autor buduje fabułę na nowo. Z jednej strony taki zabieg jest naprawdę orzeźwiający, a spojrzenie na stworzone uniwersum z nowych, nieznanych nam dotąd perspektyw, daje możliwość poszerzenia wiedzy o Siedmiu Królestwach, a także całym Essos. Niemniej wgryzanie się na nowo i spadek dynamiki sprawił, że książkę czytało mi się po prostu ciężej niż poprzednie tomy. Bez dwóch zdań, najbardziej pochłonął mnie wątek Arii, jej wyprawy do Bravos oraz czasu szkolenia. To zdecydowanie moja ulubiona bohaterka w całym cyklu, a jej przemiana może być wzorem dla niejednej postaci w literaturze fantasy. Pierwsza część "Uczty dla wron" to niejako nowy początek w doskonale znanym fanom Westeros świecie. Współpraca reklamowa z @zysk_wydawnictwo

George R. R. Martin jest jednym z najbardziej rozpoznawanych i nagradzanych autorów, z uwagą wypatrywałam kolejnej książki z jego wspaniałego cyklu. Ucieszył mnie fakt, że wydawnictwo dość prężnie oddaje czytelnikom kolejne tomy. Przyszła pora na pierwszą z dwóch części czwartej już odsłony cyklu powieściowego Pieśń Lodu i Ognia noszącej tytuł „Uczta dla wron. Cienie śmierci”. Chciałam ponownie znaleźć się w Królewskiej Przystani i wędrować wspólnie z bohaterami. Historia, pomimo braku niektórych postaci, takich jak Tyrion, Daenerys i Jon, była równie fascynująca i myślę, że to z powodu faktu, że zwroty akcji były rozproszone i intrygowały przez cały czas. Król Tommen Baratheon, ośmioletni brat Joffreya, rządzi teraz w Królewskiej Przystani pod wodzą swojej matki, Cersei Lannister. Po śmierci króla Joffreya, Cersei stała się bardziej ostrożna, paranoiczna i megalomańska. Szaleństwo jest naznaczone rosnącą pewnością, że wszystkie jej decyzje są słuszne. Brienne wyrusza na misję odnalezienia Sansy Stark, z pomocą Jaime'a Lannistera. Sansa ukrywa się w Dolinie pod opieką Petyra Baelisha, który zamordował swoją żonę Lysę Arryn i mianował się Protektorem Doliny oraz opiekunem ośmioletniego Lorda Roberta Arryna. „Uczta dla wron” to pod wieloma względami długa książka, która wyjaśnia, jak wygląda ten świat po wojnie. Po przeczytaniu w poprzednich tomach scen bitew, zdrad, nieoczekiwanych zwrotów akcji, szaleństwa, zupełnie normalne jest to, że nastąpi chwila wytchnienia. Delektowałam się tą książką od początku do końca. Znajdziecie tutaj zawiłą intrygę, porywającą narracja, niesamowitą budowę świata. Martin jest genialnym pisarzem, jego opisy są piękne. Wie, jak słowami niesamowite obrazy, które są na przemian surowe, subtelnie groźne, dziwnie czarujące i niejednoznaczne. „Uczta dla wron. Cienie śmierci” to opowieść o kobietach Westeros, ponieważ akcja rozgrywa się w średniowiecznej krainie, w której niewiele jest spełnionych życzeń w kwestii równowagi płci, jest ona skazana na niepokojącą i niespełniającą narrację. Inną ważną zmianą, która zachodzi u niektórych postaci, jest to, że nie skupiają swojej energii i uwagi na walce, lecz zaczynają wykorzystywać czas na myślenie o przeszłości, swoich związkach, marzeniach i życiu osobistym. Jest sposobem na nadanie głębi postaciom. Nie wszystko oznacza wojnę, krew i śmierć. Przeszłość również pozwala zrozumieć teraźniejszość. George R. R. Martin zanurza nas w pokręconym umyśle Cersei, gdy pogrąża się coraz bardziej w zazdrości, paranoi i histerii. Analiza psychologiczna Cersei jest znakomita i szczerze mówiąc, warta tej książki.

Za mną kolejna część Pieśni Lodu I Ognia. I tak jak poprzednia była chyba częścią najbardziej owocną w wydarzenia tak ta wprowadziła delikatny spokój. Delikatny choć pełen rodzącej się ni€n@wiści, zdrad, intryg. Pojawiło się wielu nowych bohaterów, którym poświęcono osobne rozdziały m.in. Ashy czy Prorokowi Mokrej Czuprynie. Ogólnie ta część w dużej mierze poświęcona jest wydarzeniom krążącym wokół tronu z Morskiego Kamienia i jego następcy. A co dzieje się w innych rejonach Westeros? Tywin Lanister umi€ra...taaaak ta śmi€rć na toalecie pozostanie ze mną na długo...Tron po Joffreyu przejmuje jego mały braciszek Tommen. W zasadzie przejmuje tylko fikcyjnie bo prawdziwą władzę sprawuje Cersei, której podły charakter ukazuje się w coraz większej krasie. Arya trafia do Bravos a Sansa jest wciąż pod "opieką" Liflefingera poszukiwana po całym kraju przez Brienne. Oj jakże mi brakowało w tej części niektórych bohaterów. Nie było naszej władczyni smoków, było za mało Jona Snowa, nie pojawili się Inni...przez to tym bardziej wypatruję kolejnej części uczty dla wron - może tam zaspokoję swoją ciekawość.