W otchłani spokoju. Venom. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 04.2025)

Widać, że książka była pisana na siłę byle już zamknąć trylogię. Same powtórzenia, abstrakcyjne sytuacje, niewyjaśnione wątki a zakończenie to żart. Tyle było szumu, że to będzie świetne zakończenie serii a okazało się dużym rozczarowaniem. Ciężko mi się to czytało.

SPOJLERY Zawiodłam się, tak długo na to czekałam, zakończenie jest okropne jak na finał trylogi już nie chodzi o to że jest bad end bo tego chciałam ale jest on zły i taki jakby miał być jeszcze jeden tom a go nie będzie, liczyłam na coś dużo lepszego

Szczerze? Jestem totalnie rozbita po przeczytaniu "Venom 3" Oli Kondraciuk. Czekałam na tę książkę z tak ogromną nadzieją, z tak wielkimi emocjami! Poprzednie części dosłownie pochłonęłam, żyłam tą historią, przeżywałam wszystko razem z bohaterami. Myślałam, że finał tej serii będzie czymś, co zostanie ze mną na długo, że dostanę zakończenie, które wbije mnie w fotel i sprawi, że będę płakać albo krzyczeć z wrażenia. A dostałam... coś, co zupełnie mnie nie poruszyło. To zakończenie było jakby znikąd, bez sensu, bez emocji, bez tej iskry, która była w poprzednich tomach. Czułam się, jakby ktoś mi zabrał coś ważnego, na co tak długo czekałam. Naprawdę, miałam łzy w oczach, ale nie ze wzruszenia, tylko z rozczarowania. Uważam, że ta historia zasługiwała na mocny, dramatyczny finał – nawet jeśli miałoby się to skończyć śmiercią któregoś z głównych bohaterów. Przynajmniej wtedy poczułabym, że to wszystko miało sens, że te emocje były prawdziwe. A tak? Zostałam z pustką i ogromnym żalem. Ta książka po prostu nie dorosła do poziomu poprzednich części. Jest mi naprawdę przykro, bo liczyłam na coś wyjątkowego, a dostałam zakończenie, które zupełnie mnie nie satysfakcjonuje. Czuję się oszukana i zawiedziona.

Totalna beznadzieja, nic nie miało sensu, autorka jakby sama pogubiona w tej fabule. Strasznie ciężko się to czytało, w całej książce nie wydarzyło się ABSOLUTNIE nic a zakończenie rozumiem że miało być nietypowe ale było ono jedynie nijakie. Najgorsza książka jaką ostatnio przeczytałam .

3 razy NIE. Czekasz tyle na książkę , spodziewasz się lepszego zakończenia ? Tymczasem dostajesz masło maślane zakończone byle by skończyć 🥲 pokładałam większe nadzieje w tej części

Wolałabym jescze i 3 lata poczekać a dostać porządnie napisane zakończenie. Wielki zawód.

Jestem daleka od pisania tak negatywnych opinii, ale inaczej się nie da:( Dramat! Tak złej książki chyba nigdy nie czytałam ! Początek zły, a im dalej w las tym gorzej 🙈 :-( Kompletnie niepochłaniajaca. Odłożyłam na półkę z napisem „nie polecać!”i”nawet pod groźbą śmierci nie czytać kolejny raz”. Pomysły na wydarzenia w tej książce chyba wyciągnięte z ciasteczka z wróżba . Nic się nie klei. Zdarzenia niewiarygodne, postacie płytkie , akcja dzieje się nieadekwatnie szybko. Dialogi z dupy, niewyjaśnione wątki. Strata czasu. Okropny zawód .

Pokładałam ogromne nadzieje w ostatniej części. Tym bardziej, że sama autorka informowała, że woli spędzić nad nią więcej czasu, ale napisać ją dobrze. Niestety wielki zawód - mnóstwo błędów, masa niedokończonych lub nie dokładnie wyjaśnionych wątków. OGROM powtórzeń. Cały czas pisane to samo, tylko innymi słowami. Książka napisana bardzo chaotycznie. Po takim czasie spodziewałam się czegoś lepszego.

Nieczęsto trafia się książka, która zostaje z człowiekiem na długo po ostatniej stronie. Dla mnie „Venom” właśnie taka była. Od pierwszych rozdziałów zakochałam się w bohaterach, w klimacie, jaki stworzyła Aleksandra Kondraciuk, i w historii, która z każdym tomem coraz mocniej trzymała mnie za serce. Uwielbiam styl pisania autorki, jej sposób kreowania emocji, niuansów relacji i tego niepowtarzalnego vibe’u, który czynił tę serię czymś wyjątkowym. I właśnie dlatego serce mnie boli, pisząc tę recenzję. Zakończenie… Choć rozumiem, że „bad end” mógł pasować do losów głównych bohaterów – że był zgodny z ich charakterami, z historią, którą przeżyli – to nie mogę się oprzeć wrażeniu, że nie zasłużyli na taki finał. Że czytelnik nie zasłużył. I że sama historia została zakończona w sposób, który bardziej przypominał konieczność niż naturalną konsekwencję wydarzeń. W ostatnim tomie zabrakło tej lekkości, która towarzyszyła wcześniejszym częściom. Dialogi, tempo, rozwinięcie wątków – wszystko to wydawało się nieco wymuszone, jakby zabrakło już przestrzeni na dokończenie opowieści tak, jak na to zasługiwała. Pojawiły się niedopowiedzenia, pytania bez odpowiedzi, i ten smutek, że coś, co było tak bliskie sercu, kończy się nie tak, jak powinno. Nie żałuję ani chwili spędzonej z tą serią. Aleksandra Kondraciuk nadal pozostaje autorką, którą podziwiam i której twórczość będę śledzić z uwagą i miłością. Ale jako czytelniczka, która pokochała „Venom” całym sercem, czuję się rozczarowana zakończeniem, które – choć może pasujące – nie było tym, na co ta historia w pełni zasługiwała.

Szkoda że Vivian i venom końcowi nie są razem i. Że jedena osoba z ich grupy umiera. Bardzo polecam ale łzy które spływały na kartki książki, mnie zaskoczyły