W poszukiwaniu siebie. Każdy ma swoją opowieść do odkrycia (okładka  twarda)

Pięknie napisana. Bardzo polecam

Bardzo dobrze napisana książka

Serdecznie polecam! 👌

Wspaniała !!!

Polecam

Polecam

Kiedy ta książka do mnie dotarła, pomyślałam przez chwilę: Co ja zamówiłam? Przecież nie za bardzo lubię opowiadania! Ale nazwisko Autorki szybko mnie uspokoiło. Toż to Agnieszka Kozak- psychoterapeutka, która leczy moją zranioną duszę poprzez swoje teksty. Nie wiem, jak ona to robi, ale nie znając mnie zupełnie, trafia w moje serce, jakby doskonale wiedziała, gdzie boli... To nie są zwykłe opowiadania. To historie pełne metafor i głęboko ukrytych emocji. Jestem pewna, że każda osoba odnajdzie w nich coś "swojego", kawałek swojego życia, a także członków rodziny, przyjaciół, współpracowników... Przeczytamy o: 🔑ostrydze, która chciała być zaakceptowana przez rówieśników, aż w końcu odkryła, że woli być wierna sobie; 🔑ogrodniku, właścicielu niezwykle pięknych kwiatów, o które tak bardzo się bał, że otoczył je wysokim murem, by żaden człowiek się o nich nie dowiedział; 🔑piłeczce, która myślała, że jej celem jest sprawianie przyjemności innym; 🔑chłopcu, który pokrył się podziwianą przez innych kryształową zbroją, zakrywającą jego wstyd; 🔑gnomie, który cały czas pracował nad zdobywaniem swojej księżniczki; 🔑Potworniaczku, który mieszkał zamknięty w szafie, a kiedy został zauważony i dopuszczony do głosu, dawał innym niezwykłą moc; 🔑chłopcu, który szukając ukojenia, znalazł cierpienie; 🔑mrówce, która poznała radość pracy pszczółki; 🔑Agacie, która odważyła się posłuchać swojego serca i pójść za jego rytmem; 🔑Patrycji, która lęk i tęsknotę zamieniła na akceptację, bliskość i czułość; 🔑chłopcu, który wyszedł poza ramy i pozwolił sobie na niezależność; 🔑diamencie, który po latach rozczarowań odzyskał wartość i poczucie sensu; 🔑 i ostatnie, wielowarstwowe opowiadanie o nadziei, budowaniu porozumienia między ludźmi, o dokonywaniu wyborów i podejmowaniu decyzji. Ale to nie tylko niezwykłe opowiadania. Po każdym z nich Autorka zaprasza do dialogu- z nią, ze sobą, z wymyślonymi bohaterami, z postaciami naszego życia. To moment na zatrzymanie się w biegu, pobycie ze swoimi emocjami, myślami. To także przestrzeń do odkrywania nowych perspektyw, zadawania pytań, na które na co dzień brakuje odwagi albo czasu. Lektura staje się tu nie tylko spotkaniem z tekstem, ale i z własnym wnętrzem- cichą rozmową, która potrafi poruszyć głębiej, niż mogłoby się wydawać. "W poszukiwaniu siebie" to książka, która wzrusza i porusza. To podróż w głąb siebie w celu odkrycia siebie- jak sam tytuł wskazuje. Swojego bólu- dokładnej jego lokalizacji oraz przyczyny. A kiedy już się tego dowiemy, nadejdzie czas na leczenie- być może terapię, wytyczenie granic, wzniecenie nadziei, podjęcie decyzji... To cudo, które może być krokiem- jednym z wielu oczywiście- do Twojego szczęścia, radości w życiu, rozwoju. Polecam bardzo! @odkrywczamama

" W poszukiwaniu siebie" to lektura, która nie pozwala czytać jej powierzchownie. To subtelne, a jednocześnie głębokie zaproszenie do spotkania z własną duszą, z tym, co w nas najdelikatniejsze, najskrytsze, a czasem najbardziej bolesne. Już sam tytuł mówi wiele – każdy z nas nosi w sobie historię, którą warto odkryć. Historie często skrywane przez wstyd, lęk, poczucie bezsilności czy brak uznania w dzieciństwie. Kozak prowadzi nas w miejsca, o których zwykle boimy się mówić – do emocji, wspomnień i prawd, które często pozostają w cieniu. Każde opowiadanie działa jak lustro. Historie Perły, Diamentu, Ogrodnika, piłeczki czy gnoma nie są tylko bajkami – to metafory naszych codziennych doświadczeń, wyborów, lęków i tęsknot. Kozak stawia pytania, które rzadko sobie zadajemy: Czy naprawdę znamy siebie? Czy jesteśmy szczęśliwi, gdy spełniamy oczekiwania innych? Czy potrafimy pokochać siebie tak, jak potrafimy kochać bliskich? Czy w ogóle jesteśmy tymi osobami, za które się podajemy? Czy nasze maski są ochroną, czy więzieniem? W poszukiwaniu siebie” nie jest poradnikiem ani instrukcją obsługi życia. To rozmowa z przyjacielem, który słucha, nie ocenia, podsuwa refleksje i pozwala dojść do własnych wniosków.

Nie wiele jest rzeczy, sytuacji, konstrukcji jednoznacznych. Ich zastosowanie zależne jest potrzeb. Rozważny samotnik postanowił rozebrać bezużyteczny most. Po srogiej ZIMIE zostały prawie tylko Zgliszcza życia Z bezcennych kamieni mężczyzna wolał zbudować most. Inny OGRODNIK chciał murem zasłonić efekt swojej ciężkiej pracy. Nie zniósłby krytyki i wścibskich gości. Samotnemu człowiekowi trudno jest ciężko żyć i pracować. „Wspólnie mogli upiększać swoje ogrody, r a z e m wyrywać chwasty, r a z e m budować to, co w nich piękne” Dostępu do każdej budowli bronią drzwi. „Czasami wydaje się nam, że te drzwi ktoś przed nami zamknął, ale nie widzimy, że klucz jest w naszych rękach, tylko ręce zajęte są czymś innym. Spracowane i zmęczone odgradzaniem się od ludzi.” Jeśli to nie jest potrzebą, albo jedynym ratunkiem rodziny, trudno jest ujawniać rodzinne sekrety. Alkoholizm czy bieda bywają podobnie wstydliwe. Kiedy wreszcie nadejdzie czas uwolnienia się od traumy, warto spróbować wykorzystać tę okazję. „A moje dłonie mogą sięgnąć po jedwabny szal radości i zadowolenia z siebie albo po kaszmirowy sweterek miękkości i delikatności” I tylko ta uparta depresja potrafi się wcisnąć wszędzie, jak Potworniaczek w SZAFIE. „Depresja weszła jak do siebie. Zdjęła ciemny, ciężki płaszcz i rzuciła go na krzesło. - Nie tęskniłaś za mną? – zapytała z kpiącym uśmiechem. - Wolałabym, żebyś już nigdy nie wróciła. - A jednak… wracam zawsze, prawda?” Gdyby tak można było nią, jak PIŁECZKĄ, cisnąć u ścianę lub wyrzucić ją przez okno… Z niegrzecznego, opryskliwego chłopca może wyrosnąć genetyczny recydywista. A żyć bez niego też wydaje się ciężko… „Odbieranie mocy i zależność e-MOC-jonalna powodują, że źródła swojej mocy upatrujesz w drugiej osobie” Drugi biegun to GNOM, jakim nie jestem, pani doktor Agnieszko Kozak. „Miły, taki, który na wszystko się zgadza i zaspokaja wszystkie twoje potrzeby. Malo tego – zgaduje wszystkie potrzeby” Słyszała pani kiedyś o duchowości małżeńskiej? Polecam jako pomoc w zrozumieniu „nudnych mężczyzn”. Podobnie ma się rzecz z porządnymi facetami, którzy zmywają po sobie naczynia. Ci przygotowani na losowe niespodzianki są uporządkowani. Pomijając te drażniące szczegóły, chciałbym skierować do pani Aleksandry Waga-Mizery słowa zachwytu nad jej doskonałymi symbolistycznymi obrazami. „W poszukiwaniu siebie. Każdy ma swoją opowieść do odkrycia” to poradnik oparty na spotkaniach terapeutycznych. Bogactwem tej książki są rewelacyjne opowiadania, wprowadzające w tematykę rozdziału. Trzynaście opowiadań jest opatrzonych intrygującymi, obrazami. Drodzy czytelnicy, którzy sięgnięcie po tę książkę, pamiętajcie: Nie każda miłość jest cierpliwa i wszystko przetrzyma. Pamiętajcie o tym i szanujcie się wzajemnie!

Autorka, z ogromną empatią i profesjonalizmem, zaprasza nas do świata swoich pacjentów. Poznajemy Martę, która w lustrze widzi piękno, ale wewnętrznie wciąż odczuwa brak akceptacji; Patryka, który przez życie niesie ciężar opuszczenia przez ojca; czy Iwonę, ukrywającą przez lata dramat życia z alkoholikiem. Historie te nie są opisywane po to, by epatować dramatyzmem – wręcz przeciwnie. Autorka wydobywa z nich to, co uniwersalne i terapeutyczne, nadając im formę przypowieści, które każdy z nas może odczytać na nowo we własnym życiu. Szczególną wartością książki jest jej symboliczna warstwa. Każdy rozdział to opowieść, której motywem przewodnim jest obraz – „Ostryga”, „Gnom”, „Kryształ” czy „Las”. Te metafory stają się nie tylko drogowskazami, ale i zwierciadłami, w których odbijają się nasze własne doświadczenia, lęki, smutki i radości. Czytelnik dostaje w ręce nie tylko historie, ale i słowa, sformułówania, dzięki którym może lepiej nazwać własne uczucia, lęki i pragnienia. Ogromnym atutem jest także styl autorki. Kozak pisze językiem prostym, ale głębokim. Unika psychologicznego żargonu, a jednocześnie nie banalizuje treści. Każda historia jest przystępna, a zarazem skłania do refleksji. To sprawia, że książka nie jest przeznaczona wyłącznie dla osób w kryzysie – równie dobrze mogą po nią sięgnąć ci, którzy chcą po prostu lepiej rozumieć siebie i innych. Nie sposób pominąć także warstwy wizualnej. Cudowne obrazy Aleksandry Wagi-Mizery idealnie dopełniają treść. Są subtelne, ale jednocześnie wyraziste – tworzą jakby most pomiędzy słowem a emocją. Dzięki nim książka staje się jeszcze bardziej wyjątkowa, bo angażuje nie tylko intelekt, ale i zmysły. Największą siłą tej publikacji jest jednak poczucie obecności autorki. Czytając, ma się wrażenie, że Agnieszka Kozak naprawdę prowadzi nas krok po kroku przez meandry psychiki, z czułością i zrozumieniem. Nie ocenia, nie narzuca gotowych recept. Po prostu towarzyszy. W poszukiwaniu siebie to książka, którą trudno czytać szybko. Każda opowieść zatrzymuje, zmusza do zastanowienia, a czasem do wzruszenia. To lektura, która uczy samowspółczucia, daje nadzieję i pokazuje, że nawet z bólu można wydobyć sens. To nie jest pozycja, którą po prostu odkłada się na półkę – to książka, do której wraca się wielokrotnie, gdy życie stawia przed nami kolejne pytania. Jej moc polega na tym, że w słowach innych ludzi zaczynamy dostrzegać własną opowieść. Polecam.