W wody kołysaniu ( twarda, barwione brzegi)

W cieniu porannych mgieł unoszących się nad rzeką Jangcy rodzi się opowieść o kobiecie, której uroda staje się zarówno mieczem, jak i klątwą. „W wody kołysaniu” Ann Liang to powieść jak z malowidła na jedwabiu — delikatna, lecz przeszyta ostrzem tragedii; subtelna, a zarazem niosąca ciężar losu większego niż jedno życie. Liang nie tyle opowiada legendę o Xishi, jednej z czterech słynnych piękności starożytnych Chin — ona ją ożywia, pozwala, by z historii wyszła kobieta z krwi, dumy i popiołu. Xishi, zamiast być jedynie symbolem doskonałości, staje się narzędziem zemsty, szpiegiem w szatach z jedwabiu, tancerką, której każdy krok może przynieść śmierć. W jej dłoniach muzyka staje się maską, a uśmiech – kluczem do cudzej zguby. Ann Liang snuje tę historię z finezją kaligrafa: każde zdanie ma tu wagę tuszu na ryżowym papierze, każde spojrzenie – jak drżenie struny guqinu. Fanli, doradca, który szkoli Xishi, to nie tylko mentor i sojusznik, lecz także echo uczuć, których nie wolno wypowiedzieć. Między nimi rozciąga się napięcie niczym nić jedwabiu… im mocniej ją naciągnąć, tym bliższe pęknięcie. Choć akcja rozgrywa się w świecie dawnych królestw Yue i Wu, nie jest to fantazja, lecz historia pulsująca w rytmie prawdy – politycznej, emocjonalnej, ludzkiej. Liang oddaje hołd antycznym opowieściom bez nadęcia i egzotyki; pisze z czułością dla przeszłości, ale i z odwagą, by wydobyć z niej nowy ton. To powieść o pięknie, które boli, o miłości, która staje się narzędziem przetrwania, o ciszy, która skrywa krzyk. A my, raz zanurzeni w tej historii, dryfujemy wraz z Xishi w wodach przeznaczenia – kołysani ich spokojem, aż po moment, gdy rzeka zamienia się w burzę. „W wody kołysaniu” to nie tylko rekonstrukcja legendy. To poemat o kobiecości, która nie jest bierna; o lojalności, która tnie głębiej niż zdrada. To historia, która pachnie kadzidłem i żelazem, a smakuje jak herbata zaparzona łzami. Ann Liang udowadnia, że dawne opowieści nie muszą należeć do przeszłości – wystarczy jedno pióro, by rozkołysać wody pamięci. Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnuctwo_vesper (współpraca reklamowa) 🩷.