Wszystkiego najlepszego! Jak dbać o własne szczęście (okładka  miękka)

Świetna książka. Polecam!

Świetna książka. Polecam

Nic nie uszkodzone

Super lektura

Rewelacyjna!

Polecam

Super

"Wszystkiego najlepszego! Jak dbać o własne szczęście" autorstwa Ewy Woydyłło to pozycja, którą warto mieć w zasięgu ręki. Tak po prostu. Na gorszy dzień. Na lepszy dzień. Na każdy dzień... To nie jest kolejny poradnik, tylko cicha, mądra rozmowa, poprowadzona z kimś, kto rozumie życie. Autorka pisze z empatią, klasą i humorem, unikając zbędnych ozdobników. Przekazuje proste i prawdziwe prawdy: że szczęście to nie tylko wyjątkowe wydarzenie, ale codzienna praktyka. Że nie musimy zawsze być uśmiechnięci, spełnieni i najlepsi. Czasem wystarczy po prostu być. Dbać o siebie w zwyczajny sposób. Odpuścić. Zauważyć. Zatrzymać się... Podobało mi się, że Autorka nie moralizuje, tylko zachęca do refleksji. Jest w tej pozycji sporo psychologii, odrobina duchowości i mnóstwo życiowej mądrości, czerpanej z doświadczenia i uważnej obserwacji. Ujęło mnie podejście do obwiniania się. Wg Autorki "...niepożyteczną przypadłością jest grzebanie się w doznanych klęskach i rozpamiętywanie odniesionych ran. Tak się ich nie uśmierzy, tylko przeciwnie, wznowi i utrwali..." To książka do powolnego czytania, wracania do niej co jakiś czas. Do podkreślania zdań i notowania swoich myśli. Ewa Woydyłło przytacza wiele pięknych sentencji jedną z nich jest ta Rapha Waldo Emersona: "Jeżeli chcesz mieć przyjaciela, to nim bądź"... Czytanie tej książki  było dla mnie takim zatrzymaniem się, stawianiem sobie pytań: czy jestem szczęśliwa, czy umiem dbać o siebie, co robię dla siebie, co wymaga pracy, zmiany... Jeśli szukacie książki, która Was nie oceni, ale da przestrzeń do refleksji, to bardzo polecam "Wszystkiego najlepszego..." Jest idealna na poranki z kawą, samotne wieczory lub po prostu wtedy, gdy świat staje się zbyt głośny, narzucający się, dominujący... IG: strona.insta

Znowu się zawiodłam. Mam wiele wcześniejszych książek autorki i uważam że są świetne. Ostatnio jednak jest mi z panią nie po drodze. Doszłam do rozdziału o stratach. A że jestem świeżo po nieodwracalnej stracie... Dalej nawet nie czytam co autorka ma do powiedzenia. Zero empatii. Powagi. Płytkie te wynurzenia, lekceważace ludzkie straty, ból, troche na zasadzie machnięcia ręką było nie było żaden problem. Tak, trzeba iść dalej, ale nie tak jak proponuje to robić autorka. Pewnie sie nie znam. W końcu to znana psycholog. Ale dużo tego typu książek czytam i większy w nich szacunek do istoty ludzkiej z wszystkimi jej fajnymi i mniej fajnymi przypadłościami niż ostatnimi czasy u pani autorki. Może wiek. Może życie. Może co innego. Dziękuję za wcześniejsze cudowne książki ale na tym kończę. Ot taka sobie nieistotna strata...

„Wszystkiego najlepszego!” to kolejna książka Ewy Woydyłło, którą przeczytałam z wielką przyjemnością, z zaciekawieniem i refleksjami. Bardzo cenię styl i wiedzę znanej terapeutki i psycholożki, która pisze mądrze, przystępnie i z klasą. Jej publikacje nie są wydumanymi poradnikami, lecz przemyślanym przekazem, który wymaga od czytelnika zaangażowania, ale odwdzięcza się wymiernymi efektami. Tym razem pani Woydyłło wzięła na tapetę szczęście, które jest na pewno marzeniem większości ludzi. Któż nie chce być szczęśliwy? Problem w tym, że nie zawsze doświadczamy tego stanu i często nie wiemy, jak go sobie zapewnić. Chodzi o szczęście własne, które nieraz nawet przez psychologów nazywane jest „pozytywnym egoizmem”. Dzieje się tak nie bez przyczyny – wszak jeśli dobrze czuje się i funkcjonuje matka, podobnie będą czuć się jej dzieci… „Szczęście masz w sobie!” – twierdzi Ewa Woydyłło. I udowadnia, że tak jest. Sztuka polega nie tyle na odkryciu, ile na zrozumieniu, czym jest dla nas szczęście i co zrobić, by je w sobie pielęgnować. Nie jest to łatwa sztuka. Gdyby tak było, świat pełen by był ludzi szczęśliwych. Czy autorka daje receptę na szczęście? I tak, i nie. Nie, bo nie wypisuje jej jak lekarz i nie ma apteki, w której można od ręki kupić lekarstwo. Tak, bo uczy i uświadamia, jak o szczęście dbać. Przypomina ono bowiem roślinę, która niepodlewana usycha… Co ciekawe, pani Ewa zaczyna od zachowań, które utrudniają lub uniemożliwiają bycie szczęśliwym. To na przykład tłumienie w sobie uczuć, wstydzenie się ich, co często jest efektem wychowania. Wielu Polaków nie potrafi nazywać swoich emocji, bo nie rozmawia się o nich w rodzinach czy szkołach. Niejednokrotnie dopiero dorośli ludzie trafiający na różnego rodzaju terapie, uczą się tej sztuki. O wiele za późno, chociaż lepiej późno niż wcale… Negatywnie na nasze samopoczucie psychiczne wpływa też na pewno skłonność do narzekania, krytykowania, obrażania, obwinianie innych i siebie, zawstydzanie, urazy (niejednokrotnie chowane lub pielęgnowane). Autorka podkreśla, że dobrze jest mieć sekrety, bo przydają one życiu tajemniczości, ale mogą też boleć i ranić, zwłaszcza jeżeli ciążą i nie ma się z kim ich dzielić. Sporo Ewa Woydyłło pisze o złości, ale i o dobroci, bo skupia się również na pozytywnych zachowaniach i odczuciach, które nie zawsze doceniamy. To na przykład niesienie pomocy, korzystanie z uroków codzienności, radość z małych rzeczy, humor i zabawa. Zbawcza jest też rola zdrowego ciała – w myśl hasła „w zdrowym ciele zdrowy duch”. To tylko niektóre z zagadnień, którymi zajmuje się autorka. Warto podkreślić, że nieraz zaznacza ona, iż dbanie o własne szczęście wymaga pracy – nad sobą, ale i nad innymi, zwłaszcza osobami z najbliższego otoczenia. Czasem wystarczy z czegoś zrezygnować lub z czymś się pogodzić, by zmienić swoje nastawienie do życia. I odwrotnie – nieraz warto wykazać się uporem. Na końcu książki znajdziemy ciekawe podsumowanie, które zostało nawet nazwane „Receptą na szczęście”. Nie polecam jednak zaczynania lektury od tej części – to wisienka na torcie, którą dobrze zostawić sobie na koniec. Dlaczego warto przeczytać „Wszystkiego najlepszego!”? Bo to książka budująca, skłaniająca do refleksji, uświadamiająca wiele prawd oraz przypominająca o wartościach, jakie często pomijamy albo uznajemy za tak oczywiste, że o nich zapominamy. Całość napisana jest lekko, ale mądrze i ze znajomością tematu. POLECAM Z CZYSTYM SUMIENIEM !!! Beata Igielska