Wyrobisko (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Przeczytana w jeden wieczór. Mroczna kopalnia, 8 uwięzionych w niej osób wśród których jest morderca. Czy odważysz się wejść do kopalni i rozwiązać zagadkę? Uważam, że autorki stworzyły świetnie wykreowany, mroczny thriller, który trzyma w napięciu od początku do samego końca. Polecam serdecznie

Książkę czytało się szybko...lecz historia naciągana..wszystkich bohaterów łączy nieszczęśliwa przeszłość co dla mnie jakoś naciągane..taka na jeden wieczór

Słynna kopalnia, tajemniczy wybuch i trup w jeziorze. Już od pierwszych stron autorki nie oszczędzają czytelnika. W mroku kopalni uwięziona grupka ludzi pokazuje swoje głęboko skrywane instynkty. Witold, szef stacji telewizyjnej, mąż Iwony. Ma swoją wizję na przedstawienie tragedii, jaka ich spotkała. Iwona, dziennikarka, nieszczęśliwa w małżeństwie z despotą. Iga, córka Iwony, zbuntowana nastolatka. Wie wiele o innych i wykorzystuje to dla swoich celów. Bogdan, przewodnik. Zrobi wszystko dla rodziny. Demony złych decyzji prześladują go nawet pod ziemią. Edyta, niemająca szczęścia w miłości pani doktor, która wybrała się w głąb kopalni z własnych, nikomu nieznanych pobudek. Romek, Leon i Michał, pracownicy stacji, którzy też mają wiele za uszami. Każdy z nich skrywa tajemnice. Nikt nie jest bez winy. W mroku kopalni pokazują swoje prawdziwe oblicze. Czy przeżyją tę wyprawę? Czy będzie im dane naprawić swoje życie? Autorki miażdżą Czytelnika emocjonalnie. Mamy tutaj miłość, pożądanie, chęć władzy, zemstę, nienawiść, manipulacje i wiele, wiele innych. Ogromny plus za pokazanie historii z perspektywy każdego z bohaterów. Kolejny atut to retrospekcje, dzięki którym możemy lepiej poznać każdego z bohaterów. Książka ma nieco ponad 260 stron, a wszystko zostało pięknie zamknięte pomimo wielu wątków. Domyślam się, że taka współpraca nie była dla autorek prosta, jednak jak dla mnie odwaliły kawał dobrej roboty. Nigdy nie byłam w Wieliczce i po tej lekturze nie czy kiedyś się odważę. Może będą prześladować mnie sceny opisane w Wyrobisku? A może spotkam samą Białą Damę ?

Pani Małgosia nie powinna ratować innych koleżanek - książka jest słaba, wątek powtarza motyw, który mamy w Grze Sary Antczak (dość płasko) i w żaden sposób nie wznosi się na wyżyny tego gatunku.

Super kryminał w dodatku w kopalni Wieliczka wszystko dzieje się

Kupione na prezent

Super!

Kiedy spotykają się tak świetne autorki, jak Ewa Przydryga i Małgorzata Oliwia Sobczak i postanawiają razem coś napisać, to już z góry wiadomo, że powstanie coś dobrego. I tak oto Autorki oddają w ręce czytelników "Wyrobisko", thriller, który na długo pozostaje w pamięci. Osiem osób, jedna kopalnia, wybuch, mrok, a wśród nich morderca... Czy wszyscy zdołają wydostać się na powierzchnię? Jakie sekrety ujrzą przy okazji światło dzienne? Autorki oddają w nasze ręce niesamowitą historię, w której od początku czuć niezwykle mroczny klimat. Osadzenie miejsca akcji w kopalni soli w Wieliczce było moim zdaniem strzałem w dziesiątkę. Czytelnik kroczy wraz z bohaterami pod ziemią, zawiłymi korytarzami, w ciemności, szukając wyjścia. Na każdym kroku czuć ogromne napięcie. Cały czas ma się wrażenie, że zaraz coś się stanie. Gęstniejąca z minuty na minutę atmosfera przyprawia o gęsią skórkę, a mrok otacza z każdej strony. Wyciąga po nas swe macki niczym ośmiornica po swoją ofiarę. Specyficzna atmosfera, klaustrofobiczne miejsce, świadomość, że w grupie może być morderca - to wszystko powoduje, że człowiek powoli traci zmysły, a wyobraźnia zaczyna działać. Brzmi jak scenariusz na niezły horror, a jednak to potworna rzeczywistość, w której znalazła się grupa osób, którzy, jak się okazuje, mają ze sobą wiele wspólnego. Autorki świetnie ukazały nam sylwetkę każdego z bohaterów. Każdy z nich mierzy się ze swoimi problemami. Każdy ma coś do ukrycia, chowa głęboko swe pragnienia i lęki. To w ich wnętrzu kryje się największy mrok, z którym żyją na co dzień, a który niszczy ich od środka. Autorki tak przedstawiły nam każdego z bohaterów i umiejętnie poprowadziły fabułę, że ciężko domyślić się zakończenia. Choć akcja nie ma zawrotnego tempa, to absolutnie nie można mówić o nudzie, wręcz przeciwnie! To historia, którą ciężko odłożyć. Połączenie zagadki kryminalnej z psychologicznymi portretami bohaterów to dla mnie strzał w dziesiątkę. Gratuluję Autorkom pomysłu i stworzenia tej niesamowitej książki. Ja ten duet zdecydowanie kupuję :) Polecam!

Ośmioosobowa grupa schodzi do słynnej kopalni soli w Wieliczce, aby nagrać film dokumentalny. Niespodziewanie dochodzi do wybuchu. Bohaterowie znajdują unoszące się na jeziorze zwłoki jednego z nich. Rozpoczyna się walka o przetrwanie w ekstremalnych warunkach, ale również mają świadomość, że wśród nich znajduje się morderca. "Wyrobisko" to duet stworzony przez dwie świetne polskie autorki po których można się spodziewać czegoś naprawdę mocnego. Niestety zestawienie ich dwóch okazało się być dla mnie jedynie rozczarowaniem. Liczyłam na coś zupełnie innego. Pomysł, aby akcję osadzić w podziemiach Wieliczki uważam za dobry i to jest jak najbardziej na plus, mogło się tam przecież wiele wydarzyć. Mogło. Niestety autorki potraktowały tę historię bardziej jako szybką przygodówkę, gdzie grupa bohaterów próbuje przeżyć w trudnych warunkach i wyjść na wolność. Po drodze spotkały ich poważne problemy, które możemy zaliczyć do elementów kryminału, ale i tak miałam wrażenie, że to wszystko co się dzieje, jest małoprawdopodobne i nie byłam w stanie wziąć tego na poważnie. Niestety zabrakło mi mroku i klaustrofobicznego klimatu, który w tym przypadku powinien być odczuwalny. Poznajemy także po kolei jak wygląda mniej więcej życie każdego z bohaterów, których jak się później okazuje, sporo ze sobą łączy i można było się już domyśleć, kto wśród nich jest mordercą. Cała historia przedstawiona jest ogólnikowo, więc ciężko było, żebym cokolwiek poczuła i mogła kibicować komukolwiek z bohaterów. Było ich aż 8, a żadnego nie byłam w stanie polubić, czy wręcz znienawidzić. Po prostu zostali stworzeni, aby odegrać swoje role i tyle.

Muszę przyznać, że autorkom idealnie udało się oddać klimat tego miejsca, chociaż na potrzeby tej historii zdecydowały się przeorganizować kopalnianą przestrzeń, ale czytając książkę, w ogóle się nad tym nie zastanawiałam, czy przechodziliśmy tamtędy, czy też nie. „Nacieszcie się jeszcze słońcem dziewczyny, bo jak wyjdziemy na powierzchnię, może go już nie być” .Te złowieszczo brzmiące słowa wypowiedziane przez szefa lokalnej stacji telewizyjnej do ekipy filmowej, tuż przed tym, zanim zejdą pod ziemię kręcić reportaż, okażą się prorocze. Osiem osób schodzi po 380 drewnianych stopniach do podziemi kopalni i od tej chwili odwrotu nie będzie. Od początku wiadomo, że ekipa nie jest zgrana. Iwona Jastrzębska, reporterka od dziecka cierpi na klaustrofobię, alergicznie wręcz reaguje na ciemność, wzdryga ją sama myśl o przebywaniu w słabo oświetlonych korytarzach kopalni. Leon Piekart dźwiękowiec wolałby ten piękny dzień spędzić z ukochaną kobietą, zamiast realizować reportaż pod ziemią. Roman Sznajder operator, nieprzewidywalny i uzależniony od narkotyków. Michał Goc oświetleniowiec, człowiek bezwzględny i wyrachowany. Manipulant, który zależnie od okoliczności potrafi być czarującym dżentelmenem lub ordynarnym agresorem. Witold Jastrzębski właściciel stacji, prywatnie mąż Iwony i ojczym nastoletniej Igi. Człowiek despotyczny i wymagający. Iga córka Iwony, zbuntowana nastolatka, która o Iwonie i Witoldzie wie więcej, niż oni by tego chcieli. Bogdan Dankiewicz przewodnik, traktujący tę pracę jako dodatkowy dochód, by zarobić na spłacenie horrendalnych długów. I Edyta Maj kulturoznawczyni, petrolożka, wykładowca na Politechnice Krakowskiej. Samotna kobieta, niemająca szczęścia w miłości. Kopalnia zazwyczaj jest pełna turystów, ale na dzień kręcenia reportażu wybrano Święto Wniebowzięcia. „ Zero turystów, zero górników, zero strażników”. Taka sytuacja powinna budzić komfort w ekipie, ale nie budzi. Najbardziej przerażona pobytem pod ziemią jest Iwona, ale to właśnie ona odkrywa w podziemnym jeziorze ciało kolegi z ekipy. Potem następuje wybuch, który uwięzi przewodnika. Cała grupa wpada w panikę. Kto z nich zabił? Mają zostać, czy uciekać? Trzymać się razem, czy się rozdzielić? Czy powinni sobie zaufać, czy może nie? Pośród nich znajduje się przecież morderca. Świadomość, że wszyscy znajdują się w labiryncie solnych korytarzy, wykutych przez człowieka, z których nie ma wyjścia, jest przerażająca. Grupa ludzi zdana tylko na siebie powinna ze sobą współpracować, ale nie są do siebie przyjaźnie nastawieni i żadne z nich nie ma czystego sumienia. Każde z nich ukrywa drugą mroczną naturę, której nikt nie zna. Autorki stopniowo odsłaniają prawdziwą twarz uczestników nieszczęsnej eskapady, tym samym zaciemniając prawdziwy obraz zdarzeń, tak że coraz trudniej jest wytypować prawdziwego mordercę, bo każdy z nich jest podejrzany, każdy miał powód, by zabić. Zbuntowana i nieprzewidywalna nastolatka, niedowartościowana kochanka, zazdrosny, despotyczny mąż, zadłużony człowiek, który dla rodziny zrobi wszystko, bezwzględny diler narkotyków, ćpun, który dawno nie panuje nad swoim nałogiem, i zamknięta w sobie samotna kobieta. Teraz w ekstremalnych warunkach wszyscy walczą o życie. Mieli kręcić reportaż, który dźwignie oglądalność stacji, a tymczasem, grają swoje role życia, próbują przetrwać i przeżyć. W międzyczasie autorki dostarczają wiedzy o każdym uczestniku. Zamiast wyjaśnienia ma się jednak coraz więcej wątpliwości. Wszyscy razem i każde z osobna ma mroczną naturę i powody, by zabić. Okazuje się też, że są ze sobą w jakiś sposób połączeni. Wiedzą o sobie coś, co nie powinno ujrzeć światła dziennego. Morderca idzie tym samym korytarzem, co oni wszyscy. Nie mają do siebie zaufania i wzajemnie się podejrzewają, a im dłużej przebywają pod ziemią, tym coraz bardziej daje o sobie znać ich prawdziwa natura i ich lęki. Wydaje się, że tempo powieści jest dość wolne, ale to tylko złudzenie, bo wciąż zaskakują zwroty akcji, nieoczekiwane zdarzenia, które jeżą włosy na głowie i wywołują ciarki na plecach. „Wyrobisko” to znakomite połączenie thrillera psychologicznego z rasowym kryminałem. Tu nie ma wygranych ani przegranych, bo autorki nie biorą jeńców. Zakończenie może nie jest zbyt zaskakujące, ale w pełni satysfakcjonuje. Olejniczak i Przydryga wykazały się niezwykłą pomysłowością. W bieżące zdarzenia zgrabnie wplotły retrospekcje, tak że całość wypadła znakomicie, bardzo ciekawie i intrygująco. Atmosfera kopalni, ciemność, ciągłe komplikacje, strach uczestników i wzajemne oskarżanie się, tworzą niezwykle klimatyczną powieść, od której trudno się oderwać i jeszcze trudniej o niej zapomnieć. Opisy odcięcia ekipy od świata, grobowej ciszy, która wnikała w najczarniejsze zakamarki umysłów, nieoczekiwanych zdarzeń powodowały, że każdą komórką ciała odczuwało się ich strach, przerażenie i bezradność, a także obecność ducha Białej Damy.