Zaborczy pocałunek (okładka  miękka)

Bardzo ciekawa historia pełna zwrotów akcji. Fajnie się czyta.

W 100% moge polecić książki Julii Popiel :)

Polecam

[współpraca reklamowa] Sięgając po tę dylogię, absolutnie nie spodziewałam się, że czytanie sprawi mi aż tyle przyjemności. Obie części bardzo przypadły mi do gustu. Książki należą do krótszych, co uważam za ich atut – są idealne na miły wieczór pod kocykiem. Ava od miesięcy jest singielką po tym, jak jej były chłopak ją zdradził. Na dodatek odkrywa, że okradł ją z obrazów i próbuje sprzedać je jako swoje. Zanim jednak spotyka się z prawnikiem, spędza wieczór z przyjaciółkami. W oko wpada jej pewien mężczyzna, a koleżanki zaczynają ją prowokować, twierdząc, że na pewno nie odważy się podejść do niego i go pocałować. Ona to robi, a nawet to on potem przejmuje kontrolę. Nie ma jednak pojęcia, że nie jest to ich ostatnie spotkanie… bo już następnego dnia dowiaduje się, że to właśnie jej prawnik. Ava to kobieta, która na nowo buduje swoją pewność siebie i stara się stanąć na nogi po poprzednim związku. Bardzo ją polubiłam, jest sympatyczna, wie, czego chce, i potrafi to jasno komunikować. Carter natomiast nie zawsze był tego świadomy. Pomimo tego, że Ava została zraniona, nie wodziła go za nos, nie robiła mu złudnych nadziei. Podobało mi się, że mówiła wprost, co myśli, a jednocześnie robiła to kulturalnie. Nie było jej jednak łatwo, bo Carter długo nie potrafił zdecydować, czego chce. Jego przeszłość nie należała do najłatwiejszych, a otwarcie się przed kimś nowym przychodziło mu z ogromnym trudem. Mimo to jego postać również przypadła mi do gustu. Owszem, czasem irytowało mnie jego niezdecydowanie i to, że sam sobie komplikował sprawy, ale jednocześnie było widać, że bardzo zależy mu na niej. Przy nim mogła w końcu poczuć się jak kobieta, a nie jak niańka swojego chłopaka. Carter dbał o nią i stopniowo pozwalał sobie na coraz więcej emocji, a to była dla niego nowość, którą odkrywał krok po kroku. Historia Avy i Cartera to pasmo wzlotów i upadków, pokazane w dwóch częściach. Nie zawsze było łatwo – głównie przez emocjonalne rozterki Cartera, ale właśnie dzięki temu cudownie było obserwować, jak rozwija się ich relacja. Mimo że książki są krótkie, fabuła nie pędzi zbyt szybko. świetnie prowadzi akcję, a dłuższe opisy pozwalają lepiej zrozumieć bohaterów, ich myśli i uczucia. Styl autorki jest lekki, luźny, przez co czytanie naprawdę „płynie”. To bardzo przyjemna, wciągająca historia, którą pochłoniecie w ekspresowym tempie. Ja sama wciągnęłam się od pierwszych stron i byłam ciekawa, co wydarzy się dalej. Co ważne – to debiut Julii Popiel. I muszę przyznać, że naprawdę udany. Jeszcze to nowe wydanie… na prawdę jest cudne, warto mieć na swojej półeczce ❤️ Jeśli szukacie czegoś, co Was zrelaksuje, a jednocześnie wciągnie – bardzo polecam tę dylogię.

3.5 [Współpraca reklamowa @wydawnictwoniezwykłe] Drugi tom rozpoczyna się od spotkania w sprawie ugody Avy i mężczyzny, który ukradł a później sprzedawał jej obrazy, tutaj niestety jak w poprzedniej części zabrakło mi większego skupienia się na aspektach prawnych, choć końcówka a wraz z tym wyjaśnienie spraw, było dla mnie zaskakujące co jest plusem. Rozumiem, że przez pierwszą część pomiędzy bohaterami rosło napięcie i w końcu musiały puścić hamulce, ale uważam, że tych spicy scen w pierwszej połowy książki było jednak za dużo, jak dla mnie jedna by wystarczyła, bo one były naprawdę porządnie opisane, a druga część nie była wcale taka długa. Ten tom podobał mi się odrobinę bardziej, bo dostajemy tutaj wyznanie uczuć, w końcu zobaczyłam, że tym bohaterom naprawdę na sobie zależy, a nie tylko w kontekście cielesnym. Pojawiła się sprzeczka związana ze sprawą i choć nie odpowiadała mi reakcja Cartera, cieszyłam się, że Ava chciała go wspierać. Z drugiej strony ten element był potrzebny, aby mężczyzna ułożył sobie w głowie nową sytuację, że jego życie nie będzie już samotne i skupione wyłącznie na pracy. Tutaj również pojawiły się sytuacje które mnie rozśmieszyły, niejednokrotnie poczułam ciepło w sercu, czy to w momencie gdy Ava poznała rodzinę mężczyzny, ale poczułam też ból po jego wyznaniu sama się wzruszyłam i jak najbardziej zrozumiałam jego chęć potrzeby niewinnym, tego dlaczego zmienił swoje życie i wybrał zawód prawnika.

Część druga prawnika jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z części pierwszej. Dostajemy pierwsze spotkanie w celu ugody. W tej części dochodzi do kilku tragedii, jak to zwykle w życiu realnym jak i książkowym. Związki i samo życie. Zawsze muszą się wydarzyć pewne wzloty i upadki, a także komplikacje, które tylko podsycają ciekawość co będzie dalej. Tak samo tutaj, mamy tyle wydarzeń, mamy różne okoliczności i nigdy nie wiemy co będzie zaraz. Nie da się nic przewidzieć, bo jedyne co wiadomo to jedna wielka niewiadoma. Relacja dwójki bohaterów rośnie powoli, rozwija się. Bohaterowie są zabawni, zwłaszcza te przyjaciółki Avy. No takie typowe są no, za głośne i zbyt bezpośrednie 😂 Na niektóre momenty przyda wam się wachlarz, na ostudzenie emocji. Przygotujcie go sobie. Będziecie kipieć ze złości! Mamy coraz więcej wstawek z przeszłości, dzięki czemu możemy bliżej poznać bohaterów i dowiedzieć się, dlaczego są tacy, jacy są. Tylko niestety. Niektóre momenty przeszłości potrafią za mocno namieszać na życiu obecnym bohaterów. Ale jak zapomnieć o wszystkim. Albo jak naprawić teraźniejszość? Czułam znów złamane serce. Czułam ten ból. Czułam ten smutek. Może nawet bardziej mi się podobało i mocniej czułam emocje w tej książce niż za pierwszym razem. Uwielbiam to, dlatego jestem bardzo szczęśliwa, że mamy odnowione wydanie tej historii 💙

Dylogia „Niedostępny Prawnik” to romans pełen napięcia, emocji i subtelnej dramy. Ava i Carter to dwójka, którą połączył jeden spontaniczny wybryk. To bohaterowie, których relacja przyciąga od pierwszych stron, pełna sprzeczności, pożądania i tajemnic. Zdecydowanie obie części mogłyby być zamknięte w jednym tomie, wtedy dynamika całej historii byłaby trochę inna. W pierwszej części autorka stopniowo buduje napięcie między bohaterami, a w drugiej dostajemy prawdziwy wybuch namiętności i eksplozję emocji. Momentami ciężko było patrzeć na zachowanie Cartera, miał w sobie coś sprzecznego, co wywoływało we mnie wewnętrzny zgrzyt. Z jednej strony pewny siebie i konkretny, a z drugiej tak bardzo niezdecydowany… co momentami frustrowało, ale też pokazywało złożoność jego postaci. Fabuła momentami bywa schematyczna, ale mimo to przyjemnie się przez nią płynęło, głównie dzięki przystępnemu i lekkiemu stylowi autorki. Dialogi są dynamiczne, a emocje bohaterów autentyczne i więcej od niej nie oczekiwałam, dzięki temu dobrze się bawiłam. To opowieść o miłości, napięciu i trudnych wyborach. Nie jest perfekcyjna, ale warta uwagi, szczególnie dla fanów romansów z nutą dramatu i namiętności. 📌𝐌𝐨𝐣𝐚 𝐨𝐜𝐞𝐧𝐚: 𝟑,𝟓/𝟓⭐️ [𝐰𝐬𝐩𝐨́ł𝐩𝐫𝐚𝐜𝐚 𝐫𝐞𝐤𝐥𝐚𝐦𝐨𝐰𝐚

Ava i Carter próbują budować swoją relację, mierząc się z przeszłością i trudnymi wyborami. Spotkanie z byłym partnerem Avy prowadzi do burzliwej konfrontacji i pierwszej poważnej kłótni zakochanych. Mimo narastających problemów i przeszkód, ich uczucie nie słabnie. Carter decyduje się na ważny krok – zaprasza Avę do poznania swojej rodziny. Czy to pomoże umocnić ich związek, czy tylko skomplikuje wszystko jeszcze bardziej? Kiedy zaczynałam czytać tę książkę, myślałam że wiem co mnie czeka. Nic bardziej mylnego. Ile tu było emocji?! Ile napięcia?! Autorka poszła w zupełnie inną stronę niż przypuszczałam. Czy mi się to podobało? Ogromnie! Czy przeżyłam podczas czytania kilka zawałów? Owszem. Ava i Carter zdobyli moje serce i myśli, kiedy akurat nie mogłam czytać. „Zaborczy pocałunek” przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Styl Julii Popiel jest lekki i przyjemny, ale przy tym bez problemu oddaje emocje bohaterów i zapewnia nam - czytelnikom, całą gamę odczuć. To jedna z tych autorek, po które sięgam w ciemno i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Cieszę się, że ta dylogia dostała nowe życie i mam nadzieję, że zyska nowe (jeszcze większe) grono zwolenników.