Zakrystia (okładka  twarda, wyd. 01.2025)

Polecam. Każdy powinien czytać.

Super Ksiażka,polecam

Niech każdy przeczyta

Warto przeczytać

Polecam

Kicha

Super

👍

DLACZEGO LUDZIE POWOŁANI PRZEZ BOGA CHCĄ ZE SOBĄ SKOŃCZYĆ? CZY PORÓWNYWANIE ZASAD DZIAŁANIA KOŚCIOŁA DO MAFII JEST NAPRAWDĘ PRZESADZONE? KIM SĄ KOBIETY MIESZKAJĄCE NA CO DZIEŃ Z KSIĘŻMI? JAK WYGLĄDA PRAWDA O ŻYCIU ZAKONNIC? Na te i inne pytania stara się odpowiedzieć Autor książki ZAKRYSTIA - Artur Nowak – adwokat, publicysta i pisarz. Autor i współautor wielu książek i publikacji związanych z tematyką kościoła i księży. Przy okazji premiery ZAKRYSTII udało mi się nadrobić wcześniejszą książkę PLEBANIA w której Autor na tapetę bierze: chłopców, kobiety i dzieci księży. A także zgorszenie, patologię, samotność, agresję, butę wśród księży. Szokująca, wywołująca emocje, niedowierzanie, złość i smutek, odzierająca ze złudzeń, straszna. Czy ZAKRYSTIA pokaże świat kościoła w lepszych barwach? ZAKRYSTIA zaczyna się od kryminalnych historii polskiego Kościoła – przekręty, wyłudzenia, kradzieże, oszustwa, tworzenie prywatnych majątków i wydawanie na prawo i lewo pieniędzy zebranych od wiernych. Kolejny rozdział poświęcony jest samobójstwom księży, które jak zresztą wszystko co złe również są ukrywane. Mam wrażenie, że dotyczą zwłaszcza księży na początku drogi kapłańskiej, tych którzy nie radzą sobie z codziennością i nie potrafią poradzić sobie w zderzeniu z prawdziwymi realiami. Ich wyobrażenia dotyczące kapłaństwa, a to co dzieje się naprawdę to dwa zupełnie różne światy, naciski przełożonych, samotność, brak możliwości podjęcia innych decyzji. Sporo mówi się tutaj również o siostrach zakonnych oraz kobietach zatrudnionych na plebaniach –panie do pomocy, gotowania i sprzątania, ale z biegiem czasu stają się również najbliższymi osobami dla księży. Zakonnice również skrywają mnóstwo mrocznych sekretów, a władza ma dla nich szczególne znaczenie. Wśród bohaterów nie mogło zabraknąć organistów i kościelnych często „zatrudnianych” bez umowy, zapłaty i ubezpieczenia. Kwitnie również kościelny biznes okołopogrzebowy – „za dobre pieniądze ksiądz łamał przepisy o liturgii”. „Wszystkie te sprawy są wyciszane. Jeśli nie dotarli by do nich dziennikarze, nigdy byśmy się o nich nie dowiedzieli. Kościół bowiem za wszelką cenę nie chce dopuścić do zgorszenia.” Dużo mówi się ostatnio o przedstawianiu Kościoła w złym świetle, nagonce medialnej, tym, że gdyby różne szokujące sprawy i afery dotyczyły zupełnie innej grupy zawodowej przeszły by bez echa. Ale czy od księży czyli tych „wybranych”, łączących światy, będących autorytetami i często wyrocznią dobrych i złych zachowań zwykłych ludzi nie powinno wymagać się więcej? Każdy człowiek ma gorsze momenty, chwile słabości, popełnia błędy, ale czy jawne oszukiwanie ludzi i trwanie w tym co złe, pod przykrywą dobra jest w porządku? Zarówno w PLEBANII jak i ZAKRYSTII znajdziecie mnóstwo przykładów faktycznych sytuacji, które wydarzyły się naprawdę. Autor rozmawiał z wieloma osobami związanymi z Kościołem, a nawet z samymi księżmi, pracownikami, ofiarami. Kościół ukrywa, wycisza i zamiata pod dywan to co złe. Jedyna interwencja to przeniesienie na inną parafię. Brak jest oficjalnych badań i statystyk dotyczących finansów, samobójstw, dzieci czy kobiet księży. Artur Nowak zadaje pytania, składnia do refleksji, wywołuje w Czytelniku mnóstwo emocji. ZAKRYSTIA to „gotowy scenariusz na trzymający w napięciu thriller o namiętności, chciwości i fasadowości życia kasty kapłańskiej” – taka informację znajdziecie na okładce. Przeczytajcie i oceńcie sami.

"Worek, korek i rozporek (...) ta trójca zawsze doprowadzała księży do zguby." Niby nic dodać, a ja przecież mam ryl w do napisania ;⁠) Ludzie tworzący kościół to mafia działająca w białych rękawiczkach, którym wolno więcej, jak nie wszystko. Jest bezkarna, a równocześnie bezwzględna, pozbawiona sumienia, zorientowana na pieniądz i uciechy ciała. Taką mam opinię od kiedy pamiętam i przeczytanie tej książki tylko mnie w niej utwierdziło. Wiem (przypuszczam), że mogą być wyjątki i pewnie takie głosy tu padną ale dla mnie wszyscy duchowni są winni, bo każdy z nich doskonale zdaje sobie sprawę co wewnątrz ich organizacji się dzieje. Książka Artura Nowaka jest reportażem więc merytoryki nie brakuje, a że bohaterowie są, jacy są to dostarczają "akcji" jak w najlepszym thrillerze. Różnica jest taka, że człowiek się wyjątkowo frustruje czytając, bo to same fakty, a one uświadamiają jak bardzo jesteśmy robieni przez tych, których powinniśmy najmniej. Znaczy, człowiek jak człowiek, istota do grzechu stworzona, ale przez swoją profesję mogliby chociaż oni prowadzić się przykładnie. Reportaż bardzo ciekawy, oparty na scenach prosto z polskiego podwórka (choć nie tylko, bo sieć to skomplikowana). Co mi się bardzo podobało, to garść nawiązań do zasad i praw w odniesieniu do historii, np. w rozdziale o samobójstwach, autor przytacza jak traktowano samobójców na przestrzeni lat czy w innych miejscach świata, a w rozdziale o siostrach zakonnych jak zmieniała się ich posługa (choć zdaję się, że są ciągle w tej samej, czarnej d...) Wyjątkowo interesująca dla mnie była część o powiązaniach kleru z kolekcjonowaniem i handlem dziełami sztuki. Jest o samotności wśród księży i problemie samobójstw. Jest o przemocy i wykorzystywaniu podległości "służbowej". Także podejściu do kobiet, nie tylko w kwestii stałych partnerek, płatnej miłości ale również gospodyń na plebanii. A o organistach, chyba wcześniej słyszałam jedynie podkast, a to ciekawe nawet w ujęciu socjologicznym. W ogóle sporo tu autor podjął tematów, i z jednej strony chciałam więcej, z drugiej - dla mojej równowagi psychicznej dobrze się stało. Książka z rodzaju nieodkładalnych, wciągająca, bez dłużyzn i trzymająca się tematu. Mogłabym nawet napisać, że rytmiczna, szybka jak powieść sensacyjna, choć treść poważniejsza i boli, że to nie fikcja literacka. Po przeczytaniu całości, jedno tylko cisnęło mi się na usta, co babcia zawsze w różnych sytuacjach zwykła mówić; "boszeee, ty widzisz i nie grzmisz!".