Kolory zła. Zieleń. Tom 6 (audiobook mp3)

Dobry krminal, wspanialy lektor.

Wreszcie kolejna z serii🧡 Moja ulubiona seria i lektor. Super

nie dam 3, bo nie chcę skrzywdzić ulybionej autorki, ale jest to najslabsza książka z serii, bardzo płytka w poownaniu z żółcią, czernią, czerwienią

"Zieleń" Małgorzaty Oliwii Sobczak to szósty tom z serii „Kolory zła”. Tytułowy kolor, tradycyjnie symbolizujący nadzieję, tutaj staje się barwą rozkładu, obsesji i morskiej toni, w której ukryte są najmroczniejsze sekrety. Książka nie tylko wciąga złożoną intrygą kryminalną, ale przede wszystkim zagłębia się w zawiłości ludzkich emocji i toksycznych relacji. Fabuła rozpoczyna się makabrycznym odkryciem w Sopocie jesienią 2019 roku, gdzie studenci znajdują poćwiartowane ludzkie szczątki. Brak głowy utrudnia identyfikację i sprawia, że sprawa staje się priorytetem dla prokuratora Leopolda Bilskiego. Postawiony przed dylematem pogodzenia intensywnej pracy z życiem rodzinnym, Bilski angażuje się w śledztwo z typową dla siebie determinacją, korzystając z nowoczesnych metod kryminalistyki. Jednak siłą napędową "Zieleni" jest nie tylko współczesne śledztwo, ale też płaszczyzna z przeszłości, która prowadzi nas do przełomowego roku 1989. To wówczas, na tle ustrojowej zmiany, punk rocka i tajemniczych, podziemnych tuneli, rozgrywa się historia o obsesyjnej miłości. Małgorzata Oliwia Sobczak łączy te dwa plany czasowe, pokazując, jak dawne sekrety i zbrodnie rzutują na teraźniejszość. Zieleń staje się tym samym opowieścią o konsekwencjach toksycznych namiętności. Choć zagadka kryminalna jest solidnie skonstruowana i prowadzi do zaskakującego rozwiązania, "Zieleń" to przede wszystkim thriller psychologiczny. Autorka nie spieszy się, prowadząc narrację w hipnotyzującym, gęstym rytmie. To pozwala jej na dogłębną analizę motywacji i słabości nie tylko ofiar, ale i samych śledczych. Prokurator Bilski, mimo wsparcia nowoczesnymi metodami, musi mierzyć się z własnymi dylematami moralnymi i wyzwaniami osobistymi. Małgorzata Oliwia Sobczak po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać o złu w sposób dojrzały i realistyczny, unikając przy tym schematów. Jej styl buduje atmosferę, która jest mroczna i niepokojąca, a Trójmiasto stanowi idealne, magnetyzujące tło dla historii o rozkładzie i zatopionych tajemnicach. Książka jest dedykowana zarówno wiernym fanom serii, którzy śledzą losy Bilskiego od pierwszego tomu, jak i czytelnikom szukającym kryminału, który nie tylko trzyma w napięciu, ale też zmusza do refleksji nad ceną prawdy i moralnością.

Jeszcze będzie przepięknie. Wymarzyłem ją sobie. Ciepłą skórę, słony smak, szmaragdowe spojrzenie. Pragnąłem jej jak wolności. Płynąłem przez czas z myślą, że się spełni. Nie wiedziałem, co ją karmi i wzrusza. Ale każde wgłębienie i załamanie. Takie historie muszą się dopełnić. Takie kochanie nie może się zmarnować. Przeżyj, co chcesz. I wróć. Jeszcze będzie normalnie. Patrzę na cierpienie. Ma jej twarz. Gorycz zmienia powoli jej rysy. Kupka nieszczęścia, garstka rozczarowań. Nie bądź jak ja, nie bądź jak matka. Bądź szczęśliwa. Mój skarb. Złamany, zbrukany skarb. Nigdy więcej. Przychodzi od czasu do czasu. Jak ulubiona piosenka w radiu. Jak przypadkowe spotkanie, które zalewa wspomnieniami. Ten impuls. Radosna iskra w żołądku. Kiedy Twoje imię brzmi jak jego głos. Kiedy w końcu wszystko ma się ułożyć. Kiedy da się opowiedzieć historię sztuką. Kiedy opowiedziana historia kogoś obchodzi. Kiedy Ty kogoś obchodzisz. Dla tych chwil, momentów, promyków warto brnąć. Na nie warto czekać. Czasem zamiast nich przychodzi ciemność. Oblepiająca, cuchnąca śmiercią zieleń. Ostatnia toń. Romansuję sobie coraz częściej międzygatunkowo, coraz częściej dryfuję na obrzeżach kryminału. Na końcu zawsze okazuje się, że gatunki i szuflady nie mają znaczenia. Nie umiem z analizy, narracje, researchowe perturbacje. Nie interesuje mnie rozbieranie tekstu na czynniki pierwsze. Interesuje mnie zderzenie z literaturą, która rozbiera mnie. Warstwa po warstwie, emocja po emocji. Zawsze najpierw czuję. Jak daleko nie odpłynę od świata książkowych zbrodni, z każdym powrotem proza od @malgorzata będzie pewną, bezpieczną przystanią. Pięknie jest.

dobry kryminał, choc dla mnie nie przebija trzech pierwszych "kolorow". podoba mi sie jak rozwija sie akcja, pozwala to na snucie wlasnych domyslow. jednak wiele wątkow jest jakby porzuconych no i zakonczenie typu "nagle przyspieszenie". najbardziej nie podoba mi sie w jaka strone zmierza zycie prywatne Bilskiego. nie, nie i jeszcze raz nie. w tej czesci tez wszyscy puszczaja sobie oczka.. rozumiem, ze jest jedna osoba ktora tak robi, ale serio ile znacie osob z wlasnego otoczenia, ktore puszczaja "oczko"? pewnie niewiele, bo ci puszczajacy zagniezdzili sie w Sopocie;-).

według mnie autorka powinna już skończyć z kolorami, bo nie zmierza to w dobrym kierunku. Kolorów jest mega dużo ale pomysł i bohaterowie mają swoje granice. Pan Tomasz Wandzel napisał już 27 tomów z komisarzem Oczko i się nie zatrzymuje. Niech Pani autorka nie idzie tą drogą. Ja już nie sięgnę po nowy kolor, nawet jak to będzie lekko przydymiony turkusowo-łososiowy.

dobry, swietny trzyma prawie do konca w napieciu, ale historia Bilskiego powinna byc zakonczona, bo to zycie prywatne to tyci, tyci i sprcjalnie wymyslone, zeby mialo jakis sens znalezc sie w tej ksiaze, historie zabojstw i miejsca znalezienia zwlok ciekawe

Książki tej autorki są na tak wysokim poziomie i tak wciągające że kiedy się kończą to jest nam szkoda. To są książki dla których warto zarwać noc i zdychać w pracy dzień później. świetne. czekam na kolejne części.

kolejna niesamowicie wciągająca książka w której do końca nie wiadomo kto?polecam szkoda tylko że tylko na podstawie czerwieni powstał film a wszystkie pozostały kolory nadają się na ekranizacje Danutka