Złodziejka (okładka  twarda)

Marika jest uczennicą ostatniej klasy, przed nią egzaminy i wybór szkoły średniej. Jej dom nie jest ciepłą przystanią, rodzice są zdystansowani, niezainteresowani córką, bliskości, żyją obok siebie. Pewnego dnia do klasy Mariki dołącza nowy uczeń - Tymek. Jego rodzina, po odziedziczeniu domu po ciotce, przeprowadza się z drugiego końca Polski. Chłopak od razu znajduje znajomych, a jego uwagę postanawia zwrócić na siebie najpopularniejsza dziewczyna w klasie. Czego więcej może chcieć nastolatek? Jednak nie wszyscy w nowej rzeczywiści radzą sobie tak dobrze - problemy z adaptacją ma młodszy brat Tymka. Dom Tymka jest lustrzanym odbiciem tego, w którym wychowuje się Marika. To miejsce przesycone ciepłem, wzajemną troską i miłością, za którymi dziewczyna tak bardzo tęskni. Gdy ich losy zaczną się nieoczekiwanie splatać, na jaw może wyjść sekret Mariki. Czy uda się go utrzymać w tajemnicy? Jak cała ta sytuacja wpłynie na wszystkich bohaterów? Jak się w niej odnajdą? „Złodziejka” to niezwykle mądra i aktualna powieść, która porusza ważne tematy bliskie każdemu nastolatkowi. Autorka bierze pod lupę presję otoczenia, potrzebę akceptacji przez rówieśników, przyjaźnie i pierwsze miłości. Znakomicie oddaje realia szkolnej dżungli, gdzie relacje często opierają się na sile wpływu i manipulacji. Pokazuje, jak dalece młodzi ludzie są w stanie postępować wbrew sobie, byle tylko nie zostać wykluczonym i uznanych za „dziwaków” odstających od grupy. To opowieść o tym, jak jedna osoba może zachwiać równowagą całej grupy, podczas gdy inni są w stanie zrobić naprawdę wiele, byle tylko znaleźć się w jej gronie. Czy w szkole da się w ogóle być wolnym elektronem? Marika próbuje. Z jakim skutkiem? Autorka pokazuje, że każdy wybór - tak jak te dokonywane przez Marikę - pociąga za sobą konsekwencje. Na jej przykładzie podkreśla fundamentalną rolę wsparcia rodziny. To przejmujący obraz tego, jak mocno młodzi ludzie potrzebują kochających rodziców, którzy są ich opoką i domu, który stanowi bezpieczny azyl, gdzie można się ogrzać, gdy na zewnątrz jest zimno. „Złodziejka” to ważna lektura, która z pewnością trafi nie tylko do młodzieży, ale też do rodziców i wychowawców. To opowieść o dorastaniu w świecie pełnym sprzeczności, o tęsknocie za akceptacją i trudnej sztuce bycia sobą. Polecam!

„Przestrzeń między nami wypełnia poczucie winy, które wiecznie przepychamy – ona na mnie, ja na nią.” Ten cytat to klucz do duszy Złodziejki. Książki, która nie krzyczy, a jednak rozdziera. Która nie prosi o współczucie, a mimo to trudno powstrzymać łzy. Poznajemy Marikę – dziewczynę, która z pozoru ma w sobie twardość betonu, a pod spodem kruchość szkła. Zamyka drzwi na trzy zamki, kontroluje każdy szczegół jakby bała się, że jeśli coś wymknie się spod jej władzy, runie cały świat. W relacji z matką czuć zimno i napięcie, jakby obie wciąż mierzyły się z dawnym bólem, z wyrzutami sumienia, które nie znajdują ujścia. Od najmłodszych lat Marika nie pasowała do żadnej szufladki. Nie była królową przedszkola, nie chciała być ofiarą. Już wtedy wiedziała, że „spokój trzeba sobie wywalczyć” – i robiła to z odwagą, która czasem przerażała nawet ją samą. Później broniła słabszych, walczyła z niesprawiedliwością, a gdy dorośli zawodzili – przejmowała ich rolę. W jej buncie nie ma pustej złości, jest rozpaczliwe pragnienie bycia zauważoną, zrozumianą, kochaną. Pod maską odwagi i sarkazmu kryje się jednak dziewczyna zraniona emocjonalnie, spragniona akceptacji i zainteresowania, zwłaszcza ze strony matki. Marika jest czujna, zorganizowana i pełna gniewu, który wykorzystuje, by przetrwać w świecie, w którym nie czuje się kochana. Wasilkowska pisze z niezwykłą przenikliwością. Jej język jest prosty, ale pełen czułości i prawdy. Złodziejka to historia o dziewczynie, która kradnie spokój innym, by odzyskać własny. O dziecku, które musiało nauczyć się walczyć wcześniej, niż nauczyło się ufać. Wrażenia po lekturze Czytając, czułam, jak w gardle rośnie gula, a w sercu – ciepło i bunt jednocześnie. Marika irytuje, wzrusza, zaskakuje. Jest prawdziwa. Z każdą stroną coraz bardziej widać, że to nie historia o złodziejce rzeczy, ale o złodziejce emocji – takiej, która wyciąga z czytelnika wszystko, co długo było schowane.  Dla kogo: Dla nastolatków i dorosłych, którzy kiedykolwiek czuli się niezrozumiani. Dla tych, którzy lubią literaturę o dojrzewaniu, o emocjach, które parzą. Dla nauczycieli, rodziców i wychowawców – by lepiej zrozumieli, jak bardzo młodzi potrafią milczeć, kiedy krzyczą.